#شهیدهمت به روایت همسرش ‌1 #قسمت_هجدهم رزق آخرت وقتی پیکر مطهر #شهیدهمت را تشییع کردند، همه دوستان و علاقه‌مندانش دور تابوت جمع شده بودند💔. یکی از دوستان صمیمی‌اش را در میان جمع دیدم. جلو رفتم سلام و علیک و احوالپرسی کردم🍃. پرسیدم: «شما وقت شهادت #حاجی، با ایشان بودید؟» گفت: «لحظه شهادت نه، ولی چند لحظه قبل از شهادت، چرا.»😔 گفتم: «آخرین باری که او را دیدی، چه وضعیتی داشت؟» گفت: «حدود نیم ساعت قبل از شهادت، آمد توی سنگر ما. می‌خواست به بچه‌ها سرکشی کند. شنیده بودم که چند روزی است چیزی نخورده و لحظه‌ای هم نخوابیده است.😞 چهره‌اش این مسأله را نشان می‌داد. خسته و گرفته بود و دیگر رمقی برایش نمانده بود. گفتم بیا چیزی بخور. شنیده‌ام چند روزی است غذایی نخورده‌ای. گفت: نمی‌خورم، خدا رزق دنیا را به روی من بسته است. من دیگر از این دنیا سهمی ندارم.😔 این حرف مرا متأثر کرد. تا به حال چنین سخنی از #حاجی نشنیده بودم. دلم لرزید. این حرف رنگ و بوی دیگری داشت، بوی شهادت می‌داد😭. تمام رفتار، کردار و سخنان #حاجی در آن لحظات، خبر از حادثه قریب‌الوقوعی می‌داد که دلمان را به لرزه درمی‌آورد.🍁 زیاد داخل سنگر نماند. بعد از این ‌که آن حرف را زد، رفت.»😔😢 راوی:همسرشهید #محمدابراهیم‌همت. #ادامه‌دارد... http://eitaa.com/joinchat/684589058Ce5da6bc46f

#زندگینامه_شهیدهمت #قسمت_هجدهم درخواست شهادت در خانه خدا در گیرودار عملیات خیبر بود که شهیدهمّت، در جمع فرماندهان گردان سخنرانی🎤 و برای روحیه دادن به آن ها، بر لزوم ایمان و اخلاص در بچه ها تأکید کرد☝️. حاج میثم، یکی از فرماندهان گفت: حاجے من تعجب مےکنم🤔 که شما با این که در تمام عملیات ها به طور مستقیم در خط مقدّم حضور پیدا می کردید، چطور تا به حال حتی یڪ جراحت هم برنداشته اید.☹️ شهیدهمّت خندید☺️ و گفت: «حق دارید تعجب کنید. آخر خبر ندارید قضیه از چه قرار است. من در مکه🕋 معظمه که بودم، از خدا خواستم که در این جنگ، نه اسیر بشوم و نه معلول و مجروح. فقط زمانی که آن قدرشایستگی پیدا کردم که در صف بندگان صالح خداوند قرار بگیرم، آن وقت در جا شهیدم کند».🕊 #ادامه‌_دارد... http://eitaa.com/joinchat/684589058Ce5da6bc46f

🍃🌸🌱🌺🌿🌼 🌼🌿🌺🌱 🌱🌸 🌺 🍃 🌺بسم رب الشهدا والصدیقین🌺 #نیمه_پنهان_ماه #سردار_خیبر_شهید_حاج_محمد_ابراهیم_همت #قسمت_هجدهم 8⃣1⃣ می خواستم از همان اول راستش را به حاجی بگويم و دل حاجی را به رحم بياورم، اما نتوانستم، فكر كردم بدجنسی است. گفتم: « حاجی من چند واحد ديگه پاس كنم، ميتونم فوق ديپلم بگيرم. حالا كه بعد از چند سال رشته م بازگشايی شده، اجازه بدهيد برگردم اصفهان.» حاجی زيرچشمی نگاهم كرد و تبسمی لب هايش را لرزاند، گفت «تو بايد بمونی، با من باشی. مگه نميگفتی می خوای با هم تا لبنان و فلسطين برویم، بريم قدس رو بگيريم؟ پس فكر دانشگاه رو بذار كنار. اصلا مگه نميخوای شهيد بشی؟» ديدم حاجی كوتاه نمی آيد، گفتم: «ببينيد! اصل قضيه خيلی هم دانشگاه و درس نيست. اين جا عقرب داره. يكی، دو تا هم نه. پريشب خودم يكيشان رو توی رخت خواب مهدی كشتم. از اون شب از ترس اين كه مبادا بچه رو عقرب بزنه خواب ندارم. تازه، الان هوا خنكه، فردا كه بهار بشه اين ها خوب چاق و چله ميشن، اون وقت ديگه از در و ديوار اين شهر عقرب ميباره.» حاجی ساكت بود و انگشت هايش انگار بين موهای پرپشت مهدی گير كرده بود، تكان نميخورد. بالاخره گفت «به خاطر چندتا عقرب ميخوای من رو تنها بذاری و بری ،با آن كه سرم زير بود حس كردم كنج چشم های حاجی چيزی برق زد. گفتم: «همين چند واحد رو بگذرونم، امتحاناتم كه تموم شد، بياييد دنبالم، با هم برميگرديم.» آمدم دانشگاه و به بدتر از عقرب دچار شدم. ديدم همان بچه هايی كه قبل از انقلاب فرهنگی با هم بوديم، بچه هايی كه ادعای انقلابی بودن داشتند، مذهبی بودند، همه شان سر حال و قبراق، كت و شلوارپوشيده سر كلاس نشسته اند. آن وقت حاجی می آمد جلو چشمم با چشم های قرمز، خاك آلود. بعد از هر عمليات كه می آمد اصرار ميکردم خودش را وزن كند، ميديدم هفت، هشت كيلو كم كرده. عمليات خرمشهر از شدت ضعف چند نفر زير بغلش را گرفته بودند و نصفه شب آوردندش خانه. به اين چيزها فكر ميكردم و آن آقايان را هم ميديدم، بی طاقت ميشدم، دلم ميسوخت، بيش تر كلاس هايم را نصفه می گذاشتم می آمدم خانه. حاجی كه زنگ ميزد، پشت تلفن گريه ميكردم، می گفتم «همين الان بايد بيايی خانه.» 🍃🌸🌱🌺🌿🌼🍃🌸🌱🌺🌿🌼🍃🌸🌱 ادامه دارد........ http://eitaa.com/joinchat/684589058Ce5da6bc46f