یه وقتایی که خودتو از زیر بار خستگیا ومشغولیت های زندگی میکشی کنار وبه اولویت خدا که امام زمانته فکر میکنی وبرنامه می ریزی،‌یه وقتایی که تاناامید ‌شدن فاصله ای برات نمونده اما دست خودتو میگیری وبلند میشی،‌یه وقتایی که خودتو هیچ می بینی اما معتقدی که کارات ناچیز نیست واگه حس بی ارزش بودن کارات بهت دست داد،‌بهش دست نمیدی ومیدونی که این حربه ی شیطانه که قسم خورده تورو ناامید کنه..یه وقتایی که قرار نیست از کسی کلمه ی ممنون بشنوی وبه جاش حرف وتمسخر تحویلت میدن اما ادامه میدی به این امید که تو مسئولیت داری،‌وظیفه داری،‌واجب شرعیته که برای امامت قدمی برداری..همین وقتا،‌اگه نبود نگاه حضرت،‌خستگی روحت رو می بلعید. #امام_زمان