مردم تایلند موی تای را به عنوان ورزش ملی خود نام می برند. کلمه موی به معنای مشت زنی می باشد. در دوران قدیم هنگامیکه هنوز هنرهای رزمی پیشرفته نشده بودند و همچنین سلاح های سرد نیز وجود نداشتند مردم در جنگل ها فقط از شمشیر، چوب و نیزه در درگیری ها استفاده می کردند. آن موقع مردم تایلند مجبور بودند که با غارتگران مختلف که به سرزمین شان حمله می کردند مقابله کنند. دردوران sukotai هنر رزمی کرابی (شمشیر)، کرابونگ (چوب بلند) به طور تخصصی به سربازان آموزش داده میشد تا قادر به دفاع از حریم خود باشند. حال این سوال پیش می آید که موی تای چیست؟ موی تای را می توان سیستمی دفاع شخصی دانست که می توان آن را بدون سلاح و یا اینکه همراه کرابی و کرابونگ انجام داد. دلیل آن هم این است که در گذشته جنگجویانی که با استفاده از سلاح مبارزه می کردند ممکن بود که سلاح از دست شان بیافتد و مجبور باشند بدون صلاح به مبارزه ادامه دهند. شما در موی تای می توانید از اعضای قوی بدن مانند سر، مشت، آرنج، زانو و ساق پایتان به عنوان سلاحی برای آسیب رساندن به مهاجم استفاده کرد. خیلی ها بر این باورند که موی تای یکی از قوی ترین و کشنده ترین روش های مبارزه می باشد. اکنون نیز موی تای به عنوان نوعی از دفاع شخصی، سیستم تناسب اندام و مجموعه برنامه حرفه ای ورزشی شناخته شده و در حال گسترش است. امروزه مسابقات موی تای را در سراسر دنیا با استفاده از دستکش های مخصوص در رینگ ها انجام می شوند.

هرشخصی جدا از جنسیتی که دارد می تواند موی تای را یاد بگیرد. تقریبا از 7 سالگی می توان شروع به یادگیری موی تای کرد، ولی باید بدانید که سن در موی تای چندان مهم نیست، این مهم است که مربی شما را به عنوان یک هنرآموز قبول کند. ازجمله معیارهای مهم برای شروع یادگیری موی تای داشتن روحی پذیرا، ذهنی آماده و داشتن هدف برای یادگیری می باشد. هدف اصلی از آموزش موی تای همانند دیگر هنرهای رزمی، دفاع از خود می باشد نه اینکه با استفاده از تکنیک های مرگبار و خشن موی تای به دیگران حمله ور شوید. موی تای را نه تنها یک شیوه مبارزه بلکه یک شیوه زندگی نیز می دانند و یادگیری تکنیک های آن همراه با یادگیری فرهنگ و آداب آن است (همانگونه که فایترهای برجسته موی تای قبل از شروع مبارزه مراسم ویژه ای را انجام می دهند). در نهایت بهتر است بدانید که هیچ کسی فقط با دیدن فیلم های آموزشی و خواندن کتاب های ورزشی تبدیل به یک موی تای کار نخواهد شد بلکه یادگیری آن نیازمند داشتن مربی ای شایسته و متخصص در زمینه ورزشی و فرهنگ موی تای است. قوانین مسابقات موی تای مسابقات رسمی موی تای شامل یک داور وسط و سه قاضی می باشد که پس از پایان هر راند نظر خود را اعلام می کنند. امتیاز هدف در موی تای عدد 10 است و هر مبارزی که زودتر به این امتیاز برسد برنده مسابقه خواهد بود. مبارزها برای انجام مسابقه نباید هیچ گونه شلوار یا پیراهنی به تن داشته باشند و همچنین سربند مقدس موی تای پس از انجام مراسم اولیه باید از سر فایتر پایین گذاشته شود. علاوه بر این بکار بردن هر گونه پماد یا ماده ای بر روی بدن که باعث تحریک حس بویایی حریف شود ممنوع می باشد. دست های فایتر نیز باید به وسیله باند مخصوصی که اندازه آن نباید بیشتر از 12 یارد و همچنین پهنای آن کمتر از 12 اینچ باشد پوشیده شود.

مسابقات رسمی موی تای حداکثر در 5 راند انجام خواهند پذیرفت. هر راند دارای 3 دقیقه مبارزه و 2 دقیقه استراحت است. مبارزان باید بدون لباس در وزن کشی شرکت کنند. مسابقات رسمی موی تای در 7 کلاس وزنی برگزار خواهد شد. در سال 1920 در بانکوک پایتخت تایلند اولین کمپ دائمی موی تای پایه گذاری شد و از آن به بعد رقابت های موی تای با شرکت ورزشکارانی از سراسر دنیا برگزار شد.

