سوره ی روم ا﷽ وَمِنْ آيَاتِهِ مَنَامُكُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَابْتِغَاؤُكُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ و از نشانه ‏هاى الهى، خوابیدن شما در شب و روز، و تلاش شما در کسب فضل پروردگار است؛ همانا در این امر براى گروهى که (حقایق را) مى‏ شنوند نشانه‏ هایى قطعى است. آیه۲۳

پیام ها ۱_ نعمت‏ هاى الهى را ساده ننگیریم؛ خواب نیز یک نعمت بزرگ است. «و من آیاته منامکم» ۲_ خواب، مقدّمه‏ تلاش است. «منامکم... وابتغاؤکم» ۳_ کار و تلاش براى کسب معاش، امرى پسندیده و نشانه ‏اى الهى است. «و من آیاته... ابتغاؤکم» ۴_ اصل خواب براى شب است و خواب در روز، براى استراحت جزیى است. «منامکم بالیل والنهار» ۵_ فضل الهى گسترده است ولى تلاش ما براى کسب آن لازم است. «ابتغاؤکم» ۶_ نعمت‏هایى که دریافت مى ‏کنیم، به خاطر استحقاق نیست، بلکه لطف و فضل الهى است. «من فضله»

سوره ی روم ا﷽ وَ مِنْ آياتِهِ يُريكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَيُحْيي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ و از نشانه‌هاى او اين است كه #برق [آسمانى] را به شما نشان مى‌دهد كه مايه‌ی بيم و اميد است [بيم از صاعقه و اميد به نزول باران] و از آسمان #آبى فرو مى‌فرستد كه زمين را بعد از مردنش به‌وسيله‌ی آن زنده مى‌كند. در اين نشانه‌هايى است براى گروهى كه مى‌انديشند. آیه۲۴

💥زن کارای مهم تری داره تو عالم :) 🎙صحبت های مهدی رسولی درباره جایگاه زن

سوره ی روم ا﷽ وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ۚ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ و از نشانه های او این است که آسمان و زمین به فرمانش برپایند، سپس زمانی که شما را با یک دعوت از زمین بخواند، ناگاه [از گورها] بیرون می آیید. آیه۲۵ #یاد_مرگ #یاد_رستاخیز

سوره ی روم ا﷽ وَلَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ و هر که در آسمان ها و زمین است، فقط در سیطره ی مالکیّت و فرمانروایی اوست، و همه برای او فروتن و خاضع اند. آیه۲۶

سوره ی روم ا﷽ مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ از آنان مباشيد كه دين خود را پاره پاره كردند و فرقه فرقه شدند و هر فرقه اى به هر چه داشت دلخوش بود. آیه۳۲

سوره ی روم ا﷽ وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ و هرگاه به مردم رحمتی ،بچشانیم به آن شادمان می شوند، و چون به سبب گناهانی که مرتکب شده اند آسیب و گزندی به آنان رسد، ناگهان ناامید می شوند. آیه۳۶