بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز هیجدهم: سحرخیزی «اللُّهُمَّ نَبِِّهنِی فِیهِ لِبَرَکَاتِ اَسْحَارِهِ وَنَوِّرْ فِیهِ قَلْبِی بِضِیَاءِ اَنْوَارِهِ وَخُذْ بِکُلِّ اَعْضَائِی اِلَی اتِّبَاعِ آثَارِهِ‌ بِنُورِکَ یَا مُنَوِّرَ قُلُوبِ الْعَارِفِینَ؛‌ ای خدا!‌ در این روز مرا به برکتهای سحرخیزی آگاه کن و دلم را به روشنایی آن روشن نما و اعضایم را به پیروی از آثار آن وادار، به روشنایی تو‌ای روشنی‏بخش دل عارفان!» درهای رحمت خداوند در سحرگاهان به روی بندگان باز می‏شود و منادی ندا می‏دهد که از این خوان گسترده، بهره‏مند شوید؛ اما معدودی برمی‏خیزند و خود را از این سرچشمة فیض سیراب می‏نمایند. رسول اکرم‏صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: «هر بنده‏ای که نماز شب نصیبش شده باشد و از روی اخلاص برخیزد و وضوی کاملی بگیرد و برای خدا با نیّتی درست و دلی سالم و چشمی گریان به نماز بایستد، خدا در پشت سر وی هفت صف از فرشتگان که هر صف جز خدا کسی تعداد آنها را نمی‏تواند بشمارد، قرار خواهد داد که یک طرف هر صفی به مشرق و دیگری به مغرب خواهد بود و چون فارغ از نماز گردد، خدا به عدد آنان درجات او را بالا خواهد برد». (1) امام سجاد‏علیه‏السلام در خانه نشسته بودند که عده‏‎ای بر در خانة ایشان آمدند. حضرت به کنیز خود دستور داد که ببیند کیست؟ کنیز رفت و برگشت و به حضرت عرض کرد: عده‏ای آمده‏اند و می‏گویند از شیعیان شما هستند. حضرت با شنیدن این سخن، چنان غافلگیر شد و با خوشحالی از جای خود برخاست که نزدیک بود زمین بخورد. با عجله بیرون آمد؛ اما همین‌که در خانه را گشود و چشمش به آنها افتاد، بدون اینکه چیزی بگوید برگشت و فرمود: «اینان از شیعیان ما نیستند! شیعة ما از آثار عبادت و بندگی و ساده‏زیستی شناخته می‏شود. در چهره‏اش اثر عبادت نمایان است. از اثر روزه‌داری زیاد و ایستادن در شب برای نماز، اندام لاغری دارد. هنگامی که همه ساکتند، او مشغول ذکر است. هنگامی که همه خوابند، او غرق راز و نیاز و عبادت است و هنگامی که همه غرق سرور و شادیند، او در تفکر اندیشه‏های درخشان به‏سر می‏برد» (2) (1). جامع الاخبار، محمد بن محمد شعیری، تحقیق: حسن مصطفوی، تهران، مرکز نشر کتاب، 1382 هـ. ق، ج 4، ص 64. (2). مصابیح القلوب، ص 54. https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز هجدهم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز نوزدهم: توجه به برکات ماه رمضان «اللَّهُمَّ وَفِّرْ فِیهِ حَظِّی مِنْ بَرَکَاتِهِ وَسَهِّلْ سَبِیلِی اِلَی خَیْرَاتِهِ وَلَا تَحْرِمْنِی قَبُولَ حَسَنَاتِهِ یَا هَادِیاً اِلَی الْحَقِّ الْمُبِینِ؛ پروردگارا! بهره‏ام را از برکات این روز زیاد فرما و راهم را به سوی خیرات و نیکیهای آن آسان نما و از پذیرش خیرات آن محرومم مدار،‌ای راهنما به حقّ آشکار!» توجه به برکات بهترین ماه، بهترین پاداشهای الهی را نیز در پی دارد؛ چرا که ماهی است که دست شیطان در آن بسته و پر از برکت می‏باشد که امام صادق ‏علیه‏ السلام در این باره فرمودند: «نِعْمَ الشَّهْرُ رَمَضَانِ کَانَ یُسَمَّی عَلَی عَهْدِ رَسُولِ اللهِ‏ صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله الْمَرْزُوقِ؛ چه خوب ماهی است ماه رمضان؛ ماهی که در زمان پیامبر‏صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله ماه پربرکت نامیده می‏شد»(1) از برکات آن همین بس که خدا پاداشهای ویژه‏ای برای بندگان در این ماه در نظر گرفته است. پاداشهایی که خداوند فقط برای روزه‏داران امت پیامبر اعظم‏ صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله در نظر گرفته است و شایسته است که پاس داشته شود. رسول خدا‏صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله در این باره می‏فرماید: «اُعْطِیَتْ اُمَّتِی فِی شَهرِ رَمَضَانَ خَمْساً لَمْ یُعْطِهِنَّ اُمَّةَ نَبِیٍّ َقَبْلِی، اَمَّا الْوَاحِدَةُ: فَاِذَا کَانَ اَوَّلُ لَیْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ نَظَرَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ اِلَیهِمْ وَمَنْ نَظَرَ اللهُ اِلَیْهِ‌ لَمْ یُعَدِّبْهُ اَبَداً وَاَمَّا الثَّانِیَةُ: فَاِنَّ خُلُوفَ اَفْوَاهِهِمْ حِیْنَ یُمْسُونَ عِنْدَ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ اَطْیَبُ مِنْ رِیْحِ الْمِسْکِ وَاَمَّا الثَالِثَةُ فَاِنَّ الْمَلَائِکَةَ یَسْتَغْفِرُونَ لَهُمْ فِی لَیْلِهِمْ وَنَهَارِهِمْ وَاَمَّا الرَّابِعَةُ فَاِنَّ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ یَأمُرُ جَنَّتَهُ اَنِ اسْتَغْفِرِی وَتَزَیَّنِی لِعِبَادِی فَیُوشَکَ اَنْ یَذْهَبَ بِهِمْ نَصَبُ‌ الدُّنیَا وَاَذَاهَا وَیَصِیرُوا اِلَی جَنَّتِی وَکَرَامَتِی وَامَّا الْخَامِسَةُ فَاِذَا کَانَ آخِرُ لَیْلَةٍ غَفَرَ لَهُمْ جَمِیعاً فَقَالَ رَجُلٌ فِی لَیْلَةِ‌ الْقَدْرِ یَا رَسُولَ اللهِ؟ فَقَالَ: اَلَمْ‌تر اِلَی الْعُمَّالِ اِذَا فَرِغُوا مِنْ اَعْمَالِهِمْ وُفُّوا؛ به امت من در ماه رمضان پنج چیز داده شده است که به امت هیچ پیغمبری پیش از من داده نشده است؛ اول: هرگاه شب اول ماه رمضان فرا رسد، خداوند به سوی آنان نظر می‏کند و کسی را که خدا به او نظر کرده، هرگز عذاب نمی‏کند. دوم: بوی بد دهان آنان در نزد خدا تا هنگامی که به شب می‏رسند، خوشبوتر از بوی مشک می‏شود. سوم: ملائکه برای ایشان در شب و روز استغفار می‏کنند. چهارم: خداوندِ بلندمرتبه به بهشت خویش امر می‏کند که برای این بندگان استغفار نموده و خود را برای آنان تزیین کند. پس چه نزدیک است که سختیها و اذیتهای دنیا آنها را در خود فرو برد که به سوی بهشت من و کرامت من می‏روند. پنجم: هرگاه شب آخر فرا رسد، خداوند همة آنان را می‏آمرزد. مردی عرض کرد: یا رسول الله! [آیا] در شب قدر [این‏گونه می‌شود؟] پیامبر‏صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله فرمودند: [خیر] مگر ندیده‏ای که کارگران هرگاه کارشان تمام شود، به آنها مزد می‏دهند؟» (2) (1). وسائل الشیعه، ج 7، ص 259. (2). بحار الانوار، ج 96، ص 367. https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز نوزدهم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز بیستم : آخرت‏خواهی «اللَّهُمَّ افتَحْ لِی فِیهِ أبوَابَ الْجَنَانِ وَ اَغْلِقْ عَنِّی فِیهِ اَبْوَابَ النِّیرَانِ وَوَفِّقْنِی فِیهِ‌ لِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ یَا مُنْزِلَ السَّکِینَةِ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ؛ خدایا! در این روز درهای بهشت را به رویم بگشا و درهای جهنم را به رویم ببند و توفیق خواندن قرآن را به من عنایت کن،‌ای فرودآورندة آرامش در دل مؤمنین!» بعضی افراد به دلیل برخورداری از مال و مقام و دیگر ظواهر مادی ـ که صد البته ناچیز و فانی است ـ معنویت خود را فدا می‏کنند و کالای با ارزش ایمان را به قیمت کم می‏فروشند. اینان پس از مدتی، خود را در این معاملة نابرابر، زیان‏کار می‏بینند و به پشیمانی و عذاب وجدان دچار می‏شوند. آنان به راستی از زیان‏کارانند. زیان‏کارتر و بدبخت‏تر از این گروه، کسانی هستند که برای دنیای دیگران، دین خود را می‏فروشند. اینان به کسانی یاری می‏رسانند که در روز حساب، یاور آنان نخواهند بود. چنین افرادی به دلیل کمک به دنیاپرستان و مسلط کردن آنان بر مردم، گناه بزرگی به گردن خواهند گرفت. پیامبر‏صلی‏الله‏علیه‏و‏آله می‏فرماید: «إنَّ مِن شَرِّ النَّاسِ مَنْزِلَةً عِنْدَ‌ اللهِ یَوْمَ‌ الْقِیامَةِ عَبْداً اَذْهَبَ آخِرَتَهُ بِدُنْیَا غَیْرِهِ؛ (1) بدترین مردم از نظر مقام نزد خداوند در روز قیامت، کسی است که آخرتش را برای دنیای دیگران بفروشد.» بی‏توجهی به گناه، آخرت را تباه می‏کند و مراقبت از کردارها و رفتارها و محاسبه و دقت در آن، شرط بازدارندگی از گناه است. بزرگ‏ترین زیانِ گناه، نافرمانی خدایی است که هیچ خطایی در محضر او زیبنده نیست. حساب‏رسی کردار در بازدارندگی و پیش‏گیری از گناه مؤثر است. رسول گرامی اسلام‏صلی‏الله‏علیه‏و‏آله می‏فرماید: «حَاسِبُوا اَنْفُسَکُم قَبْلَ اَنْ تُحَاسَبُوا وَزِنُوهَا قَبْلَ اَنْ تُوزَنُوا وَتَجَهَّزُّوا لِلْعَرْص‌ِ الْاَکْبَرِ؛ (2) پیش از آنکه به حساب شما برسند، خود،‌ به حساب خویش برسید و پیش از آنکه مورد سنجش قرار گیرید، خویشتن را بسنجید و خود را برای بزرگ‌ترین امتحان آماده سازید.» (1). نهج الفصاحة، ش 915. (2). بحار الانوار،‌ج 70، ص 