eitaa logo
کانال حمید کثیری
200.4هزار دنبال‌کننده
2هزار عکس
703 ویدیو
13 فایل
دغدغه خانواده و #تربیت داریم ... موسس استارتاپ TarbiApp ➡️ Tarbiapp.com ⬅️ اینجا #مدرسه_والدین هست، جایی که قراره اول خودمون رو تربیت کنیم ✋ راه ارتباطی 👇 @hamid_kasiri
مشاهده در ایتا
دانلود
همین اول بحث یه چیزی بگم تکلیف روشن بشه! توی دوره زیر شش سال حرکت و تحرّک یه رکن برای رشد کودک هست. یعنی بچه‌ای که بخواد جسمش، مغزش و روانش درست رشد بکنه حتماً نیاز به تحرّک داره. اساساً یکی از نیازهای بچه‌ها نیاز به جابجایی تو فضاست. کودک محرک می‌بینه و به وسیله محرک‌ها، جستجوگریش اون رو به تحرک وادار میکنه. وادار می‌کنه یعنی چی؟! یعنی مجبورش می‌کنه که تحرّک داشته باشه. حالا با این دید یه نگاه به سبک زندگی‌های امروز بندازیم. توی سبک زندگی‌های امروز، خونه‌ها که کوچولو شدن و خوش‌بینانه حدود صد متر هستن، اون فضا رو هم که ما با یه دست مبل استیل، یه دست راحتی، میز نهارخوری، میز تلویزیون، دکوری، تخت‌خواب، کمد و ... تا جایی که می‌تونستیم پر کردیم! بعد بچه می‌خواد از فضای خودش که ما با تیر و تخته پرش کردیم استفاده کنه و تا روی مبل یا اُپن میره و می‌خواد بپره پایین می‌گیم بچه بیش‌فعاله! 🙁 ژان پیاژه یکی از مهم‌ترین افراد توی روانشناسی رشد هست. اگرچه بعد از اون خیلی‌ها اومدن رد و نقد به نظراتش نوشتن اما ظاهراً هنوز بخش بزرگی از نظراتش اعتبار داره و قابل تکیه است. حالا پیاژه چی میگه؟! 🤔 مطابق با نظر پیاژه کودک از بدو تولد تا بلوغ چهار دوره رشد رو طی می‌کنه: ۱. تولد تا دو سالگی »»» دوره حسی - حرکتی ۲. دو تا شش یا هفت سالگی »»» دوره ادراکی - حرکتی ۳. شش تا یازده سالگی »»» دوره شناختی - حرکتی ۴. یازده تا هجده سالگی »»» دوره انتزاع خیلی ساده ملاحظه می‌کنید که تا یازده، دوزاده سالگی حرکت پایه ثابت مراحل رشده. یعنی تحرک بالا موجب رشد همه‌جانبه کودک میشه و حذفش کاملاً اشتباهه. ما الآن یکی از مشکلات اساسی‌مون با بچه‌های اول، دوم دبستان اینه که مهارت‌های پایه حرکتی این بچه‌ها مشکل داره و به همین دلیل توی ریاضی، دیکته و خواندن به مشکل می‌خورن!! حالا شاید بگید اینا چه ربطی به هم دارن؟ منم میگم الآن قصد ندارم جواب بدم، بمونه برای پستای بعدی! 😜😜 ماها چون همه‌مون دوست داریم بچه باهوش داشته باشیم! 🙄 فکر می‌کنیم بچه رو باید بفرستیم کلاس چرتکه، خلاقیت، تفکر منطقی، استدلالات ارسطاطالیس 😂😂 و ... در حالی که اگر بچه باهوش هم می‌خواید باید سعی کنید تحرک بچه رو به شیوه درست بالا ببرید. حالا هر جور حرکت و ورجه وورجه‌ای خوبه؟! طبیعتاً هر جور تحرکی موجب رشد همه‌جانبه و متعادل کودک نمیشه اما به طور قطع تحرک از عدم تحرک بهتره. در مورد کیفیت تحرک که باید چی جوری باشه تو پستای بعدی مفصل صحبت می‌کنم. 👈 راستی مثلاً شما فکر می‌کنید تحرک چه ربطی به دیکته و ریاضی داشته باشه؟! آدرس اینستاگرام 👇👇 Instagram.com/hamidkasiri_ir
وقتی در مورد حرکت و نقشش توی رشد بچه‌ها نوشتم خیلی‌ها در مورد اینکه چه بازی‌های حرکتی رو می‌تونیم توی خونه انجام بدیم، پرسیدند. قبل از اینکه جواب سوال داده بشه باید بگم که خونه‌ی مناسب برای بچه باید شبیه مسجد باشه 😁😁 یعنی چی؟ یعنی هیچ مانعی توش نباشه. دقت کردید وقتی ماها رو قدیما می‌بردن جاهایی که فضای بازِ بزرگ داشت چه کیفی می‌کردیم؟ جاهایی مثل حرم، صحرا، سالن‌های ورزشی، مسجد و ... حتی همین امروز هم به ما حس خوب میده. دقیقاً بچه‌ها هم همین جوری هستن. توی فضاهای بزرگ، انگار که وسط کارخونه لی‌لی‌پوت رها شدن! 😬 پس اولین نکته اینه که خواهشاً هر روز یه چیز اضافی نخرید بیارید تو خونه، مدام فضای حرکت بچه رو تنگ‌تر نکنید! یعنی بچه اگه خواست از این سر خونه تا اون سر خونه بره مجبوره نشه سه تا لایی و دو بار دستی بکشه! 😂😂 اما بعد؛ ببینید ما یه سری مهارت‌های حرکتی داریم که اینا باید تا قبل از مدرسه رفتن تکمیل بشن. مثلاً دیدید بچه‌ها وقتی می‌خوان از پله‌ بالا برن، یه پاشون رو میزارن رو پله اول، بعد اون یکی رو میزارن روی همون پله. بعدش پای اول رو میزارن روی پله دوم و الی آخر. اما ما آدم بزرگا هر پله رو با یه پا میریم بالا. خب بچه‌ها کِی میتونن شبیه ما از پله‌ها بالا برن؟! باید نهایتاً تا شش، هفت سالگی بتونن این کارو بکنن! حالا اگر بچه‌ای نتونه این کار یا کارای شبیه به این رو بکنه میگیم مهارت‌های حرکتیش هنوز کامل نشده و راه درست شدنش اینه که بچه بازی‌های جورواجور بکنه تا مهارتش کامل بشه. خُب، حالا شما تو خونه چی کار کنید؟! امیدورام توقع نداشته باشید مثلاً تو یه پست کل بحث حرکت کودکان رو ببندم! 😄 عجالتاً بدونید که ما هشت دسته بازی‌های ادراکی - حرکتی داریم که فقط یه دسته‌اش مربوط به تعادل و توازن کودکان هست و شامل این شش مهارته: راه رفتن، دویدن، خزیدن، پریدن، پرتاب کردن هدفدار و گرفتن چیزی که پرتاب شده طبق مشاهدات اکثر بچه‌ها و خیلی از بزرگ‌ترها 😳 توی این مهارت‌هایی که اسم بردم مشکل دارن!! نکته دیگه اینکه خلاف انتظار خیلی از بزرگ‌ترها، بچه‌ها نباید تی‌تیش مامانی بار بیان و همه‌اش مثل آقا و خانم برخورد کنن‌ یعنی بچه باید از لبه‌ی جوب راه بره، شبیه اسب، کلاغ و گوسفند راه بره، پابرهنه تو خاک راه بره، از ارتفاع بپره و مثلاً تو خونه بعد از جمع کردن لباسای شسته شده از روی بند، نیم ساعت با مامانش لباسا رو پرت کنن سمت همدیگه، کلی هم کیف و ذوق کنه، هم عضلاتش تقویت بشه و هم مهارت‌های حرکتیش توسعه پیدا کنه ... آدرس اینستاگرام 👇👇 Instagram.com/hamidkasiri_ir
✍️ می‌دونید نورون، اتصالات سیناپسی، دندریت، آکسون و ... چی هستند؟! احتمالاً خیلی‌هامون ندونیم که هیچ اشکالی هم نداره اما اگر این پست رو بخونید یه مقدار بیشتر به اهمیت کارایی که تو دوران کودکی می‌کنیم پی می‌برید. نورون نام سلول‌های مغزی هست و البته به تازگی دانشمندان فهمیدن یه تعداد زیادی نورون هم توی روده داریم! 😳 در واقع ما حدود نُه نوع سلول توی بدن‌مون داریم که در بین اون‌ها نورون‌ها منحصربه‌فرد هستند. نورون‌ها در کنار همدیگه شبکه عصبی درون مغز رو می‌سازند و باقی لغت‌ها رو هم نمی‌خوام توضیح بدم چون جا نمیشه! شمام می‌تونید فکر کنید جهت خودنمایی بود 😜 خُب، حالا که چی؟! ببینید ما بین شصت تا صد میلیارد نورون داخل مغزمون داریم که این‌ها توسط پایانه‌های سیناپسی به همدیگه وصل میشن! 🤔 بخش اعظم این شبکه‌ی شگفت‌انگیز در سال‌های اولیه زندگی یعنی تا حدود شش سالگی ساخته میشه و این یعنی کودکی خیلی خیلی مهمه. در واقع کیفیت و کمیت این شبکه که توی شش سال اول ساخته میشه، شخصیت و احساسات ما آدم‌ها رو میسازه! 😱 اما بعد؛ می‌دونم یه خورده بحث پیچیده شد، شما مثال‌های زیر رو بخونید ایشالا براتون جا میفته: 1️⃣ درصد زیادی از مولفه‌های شخصیتی ما مثل اعتماد به نفس، مسئولیت‌پذیری، عاطفی یا منطقی ودن، جسور و خلاق بودن و ... در زیر شش سال و با توجه به تجربیات ما در سال‌های اولیه زندگی ساخته میشه! یعنی از اون به بعد شبکه عصبی درون مغز با مراجعه به اون‌ها تصمیم می‌گیره که در هر موقعیت چی کار کنیم! 2️⃣ اینکه مثلاً ماها از یه غذایی خوشمون یا بدمون میاد در اکثر اوقات به زیر شش سال و تجربه‌های ثبت شده در شبکه عصبی مغزمون برمی‌گرده. 3️⃣ خیلی از ترس‌ها و اضطراب‌های ما در بزرگسالی ریشه در کودکی‌مون داره چون این‌ها در مغز ما ثبت شده ولو اینکه ما یادمون نیاد! 4️⃣ وسواس، حساس بودن نسبت به نظافت، اینکه از جنسیت خودمون خوشمون بیاد یا نه و ... در اکثر موارد به کودکی ما و همون شبکه عصبیه برمی‌گرده و البته کلی چیزای دیگه 😉 خُب حالا که اینا رو فهمیدیم باید اینم بدونیم که حرکت، بازی‌های حرکتی و کلاً انواع بازی‌ها (هر شش دسته بازی) مهم‌ترین چیز برای شکل‌گیری شخصیت و بالا رفتن تجربیات ما هستند. نکته جالب دیگه اینکه خیلی از کارها به هم ربط دارن که از نظر ما بی‌ربط هستن! و اون هم به خاطر اتصالات سیناپسی هست. مثلاً سینه‌خیز رفتن تأثیر مستقیم روی دیکته بچه‌ها داره 😳 خیلی از بازی‌های حرکتی هم مستقیم روی یادگیری کودک تأثیر دارند و ... آدرس اینستاگرام 👇👇 Instagram.com/hamidkasiri_ir
