کربلا بسّـــــــه صبوری.... •[باهر #نفس و #خیال‌تو درد میکشم😞👈💔]• #کربلایی‌محمودعیدانیان #دلداده‌حسینــــ🏴

﷽❣ یاصاحب الزمان❣﷽ 💓عشق آن دارم ڪہ تا آید #نفس 🌸از #جمال دلبرم گویم فقط ... 💓حق پرستم، مقتدایم #مهدی اسٺ 🌸تا ابد از #سرورم گویم فقط ... #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ

✍️ #رمان_تنها_میان_داعش #قسمت_بیست_و_نهم 💠 گریه یوسف را از پشت سر می‌شنیدم و می‌دیدم چشمان این رزمنده در برابر بارش اشک‌هایش #مقاومت می‌کند که مستقیم نگاهش کردم و بی‌پرده پرسیدم :«چی شده؟» از صراحت سوالم، مقاومتش شکست و به لکنت افتاد :«بچه‌ها عباس رو بردن درمانگاه...» گاهی تنها خوش‌خیالی می‌تواند نفسِ رفته را برگرداند که کودکانه میان حرفش پریدم :«دیدم دستش #زخمی شده!» 💠 و کار عباس از یک زخم گذشته بود که نگاهش به زمین افتاد و صدایش به سختی بالا آمد :«الان که برگشت یه راکت خورد تو #خاکریز.» از گریه یوسف همه بیدار شده بودند، زن‌عمو پشت در آمد و پیش از آنکه چیزی بپرسد، من از در بیرون رفتم. 💠 دیگر نمی‌شنیدم رزمنده از حال عباس چه می‌گوید و زن‌عمو چطور به هم ریخته و فقط به سمت انتهای کوچه می‌دویدم. مسیر طولانی خانه تا درمانگاه را با #بی‌قراری دویدم و وقتی رسیدم دیگر نه به قدم‌هایم رمقی مانده بود نه به قلبم. دستم را به نرده ورودی درمانگاه گرفته بودم و برای پیش رفتن به پایم التماس می‌کردم که در گوشه حیاط عباسم را دیدم. 💠 تخت‌های حیاط همه پر شده و عباس را در سایه دیوار روی زمین خوابانده بودند. به‌قدری آرام بود که خیال کردم خوابش برده و خبر نداشتم دیگر #خونی به رگ‌هایش نمانده است. چند قدم بیشتر با پیکرش فاصله نداشتم، در همین فاصله با هر قدم قلبم به قفسه سینه کوبیده می‌شد و بالای سرش از #نفس افتادم. 💠 دیگر قلبم فراموش کرده بود تا بتپد و به تماشای عباس پلکی هم نمی‌زد. رگ‌هایم همه از خون خالی شده و توانی به تنم نمانده بود که پهلویش زانو زدم و با چشم خودم دیدم این گوشه، #علقمه عباس من شده است. زخم دستش هنوز با چفیه پوشیده بود و دیگر این #جراحت به چشمم نمی‌آمد که همان دست از بدن جدا شده و کنار پیکرش روی زمین مانده بود. 💠 سرش به تنش سالم بود، اما از شکاف پیشانی به‌قدری #خون روی صورتش باریده بود که دلم از هم پاشیده شد. شیشه چشمم از اشک پُر شده و حتی یک قطره جرأت چکیدن نداشت که آنچه می‌دیدم #باور نگاهم نمی‌شد. 💠 دلم می‌خواست یکبار دیگر چشمانش را ببینم که دستم را به تمنا به طرف صورتش بلند کردم. با سرانگشتم گلبرگ خون را از روی چشمانش جمع می‌کردم و زیر لب التماسش می‌کردم تا فقط یکبار دیگر نگاهم کند. با همین چشم‌های به خون نشسته، ساعتی پیش نگران جان ما #نارنجک را به دستم سپرد و در برابر نگاهم جان داد و همین خاطره کافی بود تا خانه خیالم زیر و رو شود. 💠 با هر دو دستم به صورتش دست می‌کشیدم و نمی‌خواستم کسی صدایم را بشنود که نفس نفس می‌زدم :«عباس من بدون تو چی کار کنم؟ من بعد از مامان و بابا فقط تو رو داشتم! تورو خدا با من حرف بزن!» دیگر دلش از این دنیا جدا شده و نگران بار غمش نبودم که پیراهن #صبوری‌ام را پاره کردم و جراحت جانم را نشانش دادم :«عباس می‌دونی سر حیدر چه بلایی اومده؟ زخمی بود، #اسیرش کردن، الان نمیدونم زنده‌اس یا نه! هر دفعه میومدی خونه دلم می‌خواست بهت بگم با حیدر چی کار کردن، اما انقدر خسته بودی خجالت می‌کشیدم حرفی بزنم! عباس من دارم از داغ تو و حیدر دق می‌کنم!» 💠 دیگر باران اشک به یاری دستانم آمده بود تا نقش خون را از رویش بشویم بلکه یکبار دیگر صورتش را سیر ببینم و همین چشمان بسته و چهره #مظلومش برای کشتن دل من کافی بود. #حیایم اجازه نمی‌داد نغمه ناله‌هایم را #نامحرم بشنود که صورتم را روی سینه پُر خاک و خونش فشار می‌دادم و بی‌صدا ضجه می‌زدم. 💠 بدنش هنوز گرم بود و همین گرما باعث می‌شد تا از هجوم گریه در گلو نمیرم و حس کنم دوباره در #آغوشش جا شده‌ام که ناله مردی سرم را بلند کرد. عمو از خانه رسیده بود، از سنگینی #قلب دست روی سینه گرفته و قدم‌هایش را دنبال خودش می‌کشید. پایین پای عباس رسید، نگاهی به پیکرش کرد و دیگر ناله‌ای برایش نمانده بود که با نفس‌هایی بریده نجوا می‌کرد. 💠 نمی‌شنیدم چه می‌گوید اما می‌دیدم با هر کلمه رنگ #زندگی از صورتش می‌پَرد و تا خواستم سمتش بروم همانجا زمین خورد. پیکر پاره‌ پاره عباس، عمو که از درد به خودش می‌پیچید و درمانگاهی که جز #پایداری پرستارانش وسیله‌ای برای مداوا نداشت. 💠 بیش از دو ماه درد #غیرت و مراقبت از #ناموس در برابر #داعش و هر لحظه شاهد تشنگی و گرسنگی ما بودن، طاقتش را تمام کرده و #شهادت عباس دیگر قلبش را از هم متلاشی کرده بود. هر لحظه بین عباس و عمو که پرستاران با دست خالی می‌خواستند احیایش کنند، پَرپَر می‌زدم تا آخر عمو در برابر چشمانم پس از یک ساعت #درد کشیدن جان داد... #ادامه_دارد نویسنده : #فاطمه_ولی_نژاد @haram110