73. https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیستم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز بیست و یکم:‌ مبارزه با شیطان «اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ اِلَی مَرْضَاتِکَ دَلِیلاً وَلَا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ‌ عَلَیَّ سَبِیلاً وَاجْعَلِ الْجَنَّةِ لِی مَنْزِلاً وَمَقِیلاً یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ الطَّالِبِینَ؛ پروردگارا! در این روز مرا به خشنودیهایت راهنمایی کن و شیطان را بر من مسلط مگردان و بهشت را خانه و آسایشگاهم قرار ده،‌ای برآوردندة، حوائج جویندگان!» امام رضا‏علیه‏السلام فرمود:‌ «اِنَّ اِبْلِیسَ لَهُ خُرْطُومٌ کَخُرْطُومِ الْکَلْبِ وَاضِعَةٌ عَلَی قَلْبِ ابْنِ‌ آدَمْ یُذَکِّرُهُ الشَّهَوَاتِ‌وَاللَّذَّاتِ وَیَأتِیهِ بِالْاَمَانِیًِ وَیَأتِیهِ بِالْوَسْوَسَةِ عَلَی قَلْبِهِ یُشَکِّکُهُ‌ فِی رَبِّهِ فَاِذَا قَالَ الْعَبْدُ: «اَعُوذُ بِاللهِ السَّمِیعِ الْعَلِیمِ» خَنَسَ‌ الْخُرْطُومُ عَلَی الْکَلْبِ؛ (1) شیطان را پوزه‌ای است مانند سگ که آن را در دل فرزند آدمی می‌نهد و او را به شهوات و لذتهای نفسانی می‌اندازد و او را سرگرم آرزوها می‌کند و در قلب او وسوسه می‌افکند که در نتیجه، نسبت به آفریدگارش در شک و تردید واقع می‌شود و هر گاه که آن بنده بگوید: «پناه می‏برم به خدای شنونده دانا» پوزه سگ به او بر می‏گردد [و از قلب فرد خارج می‏شد].» نقل شده است که: «روزی شیطان به صورت پیرمردی در آمد و نزد حضرت سلیمان‏علیه‏السلام رسید. حضرت به او گفت: تو با امت موسی‏علیه‏السلام چه می‌کنی؟ شیطان جواب داد:‌ حبّ دنیا را بر دلهایشان می‌اندازم. حضرت پرسید: با امت عیسی‏علیه‏السلام چه می‌کنی؟ گفت: آنها را به تثلیث و شرک گرفتار می‌سازم. پرسید:‌ با امت خاتم چه؟ گفت: آنها را وانمی‌گذارم تا درهم و دینار را پیش ایشان محبوب‌تر از «لَا اِلَهَ اِلَّا الله» قرار دهم.» (1) (68). میزان الحکمه،‌ محمد محمدی ری‌شهری، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، 1362 هـ ق، ج 10، ص452. https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست ویکم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز بیست و دوم: فضل خدا «اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ اَبْوَابَ فَضْلِکَ وَاَنْزِلْ عَلَیَّ فِیهِ بَرَکَاتِکَ وَوَفِقْنِی فِیهِ لِمُوجِبَاتِ مَرْضَاتِکَ وَاسْکِنِّی فِیهِ‌ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِکَ یَا مُجِیبَ دَعْوَۀِ الْمُضْطَرِّینَ؛ پروردگارا! درهای فضل خودت را بر من بگشای و برکاتت را در این روز بر من نازل کن و به آنچه خشنودیت در آن است موفق بدار و در وسط بهشتت مرا سکنا ده،‌ای پاسخ‌دهندة درخواست ناچاران!» فضل خدا همان بخشش بیکران خداست که اگر بخواهیم بر مبنای عدل او این بخششها را محاسبه کنیم، لایق کوچک‌ترین نعمت او هم نیستیم. پس باید خدا را با صفت فضل او خواند که وقتی رحمتش را گسترش می‌دهد، شامل حال نالایقان نیز بشود. امام صادق‏ علیه ‏السلام فرمود: «اِذَا کَانَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ نَشَرَ اللهُ تَبَارَکَ وَتَعَالَی رَحْمَتَهُ حَتَّی یَطْمَعَ اِبْلِیسُ فِی رَحْمَتِهِ؛ (1) وقتی روز قیامت به پا می‏شود، خداوند رحمتش را پراکنده سازد؛ حتی ابلیس طمع در رحمت او می‌کند (از امید به فضل خدا).» نوشته‏اند در بنی‏اسرائیل جوانی بود که بیست سال عبادت خدا را به جای آورده بود. پس از آن کم‏کم رو به معصیت خداوند نمود و بیست سال هم عمر را خود را در عصیان و سرکشی و گناه گذراند. کم‏کم پیر و فرتوت شد. روزی مقابل آینه ایستاد، دید که همۀ سر و صورتش سفید شده است. آهی کشید و گفت: خدایا بیست سال از عمرم را در طاعت تو و بیست دیگر از عمر را در معصیت تو گذراندم. اکنون دیگر پیر شده‏ام و روی آنکه رو به سوی تو کنم ندارم تا بقیه عمرم را در طاعت تو بگذرانم.» او از صمیم قلب از کردۀ خود پشیمان بود و می‏دانست که بیست سال از خدا دوری کرده و با پشیمانی تمام اکنون آمده است؛ اما روی بازگشت ندارد. در این لحظه صدایی شنید که می‏گفت: «تو ابتدا ما را قبول کردی. ما نیز تو را قبول کردیم. سپس از ما دست کشیدی ما نیز از