✍ دکتر تبریزی، یکی از بزرگوارانی هستند که سال‌ها وقت گذاشتند، بررسی کردند و چندین جلد کتاب ارزشمند در مورد درمان اختلالات دیکته، ریاضی، خواندن و ... نوشتند. ما از این کتاب‌ها برای بچه‌های اول، دوم و سوم دبستان استفاده می‌کنیم. مثلاً یکی از تمرینات کتاب درمان اختلالات دیکته همون طور که دیشب گفتم اینه که سینه‌خیز برن. یعنی عین مار روی زمین بِخزن، البته مراقب باشید شما رو نیش نزنن! 😂😂 چرا؟! چون بررسی کردن و دیدن بین اختلال دیکته و سینه‌خیز نرفتن بچه‌ها در زیر یک سال ارتباط مستقیم برقرار هست. لابد دیدید دیگه بعضی از بچه‌ها سیر کامل سینه‌خیز، چهار دست و پا و بعد راه رفتن رو ندارن و یه دفعه راه می‌افتن. خُب حالا چی می‌خوام بگم؟! ما خیلی از این تمرینات رو برای بچه‌ها تا قبل از اینکه مدرسه برن توی قالب بازی‌های مختلف انجام میدیم و مشکلات احتمالی آینده رو برطرف می‌کنیم. حالا اینا چه ربطی به هم دارن؟! امشب می‌خوام همه و خودم رو به این توصیه کنم که تا می‌تونید حواس بچه‌ها رو در زیر شش سال تقویت کنید. 😁 یعنی چی؟! یعنی از طریق بازی هفت حس اصلی! 😳 بچه‌ها رو تقویت کنید! حالا دو تا سوال: 1️⃣ آقا مگه پنج تا حس نداشتیم؟! مگه بینایی، شنوایی، چشایی، لامسه و بویایی نبودن؟! پس اون دو تا چی هستن؟! خب اینو امشب جوابش رو نمی‌دم و شما رو به خدا می‌سپرم تا شب‌های بعدی که براش بنویسم یا کلیپ بسازم! 😬 2️⃣ تقویت حواس از طریق بازی یعنی چی؟! ببینید یکی از مشکلات ما اینه که حواس بچه‌ها به صورت یکپارچه و متعادل رشد نمی‌کنه! یعنی بچه‌های بیش از اندازه در معرض محرک‌های بینایی و شنوایی هستند و بسیار کمتر از اندازه! 😄 محرک چشایی، بویایی و لامسه دریافت می‌کنن. برای جبرانش باید چی کار کنیم؟ بازی‌های توی طبیعت از جمله خاک‌بازی، بازی با انواع چوب، برگ، سنگ، حیوانات و حتی خوابیدن تو انبار کاه و ... کمک بسیار خوبی برای شد متعادل بچه‌ها هستند. می‌دونم هنگ کردید ولی با اجازه‌تون بنده تجربه‌اش رو دارم! 😁 حالا اگه نشد بریم طبیعت چی؟! اول اینکه پارک محل رو دریابید، اونم کلی غنیمته و ثانیاً توی خونه مثلاً با انواع پارچه‌ها، زبری‌ها و نرمی‌ها بازی کنید تا بچه‌ها اون ها رو تجربه کنن یا مثلاً از هر فرصتی برای دست‌ورزی استفاده کنید و یا ... باقی مطلب باشه برای بعداً فقط بدونید که بچه باید مدام با همه چیز بازی کنه و کیف کنه و قاعدتاً تو یه همچین فضایی آلوده شدن لباس و دست و پا طبیعی هستش. شما حرص نخورید بگذارید بچه بازی کنه و حسابی رشد کنه ... ⭕ در ایتا، تلگرام و اینستاگرام 👇👇 @hamidkasiri_ir
تا حالا چیزی در مورد اختلال یکپارچگی حسی شنیدید؟! اختلال یکپارچگی حسی یکی از انواع اختلالات توی کودکان هست که عمرش به بیست سال نمیرسه یعنی کلاً ده، پانزده ساله که کشف شده! اختلال یکپارچگی حسی در سالیان اخیر بسیار فراگیر شده. ما وقتی از هشتاد تا دانش‌آموز سال اول دبستان تست گرفتیم، متأسفانه فقط دو تا از اون‌ها مبتلا به این اختلال نبودند، و بدتر اینکه از این جمع فقط چهار نفر مهارت‌های پایه حرکتی‌شون تکمیل شده و متناسب با سن‌شون بود! اما این اختلال چی هست؟! ببینید ما هفت تا حس اصلی داریم که پنج تا رو همه بلدیم و ظاهراً نیازی به تعریف‌شون نیست: ۱. بینایی ۲. شنوایی ۳. لامسه ۴. بویایی ۵. چشایی دو تای دیگه چی هستند؟! 6️⃣ حس دهلیزی یا حس تعادل. ظاهراً افرادی رو دیده باشید که مثلاً نمی‌تونن لبه‌ی جوب راه برن یا ترس از ارتفاع دارن یا دو دور، دور خودشون می‌چرخن سریع سرشون گیج میره یا ... این‌ها حس دهلیزی‌شون مشکل داره. 7️⃣ حس عمقی یا همون حسی که موقعیت اندام بدن رو داره تشخیص میده. حتماً تا حالا افرادی رو دیدید که پای دیگران رو لگد میکنن و رد میشن ولی خودشون نمی‌فهمن! یا افرادی که هی می‌خورن به در و دیوار یا بچه‌هایی که خیلی بچه‌های دیگه رو میزنن یا ... این‌ها بخش بزرگی از مشکل‌شون توی عدم تقویت حس عمقی هست. (موارد شش و هفت با بازی‌های حرکتی تقویت میشن) حالا اختلال یکپارچگی حسی این وسط یعنی چی؟! ببینید همین‌طور که از اسمش مشخصه یعنی یکپارچه رشد نکردن حواس گوناگون! یعنی یکی رشد زیادی داره و اصطلاحاً وَرَم می‌کنه ولی اون یکی کم یا ناقص رشد کرده! مثلاً من خودم حس بویاییم تعطیله! سر همینم وقتی همسرم غذا رو به من می‌سپره که مراقب باش نسوزه، قطعاً با سوخته‌اش روبرو میشه 😂😂 و یا تو نزدیکان فراوون داریم کسانی که کلاً چشایی‌شون تعطیله، مثلاً غذاشون پر از فلفل یا سیر هست ولی خودشون اصلاً نمی‌فهمن! این یکی از ریشه‌هاش به زیر شش، هفت سال برمی‌گرده که این حس به خوبی تقویت نشده! همون‌طور که توی مطلب قبلی گفتم امروز حس بینایی و شنوایی بیش از حد و باقی حواس کمتر از حد نیاز دارن درگیر میشن و این آسیب‌زاست. یه مثال بزنم و این مطلبم تموم! شما توی خونتون چند نوع غذا درست می‌کنید؟! تا حالا شده بشینید یه لیست از دویست تا غذایی که شنیدید بنویسید و در طول سال اون‌ها رو درست کنید؟ یا مثلاً هر روز نون پنیر یا نهایتاً اگه مایه‌دا باشید کره، عسل نخورید؟ 😉 این عدم تنوع غذایی حداقل باعث میشه حس چشایی، بویایی و لامسه‌ی ما خوب تقویت نشه! لامسه رو هم گفتم که تو مطلب بعدی حسابی در مورد غذابازی بنویسم تا همه کیف کنیم 😁 پ.ن: وقتی سوال پرسیدم ظاهراً برخی از دوستان سریع توی اینترنت سرچ کرده بودن و به هشت تا رسیده بودن اما حس‌های پیکری ما که به چهار طبقه اصلی تقسیم میشن خیلی بیشتر از اینها هستند اما اصلی‌ها همین هفت موردن ... در تلگرام، اینستا و ایتا 👇👇 @hamidkasiri_ir
وقتی از تقویت حواس به وسیله بازی صحبت می‌کنیم، دقیقاً چی میگیم؟! امروز میخوام یه مثال کاملاً ملموس بزنم که فکر نکنیم همه چیز تو شهرهای بزرگ و تو کارگاه‌های بازی چند صد هزار تومنی هست! یعنی اگر یاد بگیریم اینطوری نگاه کنیم، قضیه خیلی ساده‌تر از این‌هاست. تا حالا غذابازی کردید یا با غذاها بازی کردید؟! البته که جواب همه مثبته اما می‌خوام یه خورده مثال بزنم، ببینم تا کجا با من میاید. اونی که جوابش به همه این سوالات مثبت باشه یه جایزه ویژه داره 🤩🤩 اما سوال‌ها؛ ۱. تا حالا شده غذا با دست بخورید؟ ۲. تا حالا شده شما با دست به کودکتون غذا بدید و اون به شما غذا بده؟ . ۳. تا حالا شده سر سفره عین گوسفند غذا بخورید و بع‌بع کنید؟ (یعنی قشنگ خم شید و عین گوسفند سبزی، کاهو و غذا بخورید) ۴. تا حالا شده با بچه یا بچه‌هاتون ماست بخورید و تمام سر و صورت‌تون ماستی بشه؟ ۵. تا حالا شده مثلاً یه ظرف از میوه‌های مختلف رو خورد کنید تو سینی، بعد بشینید با بچه عین یه آبمیوه‌گیری با دستِ خالی آبشون رو بگیرید و قاطی کنید، 😋 بعد بکوبید تو سر و صورت همدیگه و بخورید؟ ۶. تا حالا شده کف حمام میوه‌های مونده رو خورد کنید و بریزید زمین، بعد با بچه روی میوه‌ها راه برید و غلت بزنید؟ فکر کن با انار این کار رو بکنی چه کیفی میده. ۷. تا حالا شده با بچه بشینید مایع کیک، کتلت، کوکو و ... رو دو نفری وَرز بدید و بعد همون رو باهاش غذا درست کنید و بخورید؟ ۸. تا حالا شده آش، سوپ و آبگوشت رو با دست بخورید؟ ۹. تا حالا با مربا روی صورت و تن و بدن هم نقاشی بکشید؟ خُب، اگه کسی تا اینجا اومده باشه بهش تبریک میگم، ولی این آخری رو فکر نکنم بتونه باهام بیاد 👇👇 ۱۰. تا حالا شده پاهای خودتون و بچه‌تون رو بشورید و بعد با پاهاتون غذا بخورید؟ (بله پاها، خود پاها نه با قاشق و این حرفا 😋) این کارها حداقلش مشکل بدغذایی بچه‌ها رو حل میکنه، حواس مختلف‌شون از جمله بویایی، لامسه، بینایی و چشایی رو تقویت میکنه، فرآیند زندگی روزانه رو براشون و براتون لذت‌بخش می‌کنه، هر روز تجربیات جدید برای بچه‌ها داره، شوق به زندگی کردن رو بهمون برمی‌گردونه و ... @hamidkasiri_ir
