🍬 مجموعه عکس نوشت 9 دی و دهه بصیرت(2) ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

#یادداشت_میهمان 🔷تأملی در باب مسئله وحدت حوزه و دانشگاه 📕بخش اول ✍️ حمید احتشام‌کیا 🔸هر از گاهی و به نحو موسمی و مناسبتی از مسائلی در این مرز و بوم یاد می‌شود و مطالبی درباره آن می‌نویسند. یکی از آن مسائل، مسئله وحدت حوزه و دانشگاه است. من هم قرار است در این یادداشت نقد و سهم خود را دراین‌باره ارائه دهم. 🔸در نقدهای فراوانی که درباره وحدت حوزه و دانشگاه نوشته می‌شود آنچه بیش از همه دل را می‌زند، بی‌مایگی نقدهاست. بسیاری از نقدهای امروزی دیگر نقد نیست و بیشتر شبیه نقل و نبات است که به‌رایگان در حال پخش و نشر است. 🔸نقد اشتباه، مسئله را چیز دیگری جلوه می‌دهد. بعضی از نقدها متهم به سطحی‌نگری و بی‌مایگیِ مؤلف است اما بعض دیگر متهم به خیانت است؛ زیرا هدفشان تغییر نگاه‌ها به سوی دیگر است. هدفشان پرتی حواس‌ها از مسئله یا مسائل اصلی است. 🔸وقتی مسائل اصلی نتوانند خود را در معرض قرار دهند، نیروی حل مسئله، هدر می‌رود. به‌راستی کدام انحراف در جامعه ویران‌گرتر از آن است که مسائل واقعی و حیاتیِ جامعه چیز دیگری باشد و معماران و مهندسان مشغول چیز دگر! جمعی به تو مشغول و تو غائب ز میانه. 🔸و اما درباره وحدت حوزه و دانشگاه، اولین پرسشی که به ذهنم می‌رسد، پرسش از تعریف حوزه و دانشگاه است. چراکه لازم است در ابتدا وجه مغایرت حوزه و دانشگاه روشن شود تا بعد نوبت به وجه وحدت برسد. از قضا آنچه در ابتدا به ذهن خطور می‌کند، وحدت حوزه و دانشگاه به‌مثابه نهاد علم در کشور است؛ بنابراین پرسش این است که چرا در کشور ما و سایر کشورهای مشابه، دو نهاد علم وجود دارد؟ 🔸اصلا وقتی از وحدت حوزه و دانشگاه صحبت می‌شود، منظور کدام حوزه و کدام دانشگاه است؟ آیا منظور از وحدت، وحدت حوزه علمیه قم و دانشگاه تهران است؟ آیا منظور وحدت حوزه‌های علمیه کشور و دانشگاه‌های کشور است؟ آیا منظور وحدت حوزه‌های علمیه کشورهای اسلامی و دانشگاه‌های آنهاست؟ یا فراتر از همه پای یک مسئله جهانی در میان است؟ 🔸اگر ماهیت حوزه علمیه در تحلیل نهایی نهاد علم است، چیزی که دانشگاه نیز خود را براساس آن تعریف کرده است، واقعا پرسش این است که چرا دو نهاد باید یک مسئولیت (مسئولیت علم و علم‌پروری) را برعهده گیرند؟ 🔸در جمهوری اسلامی ایران نهادهای موازی، نمونه‌های دیگری هم دارد؛ مانند نهاد نظامی ارتش و سپاه. از قضا وحدت ارتش و سپاه هم از دیرباز یکی از مسائل بوده تا آنجا که نقل شده است: «وحدت میان ارتش و سپاه از تدابیر شهید صیاد شیرازی بوده است». فرمانده کل سپاه نیز اخیرا اظهار داشته: «وحدت ارتش و سپاه دشمنان را به یاس کشانده است». خلاصه اینکه مسئله وحدت‌بخشی پس از رسمیت‌یافتن نهادهایی که ظاهرا رسالتی موازی دارند، یکی از مسائل جدی کشور است. 🔸اما پرسش این است که چرا باید نهادهای هم‌عرض به وحدت سوق داده شوند؟ اصلا مراد از وحدت دو نهاد چیست؟ اگر حوزه علمیه متصدی تولید و توسعه و انتشار یافته‌های علمی است و دانشگاه نیز همین مهم را بر عهده دارد، وحدت ایشان که امری روشن است، پس مسئله ما در وحدت حوزه و دانشگاه چیست؟ 🔸همه می دانند که هیچ‌گاه از ابتدا دو نهاد مستقل حوزه و دانشگاه به عنوان متصدیان علم، تأسیس نشده‌ بلکه تأسیس این دو نهاد با تقدیم و تأخر و به تدریج و اقتضایی بوده است؛ پس پرسش از وحدت حوزه و دانشگاه یک پرسش حاکمیتی برای اداره امور است نه یک پرسش زینتی برای رونق‌بخشی به وضع موجود. همین پرسش و از همین منظر یعنی از منظر سیاست و تدبیر امور برای سایر نهاد‌های هم‌عرض هم مطرح بوده که کانون توجه در این یادداشت نهاد علم یعنی حوزه و دانشگاه است. 🔸حال فرض کنید حوزه و دانشگاه را تعریف کرده و مثلا یکی را نهاد فرهنگ و دیگری را نهاد دانش معرفی کردیم، آنگاه مسئله اتحاد یا وحدت به چه معناست؟ مثل این که بگوییم وحدت وزارت نفت و وزارت بهداشت! اما اگر نتوانستیم تفاوتی ذاتی و ماهوی یا تفاوتی غایت‌مندانه برای آن دو ترسیم کنیم، آنگاه تکلیف چیست؟ 🔸آیا امکان اعلام وحدت به معنای تحویل یکی در دیگری وجود دارد؟ اگر چنین امکانی در کشور وجود ندارد، آیا می‌توان مسئله وحدت این دو نهاد را یک مسئله زینتی و تشریفاتی دانست که زمانی مصرف سیاسی داشته و اکنون باید به دریا انداخته شود یا به دیوار کوبیده شود؟ 🔸اجازه دهید ابتدا بیان کنم در مسئله وحدت حوزه و دانشگاه چه چیزهایی مسئله نیستند بلکه مسئله‌نمایند و در ادامه تبیین کنیم چه چیزی واقعا مسئله است و باید مورد توجه تام قرار گیرد. ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

