#اختلافات_فرزندان سلام علیکم من دارای ۲پسر ۸و ۳ساله هستم و یک دختر ۱۰ ماهه. متاسفانه پسر ۳ساله ام هم با برادر بزرگترش دعوا میکنه و هم خواهر کوچکترش را بسیار اذیت میکنه . واقعا نمیدونم دقیقا کجای کار اشتباه بوده . وقتی هم که پسر کوچکتر خواهرش را اذیت میکنه پسر بزرگترم به دفاع از خواهر میاد و دوباره بین برادرها دعوا میشه و این مسئله من رو واقعا رنج میده. البته من اغلب از بقیه خواهش میکنم با پسر ۳ساله ام کنار بیان و بهش توجه میکنم چون ۲سال بیشتر نداشت که خواهرش به دنیا اومد اما تا جایی که بشه حواسم به ایشون هست طوری که صدای بقیه درآمده ولی همچنان نسبت به خواهرش حساس هست و اگه تنها باشن یا خواهرش را هل میده و یا شیشه شیر را میگیره .... نمیدونم چه کنم . البته جدیدا با شنیدن صوت های تربیت فرزند رفتارم را اصلاح کردم وقت بیشتری را برای بازی با بچه ها میگزارم و کمی بهتر شده. اما همچنان راه حلی براش ندارم. ممنون میشم راهنمایی بفرمائید. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام خدمت شما مادر بزرگوار بسیار عالی که صوت های تربیتی را گوش دادید و با تلاش در جهت اجرای آن ها، اوضاع را از آن چه که بوده بهتر کردید ، ان شاالله با گسترش دانش و مهارت خودتون و تلاش جدی برای به کار بستن همه ی آن، مشکل تا حد زیادی برطرف خواهد شد. احتمال دارد که شرایط خانه برای ورود فرزند بعدی مهیا نشده بوده، به خصوص برای پسر کوچکتر و از این بابت او ضربه جدی دیده، به خصوص اینکه به احتمال زیاد عمده توجه و محبت شما و دیگر بزرگتر ها، به کودک کوچکتر اختصاص یافته و از فرزند دوم غفلت شده، برای همین روی خواهر کوچکترش حساس هست چون او را مسئول تغییر رفتار بزرگتر ها و بی توجهی های به خود میداند. بنابراین توجه داشته باشید که بغل کردن و قربان و صدقه رفتن و شیر دادن و ... به دختر کوچکتون جلوی پسر دوم نباشه و زمانی که هر دو حضور دارند اتفاقا بیشتر به پسر دوم توجه شود، همچنین پدر که وارد خانه میشود اولا محبت و توجه خود را به پسر دوم نشان دهد و بعد فرزند کوچکتر. در مورد مادربزرگ و پدربزرگ یا مهمان هایی از خانواده و اقوام که بیشتر با هم رفت و آمد دارید، این مسئله را بیان کنید تا آن ها هم رعایت کنند. مسئله ی بسیار مهم دیگر تقویت ارتباط شما با فرزند دوم خودتان هست، گاهی اوقات مادران در چنین شرایطی به جای جبران اشتباهات تربیتی خود، کودک را مقصر اصلی این اتفاقات میبینند و به او بیشتر بدرفتاری میکنند یا به او محبت نمیکنند، خدای نکرده به او پرخاش میکنند و تازه بیشتر او را از خود میرانند که این مشکل را صدچندان میکند، مرهم این زخم ها محبت و توجه والدین است، به ویژه محبت مادری، پس آدرس را اشتباه نروید. بلکه بر راه حل درست تمرکز کنید. نکته دیگر این که فرزند بزرگتر شما، نباید پسر دوم را دعوا کند، اولا تربیت به عهده پدر و مادر است و بقیه فرزند حق یا وظیفه ی دخالت در فرآیند تربیتی خواهران و برادران خود را ندارند، البته میتوانند در مواردی بهبود دهنده شرایط باشند، اما نه به شیوه دعوا کردن فرزندان کوچکتر که این مورد هم تازه مشکل را بدتر میکند و باعث میشه فرزند دوم بیشتر احساس کند که خانواده ی او ، دوستش ندارند. بلکه با سرگرم کردن و پرت کردن حواس برادر کوچکتر و بازی با او در شرایط مورد نیاز یا شرایطی که او میخواهد به سراغ خواهر کوچکتر برود، فضا را تغییر دهد و هرگز و هرگز حق ندارد برادر کوچکتر خود را دعوا کند. مورد دوم این هست که اصلا فرزند دوم شما نباید آن قدر وقت خالی و انرژی تخلیه نشده داشته باشد که بخواهد بیاید و خواهر خود را اذیت کند، بلکه با پر کردن و تخلیه انرژی او به شیوه ی درست و با بازی، بخشی زیادی از این مسئله را حل کنید، بازی شامل چنین مورد میشود،اول بازی با والدین هست که باید روزی حداقل نیم ساعت با او بازی کنید که بخشی از مشکلات عاطفی کودک را هم برطرف میکند ، اما همه ی وقت او طبیعتا با بازی با شما پر نمیشود، بخش های مهم دیگر بازی، بازی با همسالان و بازی با اسباب بازی است، بنابراین بر اساس فرآیند دوست یابی فعال که در صوت های تربیت کودک گفته شد، سعی جدی در یافتن هم بازی مناسب و هم سن برای او داشته باشید تا زمانی از روز را با او بازی کند، همچنین اسباب بازی های مناسب سن و کم خطر اما جذاب برای کودک قرار دهید تا بتواند بخشی از روز نیز خود را با آن سرگرم کند. نیاز نیست اسباب بازی زیاد و گران قیمت باشد، حتی بسیاری از اسباب بازی های ساده را خود پدر و مادر هم میتوانند بسازند، مثلا در فصل تابستان میتوانید تشتی از آب در حمام یا حیاط بگذارید تا آب بازی کند یا گل بهداشتی یا خمیر خانگی بازی برای او تهیه کنید و ... ادامه...