شما به چی می‌گید کثافت‌کاری؟! مثلاً اینکه بچه بشینه ماست بخوره، سر و صورتش ماستی بشه، بریزه روی لباسش و سفره. لابد کثافت‌کاری کرده دیگه؟! یا مثلاً فرض کنید خونه‌تون مهمون داشتید و اون‌ها الآن دیگه رفتند. خُب، مهمونا کلی میوه خوردن و شما پوست میوه‌ها رو جمع کردید و ریختید توی یه ظرف بزرگ‌تر. بعدش رفتید لباس‌تون رو عوض کنید و وقتی برمی‌گردید با این صحنه مواجه میشید که پسر چهار ساله‌تون سر پوست میوه‌هاست و داره باهاشون بازی می‌کنه. 😱 اینجا احتمالاً جیغ‌تون میره آسمون که بچه پاشو، اینقدر کثافت‌کاری نکن!! 👈 یه سوال: کثافت چیه؟! و به چی میگیم کثیف؟! کثافت به چیزی گفته میشه که همراه خودش میکروب، ویروس و انواع بیماری‌ها رو داره! همه‌ی موارد بالا در بدبینانه‌ترین حالت آلودگی هستند. آلودگی هم با آب شسته و پالوده میشه! (می‌دونم یه خورده پیچیده شد 😁) ببینید ما وقتی حمام هم میریم خودمون رو با صابون و شامپو آلوده می‌کنیم و بعد بدن‌مون رو می‌شوریم. تمام انواع همین‌طور هستند و در واقع ضرری برای بدن ندارند و اگر بدونید که چه رشدی برای کودک ایجاد می‌کنه مطمئناً همه با جون و دل از بازی کردن بچه‌ها با غذا و پوست میوه‌ها خوشحال می‌شید! (این رو بگذارید وقتی اثرات دست‌ورزی رو‌ روی رشد ذهنی، روانی و شناختی کودکان گفتم حتماً متوجه می‌شید. اگه یادم رفت بگید که بگم 😂😂) اما یه نکته؛ این مورد محل اعتراض خیلی از افراد تو کامنت‌های پست قبلی بود 👇👇 ❓حد و مرز این کارها کجاست؟! و تا چه زمانی هست، یعنی تا چند سالگی؟! ✅ پاسخ: سن نداره یعنی تا صد و بیست سال جواب میده!! پس چی جوری مشکل رو حل کنیم؟! ببینید بچه‌ها باید یاد بگیرند که این کارها رو کجا می‌تونن انجام بدن و کجا نمی‌تونن! عین فحش دادن هست که بخوایم یا نخوایم بچه‌ها یاد می‌گیرند اما باید یاد بگیرند نمی‌تونن ازش هر جایی استفاده کنن. خُب، قبول. برای بچه‌ای که قبول نمی‌کنه چی کار کنیم؟ این کارها 👇 ۱. حتماً قبل از شروع بازی قانون‌ها رو گوشزد کنید. ۲. به سن بچه‌ها توجه کنید و متناسب با سن‌شون محدودیت بگذارید. ۳. حتماً جایی که بچه‌ها بازی می‌کنن یه چیزی زیرشون بندازید که کارتون چند برابر نشه. لباس‌شون رو هم می‌تونید عوض کنید. ۴. اگر چیزی رو از کودک می‌خوایم بگیریم حتماً باید جایگزین داشته باشیم. نه که اینو بگیریم و چیزی ندیم. ۵. مهم‌تر از همه، با حال بد این کارها رو نکنیم بهتره. کیف کنید و انجام بدید، اگر نمی‌تونید کم‌کم تمرین کنید @hamidkasiri_ir
❓بیاید یه بار دیگه ببینیم چرا بچه‌ها این‌قدر تحرک رو دوست دارن؟ اینا که خودشون مدام تحرک دارن دیگه چه نیازی به بازی‌های حرکتی هست؟! حتماً دیدید بچه‌ها از بدو تولد به حرکت و تحرک کشش دارن. به همین دلیل ما معمولاً برای بچه‌هایی که تحرک بیش از اندازه دارن خیلی نگران نمی‌شیم اما برای برعکسش چرا! 😳 بچه‌ها دقیقاً به همون اندازه که حرکت رو دوست دارن، انگیزه وحشتناکی دارن که به با بقیه آدم‌ها باشن! اکثرا مامان‌ها از اینکه بچه‌شون یه دقیقه ولشون نمی‌کنه می‌نالن! خب براش هم‌بازی بیارید تا شما رو ول کنه! 😁 حالا این وسط زندگی‌های ظاهراً مدرنِ امروزی اومده چی کار کرده؟ هم حرکت رو به وسیله تلویزیون، تبلت، خونه‌های کوچولو و ... از بچه‌ها گرفته و هم ارتباط با بقیه افراد رو محدود کرده! 😟 کافیه یک روز از زندگی بچه‌های روستا رو با زندگی بچه‌های شهری مقایسه کنیم. ✅ توی روستا تحرک حداکثره چون فضای باز زیادی وجود داره. محیط فوق‌العاده غنی هست و آماده تجربه کردن. تجربه کار با انواع ابزار، دست‌ورزی با طبیعت، وَر رفتن با حیوونای مختلف، بازی با بقیه بچه‌های روستا و ... در حالی که بچه‌های شهری ظاهراً از این‌ها محروم هستن! دیدید دیگه، اگه یه باغچه دو در سه گیرشون بیاد، تا دو ساعت مشغولن! . خُب، چاره چیه؟! ببینید بچه‌های خردسال ذاتاً به دنبال رشد انواع «توانایی‌های جسمی‌شون» هستن که اگه الآن درست نشه در سال‌های بعد به این راحتی درست نمیشه! در واقع رفع و اصلاحِ خیلی «تأخیرهای یادگیری» مربوط به حرکت از اصلاح بقیه انواع یادگیری سخت‌تر هست. 😳 لابد دیدید بعضی از آدم‌ها بد راه میرن، مثلاً پاهاشون ر‌و به تو یا به بیرون می‌گذارن. اینا هر چی سن‌شون بالاتر بره اصلاح راه رفتن‌شون سخت‌تر میشه در حالی که توی خردسالی با بازی‌های ساده میشد راه رفتن‌شون رو اصلاح کرد. جالبه بدونید که تحرک و جنب‌وجوش به تنهایی روی خیلی از چیزهای دیگه در مورد رشدِ کودکان تأثیر می‌گذاره، مثلاً روی شناخت از خودشون، روی احساس خودارزشی اون‌ها و ... حالا این وبیناری که وعده داده بودم که در مورد بازی‌های ادراکی - حرکتی هست، دقیقاً برای پر کردن این خلأ طراحی شده. توی اون یاد می‌گیریم که بخش بزرگی از این نیازها رو خودمون می‌تونیم برآورده کنیم. @hamidkasiri_ir
توی صفحه‌ی صدوچهل‌ونهِ کتاب «کودک، خانواده، انسان» از قول یه مادر نوشته که مهم‌ترین کار دنیا به عهده‌ی من هست. منِ مادر که کارم تربیت اِنسانه. واقعیتش با هر نوع نگرشی به مسئله نگاه کنیم هم مهم‌ترین کار دنیا تربیت آدمیزاده و هم کسی که بیش‌ترین نقش رو توی این مسیر داره مادر هست من توی این مطلب اصلاً قصد ندارم بگم مادر خوب چه جور مادریه اما می‌خوام در مورد این صحبت کنم که یه بچه‌ی خوب چه جور بچه‌ای هست. شاید از این طریق بتونیم به این برسیم که یه مامان خوب باید چه کارهایی رو انجام بده. نمی‌خوام هم بحث رو فلسفی کنم چون هم این کاره نیستم 😅😅 و هم تهش چیزی در نمیاد اما بعد؛ من یکی دو ساله با یه جوونی آشنا شدم که تا همین امروز شبیهش رو ندیدم. ایشون الآن حدود بیست و دو سالشه و خیلی ذهن من رو درگیر کرده. یه چند تا از ویژگی‌هاش رو با هم بخونیم 👇👇 ۱. این بچه از دوازده سالگی از والدینش پول نگرفته و خودش درآمد داشته (مگه میشه؟! 🤗) ۲. این بچه در طول دوران تحصیلش همیشه شاگرد اول بوده ۳. اخیراً لیسانسش رو هم گرفت و داره برای ارشد اقدام می‌کنه ۴. از درآمد خودش هم موتور داره، هم ماشین (جفتش هم از میان‌رده به بالا) ۵. کاملاً شرایط مالی، روانی و ذهنیِ اداره‌ی یک زندگی مشترک رو داره ۶. به شدت فردی هست که میشه روش حساب کرد. یعنی مثلاً با خیال راحت میشه یه کارگاه تجاری با بیست تا کارگر رو بهش سپرد ۷. به شدت پرمطالعه است. دست به قلم داره و تحلیل‌های قوی و خوبی توی حوزه‌های مختلف می‌نویسه ۸. ارتباطات اجتماعی بسیار قوی‌ای داره و در عین حال اصلاً اهل وقت تلف کردن نیست ۹. یه ورزشکاره و به شدت هم ورزشکارِ خوبی هست ۱۰. بسیار انسان محکمی هست و اصلاً شرایط اجتماعی و اقتصادی اون رو به هم نمی‌ریزه ۱۱. به شدت اعتقادات قوی‌ای داره. برای رسیدن به عقیده‌اش وقت گذاشته و واقعاً به چیزهایی که رسیده عامل هست و .... شاید برای خیلیا یه همچین بچه‌ای، توهم یا خیال‌بافی باشه اما باورتون میشه که تمام بچه‌های این سرزمین می‌تونن و باید شبیه این جوون باشن؟! پس چرا جوونای ما اینجوری نمیشن؟! من فعلاً کاری با بالاتر از هفت سالِ این بچه ندارم اما فکر می‌کنید توی زیر هفت سالِ اون، پدر و مادرش چه کارایی کردن که این بچه بهترین گذر از مرحله هفت سال اول رو داشته؟! @hamidkasiri_ir
