#دنیا #آخرت #خاص #مرگ امام علی علیه السلام: عَجِبتُ لِعامِرِ دارِ الفَناءِ و تارِكِ دارِ البَقاءِ؛ در شگفتم از آباد كننده سراى فانى و رها كننده سراى باقى. نهج البلاغه، حكمت ۱۲۶

#خاص عنه عليه السلام : كَثرَةُ الوِفاقِ نِفاقٌ ، كَثرَةُ الخِلافِ شِقاقٌ .[غرر الحكم : 7083 و 7084.] امام على عليه السلام : موافقتِ زياد [نشانه] نفاق است؛ مخالفتِ زياد [نشانه] دشمنى است.

#مهدویت #خاص #ثقلین مهدویت و وعده ظهور در قرآن کریم آیه اوّل: قال اللّه تعالی فی سورة البقره: الم* ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدیً لِلْمُتَّقِینَ* الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ [۲] صدوق روایت کرده از یحیی بن ابی القاسم گفت: از حضرت صادق علیه السّلام از معنی این آیه پرسیدم. فقال علیه السّلام: «المتقون شیعة علی و الغیب هو الحجّة» [۳] . فرمود: متّقین شیعه علی باشند و غیب حضرت حجّت است و شاهد بر این معنی، قول خدای تعالی است؛ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ [۴] . ---------- [۲]: سوره بقره، آیه ۳- ۱. [۳]: کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، دار الکتب الاسلامیة، قم، ۱۳۹۵ ق، ج ۱، ص ۱۸. [۴]: سوره یونس، آیه ۲۰.  [العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان (عج) - جلد ۱، صفحه ۱۲] 

#مهدویت #خاص #ثقلین مهدویت و وعده ظهور در قرآن کریم قال اللّه تعالی فی سورة الحدید: اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ [۳] . بدانید به درستی که خدا زمین را بعد از مردن آن زنده می‌کند، به تحقیق نشانه‌های خداوندی خود را، به جهت آن که ادراک و تعقّل نمایید، برای شما بیان کردیم. شیخ صدوق [۱] و محمد بن عبّاس [۲] از حضرت امام محمّد باقر علیه السّلام روایت کرده اند که فرمود: مردن زمین، کافر شدن زمین است، چه آن که کافر میّت است. پس خدای عزّ و جلّ زمین را به حضرت قائم علیه السّلام زنده می‌فرماید، چه آن حضرت، زمین را پر از عدل نموده، اهلش را زنده می‌گرداند. شیخ طوسی از ابن عبّاس روایت کرده که در تفسیر آیه مبارکه گفته: یعنی یصلح الله الارض بقائم آل محمّد بعد موتها، یعنی من بعد جور اهل مملکتها [۳] . کلینی در کافی از حضرت صادق و حضرت کاظم علیهما السّلام روایت کرده که مراد، زنده کردن زمین است به عدل، بعد از مردن زمین به سبب جور. در آخر روایت کافی از حضرت کاظم علیه السّلام است و لإقامة حدّ فیها أنفع فی الارض من القطر اربعین صباحا؛ [۴] یعنی هرآینه اقامه یک حدّ در زمین، نفعش از باران چهل روز بیشتر است. ---------- [۳]: سوره حدید، آیه ۱۷. [۱]: کمال الدین، ج ۲، ص ۶۶۸. [۲]: تأویل الآیات الظاهرة، ج ۲، ص ۶۶۳. [۳]: الغیبة، شیخ طوسی، مؤسسه معارف اسلامی، قم، ۱۴۱۱ ق، ص ۱۷۵. [۴]: الکافی، ج ۷، ص ۱۷۴.  [العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان (عج) - جلد ۱، صفحه ۲۴] 

#مهدویت #خاص #ثقلین مهدویت ووعده ظهور در قرآن قوله تعالی: وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشی * وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّی ؛ [۲] سوگند به شب! زمانی که تاریکی او عالم را فرو گیرد؛ و سوگند به روز! زمانی که نور و روشنی او هویدا و آشکار شود. شرف الدین در تأویل الآیات گفته: از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده که فرمود: در قول خدای تعالی وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشی دولت ابلیس- لعنة اللّه- می‌باشد که تا زمان قیام حضرت قائم علیه السّلام امتداد دارد و در معنی وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّی فرمود: مراد به نهار، حضرت قائم- عجل اللّه تعالی فرجه- می‌باشد، زمانی که قیام فرماید. [۲] ---------- [۲]: سوره لیل، آیات ۲- ۱. [۱]: تفسیر القمی، ج ۲، ص ۴۲۵. [۲]: تأویل الآیات الظاهرة، ج ۲، ص ۸۰۷.  [العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان (عج) - جلد ۱، صفحه ۳۰] 

