خیابان‌هایِ این روزهای شهر من . . . و فاطمیه ای بـــدونِ فاطمه «س»…💔 فاطمه سلام الله علیها کیست و چه درسی باید از ایشان بگیریم؟! #فاطمیه 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 @hejastan

💌 #کــلام‌شهـــید شهـــید سید مجتبی علمدار🌿❣️ احتیاط کن؛ توی ذهنت باشد که یکی دارد مرا می‌بیند! دست از پا خطا نکنم، مهدیِ فاطمه خجالت بکشد .. وقتی می‌رود خدمت مادرش که گزارش بدهد شرمنده شود و سرش را پایین بیندازد .. @hejastan

🤍✨ من در آن لحظه آخر که شهید همدانی را دیدم، یک لحظه تکان خوردم فهمیدم که او از شهادتش مطلع بوده است. آنجا با خنده به من گفت که بیا با هم یک عکسی بگیریم؛ شاید این آخرین عکس من و تو باشد.... خیلی اهل این کارها نبود که به چیزی اصرار کند مثلاً بخواهد عکسی بگیرد؛ چه از خودش چه با کسی... من وقتی این حرف را زد تکان خوردم، خواستم بگویم که شما نروید، به همان جایی که او می‌خواست برود، من داشتم برمی‌گشتم، ولی یک حسی به من گفت خب چیزی نیست، خبری نیست، چیزی به او نگفتم. حیف که نگفتم... 📚| راوی: شهید #قاسم_سلیمانی شهید #حسین_همدانی با ذکر صلوات @hejastan

🔳 #ایام_فاطمیه 🌴 آماده‌ی پر کشیدنی! 🌴 آتیش به قلب علی ‌می‌زنی... 🎙 #سید_مجید_بنی_فاطمه @hejastan

🌱تلنگرِ شهید: بی‌نمازها از شفاعت محرومند! 🕊یکی از آشنایان، خوابِ شهیـد احمد پلارک رو دید. وقتی ازش تقاضای شفاعت کرد ، شهید پلارک بهش‌گفت: "من نمی‌تونم شما رو شفاعت کنم... فقط وقتی می‌تونم شما رو شفاعت کنم که نماز بخوانید و به آن توجه کنید، همچنین زبان‌تان را نگه دارید ، در غیر این صورت هیچ‌کاری از من بر نمیاد..." شهید #سیداحمد_پلارک با ذکر صلوات @hejastan

ای شهید؛ به‌توخواهم‌پیوست آرزو‌که‌عیب‌نیست:)...!' سلام روزتون شهدایی ✋ @hejastan

مادر که نباشد خانه بهم می‌ریزد علی در نجف حسن در بقیع حسین در کربلا زینب در دمشق😭😭😭 @hejastan

** #نماهنگ 😔چشماتو به روی حیدر نبند.. @hejastan

میزد مرا مغیره و یک کس به او نگفت زن را کسی مقابل شوهر نمی زند😭💔 #فاطمیه #آه_مادر @hejastan

🌱برای شناسایی رفته بودیم و برای اینکه صدای پایمان مزاحم نباشد با لباس محلی و کتانی بودیم. حاج علی جلوی من حرکت می‌کرد که ناخواسته پام رو گذاشتم پشت پاشنه‌اش و ناگهان کف کفشش جدا شد. اتفاق عجیب‌ و غریبی بود؛ توی گشت، پشت عراقیا و پانزده کیلومتر مسیر بازگشت تا مقر خودی! از سر شرم گفتم: «علی آقـا، بیا کفش من رو بپوش.» با خوش‌رویی نپذیرفت. راه به اتمام رسیده بود و اون مسیر پر از سنگلاخ و خاروخاشاک رو، لنگ‌لنگان اومده بود؛ بی‌هیچ اعتراضی. به مقر که رسیدیم، چشمام به تاول‌ها و زخم پاهاش افتاد. زبونم از خجالت بند اومد. اون هم این حس رو در من فهمید و زبون به تشکر باز کرد. حالا هم شرمنده بودم و هم متعجب. پرسیدم: «چـرا تشـکر؟!» حاج علی گفت: «چه لذتی بالاتر از همدردی با اسیران کـربلا! شما سبب توفیق بزرگی برای من شدید. تمـام این مسیر برای من روضـه بود؛ روضـه‌ی یتیمـان ابـاعبـداللــه (ع).» #شهید_علی_چیت‌_سازیان با ذکر صلوات @hejastan