مشهورترین استاد نینجا ابر نینجای شیهان بهنام طیب نیا _ بالانس روی میخ @NIMJARNJR

وقتی هدف مرگ شجاعانه است, آیا تعداد دشمن اهمیتی دارد؟! ╭─┅═ঊঈ🥋ঊঈ═┅─╮ 🆔: @JIOAIKIDO7     ☯   ╰─┅═ঊঈ👊ঊঈ═┅─╯

🎥 #پیرزن رزمی کار ۹۸ ساله #چینی 🔺"اگر چه پیر شده ام اما قدرتم از بین نرفته است." این رزمی کار ۹۸ ساله چینی با حرکات #کونگ فو توجه تماشاگران‌ را جلب می کند.☯ ⛩ با هنرهای رزمی همیشه #جوان بمانید.💪 @honarrazmi

⚔ بدون اینکه شمشیر را بیرون آورید، پیروز شوید. اگر #شمشیر را بیرون کشیدید، برش نزنید تا به راحتی بتوانید کنترل و استقامت کنید. اهمیت و مفهوم #زندگی کردن و زندگی گرفتن را بدانید.☯ #ماساآکی_هاتسومی @honar_ninjutsu2 #فلسفه_رزم 🀄️ #نینجا 🈴 @honarrazmi

زندگی نامه سوسای اوياما « يونگ آی چوی بیدال » كه بعدها « ماسو تاتسو اوياما » نام گرفت، در ۲۷ جولای ۱۹۲۳ در كره جنوبی چشم به جهان گشود. او در نه سالگی ورزش رزمی کمپو را زیر نظر آقای يی كه در مزرعه پدرش كار مي‌كرد، آغاز نمود. وی در خواندن کتاب بسیار علاقه داشت و به مطالعه در زمینه بزرگانی نظیر بيسمارک صدراعظم آلمان و سامورائی افسانه‌ای مياموتو موساشی می ‌پرداخت. این دو نفر در زندگی اوياما تأثیر بسیاری داشته و زندگی آنها، الگویی برای وی به‌شمار می ‌رفت. بيسمارک کسی بود كه آلمان را بعد از جنگ جهانی اول رهبری كرد و در مدت کوتاهی دوباره آلمان را احیا نمود. موساشی نیز از مشهورترین شمشير بازان ژاپن بود كه در استفاده از نیروی « كی » و قوای روحی، سرآمد بود.