تو دست کشیدیم؛ اما تو عصیان ما را کردی ولی ما به تو مهلت دادیم تا روزی که برگردی و اکنون باز آمده‏ای و درخواست فضل و بخشش ما را داری ما نیز تو را می‏پذیریم.» (2) (1). الامالی،‌ ابو جعفر محمد بن علی بن حسین بابویه قمی (شیخ صدوق)، تهران، مکتبة صدوق، 1389 هـ. ق، ص 205. (2). معراج السعادۀ، ملا احمد نراقی، انتشارات هجرت، قم، 1379 هـ. ش، ص614. https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست ودوم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز بیست و سوم: گناه و سرکشی «اللَّهُمَّ اغْسِلْنِی فِیهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الْعُیُوبِ وَامْتَحِنْ قَلْبِی فِیهِ بِتَقْوَی الْقُلُوبِ یَا مُقِیلَ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِینَ؛ پروردگارا! در این روز از گناهان شستشویم ده و در این روز مرا از عیوب پاک گردان و به پرهیزگاری، دلم را بیازمای،‌ای از بین برنده لغزش گنه‌کاران.» گناه، سرکشی در ساحت قدس ربوبی است. مسلمان باید از گناه تنفر داشته باشد. ممکن است انسان برخلاف میل خود ناگزیر شود در محل معصیت یا جایی که گروهی در آنجا گناه می‌کنند،‌ حضور یابد. در چنین شرایطی،‌ اگر احساس ناراحتی به او دست دهد و مایل باشد که هر چه زودتر آنجا را ترک گوید، باید به خود و ایمانش امیدوار باشد؛ ولی اگر از بودن در آنجا احساس ناراحتی نمی‌کند و چه بسا با آنان هم‌گام شود یا در درون خود خوشحال است،‌ باید به حال خود متأسف باشد. باید بدانیم اگر شخصی در جمع معصیت‌کاران باشد و از این توقف احساس ناراحتی کند،‌ مانند کسانی است که در آن شرکت نداشته‌اند. و برعکس،‌ اگر قلب و فکر او،‌ با مجالس لهو و لعب باشد و از حضور در آن احساس شادمانی کند گرچه در مجلس گناه حاضر نباشد، مانند حاضران در آن است. پیامبر ارجمند اسلام ‏صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله می‌فرماید: «مَنْ حَضَرَ مَعْصِیَةً فَکَرِهَهَا فَکَاَنَّمَا غَابَ‌ عَنْهَا وَ مَنْ غَابَ عَنْهَا فَرَضِیهَا فَکَاَنَّهُ حَضَرَهَا؛ (1) هر کس بر گناهی حاضر باشد و از آن متنفر شود، مانند کسی است که در آنجا نیست و هر کس در محل گناه نباشد و از آن راضی باشد،‌ مانند کسی است که در آنجا حضور دارد.» پیامبر اکرم‏ صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله به ابوذر فرمود: «یَا اَبَاذَرٍ! لَا تَنْطُرْ اِلَی صِغَرِ الْخَطِیئَةِ؛ وَلَکِنْ اُنْظُرْ اِلَی مَنْ عَصَیْتَ(2) ‌ای اباذر! به کوچکی گناه نگاه مکن؛ بلکه ببین که نافرمانی چه کسی را می‌کنی؟» (1). نهج الفصاحه،‌ ش 2927. (2). الکافی،‌ ج 2، ص 53. ‌ https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست وسوم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز بیست و چهارم: توجه به رضا و سخط الهی «اللَّهُمَّ اِنِّی اَسْئَلُکَ فِیهِ مَا یُرْضِیْکَ وَاَعُوذُ بِکَ مِمَّا یُؤْذِیکَ وَاَسْئَلُکَ التَّوْفِیقَ فِیهِ لِاَنْ اُطِیعَکَ وَلَا اَعْصِیْکَ یَا جَوَادَ السَّائِلِینَ؛ خدایا! امروز آنچه که خشنودی توست از تو مسئلت دارم و از آنچه موجب آزار توست به تو پناه می‌برم و امروز توفیق اطاعت و گناه نکردن را از تو می‌خواهم،‌ای بخشنده درخواست‌کنندگان!» اگر انسان تشخیص دهد که کاری مورد رضایت الهی است،‌ باید با تمام توان در انجام آن بکوشد، هر چند دیگران را ناخوش آید؛ حتی اگر دیگران به او اعتراض کنند، وی نباید در انجام وظیفه کوتاهی کند. آنچه اهمیت دارد، ترجیح دادن رضایت الهی بر رضایت بندگان است. چنین کرداری از اعتقاد عمیق و ایمان راسخ انسانهای وارسته ریشه می‌گیرد که دنیا را بسیار ناچیز و هر حبّ و بغضی را در برابر خشم و رضای الهی ناپایدار می‌دانند. جلب رضایت الهی از توصیه‌های پیامبر گرامی اسلام ‏صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله است. ایشان می‌فرماید: «مَنِ الْتَمَسَ رِضَی اللهِ بِسَخَطِ النَّاسِ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ؛ (1) هر کس رضای خدا را بر خشم مردم ترجیح دهد، خداوند از او راضی می‌شود.» چه اینکه کسانی که با رعایت تقوای الهی قدم برمی‌دارند، در بهشت خدا جای می‌گیرند. قرآن کریم می‌فرماید: «تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ کَانَ تَقِیّاً»؛ (2) «این بهشتی است که به بندگانی که پرهیزگار باشند به میراث می‌دهیم.» امام هادی‏ علیه ‏السلام فرمود: «مَنْ اتَّقََی اللهَ یُتَّقَی وَمَنْ اَطَاعَ اللهَ یُطَاعُ وَمَنْ اَطَاعَ الْخَالِقَ لَمْ یُبَالِ سَخَطَ الْمَخْلُوقِینَ وَ مَنْ اَسْخَطَ الْخَالِقَ فَلْیَیْقِنْ اَنْ یَحِلَّ بِهِ سَخَطُ الْمَخْلُوقِینَ؛ (3) کسی که تقوای الهی پیشه کند،‌ [مردم] از [نافرمانی] او می‌پرهیزند و هر کس از خدا اطاعت کند مورد اطاعت مردم واقع می‌شود و هر کس که از آفریننده فرمان برد از خشم آفریدگان باکی نخواهد داشت و کسی که آفریدگار را به خشم آورد،‌ یقین کند که خشم آفریدگان بر سرش فرو خواهد آمد.» (1). نهج الفصاحه، ش 2783. (2). مریم / 63. (3). تحف العقول عن آل الرسول، ابو محمد الحسن بن علی بن الحسین ابن شعبة‌ الحرانی، قم،‌ مکتبة بصیرتی، 1394 هـ. ق،‌ ص 510. ‌ https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست و چهارم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز بیست و پنجم: دوستی اولیاء الهی «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِاَوْلِیَائِکَ وَمُعَادِیاً لِاَعْدَائِکَ وَمُسْتَنَّاً بِسُنَّةِ خَاتَمِ اَنْبِیَائِکَ یَا عَاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیِّینَ؛ خدایا! امروز مرا دوست دار اولیائت قرار بده و دشمن دشمنانت کن و پیرو سنت خاتم رسل بدار،‌‌ای بازدارندة‌ دلهای پیامبران!» برترین گونة عشق و محبت، حب به ذات لایزال الهی است. عاشق خداوند،‌ دوستی او را بر هر چیزی مقدم می‌دارد و همة هستی خویش را برای محبت او فدا می‌کند. محبت به خدا در زندگی دنیوی،‌ با کمک به نیازمندان، انجام خدمات خداپسندانه و اصلاح امور هم‌نوعان تجلی می‌یابد. پیامبر گرامی اسلام ‏صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله می‌فرماید: «مَنْ اَثَرَ مَحَبَّةَ اللهِ عَلَی مَحَبَّةِ‌ النَّاسِ کَفَاهُ اللهُ مَؤُنَةَ‌ النَّاسِ؛ (1) هر که محبت خدا را بر محبت مردم ترجیح دهد، خداوند،‌ زحمت مردم را از او کفایت می‌کند.» این دوستی سبب می‌شود که دوستان خدا را نیز دوست بدارد و با دشمنانش نیز دشمن باشد. در اهمیت دوست داشتن اولیاء الهی نقل شده است: روزی خادم حضرت رضا‏علیه‏ السلام خدمت حضرت رسید و عرض کرد:‌ چند نفر به در منزل آمده‌اند و اجازة دیدار با شما را می‌خواهند و می‌گویند ما از شیعیان مرتضی علی‏ علیه‏ السلام هستیم. حضرت فرمود: بگو بروند. آنها رفتند و فردا آمدند و دوباره از امام، همان جواب را شنیدند. روز سوم نیز به همین منوال گذشت تا اینکه این کار را تا دو ماه تکرار کردند؛ هر روز می‌آمدند و می‌گفتند که از شیعیان علی ‏علیه‏ السلام هستند؛ اما حضرت به آنها شرف حضور نمی‌داد. وقتی که از زیارت حضرت ناامید شدند، به خادم امام گفتند:‌ خدمت امام عرض کن: چون شما ما را نپذیرفتید،‌ دشمنان‌تان ما را سرزنش می‌کنند و اگر با این وضع به شهر بازگردیم، نمی‌دانیم از شنیدن سرزنشهای دشمنان شما چه کنیم؟ خدمتکار امام رفت و گفته‌های آنها را به عرض حضرت رسانید. امام فرمود: بگو داخل شوند. وقتی که وارد خانه شدند، حضرت به آنها اجازة نشستن نداد. همان‌طور ایستاده گفتند: «یا بن رسول الله! دلیل اینکه ما را دو ماه پشت در خانة خویش نگاه داشتید و ما را به داخل راه ندادید چه بود؟ امام فرمود: «فَمَا اَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ اَیْدِیکُمْ»؛ «هر چه به شما رسیده است،‌ از سوی خودتان است.» من در این کار از جدم رسول خدا‏صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله و پدرانم پیروی می‌کنم. آنها بر شما خشمگین هستند. چرا به دروغ خود را شیعة علی‏ علیه ‏السلام می‌نامید؟‌ وای بر شما! شیعة علی‏ علیه ‏السلام، ابوذر و سلمان و... بودند. کسانی که نافرمانی علی‏ علیه ‏السلام را نمی‌کردند و برخلاف رأی او گامی برنمی‌داشتند. شما می‌گویید شیعة علی ‏علیه ‏السلام هستید؛ اما رفتارتان با آن امام مخالفت دارد. شما در ادای حقوق برادران‌تان کوتاهی می‌کنید. حضرت اوصاف شیعة واقعی را برشمرد و آنها نیز سرافکنده شدند و عرض کردند: ما از گفتار و ادعای خویش سرافکنده‌ایم و استغفار می‌کنیم؛ اما ما شما را دوست داریم و با دوستان‌تان دوست و با دشمنانتان دشمنیم! حضرت خوشحال شد و فرمود: آفرین بر شما!