#حدیث_خوانی فرازی از خطبه فدکیه قالت سیدتنا فاطمه الزهرا سلام الله علیها: «وَ أَنْتُمْ فی رِفاهِيَةٍ مِنَ الْعَيْشِ» «و در همان حال شما در رفاهِ عيش و خوشگذرانی بوديد». شرح: يعنی شمايی كه تا قبل از اسلام در بدبختی و ضعف اجتماعی و مادی و معنوی بوديد و تو سری خور شده بوديد و هر كس به شما طمع داشت، با تلاش های پدرم و كوشش های حضرت علی علیه السلام به امنيت و احترام و رفاه و عزّت رسيديد و به عيش و نوش افتاديد و برای دفاع از همان اسلام كه به شما عزّت داد خود را به زحمت نينداختيد. به اصطلاح اهل فن، علت حدوث اين عزّت برای شما، پدر من و شوهر من بودند، پس علّت مبقيه يعنی علت بقا و تداوم اين عزّت هم حفظ همان مسير و همان راه يعنی امامت علی علیه السلام است پس چگونه شما آن را رعايت نكرديد. در اينجا به نظر میرسد كه حضرت غير از بيان وضع آن مردم به يك مسئله كلی هم اشاره می كند و آن اين است كه يك انسان ديندار بايد درد دين داشته باشد و هنگامی كه حادثه ای برای دين روی می دهد نبايد بی تفاوت بماند و صرفاً به زندگی آرام خودش بچسبد. چرا كه عزّت و احترام مؤمن در سايه دين محقّق شده و نبايد زمانی كه به جايی از نظر زندگی معمولی رسيد ديگر فقط به فكر حفظ خود و خانوادۀ خودش باشد. اين هايی كه می گويند: بايد در سايۀ دين وضع امور دنيوی مان را تأمين كنيم يعنی صرفاً امور حيوانی، و هر وقت هم پای خطر پيش بیاید می گويند: آقا امام زمان عجل الله خودشان تشريف بياورند شمشير بزنند؛ اين نوع افراد بنا به حمل صحّت نمی فهمند و بزرگ حمارند و الا حكم شيطان را دارند و مثل حيوانات سر در آخور خود كرده اند. 🚩@haramaliakbar

#حدیث_خوانی فضیلت تسبیحِ تُربَت تهذیب الأحکام عن محمّد بن عبد اللّه بن جعفر الحمیری: کتَبتُ إلَی الفَقیهِ [أی الإِمامِ المَهدِی] علیه اسلام  أسأَلُهُ: هَل یجوزُ أن یسَبِّحَ الرَّجُلُ بِطینِ قَبرِ الحُسَینِ علیه اسلام ؟ وهَل فیهِ فَضلٌ؟ فَأَجابَ ـ وقَرَأتُ التَّوقیعَ ومِنهُ نَسَختُ: یسَبِّحُ بِهِ ؛ فَما فی شَیءٍ مِنَ التَّسبیحِ أفضَلُ مِنهُ، ومِن فَضلِهِ أنَّ المُسَبِّحَ ینسَی التَّسبیحَ ویدیرُ السُّبحَةَ، فَیکتَبُ لَهُ ذلِک التَّسبیحُ. محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حِمیری: به فقیه (یعنی امام مهدی علیه اسلام) نامه نوشتم و از ایشان پرسیدم: آیا جایز است که انسان، با گِل قبر حسین علیه اسلام تسبیح بگوید؟ و آیا چنین تسبیحی، برتری ای [ بر دیگر تسبیح ها ] دارد؟ امام علیه اسلام در پاسخ که من آن را خواندم و نسخه برداری کردم نوشت: «با آن تسبیح بگوید که هیچ تسبیحی از آن، برتر نیست و از برتری های آن، این است که [وقتی] دارنده اش از تسبیحگویی غافل می شود و تسبیح را می چرخاند [ باز هم در نامه اعمال، ] برایش تسبیح گفتن، نوشته می شود». تهذیب الأحکام: ج ۶ ص ۷۵ ح ۱۴۸ 🚩@haramaliakbar

