مردی از تبار #کویر او که بر پشتش خورشید را به دوش دارد کمتر کسی است که این مرد نازنین آبادی مان را نشناسد یا او را در گذرها ندیده باشد همه دنیای او از سرکوچه یخچال تا مصلی نماز جمعه و از طرفی به میدان امام حسن و نهایت به زیارت محمد هلال ع ختم میشود و چند تا کوچه حوالی منزلش این حدود استحفاظی و حریم خصوصی او میباشد پایه ی ثابت روضه خوانی تکایا و مساجد حوالی نامبرده و شرکت در مراسم های دعای ندبه زیارت عاشورا و دورهمی های خانگی ست عاشقانه حضور پیدا میکند بی آنکه حاشیه ای داشته باشد محمد شهریاری که به محمد#محمدیان شهرت دارد از او اطلاعات دقیقی ندارم ولی سال‌های سال است که او را میشناسم و دلم میخواهد از او و زندگی اش بدانم که چگونه غم دنیا را با آنکه دارای همسری #روشن_دل است به دوش میکشد تا آنجایی که میدانم قبلا کار و حرفه خاصی نداشته است و‌لی سالهاست قالی بافی میکند و با گره زدن بر تارهای دار قالی چشم به ترنج شکل گرفته دوخته است تا برایش لبخند مهربانی را درپایان کار به همراه داشته باشد« فعلا تا اینجا را داشته باشید و اگر قسمت باشد ادامه روایت را به تفصیل خواهم نوشت» چاشت روز تاسوعا کنار مسجد حضرت اباالفضل تنها نشسته بودم که گل ممد به همان چالکی از پیچ آب انبار سرکوچه راهی خیابان اصلی شد، صدایش کردم در برخورد اول با همان زبان محلی #دهی چاق سلامتی میکند و دوست دارد چند ثانیه ای را که با او هم کلام می‌شوی دهی صحبت کندفرصت را غنیمت شمرده از او خواستم اجازه دهد عکسی بگیرم با نگاهی پر معنا گفت: عکسم به چه دردت میخورد پیراهنی هم که به تن ندارم پس لااقل عکسم رو به مسجد باشد ✍سعید هیچستانم