سوره ی نساء
ا﷽
وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ
وَ لَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَ بِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا ۚ
وَ مَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ
وَ مَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ
فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ
وَ كَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا
و #یتیمان را [نسبت به امور زندگی] بیازمایید تا زمانی که به #حدّ_ازدواج برسند، پس اگر در آنان #رشد لازم را یافتید اموالشان را به خودشان بدهید.
و آن را از [ ترس ] آنکه مبادا به سن رشد رسند [ و از شما بگیرند] به اسراف و شتاب مخورید.
و [از سرپرستان ایتام ] آنکه توانگر است باید [از تصرّف در مال یتیم به عنوان حق الزحمه] خودداری کند؛
و هر که تهیدست است به اندازه ی متعارف مصرف نماید؛
و هنگامی که خواستید اموالشان را به خودشان بدهید؛ بر آنان #گواه بگیرید؛
و خدا برای محاسبه کافی است.
آیه ۶
هدایت شده از حدیث ناب
سوره ی نساء
ا﷽
وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ
وَ لَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَ بِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا ۚ
وَ مَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ
وَ مَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ
فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ
وَ كَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا
و #یتیمان را [نسبت به امور زندگی] بیازمایید تا زمانی که به #حدّ_ازدواج برسند، پس اگر در آنان #رشد لازم را یافتید اموالشان را به خودشان بدهید.
و آن را از [ ترس ] آنکه مبادا به سن رشد رسند [ و از شما بگیرند] به اسراف و شتاب مخورید.
و [از سرپرستان ایتام ] آنکه توانگر است باید [از تصرّف در مال یتیم به عنوان حق الزحمه] خودداری کند؛
و هر که تهیدست است به اندازه ی متعارف مصرف نماید؛
و هنگامی که خواستید اموالشان را به خودشان بدهید؛ بر آنان #گواه بگیرید؛
و خدا برای محاسبه کافی است.
آیه ۶