سوره ی نساء
ا﷽
وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً ۚ فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ نَفْسًا فَكُلُوهُ هَنِيئًا مَرِيئًا
ومهریه زنان را به عنوان هدیه ای الهی ، با میل و رغبت [ و بدون چشمداشت و منّت گذاری ] به خودشان بدهید؛
واگر چیزی از آن را با میل و رضایت خود به شما ببخشند، آن را حلال و گوارا بخورید.
آیه۴
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سوره ی نساء
ا﷽
"وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا
و اموالتان را که خدا مایه قوام و برپایی [ زندگی] شما گردانیده؛ به سبک مغزان ندهید، ولی آنان را از درآمد آن
بخورانید
و لباس بپوشانید
و با آنان به صورتی شایسته و پسندیده سخن گویید.
آیه ۵
حدیث ناب
سوره ی نساء ا﷽ "وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَا
نکته های آیه ۵ سوره نساء
۱- سفیه، از تصرّف در مال خود ممنوع است. «لاتؤتوا السفهاء»
۲- مالى که سبب برپا ماندن جامعه است،
نباید در اختیار سفیه باشد.
«اموالکم التى... قیاماً»
۳- حاکم شدن سفیه حتّى بر اموال خود،
ضربهى اقتصادى به جامعه است
و جامعه نسبت به اموال شخصى افراد حقّ دارد.
«اموالکم» به جاى «اموالهم»
۴- در برخوردها، به مصالح اقتصادى جامعه و رشد فکرى افراد باید توجّه کرد،
نه عواطف و ترحّمی گذرا.
«لاتؤتوا السفهاء اموالکم»
۵ - مال و ثروت، قوام زندگى و اهرم #نظام است.
«جعل اللّه لکم قیاماً»
۶- سرمایه نباید راکد بماند. اموال یتیمان و سفیهان هم، باید در مدار #تولید و سوددهى قرار گیرد و
از درآمدش زندگى آنان بچرخد، نه از اصل مال.
«وارزقوهم فیها» به جاى «منها»
سوره ی نساء
ا﷽
وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ
وَ لَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَ بِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا ۚ
وَ مَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ
وَ مَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ
فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ
وَ كَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا
و #یتیمان را [نسبت به امور زندگی] بیازمایید تا زمانی که به #حدّ_ازدواج برسند، پس اگر در آنان #رشد لازم را یافتید اموالشان را به خودشان بدهید.
و آن را از [ ترس ] آنکه مبادا به سن رشد رسند [ و از شما بگیرند] به اسراف و شتاب مخورید.
و [از سرپرستان ایتام ] آنکه توانگر است باید [از تصرّف در مال یتیم به عنوان حق الزحمه] خودداری کند؛
و هر که تهیدست است به اندازه ی متعارف مصرف نماید؛
و هنگامی که خواستید اموالشان را به خودشان بدهید؛ بر آنان #گواه بگیرید؛
و خدا برای محاسبه کافی است.
آیه ۶