#فنجانی_چای_باخدا ✨🍮🍮 #قسمت_111 پروین با معصومیتی خاص در حالیکه کمپوت را روی میز میگذاشت اشک چشمانش را پاک کرد و مدام قربان صدقه ام میرفت. فاطمه خانم از کیفش شیشه ی کوچکی درآورد. ( مادر.. یه کم تربت کربلا رو ریختم تو آب زمزم نیت کردم که بخوری و امام حسین خودش شفات بده..) و پروین مدام زیر لب آمین میگفت. در دل به چهره ی سرخ شده از فرطِ کینه ی پدر، پوزخند زدم.. پدری که یک عمر از شیعه و مقدساتشان بد میگفت و حالا همین شیعه تمام زندگیم را تسخیر کرده بود.. حسینی که مریدش میتوانست حسام باشد فاتحه ی دوست نداشتن اش خوانده بود.. فاطمه خانم با صلواتهای مکرر شیشه کوچک را به دهانم نزدیک و محتویاتش را به بافت بافت وجودم تزریق کرد.. این شهد، طعم بهشت میداد.. نمیدانم چه سری در آن تربت معجون شده در آبِ زمزم بود که چشمانِ فاطمه خانم و پروین را به سلامتیِ محالم، امیداوار و گریان میکرد. چند روزی از آن ماجرا گذشت و غیر از ملاقاتهایِ هر روزه ی آن دو زنِ مهربان، حسام به دیدنم نیامد. دل پر میکشید برایِ شنیدنِ آوازِ قرآن و دیدنِ چشمانِ به زمین دوخته اش.. اما نیامد.. بالاخره حکم آزادیم از زندانِ بیمارستان امضا شد. و من بیحال شده از فرط خواستن و نداشتن ادامه دارد http://eitaa.com/joinchat/898170882C1376290adb @hamsardarry 💕💕💕