بيسمارک کسی بود كه آلمان را بعد از جنگ جهانی اول رهبری كرد و در مدت کوتاهی دوباره آلمان را احیا نمود. موساشی نیز از مشهورترین شمشير بازان ژاپن بود كه در استفاده از نیروی « كی » و قوای روحی، سرآمد بود. در ۱۵ سالگی پدرش او را بــــه ژاپن فرستاد تا در مؤسسه هواپيمایی جوانان ياماناشی به تعليم بپردازد. در ژاپن نامش را به نام خانواده ای که سرپرستی او را پذیرفته بودند، تغییر داد. او در ژاپن به فراگیری شوتوكان، زیر نظر استاد گیچین فوناكوشی (Gichin Funakoshi) كه از پیشگامان كاراته بود پرداخت و در هجده سالگی، دان دو كاراته را اخذ نمود. سپس به یادگیری سبک گوجوریو زیر نظر يک استاد كره‌ای به نام نی ‌چو (Nei-Chu) پرداخت. او از اساتید به‌ نام و شاگرد استاد گوگن ياماگوچی (Gogen Yamaguchi) بود. استاد « نی ‌چو » همراه با آموختن فنون رزمی در رشد شخصیت و تعالی معنوی اوياما، نقش زیادی داشت. در همان زمان اوياما به يادگيري فنون جودو نیز پرداخته و در عرض چهار سال موفق به اخذ دان چهار جودو گردید. پس از جنگ جهانی دوم و اشغال ژاپن، توسط نیروهای آمريكايی دستگیر و زندانی می ‌شود. در زندان به مطالعه تاریخ گذشتگان و به‌خصوص موساشی سرگرم بود و دوران حبس خود را با تمرینات سخت و تفکر بسیار درباره زندگی بزرگان گذرانده و تصمیم گرفت همانند آنان در فنون رزمی و قوای ذهنی، سرآمد گردد. استاد نی ‌چو او را راهنمائی كرد كه خلوت گزیده و به تربیت جسم و روح خود بپردازد. بنابراین در سال 1948 برای مدت 18 ماه به کوهستان مينوبو (Minobu) كه محل تمرین استاد موساشی در قرون گذشته بود، می ‌رود. وی فقط كتاب‌ها و مقداری لوازم شخصی با خود برداشته و در كلبه‌ای در دل کوه اقامت می ‌نمايد و تنها در آنجا به تمرینات جسمی و ذهنی ذن و مديتيشن می ‌پردازد. ماسوتاتسو اویاما درسال 1948 تصمیم میگیرد زندگی خود را وقف کاراته نماید. اوياما پس از كسب مهارت‌های لازم، از کوهستان بازگشته و در اولین مسابقات قهرمانی ژاپن كه پس از جنگ جهانی دوم برگذار می ‌شد، شرکت نموده و قهرمان شد. اما او هنوز جوان بود و به این موفقيت‌ها قانع نشد. او فكر می ‌كرد كه هنوز توانایی ‌های زیادی در او وجود دارند كه شکوفا نشده ‌اند. بنابراین برای يک سال دیگر به کوهستان بازگشته و تمرینات طاقت‌فرسای خود را به مدت پانزده ساعت در روز ، آغاز نمود. سپس تصمیم به مبارزه دست خالی مرگ با زندگی با گاو های خشمگین می ‌گيرد. در این مدت با 52 گاو مبارزه می ‌كند كه 3 گاو را تنها با وارد کردن يک ضربه به پیشانی، درجا کشته و شاخ 49 گاو دیگر را می ‌شكند. این مبارزات برای وی آسان هم نبود. در سال 1957 (سن 34 سالگی ) در مکزیک به مصاف گاوی وحشی رفته و نزدیک بود کشته شود . گاو از پشت به او شاخ زده و او را بلند می ‌كند. اوياما بالاخره در این مبارزه پیروز شده و شاخ گاو را می ‌شكند، اما درمان او 6 ماه طول می ‌كشد. http://www.aparat.com/v/52eb6 اوياما به آمريكا، اروپا و آمريكای جنوبی سفر كرده و با 270 مدعی صاحب نام مبارزه كرده و همه را مغلوب نمود كه اغلب آنها تنها با يک مشت از پای در آمدند. سوسای اویاما در شناساندن هنرهای رزمی مشرق زمین به جهان نقش به‌سزائی داشت. هیچ مبارزه‌ای بیش از 3 دقیقه طول نکشیده و اغلب در چند ثانیه حریف ناک ‌دان می ‌شد. شگرد مبارزاتی او بسپار ساده بود. اگر به شما نزدیک می ‌شد، كار تمام بود. وقتی ضربه‌ای به کسی می ‌زد، اگر دفاع می ‌كرد، دستش می ‌شكست و اگر دفاع نمی ‌كرد، دنده‌اش. او به دست خدا ملقب بود كه برگرفته از يک افسانه ژاپنی كه ضربات مرگ‌ باری داشت، می ‌باشد. اوياما در خاطرات خود می ‌گويد: روزی يک سرباز تفنگدار دريايی با چاقویی به من حمله كرد و من نیز برای دفاع از خود، ضربه‌ای به بالای لب او زدم و او درجا مرد. از این واقعه به‌ شدت متأثر شدم، چون او دارای زن و يک فرزند بود. من هم به‌ دلیل دفاع از خود بی ‌گناه شناخته شدم. مدت يک ‌سال كاراته را کاملا كنار گذاشته و در مزرعه‌ای در ناحیه « كانتو » مشغول به‌كار شدم تا مخارج خانواده آن سرباز را تامین کنم. در این مدت با اشتیاق تمام و به اندازه پنج کارگر عادی كار می ‌كردم و حتی يک ‌بار هم به تمرین كاراته نپرداختم. تا آن‌ كه زن و فرزند او مرا بخشیده و از من خواستند تا راه خود را ادامه دهم.

