✅ #مقصد_ما_نور_است 🔴 انقلاب اسلامي ايران مهم‌ترين پايگاه غرب در منطقه را از بين برد. و گرچه نظام جمهوری اسلامی با شعار «#نه_شرقی، #نه_غربی» روی کار آمد، اما به علت بینش دو قطبي متعارف آن زمان یعنی «تقابل #بلوک_شرق و #بلوک_غرب» بسیاری متوهمانه بر این تصور بودند که جمهوري اسلامي با بینش ضدآمریکایی خود به اردوگاه سوسياليستي بلوک شرق درمی‌غلطد. در جریان دستگیری سران حزب توده و انحلال رسمی این حزب، تحلیل‌گران و نظریه‌پردازان شوروی، نظام جمهوري اسلامي ايران را به شدت هدف حمله قرار داده و آن را به « #گرايش_به_غرب» متهم كردند! ♦بیاد روزگاری نزدیک، که عده‌ای در روز قدس!! شعار « #مرگ_بر_روسیه» سر دادند و در بحبوحه‌ی دور آخر مذاکرات هسته‌ای (در سال ۹۲ تا ۹۴)، منتقدین خود را به «حمایت از #روسیه» متهم می‌کردند اما در نهایت اغلب قراردادهای اقتصادی-نظامی و عمرانی خود را با همان روسیه امضا کرده و می‌کنند! ✅ #مقصد_ما_نور_است ✅انقلاب اسلامی، انقلابی درون پارادایم تمدن غرب نبود که از دست لیبرالیست‌های آمریکا و فرانسه و... بیرون آمده و به دست مارکسیست‌ها و سوسیالیست‌های شوروی بیفتد. 1️⃣ دهه‌ی اول انقلاب اسلامی، پارادایم نفی شرق (سوسیالیسیم) و غرب (لیبرالیسم) بود (معلوم می‌نمود که ما چه چیزی نیستیم.) 2️⃣ دهه‌ی دوم انقلاب اسلامی به پارادایم حیرتِ سنت و مدرنیسم رسیدیم؛ دیگر نفی نکردیم، بلکه خواستیم تا آن چه را که هستیم روشن کنیم یعنی جمعِ بین سنت و مدرنیسم، که نتیجه‌ای جز سرگشتگی در پی نداشت. 3️⃣ دهه‌ی سوم دهه‌ی تفکیک پارادایم تئوئیسم (خداگرا) و امانیسم (بشرگرا) بود؛ امانیسم، پذیرش و برتافتن اصالت انسان است به طوری که همه چیز با بشر تعریف می‌شود. در مقابل آن، اصالت خدا است به این معنا که همه چیز بر مدار خدا تعریف می‌شود. 4️⃣ در دهه‌ی چهارم به کمال پارادایمی در انقلاب اسلامی دست یافتیم؛ که تبیین و تدقیق مقصد، در یک سو نور و در سوی دیگر ظلمات است؛ نیل به نور، با ولایت الله محقق می‌شود و نیل به ظلمات با ولایت طاغوت برقرار می‌شود. 5️⃣ و اینک دهه‌ی پنجم انقلاب اسلامی، دهه‌ی تحقق #قسط است. #اختصاصی کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @hasanabbasi_students

❓چه کسانی متولی عبور از بخش #نه_شرقی شعار اساسی جمهوری اسلامی بوده‌اند؟ 🔺 سخنگوی وزارت بهداشت در پاسخ به یک فعال رسانه‌ای که به موضع‌گیری عجیب وی اعتراض داشت، نوشت: «نه شرقی، نه غربی؛ جمهوری اسلامی» ✍️ حال که جناب جناب آقای جهانپور که علی‌رغم مشغله‌ی این روزهای کرونایی فرصت پاسخ به فعالان رسانه‌ای را دارد، نیم‌نگاهی هم به مقدمه کتاب #چین_نو به قلم آقای روحانی در مرکز تحقیقات استراتژیک در سال ۸۳ بیندازند که متضمن مدل چینی #سیاست_درهای_باز است؛ تا دریابند چه کسانی متولی عبور از بخش #نه_شرقی شعار اساسی جمهوری اسلامی بوده‌اند. 📷 ♨️ «چینِ نو» در واقع همان ایران بود، در رؤیای حسن روحانی؛ و پروژه‌ای برای چینی‌سازی ایران! حسن روحانی در مقدمه‌ی این کتاب، نوشت: ◀️ «آیا می‌شود مدل چین را برای ایران اقتباس نمود؟» 🔺 دهه ۷۰ میلادی، «دنگ شیایو پینگ» سیاست‌درهای‌باز را با دو هدف «جذب سرمایه خارجی» و «تولید کالای ارزان‌قیمت در صنعت کپی‌کِشی» برای کشور کمونیستی چین طراحی کرد و از آن زمان حرکت چین به سمت اقتصاد بازار و سرمایه‌گرایی شروع شد. در همین سال‌ها، مائو رهبر انقلاب کمونیستی چین هم از دنیا رفت و با مرگ وی، اصلاحاتِ کپیتالیستی چین سرعت بیشتری گرفت. نتیجه آنکه ظاهرِ چین، کمونیستی ماند اما از درون لیبرالیستی و کپیتالیستی شد. اما به اینجا نیز ختم نشد؛ توسعه‌ی سطحی چین طی جنگ ارزی چهل روزه با آمریکا درهم پاشید و ۴۰درصد اقتصاد این کشور را به نابودی کشانید. 🔻چین امروز، حاصل طرح دنگ‌شیائوپینگ و شخصیت دومی به نام چوئن‌لای بود؛ مشاور او که نقش برجسته‌ای در استحاله‌ی انقلاب کمونیستی چین داشت. محمود سریع‌القلم، مشاور پیشین حسن روحانی در تمام این سال‌ها تلاش عجیبی در معرفی شخصیت چوئن‌لای داشت. در واقع، معادل‌سازی جالبی رخ داد: مائو = (دور از جان)، معادل رهبر انقلاب دنگ شیائوپینگ = حسن روحانی چوئن‌لای= سریع‌القلم ♨️ مقرر شده بود تا با انتخاب هاشمی رفسنجانی به ریاست‌جمهوری در سال ۸۴، پروژه تبدیل به برنامه شده و آغاز بکار کند. که ورق به گونه‌ای دیگر رقم خود و پروژه بعد از تاخیری هشت ساله، با رای‌آوری حسن روحانی در سال ۹۲، رسماً شروع بکار کرد. رؤیای «چینی‌سازی ایران»، در کمال خوش‌خیال به غرب با «سیاست درهای باز»، آغاز شد. اما عمرش بیش از عمر «آفتاب تابان برجام» قد نداد و خیلی زود به شکست انجامید. 📌 تحلیل شکست سیاست درهای باز چین را در سخنرانی بیست و دوم فروردین استاد حسن عباسی در دانشگاه امیرکبیر می‌توانید ملاحظه نمایید. 🎙 📹 Aparat.com/v/5XWQN اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @Hasanabbasi_students