#حدیث_خوانی حضرت آیت‌الله بهجت‌ قدس‌سره مانند دیگر عالمان بزرگ شیعه توجه ویژه‌ای به این حدیث داشت. شاید چشم‌گیرترین امری که در این‌باره از ایشان مشهود بود، قرائت دائمی حدیث کساء بود. ایشان شب‌ها این حدیث را قرائت می‌کرد و حتی در سالیانی دورتر، افراد خانواده را گرد هم می‌آورد و به همراه ایشان حدیث کسا می‌خواند. گاهی هم در لابه‌لای کلامش به فرازهای آن روایت اشاره می‌کرد و گاهی هم صراحتاً درباره حدیث کساء سخن می‌گفت. باور ایشان این بود که امام عصر‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف به مجالس حدیث کساء توجه ویژه‌ای دارند. می‌فرمودند: «عجائب و غرایبی در حدیث کساست. خدا می‌داند کسی بشمارد که چقدر معجزه در آن است، خیلی کار بزرگی کرده است». این فرمایش از آن عالم بزرگ، کلیدی است برای باز کردن باب تفکر و تدبر در این حدیث شریف. آیت الله بهجت سفارش می کرد برای شفای مریض حدیث کساء را مکررا بخوانید و هنگام خواندن در مجلس عود روشن کنید. همچنین آیت الله قاضی استاد عرفان و اخلاق علامه طباطبایی، صاحب تفسیر المیزان،  به حدیث کساء بسیار اعتقاد داشت و اگر کسی به ایشان مراجعه می کرد و از مشکلات خود برای ایشان می گفت، در جواب به خواندن حدیث کساء، سفارش میکردند. آن بزرگوار به رعایت آداب خاصی برای جلسات حدیث کساء اشاره می‌نمودند؛ برای مثال می‌فرمودند: در جلسات حدیث کساء، چوب عود روشن کنید. #حدیث_کساء 🚩@haramaliakbar

#حدیث_خوانی امام صادق علیه السلام در بیان تفسیر آیه ۶۲ سوره نمل (( أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الأَرْضِ )) میفرمایند: «نُزِّلَتْ فِى الْقائِمِ مِْن آلِ مُحَمَّد عَلَیْهِمُ السَّلامُ هُوَ وَ اللّهِ الْمُضْطَرُّ اِذا صَلّى فِى الْمَقامِ رَکْعَتَیْنِ وَ دَعا اِلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فَأَجابَهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُهُ خَلِیْفَة فِى الأَرْضِ»؛ این آیه در مورد مهدى از آل محمّد علیهم السلام نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامى که در مقام ابراهیم (علیه السلام) دو رکعت نماز به جا مى آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر مى دارد، دعاى او را اجابت مى کند، ناراحتى ها را بر طرف مى سازد، و او را خلیفه روى زمین قرار مى دهد. تفسیر قمی علی ابن ابراهیم، ج۲، ص۱۲۹     بدون شک، منظور از این تفسیر ـ همان گونه که نظائر آن را فراوان دیده ایم ـ منحصر ساختن مفهوم آیه به وجود مبارک مهدى (علیه السلام) نیست، بلکه آیه مفهوم گسترده اى دارد که یکى از مصداق هاى روشن آن وجود مهدى (علیه السلام) است که در آن زمان که همه جا را فساد گرفته باشد، درها بسته شده، کارد به استخوان رسیده، بشریت در بن بست سختى قرار گرفته، و حالت اضطرار در کل عالم نمایان است در آن هنگام، در مقدس ترین نقطه روى زمین دست به دعا برمى دارد و تقاضاى کشف سوء مى کند و خداوند این دعا را سرآغاز انقلاب مقدس جهانى او قرار مى دهد و به مصداق «وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الأَرْضِ» او و یارانش را خلفاى روى زمین مى کند. 🚩@haramaliakbar

#حدیث_خوانی قال الامام الصادق(علیه السلام): ما انتم و البراءه ، یبرأ بعضکم من بعض! ان المومنین بعضهم افضل من بعض، و بعضهم اکثر صلوه من بعض، و بعضهم انفذ بصراً من بعض وهی الدرجات. امام صادق(علیه السلام) فرمود: شما را چه به بیزاری جستن؟! این یکی، از آن یکی بیزاری می جوید! همانا مومنان، برخی شان، برتر از برخی دیگرند. برخی شان، بیشتر از بعضی دیگر نماز می خوانند.برخی شان، از بصیرت بیشتری برخوردارند. اینها درجات است(وسایل الشیعه، ج۱۱، ص ۴۲۹) شرح:(روابط عمومی) درحدیثی مشابه این روایت یکی از مؤمنین می‌گوید خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم فرمودند : راستی شما با فلانی‌ها ارتباط‌تان چه‌جوری است؟ می‌گوید من گفتم آقا، ما آنها را زیاد تحویل نمی‌گیریم. آنها عقیدۀ‌شان مثل ما محکم نیست به امر امامت و اینها. حضرت فرمودند: به مقایسۀ خودتان با دیگران و دیگران با خودتان نپردازید. می‌بینید در این روایت هم اهل‌بیت اصلاً نهی می‌کنند. می‌فرمایند که: «ما أنتم وَالبَرائَة؟» یعنی چی شما هی بیزاری می‌جویید از همدیگر؟! برائت نه به معنای تولّی تبرّی ها! این برائت معنایش این است، مؤمنین، شیعیان، در خودشان، در جامعۀ دینی، هی از همدیگر بیزاری می‌جویند. آقا چرا اینجوری می‌کنی شما؟! ما به صورت تجربی می‌بینیم که نوعاً مذهبی‌ها دچار این آفت هستند. «ما أنتُم وَالبَرائَة یَبرَأُ بَعضُکُم مِن بَعض»؛ هی شما آن یکی‌ها را تحویل نمی‌گیرید و هی ازشان دوری می‌جویید. که یعنی چون آنها آدم‌های خوبی نیستند. 🚩@haramaliakbar