اوياما در سال ۱۹۶۱ اولین باشگاه خود را به طور رسمی در توکیو افتتاح کرد. كيوكوشين به سبک ‌های كره‌ ای بسیار نزدیک بوده و غير کنترلی می ‌باشد كه در آن، ضربات دست يا پا کنترل نمی ‌شوند، بلکه به هدف اصابت می ‌كنند. تکنیک ‌های پا گسترش یافته و به تنفس صحیح توجه زیادی شده است. او تا زمانی كه زنده بود، درخواست ‌های فدراسیون كاراته ژاپن براي عضویت و فعالیت تحت پوشش آن مرکز را نپذیرفت. سوسای اویاما در ۲۶ آوریل ۱۹۹۴ در سن ۷۱ سالگی به خاطر بیماری سرطان ریه در گذشت و با مرگ او اتحادیه كيوكوشين كاراته نیز مرد و رویاهای این مرد بزرگ تحقق نیافت. كتاب‌های كاراته چیست، طریقت كيوكوشين و این است كاراته وی با استقبال زیادی مواجه شد و این مرد بزرگ با تربیت شاگردان و تألیف کتب، یاد خود را برای همیشه در تاریخ جهان زنده نگه داشت.

کسانی که فقط به تکنیک ها تمایل دارند این هنر را نمیفهمند. این چیزی فراتر از همه آنهاست.

\" جنگجویان تاریکی، یا همان نینجاها، همانند سایه می باشند. در تاریکی شب مواظب خودتان باشید، برق شمشیر یک نینجا بسیار خیره کننده است. هرگز با یک نینجا شوخی نکنید ! \" مطلب بالا، برگرفته از مجله رزمی کاراته، در سال 1988 است! زمانی که تب نینجا شدن در آمریکا بالا گرفته بود. اما با کمال تأسف باید گفت فاصله عمیق فرهنگی میان غرب و شرق، مانع از درک صحیح این هنر زیبای رزمی سرزمین خورشید تابان در آمریکا شده بود. واقعیت این است که توصیف بالا تنها در مورد نینجاهای فیلمهای هالیوودی صادق بوده و با فرهنگ واقعی نینجاها فرسنگ ها فاصله دارد. نینجاهای واقعی در حقیقت رزمی کارانی با مهارت های بسیار بالاهستند که بدون توجه به امکانات، همواره رشد و پیشرفت در هنرهای رزمی را سرلوحه کار خویش قرار می دهند. این هنرجویان برای وقت و زمان خویش ارزش بالایی قائل هستند و سالیان سال ،به دور از قیل و قال و هیاهو، با تمرینات سنگین و جدی هنر رزمی نینجوتسو، جسم و روح خویش را می سازند و هر از چندگاهی حاصل تمرینات طاقت فرسای خویش را درنگاه شگفت زده مردم به نمایش می گذارند. نینجوتسو، اصول و فلسفه خاصی در مورد تکنیکها دارد که یکی از علل منحصر بودن این سبک می باشد. اصل سادگی، سرعت و کارایی تکنیک ها بر نینجوتسو حاکم می باشد و هیچ محدودیتی روی حرکات، در این هنر رزمی وجود ندارد. هنرجویان نینجوتسو تنها تکنیک یاد نمی گیرند، بلکه می آموزند که در هر شرایطی تکنیک مناسب را بیافرینند. آنان سعی میکنند تکنیکها را دروجود خودشان بپروراند و درک عمیقی از حقایق