‌‌ای دوستان و محبین من! جلوتر بیایید!‍ و آنها را به خود نزدیک کرد. سپس به خدمتکار خود رو کرد و فرمود: از طرف من مأموری که شصت بار پی در پی به ایشان سر بزنی و سلام مرا رسانده و احوالشان را بپرسی و به آنها در مشکلات‌شان کمک کنی و آنها را مورد تکریم و عطا قرار دهی! چرا که از گناه خود استغفار کرده و اکنون شایستة احترام هستند؛ زیرا ما را دوست دارند. (2) (1). نهج الفصاحه، ش 2837. (2). سفینة البحار، ج 1، ص 731. ‌ https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست و پنجم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روزبیست و ششم:‌ تلاش برای کسب رضای خدا «اللَّهُمَّ اجْعَلْ سَعیِی فِیهِ مَشْکُوراً وَذَنْبِی فِیهِ مَغْفُوراً وَعَمَلِی فِیهِ مَقْبُولاً وَعَیْبِی فِیهِ مَسْتُوراً یَا أسْمَعَ السَّامِعِینَ؛ خدایا! کوشش امروزم را پاس دار و گناهم را ببخش و کردارم را پذیرفته و عیبم را پوشیده دار،‌‌ای شنونده‌ترین شنوندگان!» لذت تلاش برای خدا در دل مؤمن چنان است که همواره برای او تلاش می‌کند و اجازه نمی‌دهد تلاشش صبغة‌ غیر خدایی به خود بگیرد؛ چرا که تنها از خدا توقع پاداش و تقدیر دارد، نه از بندة خدا یا هر چه و هر که غیر خداست. امام حسین‏ علیه ‏السلام از ابتدای حرکت خویش برای قیام و در تمامی مراحل قیام خونین خود،‌ برای پروردگار تلاش کرد و هر گامی را برای او به سوی گسترة کربلا برداشت و آن‌گاه که غریبه و آشنا او را مورد نصیحت قرار دادند و بسیاری از نزدیکان او را تنها گذاشتند، امام با قلبی سرشار از ایمان به سوی فردای روشن خود حرکت نمود. او حتی بر تعداد سربازان و یاران خویش هم تکیه نداشت و شب عاشورا همگان را آزاد گذاشت تا هر که می‌خواهد بازگردد؛ چرا که از ابتدای سفر شعار او این بود:‌ «مَا تَوفِیقِی اِلَّا بِاللهِ عَلَیهِ‌ تَوَکَّلْتُ وَاِلَیْهِ اُنِیب؛ (1) پیروزی‌ای بر من نیست؛ مگر به خواست خدا، به او توکل می‌کنم و به سوی او پناه می‌آورم.» در بنی‌اسرائیل عابدی بود. روزی به او خبر رسید که در آن نزدیکی درختی است که مردم او را می‌پرستند. عابد خشمگین شد، تبری برداشت و به آن سو حرکت کرد. شیطان به صورت پیری در آمد و سر راه او را گرفت و پرسید: کجا می‌روی؟ گفت: برای بریدن فلان درخت می‌روم. ابلیس گفت: برو مشغول عبادت خود باش! تو را چه به این کارها؟! عابد ناراحت شد و چون برای خدا تلاش می‏کرد به او حمله کرد و او را به زمین زد. ابلیس گفت:‌ مرا رها کن تا با هم کنار آییم. عابد او را رها کرد. ابلیس گفت: این کار پیغمبران است،‌ نه تو. عابد متوجّه حیلة شیطان شد و دوباره به او یورش برد و دوباره او را به زمین زد. این بار ابلیس حیله‌ای دیگر اندیشید و به او گفت: ناراحت نشو‌ای عابد! تو مرد درویشی هستی و مردم به تو محتاجند. این کار را به عهدة دیگران واگذار. من هر روز دو دینار زیر سجادة تو می‌گذارم که یک دینارش را خودت خرج کنی و دیگری را در راه خدا به مستمندان انفاق نمایی. عابد با خود تأملی کرد و پذیرفت و از قطع کردن درخت منصرف شد. چند روزی پس از عبادت دو دینار زیر سجاده خود می‌یافت که یکی از آنها را خرج خود و دیگری را صدقه می‌داد. روزی سجاده را کنار زد؛ اما سکه‌ای ندید. دوباره تبر را بر دوشش نهاد و عزم قطع کردن درخت کرد. ابلیس سر راه او را گرفت و مانع او شد و با او گلاویز شد؛ اما این بار شیطان بر او پیروز گردید. عابد از اینکه مغلوب شیطان شده بود تعجب کرد و دلیلش را از او پرسید. ابلیس گفت: دو بار اول که تو مرا مغلوب کردی به خاطر آن بود که در کار خود نیت خدایی داشتی و با اخلاص می‌خواستی آن عمل را انجام دهی؛ اما بار سوم برای گرفتن دو دینار آمده بودی و عملت خالصانه نبود. به خاطر همین مغلوب شدی. (2) یکی از همراهان امام خمینی‏ رحمه‏ الله نقل می‌کند:‌ «پس از این‌که از زندان آزاد شدم، نمی‌دانم به چه انگیزه‌ای دست به قلم بردم و برای حضرت امام نامه‌ای نوشتم و جریان زندانی شدن و سختی زندان انفرادی را برای امام توضیح دادم. حضرت امام در پاسخ چند سطر برایم به طور خلاصه اینگونه جواب نوشتند: از گرفتاری شما بی‌اطلاع بودم. من هم روزگار سختی را می‌گذرانم؛ ولی چون همگی اینها برای