#حدیث_خوانی فرازی از خطبه فدکیه قالت سیدتنا فاطمه الزهرا سلام الله علیها: «وَ أَنْتُمْ فی رِفاهِيَةٍ مِنَ الْعَيْشِ» «و در همان حال شما در رفاهِ عيش و خوشگذرانی بوديد». شرح: يعنی شمايی كه تا قبل از اسلام در بدبختی و ضعف اجتماعی و مادی و معنوی بوديد و تو سری خور شده بوديد و هر كس به شما طمع داشت، با تلاش های پدرم و كوشش های حضرت علی علیه السلام به امنيت و احترام و رفاه و عزّت رسيديد و به عيش و نوش افتاديد و برای دفاع از همان اسلام كه به شما عزّت داد خود را به زحمت نينداختيد. به اصطلاح اهل فن، علت حدوث اين عزّت برای شما، پدر من و شوهر من بودند، پس علّت مبقيه يعنی علت بقا و تداوم اين عزّت هم حفظ همان مسير و همان راه يعنی امامت علی علیه السلام است پس چگونه شما آن را رعايت نكرديد. در اينجا به نظر میرسد كه حضرت غير از بيان وضع آن مردم به يك مسئله كلی هم اشاره می كند و آن اين است كه يك انسان ديندار بايد درد دين داشته باشد و هنگامی كه حادثه ای برای دين روی می دهد نبايد بی تفاوت بماند و صرفاً به زندگی آرام خودش بچسبد. چرا كه عزّت و احترام مؤمن در سايه دين محقّق شده و نبايد زمانی كه به جايی از نظر زندگی معمولی رسيد ديگر فقط به فكر حفظ خود و خانوادۀ خودش باشد. اين هايی كه می گويند: بايد در سايۀ دين وضع امور دنيوی مان را تأمين كنيم يعنی صرفاً امور حيوانی، و هر وقت هم پای خطر پيش بیاید می گويند: آقا امام زمان عجل الله خودشان تشريف بياورند شمشير بزنند؛ اين نوع افراد بنا به حمل صحّت نمی فهمند و بزرگ حمارند و الا حكم شيطان را دارند و مثل حيوانات سر در آخور خود كرده اند. 🚩@haramaliakbar

#حدیث_خوانی قال الامام الصادق(علیه السلام): ما انتم و البراءه ، یبرأ بعضکم من بعض! ان المومنین بعضهم افضل من بعض، و بعضهم اکثر صلوه من بعض، و بعضهم انفذ بصراً من بعض وهی الدرجات. امام صادق(علیه السلام) فرمود: شما را چه به بیزاری جستن؟! این یکی، از آن یکی بیزاری می جوید! همانا مومنان، برخی شان، برتر از برخی دیگرند. برخی شان، بیشتر از بعضی دیگر نماز می خوانند.برخی شان، از بصیرت بیشتری برخوردارند. اینها درجات است(وسایل الشیعه، ج۱۱، ص ۴۲۹) شرح:(روابط عمومی) درحدیثی مشابه این روایت یکی از مؤمنین می‌گوید خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم فرمودند : راستی شما با فلانی‌ها ارتباط‌تان چه‌جوری است؟ می‌گوید من گفتم آقا، ما آنها را زیاد تحویل نمی‌گیریم. آنها عقیدۀ‌شان مثل ما محکم نیست به امر امامت و اینها. حضرت فرمودند: به مقایسۀ خودتان با دیگران و دیگران با خودتان نپردازید. می‌بینید در این روایت هم اهل‌بیت اصلاً نهی می‌کنند. می‌فرمایند که: «ما أنتم وَالبَرائَة؟» یعنی چی شما هی بیزاری می‌جویید از همدیگر؟! برائت نه به معنای تولّی تبرّی ها! این برائت معنایش این است، مؤمنین، شیعیان، در خودشان، در جامعۀ دینی، هی از همدیگر بیزاری می‌جویند. آقا چرا اینجوری می‌کنی شما؟! ما به صورت تجربی می‌بینیم که نوعاً مذهبی‌ها دچار این آفت هستند. «ما أنتُم وَالبَرائَة یَبرَأُ بَعضُکُم مِن بَعض»؛ هی شما آن یکی‌ها را تحویل نمی‌گیرید و هی ازشان دوری می‌جویید. که یعنی چون آنها آدم‌های خوبی نیستند. 🚩@haramaliakbar