⚠️ اهمیت جنگ‌های اطلاعاتی 🔹 علوم مختلف شناختی به صورت موازی با تغییر نسل‌های جنگ، توجه بیشتری به مغز و ذهن کردند و بحث اطلاعات از اهمیت بالایی برخوردار بود. 🔸 یکی از سنخ‌هایش که در زمان جنگ سرد و بعد از آن افزایش یافت و به جنگ شناختی نیز رسید، جنگ‌های اطلاعاتی بود. در جنگ‌های اطلاعاتی بدنبال این بودند که با اطلاعات غلط، مردم یا مسئولان را فریب دهند. 🔹 در جنگ غزه با رژیم اشغالگر نیز از همین شیوه استفاده شد که یکی از اسرایی که اعلام کرده بودند در بمباران‌ها کشته شده است را بعدا به اسرائیلی‌ها تحویل دادند، که خود اسرائیلی‌ها در مقاله‌ای گفته بودند که حماس با ما جنگ اطلاعاتی کرد و ما را فریب اطلاعاتی داد. #جنگ_شناختی #جنگ_اطلاعاتی ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

💠 مردم فلسطین پیروز خواهند شد ... ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

📌وظایف ما در برابر تاریخ‌نگاری انگلیسی 🎙 استاد #یعقوب_توکلی 🔻 من و شما در برابر هجوم گسترده دشمن سکوت کرده ایم #تاریخنگاری ما درگیر نگاه سنی ـ اروپایی است. #تاریخنگاری_انگلیسی ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

💠 مجموعه عکس نوشت شهید سلیمانی 💢شجاع و باتدبیر ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