#مهدویت #اهل_بیت #شیعه #خاص #عبودیت [تفسير فرات بن إبراهيم ] ، عَنْ عُبَيْدِ بْنِ كَثِيرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْجُنَيْدِ عَنْ يَحْيَى بْنِ مُعَلًّى عَنْ إِسْرَائِيلَ عَنْ جَابِرٍ اَلْجُعْفِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : لَمَّا أُسْرِيَ بِي إِلَى اَلسَّمَاءِ قَالَ لِيَ اَلْعَزِيزُ اَلْجَبَّارُ يَا مُحَمَّدُ إِنِّي اِطَّلَعْتُ إِلَى اَلْأَرْضِ اِطِّلاَعَةً فَاخْتَرْتُكَ مِنْهَا وَ اِشْتَقَقْتُ لَكَ اِسْماً مِنْ أَسْمَائِي لاَ أُذْكَرُ فِي مَكَانٍ إِلاَّ ذُكِرْتَ مَعِي فَأَنَا مَحْمُودٌ وَ أَنْتَ مُحَمَّدٌ ثُمَّ اِطَّلَعْتُ اَلثَّانِيَةَ اِطِّلاَعَةً فَاخْتَرْتُ مِنْهَا عَلِيّاً وَ اِشْتَقَقْتُ لَهُ اِسْماً مِنْ أَسْمَائِي فَأَنَا اَلْأَعْلَى وَ هُوَ عَلِيٌّ يَا مُحَمَّدُ خَلَقْتُكَ وَ خَلَقْتُ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ وَ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ أَشْبَاحَ نُورٍ مِنْ نُورِي وَ عَرَضْتُ وِلاَيَتَكُمْ عَلَى اَلسَّمَاوَاتِ وَ عَلَى اَلْأَرَضِينَ وَ مَنْ فِيهِنَّ فَمَنْ قَبِلَ وِلاَيَتَكُمْ كَانَ عِنْدِي مِنَ اَلْأَظْفَرِينَ وَ مَنْ جَحَدَهَا كَانَ عِنْدِي مِنَ اَلْكُفَّارِ يَا مُحَمَّدُ لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَنِي حَتَّى يَنْقَطِعَ أَوْ يَصِيرَ كَالشَّنِّ اَلْبَالِي ثُمَّ أَتَانِي جَاحِداً لِوِلاَيَتِكُمْ مَا غَفَرْتُ لَهُ حَتَّى يُقِرَّ بِوِلاَيَتِكُمْ اَلْخَبَرَ... #توحیدی #ولایت

#اهل_بیت #خاص #هدف_خلقت آن گاه فرمود: چون مرا به معراج بردند و به سدرة المنتهی رسیدم: «ودّعنی جبرئیل. قلت: یا جبرئیل! حبیبی! افی هذا المکان تفارقنی؟ » جبرییل مرا وداع کرد. گفتم: حبیب من جبرییل! آیا در این مکان از من جدا می‌شوی؟ گفت: من از این مکان تجاوز نتوانم، چه اجنحه [۱] من به تابش سبحات جلال خواهد سوخت. «ثمّ زخّ بی فی النور ما شاء اللّه» آن گاه آن قدر که خدای می‌خواست، در نور افکنده شدم، وحی در رسید: ای محمد! من بر زمین مطّلع شدم، پس تو را از آن برگزیدم و پیغمبر خود قرار دادم. آن گاه در مرتبه ثانیه مطّلع شدم، علی را اختیار کردم و او را وصیّ تو و وارث علم تو و امام بعد از تو قرار دادم. «و اخرج من اصلابکم الذریّة الطاهرة و الائمّة المعصومین، خزّان علمی فلولاکم ما خلقت الدنیا و الآخرة و لا الجنّة و لا النار» و از صلب تو و علی، ذریّه پاکیزه و امام‌های معصوم را که همه خزینه دار علم منند بیرون می‌آورم. ---------- [۱]: اجنحه: بال ها. جمع جناح.  [العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان (عج) - جلد ۱، صفحه ۴۰] 

#خواب #شب_زنده_داری #قیامت #خاص رسول الله: إیّاکُم و کَثرَةَ النَّومِ؛ فإنَّ کَثرَةَ النَّومِ یَدَعُ صاحِبَهُ فَقیرا یَومَ القِیامَةِ. از پر خوابى بپرهیزید؛ زیرا پر خوابى صاحب خود را در روز قیامت تهیدست مى گذارد