خدا است،‌ گوارا است.» (3) (1). بحار الانوار، ج 44، ص 330. (2). مصابیح القلوب، ص 151. (3). پرتوی از خورشید: جمعی از نویسندگان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1373 هـ. ش، ص24؛ به نقل از:‌ آیت الله ابراهیم امینی ‌ https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست و ششم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز بیست و هفتم:‌ شب قدر «اللَّّهُمَّ ارْزُقنِی فِیهِ فَضْلَ لَیلَةِ القَدْرِ وَصَیِّر اُمُورِِی فِیهِ مِنَ العُسْرِ اِلَی الیُسْرِ وَاقبَلْ مَعَاذِیرِِی وَحَطَّ عَنِّی الذَّنبَ وَالوِزرَ یَا رَئُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِینَ؛ بار خدایا! فضل شب قدر را در این روز بر من روزی کن و کارهایم را از سختی به آسانی وا گردان و عذرم را بپذیر و گناه و وبالم را بریز،‌ای مهربان به بندگان نیکوکار!» شب قدر بزرگ‏ترین و با ارزش‏ترین شب سال است؛ زیرا قرآن در آن شب نازل شده است و تمام مقدرات در آن شب در نظر گرفته می‏شود. از پیامبر‏صلی ‏الله ‏علیه‏ و‏آله پرسیده شد: «اِنْ اَدْرَکْتُ لَیْلَةَ‌ الْقَدْرِ فَمَا اَسْاَلُ رَبِّی؟ قَالَ:‏صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله اَلْعَافِیَةَ؛ (1) اگر شب قدر را درک کردم، از خدا چه بخوام؟ فرمود: سلامتی.» در قرآن کریم آمده است: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی‏ لَیلَةٍ مُبارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرینَ* فیها یفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ»؛ (2) «ما آن (قرآن) را در شبی پربرکت نازل کردیم؛ ما همواره انذار کننده بوده‏ایم. در آن شب هر امر بر اساس حکمت [الهی] تدبیر می‏شود.» رسول خدا‏صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله نیز دربارۀ بزرگی شب قدر فرمود: «... فِیهِ لَیلَةُ الْقَدْرِ خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ مَنْ حَرُمَهَا فَقَدْ حُرِمَ؛ (3) در آن (ماه رمضان) شب قدر قرار دارد که از هزار ماه بهتر است. کسی که از [برکات] آن دور بماند، پس یقیناً محروم شده است.» آورده‌اند که «حاج محمد ابراهیم کلباسی» که از معاصران «میرزای قمی» و از شاگردان «سید بحر العلوم» بود،‌ برای درک شب قدر تمام طول یک سال را هر شب تا صبح عبادت می‌کرد تا یقین کند آن را درک کرده است. (4) در احوال ایشان چنین نوشته‌اند: «عبادت آن جناب چنان بود که همیشه از نصف شب تا طلوع صبح صادق به مسجد خود می‌رفت و به مناجات و ادعیه و تضرع و زاری و تهجد اشتغال داشت و مناجات «خمس عشر» را از حفظ می‌خواند و بر این روش و شیوة پسندیده استمرار داشت تا همان شب که شربت شهادت نوشید. مکرر در فصل زمستان دیده می‌شد که در پشت بام مسجد خود، در حالی که برف به شدت می‌بارید، در نیمه شب پوستینی بر دوش و عمامه‌ای بر سر داشت و مشغول تضرع و مناجات بود و با حالت ایستاده و دستها را به سوی آسمان بلند کرده تا اینکه برف سراسر قامت مبارکش را از سر تا پا سفیدپوش می‌کرد.» (5) (1). مستدرک الوسائل، ج 5، ص 219. (2). دخان/3و4. (3). التهذیب، شیخ طوسی، بیروت، دارالکتب الاسلامی، 1406 هـ. ق، چ 4، ص152. (4). قصص العلماء، تنکابنی، تهران، اعلمی، بی‌تا، ص 73. (5). همان. ‌ https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست و ششم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام دعای روز بیست و هشتم: انجام نوافل «اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّی فِیهِ مِنَ النَّوَافِلِ وَاَکْرِمْنِی فِیهِ بِاِحْضَارِ الْمَسَائِلِ وَقَرِّبْ فِیهِ وَسِیلَتِی اِلَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسَائِلِ یَا مَنْ لَا یَشْغَلُهُ اِلْحَاحُ‌ الْمُلِحِّینْ؛ خدایا!