حاجت قلب یا حاجت شکم! یه وقتایی تا دلمون ضعف می‌کنه و غذایی رو هوس می‌کنیم، یهو همسایه‌ای، دوستی با ظرف همون #غذا، جلو در حاضر می‌شه! خیلی تعجب می‌کنیم که خدا حاجت شکمو چقدر زود می‌ده؛ ولی خیلی عجیب نیست. بدنمون نیاز به غذا رو درک کرده و خدا هم، تو همین #دنیا برامون غذا رو حاضر کرده. خدا تموم حاجتا رو زود می‌ده؛ فقط کافیه تو طلبمون صادق باشیم. اگه خدا خواسته‌های #معنوی ما رو زود نمی‌ده دلیلش اینه که صادقانه و خالصانه به درش نرفتیم و احساس نیاز و ضعف نکردیم. خدا اصلاً نیازی به گریه‌های ظاهری و مناجاتای حالی‌به‌حالی و توبه‌های زبونی ما نداره؛ اما حضور قلبمون براش خیلی مهمه. اگه همهٔ حواسمون به حاجتای سطحی و دنیایی نباشه، می‌بینیم که خیلی حاجتای اصلی و مهمی داریم که به رشد وجودمون مربوطه و خدا منتظره بهمون بده؛ فقط باید نیازمون رو درک کنیم و از خدا بخوایم. برگرفته از بحث #عرفان_نفس الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج