💠 #اذان_درمانی😍❤️ در شریعت اسلام، اذان و اقامه در امور حیاتى و اجتماعى بسیارى، جز نماز ، مستحب میباشد ، بعضى از آنها چنین است 👇👇 🌀 #اذان و #نوزاد 🌺امام على علیه السلام : هرکه برایش کودکى به دنیا آید، باید در گوش #راست او #اذان و درگوش چپش اقامه بگوید. این کار کودک شما را از [ شرّ ] #شیطان نگه مى  دارد ، و شیطان را به #وحشت مى اندازد ( و از او دور مى  سازد)😍 🌀 #اذان و #نازایى: هِشام بن ابراهیم از بیمارى اش و از اینکه فرزندى برایش زاده نمى  شد ، به امام رضا  علیه السلام شکوه کرد ؛ امام  علیه السلام به او دستور داد که با صداى   بلند در منزلش اذان دهد !هشام مى  گوید : این کار را کردم ، خدا بیمارى ام را زدود و #فرزندانم زیاد شد.😍 🌀 #اذان و #بیمارى یکى از موالى [ بندگان آزاد شده ] امام صادق  علیه السلام در حالى که بیمار و بد حال بود نزد آن حضرت آمد امام  علیه السلام به او فرمود ، چه شده ، تو را رنگ پریده و بد حال مى  بینیم ؟ گفت : فدایت شوم ، یک ماه است که به شدت #بیمار و ناتوانم ، تب بدنم قطع نمى  شود ، به هرچه رفیقان برایم توصیف کردند خود را معالجه کردم ، سودى   نبخشید امام صادق  علیه السلام به او فرمود : دکمه هاى   پیراهنت را بگشاى   ، و سر در #گریبان فرو برو اذان و اقامه بگو ، و سوره  #حمد را هفت مرتبه بخوان . گفت : چنین کردم ، پس گویاکه از بند رها شدم. عَجْلُونى در کشف الخفاء از فقیه محمّد سیابا ـ به حکایت خودش ـ روایت مى  کندکه ، بادى   وزید و سنگ ریزهای به چشم او رفت و از بیرون  آوردن آن درماند ، و دردشدیدى او را فرا گرفت ؛ چون شنید مؤذن مى  گوید : «أشهد أنّ محمّداً رسول اللّه» ، آن را به زبان آورد ، پس سنگریزه فورى   بیرون آمد . 🌀 #اذان و #معیشت سلیمان بن مُقبل مَدْیَنى مى گوید : از امام کاظم  علیه السلام پرسیدم که ، چرا #مستحب است انسان ٬ هنگامى که اذان را شنید ، مانند مؤذن اذان بگوید ؛ هرچند در حال بول و غائط باشد ؟ امام علیه السلام پاسخ داد: زیرا این کار #روزى (درآمد و امکانات معیشتى) را زیاد مى  کند. 🌀 #اذان و #سردرد  شیخ طبرسى   در «عُدّة السفر وعمدة الحضر» آورده است که ، از امامان  علیهم ا لسلام چنین روایت شده است : «اذان و اقامه براى   رفع درد سر نوشته شده و به [ گردن ] شخص آویخته مى  شود». 🌀 #اذان و #بد_اخلاقى امام صادق  علیه السلام : هر چیزى اشتهایى دارد ، و اشتهاى مرد گوشت است ، هرکه چهل روز گوشت نخورد اخلاقش بد مى  شود ، و هرکه #بد_اخلاق شد در گوش #راستش اذان دهید.😊 🌀 #اذان و راندن #شیطان سلیمان جعفرى روایت مى  کند که ، شنیده است امام صادق  علیه السلام مى  فرمود :«در خانه ات اذان بگوى   ، چه آن شیطان را مى رماند ، و براى( مصون ماندن )کودکان #مستحب است. 🌀 #اذان و #غول (جن)  در دعائم الاسلام از امام على  علیه السلام نقل شده که پیامبر  صلى   الله علیه وآله  فرمود : هنگامى   که دیو وپرى   شما را فریفتند به نماز اذان دهید [ و با اذان شرّ آنها را از خود دور سازید . ابو سعید خُدرى   مى  گوید : پیامبر  صلى   الله علیه وآله  فرمود : صداى   مؤذن را جن و انس و چیزى نمى  شنود مگر اینکه روز قیامت به نفع او شهادت مى  دهد...  خطاب رُعَیْنى از قول امام مى گوید :اذان در چند مورد #مستحب است : هنگام ازدحام و زیادى #جنها ، در گوش انسان #غمگین ، در گوش راست #کودک پس از تولد ، و گفتن اقامه در گوش چپ آن ، گفتن اذان و اقامه ، پشت سر #مسافر . 🍃 اذان در هنگام سیر پیامبر به آسمان و #معراج #تشریع شد ، واین #تنها براى تعیین وقت نماز نبود ، این شعار اسلامى اسرار عالى و معانى باطنى  عمیقى را در بردارد که بعضى از آنها را بیان کردیم...... 📚بحار الانوار ،وسائل الشیعه ، المحاسن 👌کپی مطالب تنها با ذکر لینک آزاد است... 🌺🍃 #آگاهی مقدمه #سلامتی ست @haram110 👌 #سلامت_باشید

💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 ❣ 🌹 #داستانک_معنوی نتیجه مهربانی به یک سگ روزي امام حسين علیه السلام از جائي عبور ميكردند که ديدند جواني به سگي غذا مي دهد. امام #خوشحال شدند و فرمودند: چرا اين گونه به سگ مهرباني مي كني ؟ جوان عرض كرد: #غمگين هستم، مي خواهم با خشنود كردن اين حيوان، غم و اندوه من مبدل به خشنودي گردد. #اندوه من از اين است كه غلام يك نفر يهودي هستم و مي خواهم از او #جدا شوم. امام حسين علیه السلام با آن غلام نزد صاحب او كه يهودي بود آمدند. امام حسين علیه السلام دويست دينار به يهودي داد ، تا #غلام را خريداري كرده و آزاد سازد. يهودي گفت: اين غلام را به خاطر #قدم مبارك شما كه به خانه ما آمدي به شما بخشيدم و اين بوستان را نيز به شما بخشيدم. امام حسين علیه السلام هماندم غلام را آزاد كرد و همه آن #بوستان و دویست دینار را به او بخشيد. سرانجام آن مرد #یهودی و همسرش که تحت تاثیر محبت امام حسین علیه السلام قرار گرفته بودند ، مسلمان شدند. السلام علیک یا اباعبدالله الحسین 📚مناقب آل ابی طالب - ج 4 - ص 75