فنون کشف کنند. بارها وبارها در کلاسهای آموزشی نینجوتسو از استاد شنیده ایم، ولی درک این واقعیت که باید استرس و هیجان را کنترل کرد و جای آن تمرکز و سرعت را افزایش داد بسیار سخت ودشوار است. سرلوحه فنون نینجوتسو از طبیعت الهام گرفته و سعی شده دانشجویان این هنرباستانی مستعد و قدرشناس تربیت شوند. گرچه هرگز نمیتوان گفت که شاگرد وفادار و مستعد به رشته باقی بماند چون شاگردان همیشه تحت تأثیر محیط و جامعه و بخصوص دوستان غیر ورزشی قرار میگیرند. به هرحال همیشه مهم این است که عرض جاده زندگی را طی کرد نه تنها طول جاده را . همرزم عزیز تکنیکهای نینجوتسو بر پایه خود جوشی و تفکر پایه گذاری شده است . در هنگام استفاده از فنون سعی کنید خودتان را به مانند ابرها رها کنید تا نسیم تکنیک، شمارو به نقاطی غیر دسترس ببرد وکشف موقعیت های مختلف ودرک یک تکنیک شعور فنی شما را افزایش دهد. در کشور عزیزمان ایران، سالهاست که این هنر زیبای رزمی در مدارس نینجوتسو آموزش داده می شود و هزاران هنرجو دراین مدارس که در بیش از 120 شهر دایر می باشد با فنون مبارزه با سلاح و بدون سلاح ، دفاع شخصی، آکروبات، زندگی در شرایط سخت و ... آشنا می شوند. مصاحبه با شخص اول نین جوتسو جهان "سوک ماساکی هاتسومی " هاتسومی حالا پدر بزرگ نینجاهای جهان، سوک رسمی است. آن‌چه که ما به‌عنوان نین‌ جوتسو می‌شناسیم پشتکار سوک و زحمات شاگردان هاتسومی به‌عنوان کارآموزان ابدی وفادار و عده‌ای نویسنده مشتاق است. در کشورمان زحمات و پشتکار پدر نینجای ایرانی استاد فرجی و شاگردان فداکار و دلسوز در قالب سنسی‌ها و نمایندگان باعث شناخت بهتر این ورزش رزمی شده است. شکل اجرا شده نین‌جوتسو امروزی خلاقیت هاتسومی جهت یک سو کردن ۹ مدرسه سنتی پیشین بوده است و سوک‌هاتسومی در درجه Dojo خودش طی سال‌های دراز با استفاده از تجربیات گذشته قوانین و شیوه‌های کاربردی نینجا را ایجاد کرده است . که به آن بوجینکان میگویند . به معنای (( خدای جنگجو )) . ● سوک ماساهاکی هاتسومی پیرمرد 84 ساله ژاپنی (استاد بزرگ) ماساهاکی هاتسومی masahaki hatsumi: یکی از مشهورترین افراد در جهان است که (نین جوتسو) کار می‌کند. در سال‌های ۱۹۸۰ تا۱۹۹۰، غوغای (نینجا) بودن ایالات متحده را هم‌چون گردباد در هم نوردید. همان‌طور که هر کسی شاید تمایل به انداختن بمب‌های دودزا در پی آن ناپدید شده، یا نفوذ به دژ مستحکم دشمن و یا پوشیدن لباس سیاه‌ رنگ و حرکت مخفیانه و خزندی در تاریکی را نشان دهد، تب یادگیری نینجا در بین مردم نیز تقریباً