#خواب #شب_زنده_داری #خاص #کار حدیث اول امام باقر (ع): أیُّ عِبادِکَ أبغَضُ إلَیکَ؟ قالَ: جِیفَةٌ باللَّیل، بَطّالٌ بالنَّهارِ. موسى علیه السلام [به خداوند متعال]عرض کرد: کدام بنده ات نزد تو منفورتر است؟ فرمودند: مردارِ شب و بی کارِ روز

#دستورالعمل #شب_زنده_داری #زبان امام صادق (ع) ـ در سفارش به عبد اللّه بن جندب ـ فرمود: یا بنَ جُندَبٍ، أقِلَّ النَّومَ باللَّیلِ و الکَلامَ بالنَّهارِ، فما فی الجَسَدِ شَیءٌ أقَلَّ شُکرا مِن العَینِ و اللِّسانِ؛ فإنَّ اُمَّ سُلیمانَ قالَت لسُلیمانَ علیه السلام: یا بُنیَّ إیّاکَ و النَّومَ، فإنّهُ یُفقِرُکَ یَومَ یَحتاجُ النّاسُ إلى أعمالِهِم. اى پسر جندب! شب کم بخواب و روز کم سخن بگو؛ زیرا در بدن آدمى عضوى کم سپاس‌تر از چشم و زبان نیست. مادر سلیمان به سلیمان علیه السلام گفت: فرزندم! از خواب بپرهیز؛ زیرا خواب [زیاد]، تو را در آن روزى که مردم به اعمال خود نیازمندند، تهیدست مى گرداند. #خاص #خواب

#خواب #شب_زنده_داری #کار إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ یُبغِضُ کَثرَةَ النَّومِ، و کَثرَةَ الفَراغِ. خداوند عزّ و جلّ از پر خوابى و بیکارىِ زیاد، نفرت دارد 🔹امام کاظم (ع) درباره خواب: إنّ اللّه َ جَلَّ و عَزَّ یُبغِضُ العَبدَ النَّوّامَ الفارِغَ خداوند عزّ و جلّ، از بنده پر خوابِ بی کار نفرت دارد

#طریق #تبعیت #خاص #دستورالعمل 🔹آیه ۳۶ - سوره ابراهیم آیه رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثيراً مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَني فَإِنَّهُ مِنِّي وَ مَنْ عَصاني فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحيمٌ [36] پروردگارا! آن‌ها (بت‌ها) بسیارى از مردم را گمراه ساختند. هرکس از من پیروى کند از منست و هرکس نافرمانى من کند، تو آمرزنده و مهربانى 🔹الصّادق (علیه السلام)- مَنْ تَوَلَّی آلَ مُحَمَّد (وَ قَدَّمَهُمْ عَلَی جَمِیعِ النَّاسِ بِمَا قَدَّمَهُمْ مِنْ قَرَابَهًِْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَهُوَ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (لِمَنْزِلَتِهِ عِنْدَ آلِ مُحَمَّد (لَا أَنَّهُ مِنَ الْقَوْمِ بِأَعْیَانِهِمْ وَ إِنَّمَا هُوَ مِنْهُمْ بِتَوَلِّیهِ إِلَیْهِمْ وَ اتِّبَاعِهِ إِیَّاهُمْ وَ کَذَلِکَ حُکْمُ اللَّهِ فِی کِتَابِهِ وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ وَ قَوْلُ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی وَ مَنْ عَصانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ. امام صادق (علیه السلام)- هرکس آل محمّد (را دوست بدارد و آن‌ها را همان‌گونه که بر دیگر خویشاوندان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مقدّم می‌داند بر همه‌ی مردم نیز مقدّم بداند، پس این فرد از آل محمّد (محسوب می‎شود، البتّه نه از شخص آن‌ها بلکه به خاطر ولایت‌پذیری و دوستی آن‌ها از آل محمّد (به شمار می‌رود و حکم خدای متعال در قرآن نیز این‌چنین است که فرمود: و کسانی که از شما با آنان دوستی کنند، از آن‌ها هستند. (مائده/۵۱) و سخن ابراهیم (علیه السلام) نیز از این باب است که فرمود: فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی وَ مَنْ عَصانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰۴  بحارالأنوار، ج۶۵، ص۳۵/ العیاشی، ج۲، ص۲۳۱/ نورالثقلین/ البرهان