به نام دوست
برای اینکه بتوانیم داستان بنویسیم، لازمه که راه و روش آن را بلد باشیم. پس اگر تا حالا سعی کردیم یک داستان خوب بنویسیم ولی نتونستیم، برای این است که بدون توجّه به اصول، شروع به نوشتن کردیم. سعی ما این است که بعضی اصول داستان‌نویسی را این‌جا بگوییم.
#نوشتن_داستان
نوشتن داستان قسمت ۱
داستان برای شکل گرفتن و کامل شدن نیاز به زمان دارد و داستان نویس در نوشتن آن نباید عجله کند. زیرا سوژه ای که به ذهن شما می آید باید مدتی در ذهنتان باقی بماند تا هم در زمینه های مختلف مطالعه کنید و هم در مورد عناصر تشکیل دهنده ی آن فکر کنید. هر داستانی بعد از مدتی، خودش مانند میوه ای رسیده، از شاخه ی ذهنتان جدا می شود و روی صفحه ی سفید دفترتان می افتد. برای این کار داستان باید مراحل زیر را بگذراند : 1 - موضوع یابی 2 - پیام داستان 3 - طراحی داستان 4 - رشد و پرداخت داستان
@dastannevis
آدم‌ها مثلِ کتاب‌ها هستند
قیصر امین‌پور
بعضی آدم‌ها جلدِ زرکوب دارند.
بعضی جلدِ ضخیم و بعضی نازک.
بعضی آدم‌ها ترجمه شده‌اند.
بعضی از آدم‌ها تجدیدِ چاپ می‌شوند
و بعضی از آدم‌ها توقیف
و بعضی از آدم‌ها فتوکپی آدم‌های دیگرند.
بعضی از آدم‌ها صفحاتِ رنگی دارند.
بعضی از آدم‌ها تیتر دارند، فهرست دارند
و روی پیشانی بعضی از آدم‌ها نوشته‌اند:
حق هرگونه استفاده ممنوع و محفوظ است.
بعضی از آدم‌ها قیمتِ روی جلد دارند.
بعضی از آدم‌ها با چند درصد تخفیف به فروش می‌رسند
و بعضی از آدم‌ها بعد از فروش پس گرفته نمی‌شوند.
بعضی از آدم‌ها را باید جلد گرفت.
بعضی از آدم‌ها را می‌شود توی جیب گذاشت!
بعضی از آدم‌ها نمایش‌نامه‌اند و در چند پرده نوشته می‌شوند.
بعضی از آدم‌ها خط‌خوردگی دارند.
بعضی از آدم‌ها غلطِ چاپی دارند.
بعضی از آدم‌ها را باید چند بار بخوانیم تا معنی آن‌ها را بفهمیم
و بعضی از آدم‌ها را باید نخوانده دور انداخت.
کتاب‌ها مثل آدم‌ها هستند
قیصر امین‌پور
بعضی از کتاب‌ها برای ما قصه می‌گویند تا بخوابیم
و بعضی قصه می‌گویند تا بیدار شویم.
بعضی از کتاب‌ها تنبل هستند.
بعضی از کتاب‌ها تقلب می‌کنند.
بعضی از کتاب‌ها دزدی می‌کنند!
بعضی از کتاب‌ها به پدر-و-مادرِ خود احترام می‌گذارند
و بعضی حتی اسمی هم از پدر-و-مادر خود نمی‌برند.
بعضی از کتاب‌ها هرچه دارند از دیگران گرفته‌اند.
بعضی از کتاب‌ها هرچه دارند به دیگران می‌بخشند
و بعضی از کتاب‌ها فقیرند و بعضی گدایی می‌کنند.
بعضی از کتاب‌ها پرحرف‌اند ولی حرفی برای گفتن ندارند
و بعضی ساکت و آرام‌اند ولی یک عالم حرفِ گفتنی در دل دارند.
بعضی از کتاب‌ها بیمارند.
بعضی از کتاب‌ها تب دارند و هذیان می‌گویند.
بعضی از کتاب‌ها، کودکانه و لوس حرف می‌زنند
و بعضی از کتاب‌ها فقط غر می‌زنند و نصیحت می‌کنند.
بعضی از کتاب‌ها پیش از تولد می‌میرند
و بعضی تا ابد زنده هستند.
@dastannevis
این هم انشای یوسف برای معلم‌شان در جواب اینکه یک خاطرۀ طنز بنویسید:
یک خاطره خنده‌دار
یک روز در جنگل بودیم من و مادرم و پدرم و برادرم داشتیم بازی والیوال بازی و بعد رفتیم قوطی بازی من قوطی را چرخاندم و به پدرم افتاد من از آن پرسیدم شجاعت یا حقیقت پدرم گفت شجاعت من به پدرم گفتم این کاغذ را بخور من یک کرم انداختم روی کاغذ پدرم داشت گاغذ را می خورد که ناگهان کرم رفت لای دندان پدرم و یکدفعه آن کرم را تف کرد بیرون و کرم رفت تو صورت مادرم مادرم جیق زد و مادرم پرید و رفت لای درخت‌ها و ما می‌خندیدیم و مادرم چهار ساعت دیگر آمد و صورت مادرم سرخ شده بود. تمام خداحافظی.
@dastannevis