خُب بریم پیِ ادامه‌ی بحثِ بهترین مامان! 😉 من دو، سه روز جایی بودم، اینترنت نداشتم فکر نکنید یادم رفته! اگه یادتون باشه، تو پست قبلی - یعنی پست بهترین مامان، بهترین جوون - خصوصیات یه جَوونی رو شمردم و گفتم که این برای تمام بچه‌ها شدنی هست و اصلاً دور از دسترس نیست. به شرطی که ما و نظام آموزشی عزیزمون 🙃 دست به دست هم ندیم تا به زور بچه رو تبدیل به یه چیزی بکنیم که شاید ده درصدِ اونی بشه که توقع داشتیم. اکثر والدین در این موضوع خیلی مستعد هستند که ماهیت کودک رو به اون چیزی تغییر بدن که فکر می‌کنن درسته و نکته جالب توجه اینه که اکثراً یا فکر می‌کنیم که بچه‌مون باید بشه شبیه به خودمون یا شبیه به آرزوهامون! 🙄🙄 یعنی یه جوری من‌محوریِ خاصی توی تربیت‌مون دیده میشه. چه بسیار مادرانی که به من مراجعه کردن و گلایه‌شون این بوده که چرا بچه چهارساله‌شون گوش به حرف نمیده و نمی‌گذاره مدل موهاشو اونجوری که مامانش دوست داره، ببنده! یا چقدر پدرانی که هنوزم نمی‌تونن هضم کنن نوجوان‌شون رمان و ادبیات بخونه، بلکه به جاش باید بشینه سر درساش! چی می‌خوام بگم؟! 🤔 ببینید قرار نیست بچه‌ی ما اونی بشه که ما می‌خوایم! نمیگم برای بچه‌تون آرزو نداشته باشید. حتی نمیگم که برای آرزوهاتون تلاش نکنید! اما خواهش می‌کنم اگر کودک‌تون مسیر دیگه‌ای غیر از خواست شما رو طی کرد، فکر نکنید دنیا به آخر رسیده! با این حساب یعنی بشینیم بچه هر کاری دوست داشت بکنه؟! جوابش یه نخیر درشت و هیکلیه! 😬😬 پس چی کار کنیم؟! در مورد بالای هفت سال که ما باید یه نظام ارزشی داشته باشیم، طریقه انتقال اون نظام ارزشی رو هم بلد باشیم. ارتباط با نوجوان رو بدونیم، چطور نوجوان قوی و مستقلی درست کنیم و ... الآن نمی‌خوام صحبت کنم. الآن می‌خوام بگم توی زیر هفت سال چی کار کنیم. زیر هفت سال مهم‌ترین دوره‌ی زندگی هست از این جهت که پایه‌ریزی شخصیت انسان توی این دوره شکل می‌گیره و دقیقاً اینجا همون جایی هست که ما والدین دلسوز شروع می‌کنیم یکی‌یکی موانع رشد رو اعمال کردن!! یعنی با دلسوزی و با دست خودمون نمی‌گذاریم کودک سیر طبیعیش رو طی کنه! یه کسی توی کامنت‌های پست قبلی نوشته بود به نظرم این نوجوونی که داری میگی پدر و مادر نداشته! 😳 من نمی‌خوام بهتون عذاب وجدان بدم ولی ظاهراً این یکی از بهترین جواب‌های پست قبلی بود چون ظاهراً فقط توی این شرایط هست که حداقل میزان دست‌کاری در رشد کودک اتفاق می‌افته! حالا توی پستای بعدی می‌خوام موانع رشد در زیر هفت سال رو یکی‌یکی بشمرم. شما می‌تونید حدس بزنید چه چیزهایی هستند؟! @hamidkasiri_ir
امروز با یه دوستی بودم که حدودا بیست و سه، چهار سالشه! وقتی داشتیم با هم توی کوچه راه می‌رفتیم یه دفعه دیدم ترمز کرد، راهش رو کج کرد و خیلی سریع از اون طرف رفت. نگاه کردم دیدم یه سوسک روی زمین هست! سریع پرسیدم از سوسک می‌ترسی؟ گفت آره! 😏😏 ما هم چون کودک درونمون هنوز خیلی فعاله، پریدیم سمت سوسکه که مثلاً برداریمش و بندازیم سمت این دوستمون! 😜 سَرَم رو که آوردم بالا دیدم سر کوچه است! چهار نعل تا اونجا دویده بود 😁😁 بعد از یه خورده صحبت مشخص شد که ایشون و سایر برادر و خواهراش همه از سوسک می‌ترسن! چرا؟! چون والدین‌شون در کودکی اون‌ها رو از سوسک ترسوندن، برای اینکه به حرفشون گوش بدن! چی می‌خوام بگم؟! ببینید وقتی میگیم کودک رو دستکاری نکنید یعنی اینکه اون رو الکی از چیزی نترسونید، به چیزی حساس نکنید، احساس تنفر از چیزی رو براش ایجاد نکنید و .... تا حالا فکر کردید چرا بچه‌های دو، سه ساله گربه که می‌بینن، می‌دَوَن سمتش تا بقلش کنن و خیلی از ما آدم بزرگا در این حالت داریم سکته می‌کنیم؟! واضحه، چون اون کودک درکی از اون موجود نداره و طبق تجربه‌اش خیلی هم از اون خوشش اومده اما ما چون فکر می‌کنیم شاید، شاید، شاید بهش آسیب بزنه یعنی دستش رو یه کوچولو خراش بندازه، بچه رو از گربه می‌ترسونیم! 😤😤 البته شایدم چون خودمون می‌ترسیم، فکر می‌کنیم اونم باید بترسه! حالا بیشترین میزان دستکاری والدین توی کودک در چه موضوعاتی هست؟! میشه در مورد اون‌ها مفصل صحبت کرد و ببینیم که چقدر راحت جلوی تجربه کردن بچه‌ها رو میگیریم! توی پست قبلی در مورد موانع رشد گفتم که به نظرم موانع رشد کودک این شش تایی هستند که نام می‌برم و می‌خوام هر کدوم رو مفصل روشون بحث کنم. اون شش تا چیا هستن؟! ۱. نظافت ۲. نظم ۳. ادب ۴. آموزش ۵. رفاه ۶. فقر مطلق! کلی در مورد این‌ها حرف هست برای گفتن، چون ظاهراً هر کدوم از این‌ها نباشن، کودک رشد نمیکنه، پس چرا میگیم این‌ها مانع رشد هستند؟! 🤔🤔 @hamidkasiri_ir
راستش من می‌خواستم در مورد شش تا مانع رشدی که گفتم مطلب بنویسم اما کامنت‌های پست قبلی بنده رو مُجاب کرد یه ذره بیشتر اینجا بایستم! چون بحث‌مون اینجا زیرساختی هست و اگه حل نشه، ادامه‌ی بحث سر کاریه! چند تا سوال؟! خواهشاً همه رو به خودتون لااقل جواب بدید 🙏 ۱. تا حالا نشده زمین بخوردید؟! چیزی‌تون شده؟! ۲. تا حالا نشده توی پاهاتون شیشه بره؟! الان نمی‌تونید درست راه برید؟! ۳. تا حالا از ارتفاع نیفتادید؟! مثلاً از روی درخت؟! ۴. تا حالا دست‌تون خراش برنداشته؟! مثلاً به گوشه دیوار کشیده باشه؟ ۵. تا حالا نشده که دست‌تون یا پاتون رو یه گربه خراش داده باشه؟! ۶. تا حالا نشده خواب باشید و یه سوسک بیاد از روی تن‌تون رد بشه؟! ۷. تا حالا نشده رفته باشید لب رودخونه بعد یه دفعه پاتون سر بخوره و بیفتید تو آب؟! یا مثلا یه قورباغه از روی پاهاتون رد بشه؟! ۸. تا حالا نشده که داشتید با یه بچه دیگه چوب بازی می‌کردید، بعد یه دفعه چوبش در بره و بخوره توی کمرتون؟! ۹. تا حالا نشده موقعی که خیلی گرسنه‌تون بوده لقمه‌تون از دست‌تون بیفته و نتونید غذاتون رو بخورید؟! ۱۰. تا حالا نشده که با یه بچه دیگه دعواتون شده باشه، یه لگد هم ازش خورده باشید و کسی نبوده باشه ازتون دفاع کنه؟! ۱۱. تا حالا نشده مامان یا باباتون دعواتون کرده باشه و اون موقع ازشون احساس نفرت پیدا کرده باشید؟! الآنم همون حس رو دارید؟! ۱۲. تا حالا نشده می‌خواستید لبه‌ی جوب راه برید بعد پاتون در بره و شاتالاپ بیفتید توی لجن؟! ۱۳. تا حالا نشده برید سر کوچه سبزی بخرید و بعد کل سبزی‌ها رو گم کنید یا از دست‌تون بیفته و خراب بشن؟! ۱۴. تا حالا نشده موقع ظرف شستن، لیوان از دست‌تون بیفته و بشکنه؟! ۱۵. تا حالا نشده کفش نو خریده باشید و اولین روزی که پاتون کردید، نوکش بخوره به یه جا و سوراخ بشه؟! اگه بخوام ادامه بدم تا صبح باید بنویسم! 👈 چرا فکر می‌کنیم بچه‌های ما حق ندارن از این تجربیات داشته باشن؟! 👈 چرا فکر می‌کنیم باید توی پر قو بزرگ بشن و نباید حتی یه بار دست‌شون با تیغ بریده بشه؟! 👈 فکر می‌کنید اگر بخوایم تمام کارهای بچه‌ها درست انجام بشه و هیچ آسیبی بهشون نرسه، پدر و مادر بهتری هستیم؟! ✅ راستی اگر به نظرتون مطلب به درد دیگران هم میخوره، چرا برای اون‌ها نمی‌فرستید؟! ⭕ اگر این بحث جمع شد، میریم سراغ موانع رشد @hamidkasiri_ir
