توی دلِ امشب قند آب می‌کنند که سوگلیِ سال از راه رسیده. اسفند دود کن و دلِ امیدوارْ قربانی کن. به چشمْ یا به هر ظرفی که دمِ دست داری، راهِ خاک‌گرفته را آب بزن. بعد، توی جیبِ «یأس» که نُه ماه به انتظارت ریشخند کرد، مشکل‌گشای امید بریز! بلند شو، بلند شو آب و شانه‌ای بزن و عطر پراکنده کن. بگذار اولین کسی که پیشواز می‌رود، این دلتنگ‌ترین چشم‌ انتظار باشد. امیدِ نورسیدهٔ خوش‌قول! رجب! رسیدنت به خیر...! #مفاتیح‌عزیز