#یادداشت_سیاسی 💢 روس ها هنوز در حال و هوای عهد قاجار!! #محمدصادق_خرسند 🔘 هنوز چند ماهی از همراهی خیانت بار روسیه، شریک به اصطلاح استراتژیک ایران با اعراب بر سر جزایر سه گانه ایرانی نمی گذرد که دوباره این عمل توسط این کشور تکرار گردید. در تیرماه امسال بود که خبر امضای روس ها پای بیانیه ضد ایرانی شورای همکاری خلیج فارس افکار عمومی ایران را در شوک فرو برد. در همان زمان، احزاب و مطبوعات فارغ از نوع گرایش سیاسی، یک صدا این عمل روس ها را محکوم کرده و خواستار جبران آن شدند. دستگاه دیپلماسی دولت سیزدهم هم با احضار سفیر کشور روسیه، مراتب نارضایتی جمهوری اسلامی ایران را برای اطلاع دولت متبوع او به وی ابلاغ کرد. اما تکرار این عمل توسط روس ها نشان می دهد از اقدام قبلی خود عبرت نگرفته اند و ناراحتی افکار عمومی ایران کوچکترین اهمیتی برای آن ها ندارد. 🔖 واقعاً جای تعجب است که روس ها چگونه به این راحتی رسم و رسوم و آداب دیپلماتیک را در مورد ایران از یاد می برند. این نشان می دهد همراهی این کشور با اعراب خلیج فارس در مورد جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی در تیرماه امسال هرگز تصادفی نبوده و تکرار این عمل نشان دهنده نوعی واگرایی سیاست خارجی روسیه نسبت به جمهوری اسلامی ایران می باشد. این جا، جایی است که دستگاه دیپلماسی ایران باید با اقتدار ورود کند و همان گونه که نسبت به کشورهای غربی برخورد می کند، روس ها را نیز سر جای خود بنشاند. به طور قطع روسیه در مناسبات اخیر خود نسبت به ایران، دچار خطای محاسباتی شده است و باید با یک سیلی دیپلماتیک از خواب غفلت بیدار شود. آنچه مسلم است رنجش مردم ایران از تکرار این اقدام روسیه است که برای آن ها یادآور خاطرات دردناکی از خیانت های تاریخی این کشور و جداسازی بخش های وسیعی از سرزمین ایران با قراردادهایی نظیر گلستان و ترکمنچای است. 📌 به نظر می رسد روسیه، هنوز ایران را در عهد فتحعلی شاه قاجار تصور می کند. تأیید دوباره ادعای ارضی امارات نسبت به خاک ایران توسط روسیه، با هیچ معیار حقوقی و سیاسی قابل توجیه نیست. البته این عمل غیر دوستانه روس ها یک امر مهم را به مدافعان سرسخت روسیه که مدعی روابط استراتژیک این کشور با ایران هستند، ثابت کرد. حالا باید دیگر بر همگان ثابت شده باشد که روس ها هرگز اعتقادی به روابط راهبردی با ایران نداشته اند و چه بسا در بزنگاه های مهمی از کارت ایران برای تأمین منافع خود استفاده کنند؛ مانند کاری که در مذکرات از سرگیری برجام کردند و با کارشکنی های پی در پی خود مانع به ثمر رسیدن آن گردیدند. البته بماند که هنوز برای افکار عمومی ایران دلیل از کار افتادن سیستم پدافند موشکی سوریه در هنگام حملات مکرر رژیم صهیونیستی به پایگاه های ایران در این کشور مشخص نشده است. این سیستم پدافندی شامل موشک های s300 و s400 روسی است که توسط روس ها کنترل می گردد و خاموشی آنان در زمان این حملات با علامت سوال بزرگی مواجه است. البته همه این موارد در حالی است که جمهوری اسلامی به ناحق متهم به حمایت و همراهی با روسیه در جنگ اوکراین شده و در اثر همین اتهامات با تحریم های متعددی توسط غربی ها مواجه گردیده است. روس ها نیز همواره جواب همدلی ایران را با نادیده گرفتن منافع ملی آن جبران کرده اند. ➖ نباید فراموش کرد که بی تفاوتی در برابر چنین گستاخی هایی، تکرار آن و تشویق دیگر کشورها برای انجام چنین اقداماتی را به دنبال خواهد داشت. البته دستگاه دیپلماسی ایران علاوه بر ارسال پالس های لازم به روسیه، باید ابتکار عمل را درباره موضوع جزایر سه گانه در دست بگیرد و مانع از بلندپروازی های امارات گردد. این کشور باید بداند که هر گونه چشم داشتی به تمامیت ارضی ایران عواقب ناگواری در پی خواهد داشت. 🔖همچنین باید کاملاً توجیه شود که نه ایران، اوکراین، نه امارت، روسیه و نه جزایر سه گانه شبه جزیره کریمه است. بدون تردید مردم ایران، نگران و خشمگین از طرح چنین ادعاهایی هستند و هنوز داغ جدایی بحرین را روی سینه خود حس می کنند. مردمی که با هر دین و آیین و گرایشی، در وطن پرستی شهره آفاق هستند و رئیسعلی دلواری ها و دلیران تنگستان گوشه ای از تاریخ پررشادت این مردم میهن پرست می باشد. مردمی که آزمودن وطن پرستی آنان برای متجاوزین به خاک ایران بسیار گران تمام خواهد شد. #روابط_بین‌الملل #روسیه ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

🍬 دنیا در سال 2023 به دنبال چه بود؟ ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

🍬 مجموعه عکس نوشت 9 دی و دهه بصیرت(3) ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

🌱 اندکی درنگ چه چیز تو را نسبت به پروردگارت مغرور ساخته است؟ همان خدایی که تو را خلق کرد،سامان داد و موزون ساخت! #خداباوری #درنگ ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

🍬 مجموعه عکس نوشت 9 دی و دهه بصیرت(4) ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center