⭕️ تا حالا فکر کردید مادر حضرت موسی (ع) چطور بچه‌اش رو در رود نیل گذاشت؟! شازده کوچولو بعد از انجیل پرفروش‌ترین کتاب تاریخ در قرن بیست هست و بیشتر از بیست تا ترجمه فارسی از اون وجود داره. یکی از مهم‌ترین وجوه داستان اینه که آدم بزرگا یاد بگیرن از دریچه‌ی چشم بچه‌ها دنیا رو نگاه کنن و نه از دریچه‌ی چشم خودشون 🤔 هر چقدر توی این موضوع موفق‌تر عمل کنیم، مسیرمون در ارتباط موثر با کودک هموارتر هست و به رشدشون داریم کمک می‌کنیم. مثلاً با بچه میریم پارک و غریزه‌ی اون با تمام وجود اومده وسط و بچه می‌خواد که کفش‌هاش رو در بیاره و وسط چمن‌ها بدو بدو کنه اما ما چون فکر می‌کنیم ممکنه چیزی توی پاهاش بره نمی‌گذاریم! خُب هم دغدغه‌ی ما درسته و هم نیاز کودک! اینجا باید چی کار کنیم؟ بهترین راه اینه که بین این دو تا جمع به وجود بیاد یعنی هم کودک به نیازش برسه و هم منِ مادر دغدغه‌ی آسیبی که دارم برطرف بشه! مثلاً توی اینجا می‌تونیم یه محدوده رو خوب وارسی کنیم، بعد برای کودک با نخ مشخص کنیم که بین اون‌ها راحت بازی کنه. توی سوال‌هایی که پرسیدم اکثراً حول این محورهایی می‌گشت که آسیب جدی به همراه نداشت. اکثراً آسیب‌های جسمی ساده یا کشمکش‌های روانی و درونی ساده مثل قهر و آشتی‌های کوتاه بودند! خیلی‌ها اومدن و گفتن ما ترسمون از این چیزها نیست، از آسیب‌های جدی‌تر هست! پس چند تا نکته؛ ۱. اگر از این چیزها نمی‌ترسیم پس با فراق بال بگذاریم کودک زمین خوردن، بازی با حیوانات و امثالهم رو تجربه کنه. ۲. باور کنیم اینکه کودک چند دقیقه با خودش خلوت کنه، ناراحت و غمگین باشه، براش بد نیست البته حق نداریم از عمد چنین شرایطی رو برای کودک ایجاد کنیم. ۳. اگر از آسیب جدی می‌ترسیم، مگر این چیزها چقدر تحت کنترل ما هست؟! مگه میشه مثل کِش به شلوار بچه وصل بود و همه جا از اون محافظت کرد؟! اصلاً چند درصد افراد آسیب جدی می‌بینن؟!! 👈 امروزه رسانه، تمام قد جلوی خانواده‌ها ایستاده و کارش ترسوندن ماها شده! از بین هر چند ده هزار کودک، یکی آسیب می‌بینه و ما باقی بچه‌ها رو از حرکت، هیجان، تجربه، لمس و رشد محروم می‌کنیم که مبادا آسیب ببینن! 👈 من که هر وقت به بچه خودم نگاه میکنم می‌بینم من و مامانش تقریباً هیچ نقشی در محافظت از اون نداریم و نداشتیم! ولو اینکه بقیه جور دیگه‌ای فکر بکنن! 👈 راستی تا حالا فکر نکردید که یه کس دیگه‌ای داره از بچه‌تون محافظت میکنه؟! داستان حضرت موسی که مادرش اون رو به آب انداخت رو چند بار تا حالا مادرانه خوندید؟! 👈 اصلاً دعا و توسل چقدر توی تربیت ماها نقش داره؟! ✅ من فکر میکنم ما در عین مراقبت، وظیفه‌مون ایجاد فضای رشد برای کودک هست و این رشد جز با تجربه مستقیم به دست نمیاد! توی سنین پایین آزادی کودک رکن اساسی برای رشدش هست و اگه جلوش رو بگیریم، جلوی رشدش رو گرفتیم. خواهشاً بگذاریم بچه‌هامون با تجربه‌هاشون بزرگ بشن نه با اون چیزی که ما داریم بهشون میگیم چون لزوماً فهم ما درست نبوده! ۲۶۰۰ سال قبل همین حرف رو به نحوی دیگری گفته! سقراط می‌گفت «من کل فلسفه رو مبتنی بر دو اصل می‌دونم. یکی اینکه خودت رو بشناس و دیگری اینکه زندگی نیازموده ارزش زیستن ندارد!» و این یعنی اینکه بگذاریم هر انسانی زندگی رو خودش آزمایش و تجربه کنه و هیچ معلمی هم براش بالاتر از این نخواهد بود. فکرم نکنید اگر بچه خودش تجربه کنه و شکست بخوره این ناراحتی و غم براش بد هست! البته شکست‌های مداوم برای کودک چیز خوبی نیست اما به قول پروفسور جینات رشد کودک من هیچ وقت موهبت غم رو از کودک نمی‌گیرم چون جلوی رشدش رو می‌گیرم! حالا این یعنی چی، در موردش صحبت می‌کنیم .... 🌹ممنون که برای دیگران هم می‌فرستید🌹 ----------- پی‌نوشت ۱. اینجا حرف خیلی زیاد هست ولی به همین مقدار فعلا بسه چون فضای مجازی بیش از این ظرفیت انتقال این پیام رو نداره یا من بلد نیستم تو اینجا بیشتر از این جلو برم. پی‌نوشت ۲. در مورد حدود و ثغورِ آزادی دادن به بچه‌ها بعداً حتماً صحبت می‌کنم اما در کل بدونید آزادی یکی از مهم‌ترین عوامل رشد کودک هست. کودک باید قدرت انتخاب داشته باشه وگرنه انگیزه‌های درونی لازم برای رشد رو از دست میده. @hamidkasiri_ir
خب، همه آماده‌ی یه هفته جوندار هستن و منم نمی‌خوام طول و تفصیل بدم، دو تا موضوع و تمام! (از پست بعدی می‌خوام برم سراغ موانع رشد) 1️⃣ وقتی بزرگ‌ترها مثل مامان‌بزرگ، بابابزرگ و ... دخالت میکنن و نمی‌گذارن کارمون رو بکنیم، چی کار کنیم؟! ◀️ خب تکلیف معلومه، نمیشه با هیچ کسی دعوا کرد و نمیشه به کس گفت برای بچه من دایه مهربان‌تر از مادر شدی! اما رعایت یک سری اصول مسیر رو هموار میکنه، از جمله موارد زیر: الف. هیچ کس به اندازه والدین در تربیت موثر نیستند و نگران این نباشید که شما یه کار می‌کنید و بقیه یه کار دیگه. بچه‌ها نهایتاً از شما متأثر میشن مگر در موارد خاص که بچه دیگران رو بیشتر از والدینش ببینه! ب. وقتی دیگران دخالت میکنن ازشون محترمانه، در خلوت و نه در حضور جمع بخواید که تربیت کودک‌تون رو به شما بسپرن و خواهشاً توی این موضوع باهاتون راه بیان! طبق تجربه راه میان 😉 ج. اگر اون فرد از خانواده همسر هست طبیعتاً باید از همسرتون بخواید این کار رو بکنه اما یادتون باشه به همسرتون فشار نیارید چون در اکثر موارد این موضوعات حاد نیست و روی رفتار کلی کودک اثر نمی‌گذاره! و شاید همسرتون هم خجالتی باشه، نتونه صحبت کنه 😂 د. وقتی کسی به شما بی‌احترامی می‌کنه و چارچوب‌هاتون رو رعایت نمیکنه دلیلی نداره بهش بی‌احترامی کنید اما حداقل می‌تونید با مدیریت بیشتر و در بازه‌های بلندتر ببینیدشون! یعنی نامحسوس کمتر برید اونجا ... ه‍. هر چقدر به والدین‌مون احترام بیشتری بگذاریم ضرر نکردیم و طبیعی هست هم کودک‌مون می‌بینه و یاد می‌گیره و هم امکان اینکه والدین‌مون حرف‌مون رو راحت‌تر بپذیرند بیشتر میشه! و. بسه دیگه! (از نقش آقا معلم بیام بیرون) 😉😉 2️⃣ وقتی به بچه آزادی می‌دیم دیگه ول نمیکنه و هر جا میریم آشوب می‌کنه! اون موقع چی کار کنیم؟! ◀️ از بچه‌ها که هیچ، از آدم بزرگش هم اگر چیزی رو می‌خوایم بگیریم باید جایگزین بهش بدیم! یعنی اینقدر بچه‌ها باید به ما اعتماد کنن که بدونن بعد از هر نه که بهشون میگیم، سه تا آره‌ی خوشمزه در انتظارشون هست و طبیعی هست اگر غیر این باشه کارهاشون رو ول نمی‌کنن! فرض کنید مهمون اومده، بچه می‌خواد با شربت‌ها بازی کنه، شما میگید الآن نه، بگذار مهمون‌ها برن، بعدش کلی بازی می‌کنیم! تنها در صورتی بچه کوتاه میاد که قبلاً امتحان‌تون رو پس داده باشید نه که بچه رو پیچونده باشید 😉 یعنی اگر مطمئن بشه بعد از رفتن مهمونا مثلا میرید تو حموم و دو ساعت با شربتا بازی می‌کنه باهاتون راه میاد وگرنه ... باید جایگزین بدید بَبَم جان، جایگزین! (اگرچه این یکی بی‌ربط بود! 😁) @hamidkasiri_ir
🔴 این چند تا سوال رو بخونید 👇👇👇 👈 دو ختر و یک پسر با فاصله سنی کم دارم که معمولاً دوست دارند با هم حمام برن. وقتی توجه هم میکنم حس جنسی ندارند و فقط دوست دارن با هم بازی و آب‌بازی کنن. آیا اشکال داره با هم حمام برن؟! 👈 یه پسر هفت ساله دارم که تا امروز تا جایی که تونستم ازش مراقبت کردم. چند روز پیش بهم گفت که رفته توی گوشیم از توی اینترنت عکس‌های خیلی بدی دیده. مراقب بودم که عکس‌العمل وحشتناکی نشون ندم و فقط گوش کردم و عادی برخورد کردم. الآن نمی‌دونم چی کار کنم و چه واکنشی نشون بدم! 👈 بازی کردن دو تا کودک هم‌جنس و با فاصله سنی 8 ساله درسته؟ 👈 اگر بچه‌ای پرسید چه جوری رفتم توی دل مامانم یعنی چی جوری به وجود آمدم چی باید بگم؟ 👈 اگر بچه‌مون پرسید چرا تو و بابا اتاق‌تون یکجاست اما من باید جدا بخوابم چی بگیم؟! 👈 اگر به بچه نگیم آلت جنسیت کثیفه و این حرفا، خب بهش دست میزنه! چی کار باید بکنیم؟ 👈 مشکل من اینه که فرزند اولم دختره و دومی پسر پنج ساله هست اما اکثر کارهای پسرم، دخترونه است مثل لاک زدن، اسباب‌بازی دخترونه خواستن و چیزای دیگه! این الآن مشکلی داره؟! ⭕ حتماً خیلی از این موارد سوال شمام باشه. پاسخ به این سوال‌ها و کلی سوالات دیگه در همایش "کودک، رشد و تربیت جنسی" داده میشه که می‌تونید شرکت کنید 🕑 زمان: پنج‌شنبه 27 تیر (همین هفته)، ساعت 10.30 الی 12.00 📍مکان: تهران، فرهنگسرای خاوران، سالن شهید مطهری ⭕ ⭕ همایش رایگان است. ⭕ ⭕ @hamidkasiri_ir
