امروز در کوچه پس کوچه‌های شهر و خیابان‌های عریض و طویل شهر روزمره را دیدم. ساکت! آرام، بی‌جان گویی‌آ نه خانی آمده و نه خانی رفته!.... گویی اصلا این شهر و دیار نبود که چند ماه پیش بوی ماتم می‌داد، بوی غم. یادم نمی‌رود روزی، زمین برمن تنگ شده بود. قلب مهمان اضافه‌ی تنم بود، و به قاعده غم، باید می‌ایستاد، اما مشغول بود به تپیدن! و حال نیز مشغول است به زندگانی. بشکند قلمی که ننویسد آن پیرمرد را در سرزمین بلا غریب کشتن!... #به_وقت_دلتنگی‌های‌گاه‌و‌بی‌گاه______ 00:05 99.08.02 @hanan_art76