‌ بهرة مرا در این روز از نمازهای مستحبی زیاد کن و در آن بر آماده کردن مسائل گرامی‌ام دار و وسیلة مرا به سوی خودت از بین وسایل نزدیک کن،‌ای کسی که اصرار اصرارکنندگان او را مشغول نمی‌کند!» در قرآن کریم واژه نافله فقط دو مرتبه آمده است: «وَمِنْ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ‌ بِهِ نَافِلَةً لَکَ عَسَی اَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَاماً مَحْمُوداً»؛ (1) «و پاسی از شب را زنده بدار تا برای تو [به منزلة] نافله‌ای باشد. امید است که پروردگارت تو را به مقامی ستوده برساند.» و نیز: «وَوَهَبْنَا لَهُ اِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ نَافِلَةً»؛ (2) «و اسحاق و یعقوب را [به عنوان نعمتی] افزون به او بخشیدیم. امام صادق ‏علیه ‏السلام فرمود: «یرْفَعُ لِلرَّجُلِ مِنَ الصَّلَاةِ رُبُعُهَا أَوْ ثُمُنُهَا أَوْ نِصْفُهَا أَوْ أَکْثَرُ بِقَدْرِ مَا سَهَا وَ لَکِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یتِمُّ ذَلِکَ بِالنَّوَافِلِ؛ (3) بلند داشته می‌شود برای مرد از نمازش یک چهارم یا یک هشتم یا نصف آن یا بیش‌تر به قدری که سهو نموده است؛ اما خداوند بلند مرتبه به موجب مستحبات، آن را [برای او] تکمیل می‌نماید.» امام باقر‏علیه‏ السلام درباره انجام نوافل توسط پدر بزرگوارشان می‌فرماید: «کَانَتْ لَهُ [عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ] خَمْسُمِائَةِ نَخْلَةٍ وَ کَانَ یصَلِّی عِنْدَ کُلِّ نَخْلَةٍ رَکْعَتَینِ وَ کَانَ إِذَا قَامَ فِی صَلَاتِهِ غَشِی لَوْنُهُ لَوْنٌ آخَرُ وَ کَانَ قِیامُهُ فِی صَلَاتِهِ قِیامَ الْعَبْدِ الذَّلِیلِ بَینَ یدَی الْمَلِکِ الْجَلِیلِ کَانَتْ أَعْضَاؤُهُ تَرْتَعِدُ مِنْ خَشْیةِ اللَّهِ وَ کَانَ یصَلِّی صَلَاةَ مُوَدِّعٍ یرَى أَنْ لَا یصَلِّی بَعْدَهَا أَبَداً؛ (4) علی بن الحسین، پانصد نخل خرما داشت؛ پس نزد هر نخل خرما دو رکعت نماز می‌گزارد و چون به نماز می‌ایستاد، رنگش به رنگ دیگری تغییر می‌یافت و وقتی به نماز می‏ایستاد چون بنده‌ای خوار در برابر پادشاهی بزرگ می‌ایستاد و اعضای بدنش از ترس خدا می‌لرزید و چونان کسی که خداحافظی می‌کند و دیگر بعد از این نمازی نمی‏خواند. نماز می‌گزارد.» یکی از نزدیکان امام ‏رحمه ‏الله می‏گوید: حضرت امام از ساعت یازده و نیم تا یک بعد از ظهر مشغول نماز بودند. از دفتر، زیاد به من قند و آب می‌دادند که ببرم آن را تبرک کنم. من هرچه لای در را باز می‌کردم که بروم پیش ایشان برای استخاره یا تبرک کردن قند و آب، می‌دیدم امام در حال نماز هستند و به صورت ایستاده، نشسته و یا خوابیده نماز نافله می‌خوانند. (5) (1). اسراء / 79. (2). انبیاء / 72. (3). التهذیب، شیخ طوسی، دار الکتب الاسلامیه، تهران، چاپ چهارم، 1365 هـ. ش، ج 2، ص341. (4). وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، مؤسسه آل البیت، قم، 1409 هـ. ق، ج4، ص99. (5). برداشتهایی از سیره امام خمینی)، ج3، ص98؛ به نقل از: آیت الله قدیری. ‌ https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست و هشتم

بسم الله الرحمن الرحیم پیامهایی از ادعیه روزهای ماه رمضان پیام بیست و نهم: تهمت «اللَّهُمَّ غَشِّنِی فِیهِ بِالرَّحْمَةِ وَارْزُقْنِی فِیهِ التَّوْفِیقَ وَالْعِصْمَةَ‌ وَطَهِّرْ قَلْبِی مِنْ غَیَاهِبِ التُّهْمَةِ یَا رَحِیماً بِعِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ؛ خدایا! در این روز به مهربانیت مرا بپوشان و توفیق و پاکی را روزی‌ام کن و از زشتیهای [زبان و] تهمت، دلم را پاک نما،‌ای مهربان به بندگان مؤمن!» با اینکه زبان عضو کوچکی است؛ اما گناهان زیاد و بزرگی از آن سر می‌زند که تهمت نیز یکی از این گناهان است. زبان بسیار سر بر باد دادست زبان، سر را عدوی خانه زادست «عمر بن نعمان» می‌گوید: «امام صادق ‏علیه‏ السلام دوستی داشت که همیشه همراه حضرت بود. روزی او و غلامش همراه حضرت در بازار کفاشها می‌رفتند. غلام،‌ لحظه‌ای آنها را ترک می‌کند و سراغ کاری می‌رود. دوست حضرت غلام خود را صدا می‌زند؛ اما غلام متوجه نمی‌شود و این کار را تا سه مرتبه تکرار می‌کند. سپس عصبانی شده و فریاد می‌زند:‌ای زنازاده کجا هستی؟ امام صادق‏ علیه‏ السلام شنید و با ناراحتی دست خود را محکم بر پیشانی زد و فرمود: سبحان الله! مادرش را متهم به زنا کردی؟ من فکر می‌کردم که تو اهل تقوا هستی؛ اما نمی‌دانستم که فحش می‌دهی! عرض کرد: قربانت گردم، او هندی است و مادرش مشرک می‌باشد. امام توجیه او را نپذیرفت و فرمود: از من دور شو! ومن هرگز او را همراه امام ندیدم.» (1) (1). کافی، ج 4، ص 15. ‌ https://eitaa.com/hejrat_ir (ايتا) 🇮🇷🌸 #رمضان پیام دعای روز بیست و نهم