👆👆👆👆 ادامه خاطره غرور بادکنکی 🎈👇 ساعت یک و نیم نصف شب ⏰وقتی به قم برگشتیم، رفتیم زیارت کریمه اهل بیت. من توی ماشین 🚗با بچه ها خواب بودم. خستگی زیاد خوابم را سنگین کرده بود که صدای مکرر پسری نوجوان 👦🏻در خواب مرا به دنیای اطرافم برگرداند. مصرانه و محکم آن قدر صدایم کرد📣📣📣 تا بیدار شدم. کتاب 📖می خواست، از کتاب خانه 📚سیار شهید حججی!!! خسته بودم و از این که بچه ای صدایم کرده و بیدار شده بودم خیلی عصبانی شدم. تازه فهمیدم در ماشینی خوابیده ام که آرم #کتابخانه سیار شهید حججی را دارد. مدت ها با خودم فکر می کردم چه خوب که فقط ماشین ما کتاب خانه سیار بود و وقتی یاد سفرمان می افتادم حس می کردم چقدر زحمت کشیدم و خستگی اذیتم کرد مخصوصا وقتی یاد آن پسر بچه و گذشتن از خواب شیرینم می افتادم. تا این که با شرمندگی😅 داستان کتاب فروشی شهید ححجی در نجف آباد را شنیدم. محسن برای کتاب خوان کردن نوجوان ها و جوان ها دغدغه زیادی داشت و بسیار جدی کار می‌ کرد. با کوله‌ پشتی پر از کتابش سراغ نوجوان ها می رفت. او کتاب #من_زنده‌_ام را در نجف‌آباد تبلیغ کرد و به کمک دو تن از دوستانش توانست در پویش کشوری کتاب «من زنده‌ ام» بیشترین تعداد کتاب را در نجف آباد توزیع کند و بیشترین تعداد برنده مسابقه” کتاب و زندگی” هم، از نجف‌ آباد بودند. و شاید کار فرهنگی مخلصانه و خستگی ناپذیر و بی ادعایش باعث شد شهید🌷 شود. کار درست را شهید حججی انجام داد. چقدر متشکرم از شهید حججی که بادکنک🎈 غرور مرا ترکاند. #خاطرات_کتابرسانی #خاطرات_کتابخوانی #کتابخانه_مدافعان_حریم_ولایت