#هیئت_چگونه_باید_باشد_۸ ۲ . هیئتی ، غلام امام حسین هیئتی منور به نور حسین است که در زیارت حضرتش می خوانیم هرگز خاموش نخواهد شد. او خطاب به امام خود میگوید: عَبدُكَ وَابْنُ عَبدِكَ وَ ابْنُ اَمَتِكَ»، یعنی بندۀ شمایم و فرزندِ غلام و کنیز شما هستم. اگر اعتراف به این خدمتگزاری در فکر یک هیئتی زنده ،باشد سعی میکند رنگ و عطر اربابش را از دست ندهد و زینت مولای خود باشد. ما ادعا داریم از کودکی بر در خانه سید الشهداء بزرگ شده ایم و مادر ما را با نام امام حسین شیر داده و بزرگمان کرده است. از آغاز زندگی نوکر این خاندان بوده ایم و جوانی خود را بر در خانه ایشان صرف کرده ایم تا روزی که با تاج افتخار پیر غلامی به محضر ایشان وارد شویم. اگر چنین است چگونه میتوان لحظه ای از فکر این نوکری غافل بود و به رضایت ارباب نیندیشید؟! افکاری که هیئتی را قبل از ورود به هیئت می سازد و او را با قلبی آماده وارد این خانه نوکری مینماید همۀ آن چیزی است که عمر خود را به پای آن گذاشته است. این طرز تفکر را می توان چنین مرور کرد پیر غلام یعنی پیرو جناب جون) که عمری را بر در خانه اربابش ابا عبد الله نوکری کرد تا روزی که خون پاکش را تقدیم مولایش کرد. #منبع_کتاب_هیئت_و_هیئتی #عبدالحسین_نیشابوری https://eitaa.com/joinchat/3273195800C8511edfe5f