❀ #معرفت_افزایی_مهدوی 16 🔶 در این قسمت حدود سه تا از وظایف مکیال را خدمتتان عرض می کنیم؛ که مضمون این وظیفه ها این است که در 🔺مرحله اول #اعتقاد_و_ایمان خودمان را حفظ کنیم. که با حفظ اعتقاد و ایمان ان شاءالله به دوران ظهور برسیم. 🔺و در مرحله بعدی سلامت #نفس و بدن خودمان را حفظ بکنیم، که پیرامون این موضوعات دو سه تا از وظیفه های هشتادگانه در جلد دوم مکیال آمده است. ⭕️ مهمترین مطلب این است که آدم ایمان و اعتقادش را خدایی نکرده از دست ندهد. چون آخرالزمان، شرّالزمان است، در هیچ مقطعی در تاریخ، تا این میزان فتنه، شر، گرفتاری و بدی در آن وجود ندارد که در آخرالزمان وجود دارد. 🔹روایت داریم در آخرالزمان، انسان دین خودش را می فروشد به گونه ای که ممکن است صبح مومن باشد و عصر کافر شود، یا عصر مومن باشد و صبح کافر شود. یعنی اینقدر اوضاع در آخرالزمان به هم ریخته و آشفته هست که یک نفر صبح ایمان دارد، عصر ایمان ندارد. و روایت دیگر، در آخرالزمان، نگه داشتن ایمان به منزله نگه داشتن گلوله آتش در کف دست است. شرایط اینقدر سخت می شود و به نوعی ریزشها بسیار زیاد می شود، که امام سجاد(ع) در آن روایت معروف به ابوخالد کابلی می فرماید: که مردم آن دوره افضل کل زمانها هستند ( که البته منظور امام آنهایی است که ایمان خودشان را حفظ میکنند، افضل کل زمانها هستند) که در این انواع شرها، گرفتاریها، انواع گناهانی که مردم را احاطه کرده در حالی که امامی نیست، پیامبری نیست، امام زمان را ما نمی بینیم و با این شرایط بعضی ها باز ایمان خودشان را حفظ می کنند و ایمانشان را نگه می دارند. که امام سجاد(ع) می فرماید: «مردم این دوره، افضل کل زمانها هستند.» ⁉️ #برای_حفظ_ایمانمان_چیکار_بکنیم؟ 🔹وظیفه اول بحث #تهذیب_نفس است. ائمه معصومین برای حفظ ایمان در آخرالزمان، دعایی را توصیه کردند، امام صادق(ع) فرمودند: پس از این شبهه ای شما را خواهد رسید که بدون نشانه ی دیده شدنی و امام هدایت کننده ای و از آن نجات نمی یابند مگر کسی که « #دعای_غریق » را بخواند. 🌺«یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک»🌺 👈دعای غریق، تجویز امام صادق(ع) هست، برای مردم آخرالزمان. که مداومت بر خواندن این دعا یکی از وظایف ما منتظران است. در کتاب مکیال به عنوان وظیفه شماره ۱۹ بیان شده. بهتر است این دعا را در قنوت نمازهایمان بخوانیم. 🔹از آیت الله بهجت (ره) سوال کردند کی این دعا را بخوانیم؟ فرمودند: وقت خواندن این دعا همین چند روز دنیاست، اگر در این روزها این دعا را نخوانیم پس کی میخواهیم بخوانیم. یعنی یک جورهایی آیت الله بهجت گفتند که هر روز این دعا را بخوانید. ادامه دارد ...