⚠️تلنگری‌به‌‌خودم🫸 #آخرین_روز_زندگی مولا علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «فرزند آدم، روزِ آخرِ زندگیِ خود را می‌فهمد؛ اموالش در جلوی چشمانش می‌آیند و می‌گوید بهره من از یک عمر جمع کردنِ شما چیست؟ می‌گویند: کفنی داری از ما، که به تو می‌دهیم.» با چشمِ حسرت٬ به فرزندانش نگاه می‌کند؛ و می‌گوید: از حلال و حرام٬ برای شما اندوختم و اکنون روزِ آخرِ زندگیِ من است سهم من چیست؟ می‌گویند: تو را با احترام تشییع کرده؛ و با چشم گریان به خاک می‌سپاریم. به اعمالش پناه می‌بَرد؛ و اعمالش می‌گویند: مرا مرور کن! من تا آخرت٬ کنارِ تو هستم و هر چقدر عمل نیک داشته باشد بر کم‌بودن آن حسرت می‌خورد و آهی می‌کشد. حقیر، دقیقا به یاد دارم؛ پدرم بیست‌وچهار ساعت قبل از فوتش، نصف شب خواب خوبی دیده بودند و می‌خندیدند؛ گفتند: ما در آن طرف (برزخ) فامیل‌های زیادی داریم برخی رو امشب شناختم. می‌خواستم صبح دقیق‌تر بپرسم؛ ولی قسمت نشد چون یادم نبود. صبح نگران و در حال گریه بودند. مبلغی را که کنار گذاشته بودند٬ به مادرم تحویل دادند و زمانی‌ که نزد دکتر بردیم، گفتند: مرا به خانه ببرید. یقین کردم که می‌دانند لحظاتِ آخرِ عمرشان است. عجله داشتند در خانه و محلی که همیشه نماز می‌خوانند بمیرند... و این اتفاق برای بسیاری رخ می‌دهد. انسانی که مؤمن است زمانی که می‌میرد؛ و وارد قبرستان می‌شود، حوریان الهی در کنار قبرش منتظر او هستند و او به غسال خود التماس می‌کند که مرا زود غسل بده. بدنِ آلوده‌ی مرا زود بشوی و مرا زیاد در رنج انتظار مگذار؛ که حوریان وعده داده شده، از سوی رب‌م منتظر من هستند. اما انسان معصیت‌کار می‌بیند که نکیر و منکر با چهره‌ی خشنی در قبر٬ منتظر او هستند. به غسال التماس می‌کند مرا آرام و با تأخیر غسل بده. منتظر است غسال دست از او کشیده و به مُرده‌ی دیگری متوسل شود و بشوید. چون می‌خواهد دیرتر به قبرش برده شود. به همین علت است که امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند: مُرده را سه بار بر زمین بگذارید و یکسره به قبرش نبرید. 🤔 فاعتبروا یا اولی الابصار... ‎