🔷تأملی در باب مسئله وحدت حوزه و دانشگاه 📕بخش دوم ✍️ حمید احتشام‌کیا 🔸بعضی گمان کرده‌اند مسئله وحدت حوزه و دانشگاه، مسئله مدرک و عناوین است و چون دیده‌اند طلاب به دانشگاه می‌روند و به جای آیت‌الله و حجت‌الاسلام، دکتر و مهندس می‌شوند، این را معضلی دیده و عاملش را وحدت حوزه و دانشگاه دانسته‌اند. بعضی رخوت و سستی رایج در بین طلاب را با بی‌انگیزگی دانشجویان مقایسه کرده و آن را محصول وحدت حوزه و دانشگاه قلمداد کرده‌اند. ایشان سرایت سیستم ترمی واحدی یا به‌‌گفته خودشان سیستم سرطانی ترمی‌واحدی از دانشگاه به حوزه را عامل بی‌کیفیتی تحصیل در حوزه دانسته و علةالعلل را وحدت حوزه و دانشگاه تلقی کرده‌اند. اشکالات ساختاری، دیوان‌سالاری، برنامه‌ریزی و خلاصه هر انتقادی که به مدیریت حوزه‌های علمیه و وضع موجود حوزه داشته‌اند را بر سر مسئله وحدت حوزه و دانشگاه فرو ریخته‌اند. 🔸این دست از نقدها در حالی در حال دست‌به‌دست شدن است که مشکل اساسی در کشور ما وضعیت نامطلوب علم و فرزانگی است. همان‌طور که شوق تحصیل و علم‌آموزی رفته‌رفته در مدارس و دانشگاه‌های کشور کم‌فروغ می‌شود، حتما حوزه‌های علمیه هم از این ویروس نحس مصون نخواهد ماند. پس به‌جای متهم‌کردن دانشگاه‌ و نسب‌دادن بی‌مایگی حوزه‌ها به مسئله وحدت، باید دید خاستگاه مسئله وحدت حوزه و دانشگاه چیست. 🔸این درست است که هر مسئله‌ای ریشه در مشکلی دارد و مشکلات که خوب فهمیده شوند به مسائل تبدیل می‌شوند اما گاهی مسائل با همان صورت اولیه اما ناظر به مشکلات جدید‌تر مطرح می‌شوند. بنابراین به نظر می‌رسد مسئله وحدت حوزه و دانشگاه دیگر آن مسئله شهید مفتح نیست. این مسئله شاید نسبتی با مشکلات صدر انقلاب داشته باشد، اما عینا و دقیقا همان نیست. 🔸مسئله وحدت حوزه و دانشگاه با حفظ صورت اما کاملا ناظر به مشکلات امروز جامعه در حال طرح و اشاعه است. مسئله وحدت حوزه و دانشگاه نیاز به بازخوانی و بازفهمی جدید دارد. در واقع باید دید این پرسش گویای چه مشکلاتی در وضعیت اکنون جامعه ماست. 🔸فلسفه پرسش‌گری و طرح مسائل و تلاش برای پاسخگویی، اصلاح امور است. در واقع ما می‌پرسیم تا بدانیم و می‌دانیم تا اصلاح کنیم. بنابراین قبل از بازخوانی مسئله وحدت حوزه و دانشگاه باید جوانب امر را بررسی کرد که آیا ظرفیتی برای تن‌دهی به پاسخ‌های احتمالی وجود دارد؟ 🔸اگر بازخوانی مسئله وحدت، ما را به تحویل یکی در دیگری به عنوان یکی از احتمالات ممکن هدایت کند، حاکمیت ظرفیت پذیرش آن را دارد؟ از این مسئله که بگذریم به نظر می‌رسد خاستگاه مسئله وحدت حوزه و دانشگاه در وضعیت کنونی، نسبت سنت و مدرنیته است. 🔸نه روش تحصیل و تدریس و تفاوت آن در حوزه و دانشگاه مسئله بوده تا با وحدت در روش یا رسمیت یافتن روش‌های هر دو، وحدت مطلوب شکل گیرد و نه مبنا و منابع در حوزه و دانشگاه تفاوت دارد که وحدت آن مسئله را حل کند؛ بلکه دانشگاه محصول مدرنیته است و حوزه علمیه از سنت آمده است. ارجاع مدرنیته به سنت یا تحویل سنت در مدرنیته یا فرض دیگر هر چه باشد به نظر می‌رسد مسئله اصلی این است. مسئله جامعه ما مسئله مواجهه با امر مدرن از دل سنت است. هر مسئله‌ای را باز می‌کنیم به این مسئله می‌رسیم. ادامه یادداشت در وقت مقتضی ⛱با حقیق همراه باشید @haqiq_center