حسین ، قامتش خمید ، فدایِ‌سرت (:

پیر شده برادرت ، فدایِ‌سرت (:

خونِ‌چشمه خواهرت ، فدایِ‌سرت (:

:]

بله بله ! عیده .. ولی‌خوب دلِ‌ما بی‌دل بود ، با روضه دل دادیم به دلش !

ببخشید .

یه‌دلم تو بابِ‌قبله جا مونده یه دلم تو صحنِ‌گوهرشاده

تو صَفِ‌دیدنِ‌تو این عاشق ؛ می‌دونی چندساله که وایساده ؟ (:

اینجا ایرانِ‌و دورم از کربلا خوش‌به‌حال عراقی‌ها ..

اینجا ایرانِ‌و هر کس دلتنگ می‌شه می‌ره پیشِ‌امام‌رضا (؛

یکی از تلخ‌ترین چتایِ‌عمرم داره شکل‌می‌گیره ..

لبریز از زیبایی !

!

تو همچو من سرِکویت هزارها داری ، ولی ببین که گدایت فقط تو را دارد !

قلب‌ها فوج‌فوج به‌سویِ‌عشقت ، روانه می‌شوند ! دست‌ها دسته‌دسته به‌محبتت ، دخیل می‌بندند .. امواج‌ِ‌صوتی هر لحظه گوش‌نواز تر تو را می‌خوانند ! و وجودِشما تک‌تکِ‌قلب‌ها و دستها و نواها را در آغوش می‌کشد و پاسخ می‌دهد . هر روز صفِ‌مریدانِ‌اباعبدالله ، طویل‌تر می‌شود اما ؛ ذره‌ای از توجهِ‌امام به مأموم‌ش کاسته نمی‌شود ! هر روز جمعِ‌شیفتگان ، وسیع‌تر می‌شود اما ؛ هیچ‌کدام از عاشقان ، از آغوشِ‌معشوق محروم نمی‌شوند . هر کدام‌از مریدان ، به‌امیدِگوشه‌چشمی به سرزمینِ‌مراد پناه می‌آورند و هیهات‌که امیدی درکربلا ناامید شود ! هیهات‌که چشمی حسرت‌زده بماند ! هیهات‌که دلی رنجیده شود ! مگرنه که نینوا ، مأمن است ؟ تنهامأمنِ‌میلیون‌‌هاانسانِ‌تنها .. تنها‌شنوایِ‌هزارهاشکوه‌یِ‌جانکاه .. تنهاشاهدِمیلیاردهااشکِ‌بی‌خریدار .. حسین ، تنهاصاحب‌خانه‌ی تنهاخانه‌ای‌ست که تنهاآدَمان در آن آرام می‌گیرند !