ظاهراً چهله‌اش سر اومد و رفتیم سراغ موانع رشد! این موقعیت‌ها رو فرض کنید: (از اینکه بعضی از موقعیت‌ها شاید براتون حال به‌هم‌زَن! باشه، عذر میخوام) 👈 پسرتون رو تازه از پوشک گرفتید. رفته دستشویی شماره دو بکنه. می‌بینید چند دقیقه‌ای هست خبری ازش نیست، بعد میگید برم ببینم چه خبره! در دستشویی رو که باز می‌کنید، می‌بینید مشغول نقاشی کردن با دستشویی‌هاش روی در و دیوار و تَنِ خودش هست و شما رو که می‌بینه کلی کیف می‌کنه و میگه مامان ببین چه قشنگه! 😷😤 👈 رفتید توی طبیعت و بچه‌تون داره خاک‌بازی می‌کنه. یهو میاید بالای سرش و می‌بینید که اون وسطا دو تا چیز خیلی توجهش رو جلب کرده و حسابی باهاشون مشغوله! یه دونه سوسک مرده که باهاش همه کار کرده و فقط فرصت نکرده بُخوردش 😂 و یه فضله حیوون که نرم بودنش وسط اون خاک‌ها کلی مشغولش کرده 😰 👈 چند روزه که عادت کرده سر سفره دستش رو می‌کنه توی ماست و میگذاره دهنش! 👈 بچه‌تون یک ساله است و رفتید توی طبیعت. یه لحظه غافل میشید می‌بینید داره، دهنش می‌جُنبه 😱 دقت می‌کنید، می‌بینید داره با اشتهای تمام خاک می‌خوره. ظاهراً خیلی هم خوشمزه است 😬 👈 بچه‌تون دوست داره وقتی آبگوشت میخوره، سبزی و ترشی و ماست و سالاد رو هم بریزه توی ظرفش همه رو با هم بخوره! 👈 بچه‌تون دوست داره وقتی کتلت درست می‌کنید، اونم بیاد کمک‌تون مایعش رو ورز بده و بعدم همون غذا رو بپزید و بخورید. اگرم بخواید بریزید دور حسابی ناراحت میشه! 👈 بچه میره دستشویی و با اینکه فقط سه ماهه از پوشک گرفته شده اما اصرار داره که خودش، خودش رو بشوره! تا شما میاید کمک کنید جیغش میره هوا خب شما توی این مواقع چی کار می‌کنید؟ یعنی باید بپرسیم چی کار کردید؟! من شخصاً هیچ مشکلی در هیچ یک از این موقعیت‌ها نمی‌بینم که بخوام با بچه برخورد کنم یا حتی ناراحتی نشون بدم. از دید خیلی از ماها اون کارها قبیح هستند ولی برای بچه‌ها کاملاً یه چیز جدید، جذاب و یه کشف جدیدتر! آقا اصلا یه چیز دیگه! می‌دونید وسواس توی زیر شش سال شکل می‌گیره و عاملش هم حساسیت زیاد از حد والدینه؟! توی مهد کودک بچه‌های اتوکشیده‌ای رو دیدیم که اگه یه لکه ماست بیفته روی لباس‌شون غذاشون رو ادامه نمیدن تا اون لکه پاک بشه! خب چرا باید اینجوری باشه؟! به نظرتون این بچه دستکاری نشده؟! اصلا می‌دونید نظافت و تربیت جنسی یه رابطه‌ی خیلی محکم با هم دارن؟! راستی فکر می‌کنید جذاب‌ترین بخش خونه برای بچه یک تا سه سال کجاست؟! @hamidkasiri_ir
همایش تربیت جنسی به صورت لایو از اینستاگراممون پخش شد و تا 24 ساعت آینده میتونید مشاهده کنید، ابتدا فالو کنید👇 Instagram.com/hamidkasiri_ir
از چند جهت میشه در مورد ربط بین نظافت و تربیت جنسی بحث کرد اما می‌خوام از یه جهتش رو خیلی ساده بگم که با دنبال کردن این چند تا جمله زیر به یک نتیجه برسیم؛ ⁦1️⃣⁩ بچه‌ها اِنقدر والدین‌شون رو دوست دارن که با ناراحتی اون‌ها ناراحت میشن. یعنی همین که مامان از دست کودک ناراحته کودک داره اذیت میشه و تا مامان رو راضی نکنه ول نمیکنه! ⁦2️⃣⁩ اصلاً مامان از یه چیز دیگه ناراحته، بچه از ناراحتی اون ناراحت میشه. (عجب گیری اُفتادیما 🙃) یعنی بچه‌ها گیرنده‌های احساسی‌شون خیلی قوی هست و همین قدر بدونید که بعضی‌ها قائلن که بچه‌ها وقتی به دنیا میان احساس رو می‌بینن!⁩⁦⁦ ⁦3️⃣⁩ منِ مامان از کثیف‌کاری خیلی بدم میاد. اصلاً دست خودم نیست اما خیلی راحت میریزم به هم. مثلا وقتی میرم می‌بینم دستشویی کثیفه داغون میشم. اگه بچه روی فرش کار خرابی کنه به هم میریزم و ... ⁦4️⃣⁩ هر موقع منِ بچه، دستشویی میکنم و یه ذره می‌پاشه این طرف، اون طرف مامان حالش بد میشه! تازه یه بار که اومد دید بهش دست زدم، دود از کله‌اش بلند شد. خودم دیدم 🧐 ⁦5️⃣⁩ اگه قراره این حال مامانم رو بد بکنه، من اصلا دوستش ندارم. البته وقتی دستشویی میکنم خیلی خوش میگذره‌ها اما حال مامان بد میشه! 😔 ⁦ 6️⃣⁩ مامان: دست به اونجات نزنی‌ها. اونجا خیلی کثیفه، مریضی بد میگیری اگه دست بزنی. باید زود بشوریش و بیای بیرون! ❗اندام دفع و اندام جنسی بسیار به هم نزدیک هستن و خیلی ساده بچه می‌تونه از یک عضو بدنش بدش بیاد در حالی که نباید این‌طور باشه. اصلاً یه چی دیگه بگم! تا حالا شنیدید کسی «یبوست عاطفی» داشته باشه؟! 🤔 می‌دونید بعضی از بچه‌ها دارن! یعنی خودشون رو نگه می‌دارن، دستشویی نمیرن چون فکر میکنن دستشویی کردن اونا مامان رو ناراحت می‌کنه و چون مامان رو دوست دارن نمیرن دستشویی! یعنی اگرم میرن به زور و اصرار ما اینکار رو میکنن! ادامه توی پست بعد! @hamidkasiri_ir
چرا میگیم نظافت مانع رشده؟ خب اگر نظافت نباشه انواع و اقسام مریضی‌ها سراغ ما میان، پس چرا هنوز میگیم مانع رشده؟ بچه که مریض میشه آدم خیلی حالش گرفته میشه و حاضره خودش هزار جور درد و مرض بگیره ولی بچه‌اش سرما هم نخوره اما همه می‌دونیم همین بیماری‌ها باعث میشه پادزهر اون بیماری در بدن بچه ساخته بشه و چه بسا براش مفید هم باشه. یادمه چند سال پیش یکی از اقوام بود که آب غیر جوشیده به بچه‌اش نمیداد، یعنی یه دور عمل تقطیر رو انجام میداد تا بچه یه وقت آب شهری نخوره! 😏 خب فکر می‌کنید این بچه وقتی رفت مدرسه چه اتفاقی براش افتاد؟ نگم بهتره! کلا اینکه فکر کنیم بچه رو باید پاستوریزه بزرگ کنیم نه تنها لطفی در حق کودک نکردیم بلکه مانع رشدش هم شدیم! یعنی اصل پاکیزه بودن هیچ مشکلی نداره اما افراط در اون باعث میشه نگذاریم سیستم ایمنی بدن کودک قوی بشه. همین پارسال بود که یه بنده خدایی که کلا کودک رو توی اتاق استریل 😅 بزرگ کرده بود، بچه‌اش مریضی سختی گرفت. توی ایران جواب نگرفت و تصمیم گرفت برای درمان بره آمریکا! اونجا برای بچه تجویز کردن باید یکی از لجن‌های کف جوب رو بخوره. پس تا اینجا بدونیم نظافت زیادی به جسم بچه آسیب می‌زنه یعنی یه ذره میکروب برای بدن لازمه 😂 اما آسیب‌هایِ ذهنیِ رعایتِ بیش از حد نظافت خیلی فراتر از این صحبت‌هاست! کلا بچه‌ها به صورت فطری میل شدیدی به خاک‌بازی، گل‌بازی، رنگ‌بازی، خمیربازی، آب‌بازی و ... دارن و طبیعتاً بچه‌ای که میل به این کارها نداره از نظر ما دستکاری شده! 😳 حالا چه جوری دستکاری شده، انواع مختلف داره. یه نمونه‌اش اینه که بچه به خاطر اینکه مامان از این کثیف‌کاریا بدش میاد و اونم دوست نداره ناراحتی مامان رو ببینه خاک‌بازی نمی‌کنه و این دقیقا یعنی که مانع رشده. بعدا در موردش بیشتر می‌نویسم. بچه‌ها باید کنن، کنن. ناراحت کثیف شدن دست و لباس‌شون نباشن! هی مامان‌شون رو نگاه نکنند که الان برن توی گل یا نرن! آب‌بازی بکنن یا نه و کلا از این صحبتا! اگرم خونه‌مون قراره آداب بهداشتی داشته باشه، تعداد این آداب رو زیاد نکنیم. خونه رو تبدیل به پادگان بهداشت و درمان نکنیم! اصلا راحت‌تون کنم به نظرم یه چند تا سوسک برای هر خونه لازمه چون قراره بچه‌ها رشد کنن! 😂 پس بگذارید رشد ذهنی بچه‌ها به خاطر افراط در نظافت جلوش گرفته نشه! بگذارید کشف کنن، با خیال راحت ... @hamidkasiri_ir
