سوره انعام ا﷽ "وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ و اوست که شما را از یک تن آفرید، برخی [از شما] استقرار یافته [در زمین] و برخی به ودیعت نهاده [دراصلاب و رحم هایند]. ما آیات خود را برای قومی که می فهمند، بیان کردیم. آیه ۹۸

معنای واقعی آیه: امام صادق علیه السّلام مؤمن را به دو قسم تقسیم کرد: مؤمنى که ایمانى راستین دارد و ایمانش تا دم مرگ پایدار است (مستقر) این مؤمن کسى است که کردار وى با گفتارش مطابقت دارد و مؤمنى که ایمانى متزلزل و ناپایدار دارد که پیش از مرگ از او جدا مى شود (مستودع) او همان کسى است که کردارش برخلاف گفتارش مى باشد. قَدْ فَصَّلْنَا اَلْآیٰاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ؛ ما آیات خود را براى کسانى که مى فهمند بیان داشتیم پس مستقر کسى است که ایمانش در قلب ثابت باشد؛ و از او ابداً منتزع نشود. و مستودع آنکه ایمان او زمانى ودیعت است، پس ،از او، سلب مى شود.

مراد از ایجاد انسان از نفس واحده این است که تمامى بشر از یک نفس که آن نفس و روح و حقیقت انسانیّت است آفریده شده اند. لفظ «انشاء» معناى ایجاد دفعى و بدون تدریج را مى رساند بر خلاف «خلقت» و الفاظ دیگرى که مترادف آن است که معناى ایجاد تدریجى را مى دهد.

ظاهرا مراد از (و هو الذى انشاکم من نفس واحدة) این است که نسل حاضر بشر منتهى به یک نفر است، و آن آدم است که قرآن کریم او را مبداء نسل بشر فعلى دانسته است. و مراد از (مستقر) آن افرادى است که دوران سیر در اصلاب را طى کرده و متولد شده و در زمین که به مقتضاى آیه (و لکم فى الارض مستقر) قرارگاه نوع بشر است؛ مستقر گشته، و مراد از (مستودع ) آن افرادى است که هنوز سیر در اصلاب را تمام نکرده و به دنیا نیامده و بعدا متولد خواهند شد.

بیـــا ای تكـسـوار جــاده نـور                    جـــدا كـن بنـدهـــا از دست و پـامـان بتاب ای چشمه خورشید خونرنگ             رها كن زین شب تیره، رها مان بیــا ای گوهــر آزاد مـــردی                      به خـون صحـــرای آزادی بپوشان به شب گیران در زنجیر امیدی                  به هر دریای دلمرده چو طوفان  شب تیره سرود روشنی باش                   به خواب ما طلوعی دیدنی باش بتاز ای خشـم بر حق، اوج فریاد               بـزن برهم بساط ظلم و بیداد 🇮🇷اللهم عجل لولیک الفرج

🕊امیرالمومنین عليه السلام: 👌تكرار كردن كلام به هنگام مناظره 👌و كثرت خود ستايى (صاف كردن راه گلو و سينه) هنگام گفتگو، نشانه ی درماندگى در سخن است. 💌غرر الحكم : 6336 علاَمةُ العِيّ : تَكْرارُ الكلامِ عند المُناظَرةِ ، و كَثْرةُ التَّبَجُّحِ (التَّنَحنُحِ) عند المُحاوَرةِ

سوره انعام ا﷽ "لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ چشم ها او را در نمی یابند، ولی او چشم ها را درمی یابد، و او لطیف و آگاه است. آیه ۱۰۳

سوره انعام ا﷽ "قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَ مَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَ مَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ آیات الهی و کتب آسمانی که سبب #بصیرت شماست؛ البته از طرف پروردگارتان آمد، پس هر کس بصیرت یافت ؛خود به #سعادت رسید و هر کس که کور بماند؛ خود در #زیان افتاد، و من نگهبان شما نیستم. آیه۱۰۴

🕊 متن کامل خطبۀ فدکیۀ حضرت زهرا(س) به همراه ترجمۀ فارسی 📱 نسخۀ مناسب مطالعه در تلفن همراه + ترجمۀ مقابل (برای اولین‌بار) 📱ترجمۀ مقابل + ترجمۀ خالص + متن عربی خالص التماس دعا🤲