مانع بعدی رشد بچه‌ها هست. نمی‌دونم چرا ما اصرار داریم بچه‌هامون رو بِکِشیم؟! 🤔 یعنی یکی از پاهاش گرفته، یکی هم از دستاش. از دو طرف هم با فشار زیاد در حال کشیدن هستیم و زود می‌خوایم بزرگش کنیم! تعریف میکردن که یکی از اقوام‌شون بچه چهار ساله رو گذاشته بود مدت‌ها نقد تئاتر از شبکه چهار دیده بود! و این بچه توی چهار سالگی خیلی فنی نقد تئاتر میکرد، یعنی باید با ترس و لرز کارهاش خدمت ایشون عرضه میکرد! 😂😂 خلاصه مادر با کلی افتخار این رو به استاد گفته بود و ایشون هم خیلی صادقانه گفته بودن این برای بچه خوب نیست. طبیعتاً به مادر کودک برخورده بود و فکر میکرد احساس حسادت باعث این حرف شده چون بقیه جاها ملت کلی کیف کرده بودن! این مادر رفت و سه سال بعد برگشت. مدرسه بعد از سه ماه گفته بود بچه باید بره مدرسه کودکان استثنایی! چون مغز کودک متعادل رشد نکرده بود. اصطلاحاً بخشی از مغز دچار تورم شده بود! و درمان این بچه بیش از یک سال طول کشید تا یه بچه خیلی عادی بشه، نه بیشتر! یک بارم حدود شش ماه پیش مادری بهم مراجعه کرد که کودک سه و نیم ساله‌اش لکنت گرفته بود! بررسی که کردیم دیدیم با دلسوزی تمام می‌خواستن کودک رو زود بزرگ کنن! این بچه برای هر چیزی سی‌دی آموزشی دیده بود. روزی دو ساعت هم سی‌دی آموزش زبان انگلیسی می‌دید! حدود سه ماه طول کشید تا بچه طی یک دوره بازی‌درمانی به شرایط قبل برگشت. از این دست مثال‌ها هم برای من زیاد اتفاق افتاده هم کلی از اساتید شنیدم. 😣 خیلی ساده بدونیم که بچه‌های ما قراره بچگی کنن و هر چیزی رو که باید یاد بگیرن در آینده یاد می‌گیرن! باور کنیم اون چیزی که باعث رشد بچه‌ها میشه لزوماً بازی فکری نیست، کار روی نیم‌کره سمت چپ نیست، نیست، نیست، ریاضیات و جدول ضرب نیست، خوندن و نوشتن نیست بلکه ، ، تجربه توی محیط، کشف، بازی و شاد بودنه. می‌دونم خیلی کیف میده بچه چهار ساله در مورد تمام حیوانات کلی اطلاعات داشته باشه که آدم بزرگ‌ها هم ندارن، یه چیزایی بگه که بقیه کف کنن 😳 اما این لزوما به کمک نمی‌کنه! که در اکثر اوقات آسیب هم میزنه. اینم بگم و تمام! پارسال یه مادری بهم مراجعه کرد که کودک رو توی یه وسط شهر نوشته بود. اونجا قرار بود بچه تا پنج سالگی حافظ کل قرآن بشه لذا به مادر گفته بودن روزی یه صفحه عین کپسول به خوردش بده وگرنه حافظ نمیشه! 🥺🥺 من نمی‌دونم اون بچه اگرم بشه، خدا و کتاب خدا چه جایگاهی تو زندگیش داره؟! @hamidkasiri_ir
خب، اگه یادتون باشه داشتیم بچه‌ها رو می‌گفتیم! بریم سراغ بعدی ... مانع بعدی هست! (یعنی هر چی چیزِ خوبه، ما میگیم مانع رشده! 😁) یکی از دوستان نزدیک که احتمالا خودش هم الآن داره متن رو می‌خونه 😉 چند وقت پیش به من گفت که خانمم فردا میاد پیشت تا چند تا سوال در مورد یکی از بچه‌هاشون بپرسه! خب، ایشون اومد و مشخص شد که بچه اصلا شوق به بازی کردن نداره! یه چند تا سوال که پرسیدم تقریبا برام مشخص شد که مشکل از دوست ماست! ایشون اعتقاد داشت شب که میاد خونه، خونه باید عین دسته گل باشه! و خب مادر خونه هم چون در طول روز کارش زیاد بود اجازه ریخت‌وپاش به بچه‌ها نمی‌داد! 🙄🙄 اساساً خونه‌ای که بچه کوچیک داره خیلی نظم براش معنای خاصی نداره! چون بچه دوست داره مدام به هم بریزه و انگار با اینکار یه جور آرامش خاصی پیدا می‌کنه. به قول شما باید تا دو سه سال قید خونه منظم رو بزنید! می‌خوام چی بگم؟! ببینید قرار نیست خونه رو برای بچه‌ها پادگان کنیم تا نظم یادشون بدیم. اصلاً کی گفته و کجا گفته که باید به بچه دو ساله نظم یاد بدیم؟! اصلاً کی گفته که بچه‌ها اینجوری منظم میشن؟! بچه‌ها خیلی علاقه دارن بریز و بپاش کنن و حتی وقتی هم که دارن مثلاً خونه رو منظم می‌کنن دوست دارن همه چیز رو کُپه کنن گوشه اتاق. یعنی اینجوری فکر می‌کنن در حال منظم کردن اتاق هستن. به صورت استاندارد، بچه دستکاری نشده خیلی میل به این داره که همه قابلمه‌ها وسط آشپزخونه، همه اسباب‌بازی‌ها وسط اتاق و تمام کمد لباس‌ها هم جلوش پخش‌وپَلا باشه! خُب، حالا اینا خوبه یا بد؟! طبیعیه که برای بچه بد نیست، البته قرار نیست ما خودمون فضا رو به هم بریزیم یا خونه رو منظم و تمیز نکنیم اما اینکه جلوی ریخت‌وپاش بچه رو نگیریم خیلی مهمه. چون اون با انبوه وسایل کنار دستش مدام در حال تخیل و کشف هست. حالا از کِی نظم رو یاد بدیم؟ ما می‌تونیم از یک سالگی با یک شیب خیلی ملایم 😂 محدودیت‌ها رو برای بچه ایجاد کنیم. مثلا آردبازی روی این دستمال، آب‌بازی توی حمام و ... بعد از سه، چهار سالگی هم می‌تونیم یه مقدار محدودیت‌ها رو بیشتر کنیم اما یادمون باشه نظم و انضباط گفتنی نیست، دیدنی هست! یعنی والدینی که همیشه سینک ظرفشویی‌شون پُر هست یا هر تکه از لباساشون یه جا افتاده، خیلی دنبال نظم نگردن! اصلاً تو خودت از کِی منظم شدی که به بچه چهار ساله گیری میدی؟! بچه‌ها اگر زیر هفت سال رو آزادانه بازی کنن و محدودیت‌های جزئی اما پایدار داشته باشن، بالای هفت سال به صورت خودکار به سمت نظم میرن ادامه داره ... @hamidkasiri
یادتونه گفتم نظم مانع رشده؟ حالا می‌خوام بگم هیچ رشدی بدون نظم به وجود نمیاد! 😳 چی؟ قاطی کردم؟! نمی‌دونم، شاید! 👇👇 بحث بعدی در مورد نظم اینه که اکثر ماها نظم رو بد فهمیدیم. ببینید ما دو نوع داریم. یه و ساکن و یه و در حرکت. ما هر نظمی که توی عالم داريم، در حركت هست. در واقع نظم بدون حركته که مانع رشد میشه. (چی میگی بابا؟! 😂😂) ببینید ما اگه نظم را ايستا ببينيم، دائم داریم به بچه میگیم: ندو، بشين، بهم نريز، اينقدر وول نخور، به اسباب‌بازی‌هات دست نزن خراب میشه!! 😳 و همه‌ش دنبال اینیم که هر چيزي رو ثابت بگذاریم سر جاش! اینا همگی نظم ايستا هستن که مانع رشده. نتیجه‌اش هم معلومه! به هم ریختن بچه، داد زدن، جیغ کشیدن و توی یه کلمه طغیان کودک! تمام كسایی كه ذهنشون به نظم بازدارنده عادت داره، خلاف تصورشون اصلاً منظم نيستند و هميشه دنبال یه چيزی دارن می‌گردن! چون این آدما نظم رو توی پنهان كردن می‌دونن! یعنی خونشون ظاهرش منظمه اما اگه در کمد دیواری‌ها رو باز کنی دویست قلم جنس میریزه رو سرت، خب بچه‌تون هم با این حساب منظمه فقط نظمش رو زمین ریخته 😂 حالا وقتی صحبت از نظم در حرکت می‌کنیم، داریم چی میگیم؟ داریم از صحبت می‌کنیم! ریتم گم شده‌ی زندگی‌های امروزی هست در حالی که جهان آفرينش ريتم داره. شما توی نظم طبيعی هيچ چيزی رو بدون ريتم پيدا نمی‌كنین. از اول خلقت تا حالا، طلوع و غروب خورشيد ريتم داشته؛ فصل‌ها ريتم داشته، همه چی ریتم داشته و داره! (خب بسه دیگه، بریم تو ! 😉😂) بچه‌ها و آدم بزرگا! برای جریان روزمره زندگی‌شون نیاز به ریتم دارن و این ریتم باید با هماهنگ باشه! مثلاً نمیشه تا ساعت دوازده شب خونه چراغونی باشه بعد یه دفعه همه برقا رو خاموش کنیم به بچه بگیم بگیر بخواب! یعنی از ساعت هفت هوا تاریک شده، ما به زور میگیم روشن باش، بیدار باش! خب معلومه که بچه اینجوری نمیخوابه و اعصاب همه رو میریزه به هم اصلاً چرا همه ما فکر می‌کنیم نظم یعنی جمع کردن اسباب‌بازیا و لباسا و ... از وسط اتاق؟ این یعنی داریم تو نظم ایستا زیست می‌کنیم در حالی که ما باید کل زندگی‌مون دارای ریتم، برنامه و نظم پویا باشه و توی این حالت هست که کودک برنامه‌ریزی و نظم رو یاد می‌گیره وگرنه داریم زور الکی می‌زنیم! (این چیزام گفتنی نیست، دیدنیه) یه نکته کاربردی هم آخر بحث! از حدود سه سالگی میشه کم‌کم نظم رو به بچه‌ها فهموند. اون هم با ایجاد درک محدودیت و نظم داشتن خودمون اگه حال داشتم نظم رو ادامه میدم، اگه نه میرم تو مانع بعدی رشد 😉 @hamidkasiri_ir
ظاهراً متن قبلی نه تنها مشکلی رو حل نکرده بلکه خیلیا بدتر اینجوری شدن 😳 این متن رو بخونید، شاید مشکل حل بشه! 1️⃣ ما یه فامیل نزدیک داریم که حدود چهار سال پیش از بلادِ فرنگستون اومده بود ایران و اون موقع دو تا بچه چهار و یک ساله داشت! این بچه‌ها رأس ساعت نُه باید می‌خوابیدن و واقعاً هم می‌خوابیدن! 🤗 یعنی اونجا اگه تا ساعت دوازده شب هم فامیلا میومدن و می‌رفتن این بچه‌ها سر ساعت بودن 2️⃣ ما حداقلش باید داشته باشیم و این برنامه دارای نظم باشه، نه که فقط دنبال مرتب بودن اتاق‌ها باشیم. وقتی بچه یه شب دوازده میخوابه، یه شب دو نصف شب، یه شب ساعت ده چون یه روز ظهر نخوابیده، یه روز ساعت دو خوابیده و یه روزم ساعت چهار! خُب طبیعیه که ما برنامه نداریم و اون هم این نوع نظم رو نمی‌فهمه! 3️⃣ بچه‌ها هم نیاز به دارن و هم گرایش به بازی! و این هنر ماست که جریان روزمره‌ی زندگی رو براشون تبدیل به بازی کنیم. در حالی که خیلی از ماها از به هم ریختن خونه، اجازه بازی و به‌هم‌ریختگی رو به بچه نمیدیم! 4️⃣ تبدیل به بازی کردن جریان زندگی یعنی چی؟ یعنی اولاً برای زندگی‌مون برنامه داشته باشیم و ثانیاً توی این برنامه‌هامون کودک رو هم دخیل کنیم. مثلاً چه اِشکالی داره بچه با ما ظرف بشوره؟ چه اشکال داره بچه کمک ما بکنه تا لباس‌ها رو از روی بند رخت جمع کنیم؟ چه اشکال داره بچه کمک ما جارو کنه؟ و ... 5️⃣ وقتی ما به خاطر اینکه خونه‌مون به هم نریزه نمی‌گذاریم بچه توی خونه بازی کنه و بلد هم نیستیم توی جریان روزمره زندگی دخیلش کنیم و ترجیح میدیم تلویزیون نگاه کنه یا موبایل دستش باشه، طبیعیه که این بچه به هم بریزه و اصلاً نفهمه نظم چی هست! 6️⃣ بچه‌ها باید از یکسالگی محدودیت‌های خیلی خیلی جزئی داشته باشن و از حدود سه سالگی درک محدودیت رو بفهمن تا وقتی میرن مدرسه و با اون همه نظم و محدودیت روبرو میشن آسیب نبینن و پَس نزنن! 7️⃣ اگه درست اعمال بشه بچه‌ها توی شش، هفت سالگی بخش زیادی از کارهای خودشون رو میکنن اما چون معمولاً درست عمل نمی‌کنیم این اتفاق نمی‌افته. توی این شرایط مهمه که کار رو خراب نکنیم و به بچه‌ها فشار نیاریم. 👈 یادتون باشه رابطه‌ی سرشار از محبت و اقتدار - که قبلاً توضیح دادم! - به بچه امنیت میده و طبیعتاً خیلی راحت‌تر نظم رو می‌فهمه! پس مراقب رابطه‌مون باشیم، رابطه ... پ‌ن۱. توی این پست می‌خواستم نگاه رو عوض کنم و دنبال راهکار دادن نبودم پ‌ن۲. یه کتاب برای یاد دادن نظم به بچه‌ها معرفی می‌کنم 🙏 @hamidkasiri_ir
امشب می‌خوام بعدی رو بگم که متأسفانه تو کشور ما روزبه‌روز داره فراگیرتر میشه! امروز پدر و مادرها به دلایل مختلف نمی‌گذارن آب تو دل بچه‌هاشون تکون بخوره! بعضیا چون خودشون بچگی سختی داشتن فکر می‌کنن اینجوری بهتره، بعضیا چون خودشون همین‌جوری و توی پر قو بزرگ شدن، مدل دیگه‌ای رو بلد نیستند و فکر می‌کنن اینجوری بهتره! بعضیا فکر می‌کنن باید همه چی برای بچه‌شون بخرن تا چشم بقیه رو در بیارن! بقیه هم که اکثریت جامعه هستن فکر می‌کنن چون بقیه دارن این کارو میکنن پس لابد درسته! یعنی اگه ما نکنیم بچه‌مون سرخورده میشه و از هم‌کلاسی‌هاش عقب می‌افته. برای همینم توی مسابقه‌ای می‌افتن که ته نداره ☹️ تا حالا به این فکر کردید که مثلا داشتن اِسکوتر، دوچرخه، سه‌چرخه، ماشین برقی، هلی‌کوپتر کنترلی، اسباب‌بازی‌های لاکچری، وسایل اتاق ، تخت پرقویی!، لباس‌های مارک و اونجوری، تبلت، موبایل، پی‌اِس‌فور، ایکس‌باکس و ... چه کمکی به بچه می‌تونه بکنه؟ یعنی داشتن همه یا اکثر این‌ها چه محسناتی داره و اگه نباشن بچه‌مون چه آسیبی می‌بینه؟! اینجا برعکس نظم اکثر مشکل ما با مادرهاست! یعنی طاقت ندارن آب تو دل بچه از چپ به راست بیاد! حتی مورد داشتیم مثلا تو راه داشتن می‌رفتن، بچه شش، هفت ساله گفته تشنمه! بابا گفته صبر کن ده دقیقه دیگه خونه‌ایم. بعد مامان شروع کرده! مَرد، خب وایسا از سوپرمارکت بخر! مگه تو شمری؟ مگه اینجا کربلاست؟ مگه ... یعنی حاضر نبوده بچه پنج دقیقه تشنگی رو تحمل کنه. بچه‌های امروز کاملا حاضری‌خور بار اومدن. یعنی یه بار تو صف نون دیده نشدن! تا سر کوچه نرفتن یه تن ماهی بخرن! یه بار نشده دمای اتاق‌شون نیم درجه گرم یا سرد بشه! خب از این بچه‌ها قراره چی بیاد بیرون؟! 🤔 این بچه به احتمال خیلی زیاد نه به لحاظ فردی انسان موفقی میشه و نه گرهی از گره‌های مملکتش می‌تونه باز کنه! خب پس چه اصراریه بچه‌ها رو بزرگ کنیم؟ کی گفته بچه هر چی می‌خواد باید داشته باشه؟ کی گفته باید همون موقع براش مهیا بشه؟ کی گفته بچه‌ها تشخیص‌شون همیشه درسته که بالاخونه رو کلاً سپردیم به اون‌ها، ... من که معدود آدم‌های موفقی رو می‌شناسم که از اول توی خانواده به دنیا اومده باشن! البته شاید تعریف‌مون از موفقیت با هم فرق بکنه اما باور کنیم که و انسان‌سازه. هیچ کسی بدون سختی رشد نمیکنه، هیچ کس! لااقل تاریخ اینجوری نشون داده حالا از فردا شروع نکنید به بچه‌ها سختی دادن، اما قرار هم نیست مرفه بزرگ‌شون کنیم! ادامه داره ... @hamidkasiri_ir
سوال 👇👇 ❓ ما قبول داریم که بچه نباید تو پَرِ قو بزرگ بشه و هر چی میخواد داشته باشه ولی با بچه‌ها چی کار کنیم که قبول کنن؟ اگه بقیه داشته باشن و بچه من نداشته باشه، سرخورده نمیشه؟ ✅ ببینید اکثر ماها با بچه‌هامون مشکل داریم! یعنی مدام نگرانیم که به چه روشی این بچه حرف ما رو بفهمه و بپذیره. این مشکل از کجا به وجود میاد؟ از اونجا که ما یا والدین منفعلی بودیم و هستیم به این معنا که تا حالا بچه بوده و هر چی خواسته براش مهیا بوده و خب ما یه بارم نمی‌تونیم باهاش مخالفت کنیم! و یا والدینی بودیم که مدام تو موضع بودیم و هر چیزی که باب مِیل‌مون نبوده به بچه ندادیم! و مدام گفتیم اگه اینجوری کنی از فلان چیز خبری نیست! مثلاً پول توجیبی، بستنی، اسباب‌بازی، پارک و ... تعطیل میشه. در حالی که درستش اینه که ما نه والدین منفعلی باشیم و نه زورگو و قدرتمند! بلکه باید والدین مقتدری باشیم. کیه؟ کسی هست که هم محکمه و هم به شدت مهربون! (مگه داریم، مگه میشه 🙄) تا حالا با پدربزرگی مواجه شدید که تا یه لیوان آب میخواد ده تا نوه‌اش با هم کورس می‌گذارن تا بهش آب برسونن؟ درحالی‌که ظاهراً اون هیچ کاری برای نوه‌هاش نکرده و فقط اقتدار معنوی اون هست که بچه‌ها رو سمت خودش میکشه. خب، چند تا از ما رابطه‌مون با بچه‌هامون این شکلیه؟ تا حالا نوجوونی رو‌ ندیدید که ناراحتی والدینش واقعاً براش مهمه و اِنقدر به اون‌ها اعتماد داره که حرف‌شون رو‌ هنوز نگفتن قبول داره؟! یا بچه‌ی مثلاً چهار ساله‌ای رو ندیدید که توی سوپرمارکت میگه بابا فلان چیز رو بخر و باباش خیلی ساده میگه امروز نه! و اون بچه هم در کمال تعجب ما خیلی ساده میگه باشه! 😳 نه گریه می‌کنه، نه بدقلقی و نه هیچ عکس‌العمل منفی دیگه ... مشکل از ارتباط ما با بچه‌هامون هست که باید اون رو درست کنیم. در این صورت بچه‌ها خیلی راحت حرف‌های ما رو می‌پذیرن. (در این مورد حرف خیلی زیاد هست که طبیعتاً اینجا جاش نیست 😔) اما اینکه بقیه دارن و بچه من نداره، این سرخورده‌اش نمیکنه؟! طبیعتاً محرومیت بیش از یه حدی باشه، ولع میاره! اما ما باید یاد بگیریم بچه‌ها رو تأمین کنیم نه اون‌ها رو. (اینم توضیحش برای هر سنی طلب‌تون 😉) تشخیص و تفکیک نیاز از خواسته توی هر سنی متفاوته اما ما اگه مطمئن بشیم چه چیزی به نفع بچه‌مون هست تحت هر شرایطی باید اون رو انجام بدیم. فرض کنید بفهمیم الآن فقط کتک به نفع این بچه است، این کار رو نمی‌کنین؟ (این یکی رو حتما 😂😂) توی زیر هفت سال ظرافت کار بیشتر هست که میگمش! 👈 خیلی عذر میخوام من چون متن‌ها رو برای اینستاگرام آماده میکنم و اونجام محدودیت کاراکتر برای نوشته وجود داره، نمیشه همه‌ی بحث رو یه جا بگم اما حتما سعی می‌کنم توی چند تا پست بگم تا لااقل بحث به یه جایی برسه @hamidkasiri_ir