این چنین بود. نمایش فیلم‌های غیرمستند از عملیات‌های نینجاها تحریکی برای این موضوعات شده بود. تقریباً یک شبه گروه‌های متعددی از اساتید رشته‌های مختلف از خانه‌های خود، بیرون می‌‌رفتند تا شاید بتوانند در پرتو نورافکن به وجود آمده خودی نشان بدهند. در حالی‌که اکثر این مربیان بی‌هنر در بازار داغ سعی در پائین کشیدن ستاره‌های این رشته و جانشینی آنها منازعه داشتند. فقط عده کمی از افراد به تمرینات واقعی در رشته خود پرداخته و برای تکمیل مهارت‌های هنرآموزان خود کار می‌کردند. این‌ها افرادی بودند که طوفان را پشت سر گذاشته و تا دهه ۹۰ توانسته بقای خود را حفظ کنند. یکی از آنها استاد ماساهاکی هاتسومی بوده و جامعه هنرهای رزمی، هنوز هم برای او اعتبار بالائی قائل است. سوک هاتسومی مدیر بین‌المللی بوجینکان دوجو مرکزی ژاپن می‌باشد در شهر نودا در دو دسامبر هزار و نهصد و سی و یک به دنیا آمد. ▪ نام‌های مبارز: یوشی‌کامی،تت‌زوسان، هیساسون و استاد بزرگ هاتسومی بنیان‌گذار و مدیریت هومبو دوجو بوجینکان (محل دینی، روحی و تمرینی) که در شهر نودا ژاپن را هم اکنون به عهده دارد و اداره اجرائی متصل به خانه پائین شهر وی می‌باشد. سوک با همسر دلخواهش ماریکو ازدواج کرد. مربی رقص معروف ژاپن بوده است ماریکو مسئول آزمون‌دان یک و دو بانوان در بوجینکان دوجوی مرکزی نیز می‌باشد. زنان که در این سبک فعالیت‌ می‌کنند را کونوایچی می‌نامد که در کشور ژاپن از محبوبیت خاصی برخوردار هستند. دکتر هاتسومی وارث ۹ نین جوتسوی سنتی از طرف استاد توشی‌تسوکوتاکاماتسو قبل از فوتش بوده است. گفته می‌شود که دکتر هاتسومی تنها دریافت کننده آموزش عمیق از تاکاماتسوی بزرگ در طی۱۵ سال آخر عمر زندگی‌اش بوده است. در این ارتباط عمیق بین استاد و شاگرد وصف کردنیست چراکه ارتباط تاکاماسو و هاتسومی به مانند پدر و پسر بود. هم اکنون سوک هاتسومی با احترام واقعی و درونی زحمات سنسی تاکاموسو را ارج می‌دهد. در این ارتباط توسط استاد فرجی مسئول نین‌جوتسو در ایران فیلمی مستند از خاطرات و عکس‌های سوک‌ هاتسومی و استاد بزرگوار تاکاماسو در آرشیو بوجینکان دوجوی مرکزی در ایران تهیه شده است که علاقمندان می‌توانند این فیلم ترجمه شده را تهیه کنند. ▪ هاتسومی: از دانشگاه سی‌جی در توکیو فارغ‌التحصیل شد و رشته تحصیلی‌اش تئاتر بوده است و هم‌چنین پزشکی ارتوپد سنتی (دکتر استخوان) را آموخت. بعد از فارغ‌التحصیلی او یک کلینیک کوچک استخوان در خانه‌اش باز کرد و تمرینش را نیز در سال ۱۹۹۰ ادامه داد. او رویداد و سمینارهای سالانه تائی‌کائی (شیدوشی‌کای، دایکومی نینجا) را به منظور عرضه آموخته‌های خود به رزمی‌کاران سایر رشته‌های ورزشی به‌خصوص سبک نین‌جوتسو سراسر جهان ارائه می‌داد. استاد بزرگ هاتسومی نویسنده ۱۲ کتاب و بیش از 51 نوار ویدیوئی از هنرهای نین‌جوتسو تهیه کرد. او تقریباً در هر مجله‌ای که وابسته به این موضوعات (نینجا و نین‌جوتسو) در ژاپن و سراسر دنیا بود حضور داشت. مقالات، مجلات و روزنامه‌های بی‌شماری درباره نین‌جوتسو دیده می‌شود و به‌صورت بسیار تولید می‌شود. او به طور مستقیم سری برنامه ۵۰ قسمتی تلویزیون که ”جی‌یا“ نامیده می‌شود نوشته و کارگردانی کرد و یکی از برنامه‌های تماشائی برای کودکان در ژاپن بود. یکی دیگر از توانائی‌های سوک او را به‌عنوان تاریخ‌شناسی هنرهای رزمی در انواع نقش‌ها و حرکت‌ها می‌داند. وی به‌عنوان مشاور مطمئن سعی در به تصویر کشیدن واقعیت‌های نین‌جوتسو نینجا همت گمارده و همیشه می‌گوید، این موارد باید به‌طور صحیح برپایه تاریخ مستند باشد. وی یک نمایشگاه خصوص البسه و ابزار نینجاها را در دوجوی خویش جهت آموزش مربیان و هنرجویان فراهم کرده است. او معاون نویسندگان مؤسسه گیلد در ژاپن بوده است. به‌عنوان سخنگو و شخصیت‌های مهم تلویزیونی در ژاپن شناخته شده است. وی نوازنده و خواننده هم است و یک زمانی گیتار می‌زد. برای چندین سال در کلوپ‌های شبانه ”درها“ به‌عنوان خواننده و نوازنده کار می‌کرد. دیواره‌های خانه او کلکسیونی برجسته از عکس‌ها می‌باشد که از طرف رئیس‌جمهور و رهبران خیلی از کشورهای جهان امضاء شده است و همراه با جوایز می‌باشد. گواهینامه‌ەا و درجات افتخارآمیز که از طرف بعضی سازمان‌های نخبگان دریافت کرده است. در میان این افتخارات مدارکی مانند علوم انسانی و فلسفه از آمریکا، درجه افتخاری تگزاس، عنوان پادشاهی از آلمان، استاد سال مجله کمربند سیاه، شهروندی افتخاری ایالت تگزاس و شهرهای لس‌آنجلس، کالیفرنیا، آتلانتا، جورجیا، دوبلین، ایرلند می‌باشد هم‌چنین مدالی افتخاری و اثری از هنرمندان ایرانی (قالیچه دست‌بافت ایرانی) از طرف کشورمان ایران در سال ۱۳۷۷ شمسی توسط استاد اکبر فرجی بنیانگذار نین‌جوتسو در ایران به وی تقدیم شده است. در سال ۲۰۰۰ سوک بالاترین افتخار جایزه فرهنگی را دریافت کرد که امپراطور ژاپن برای هنرهای رزمی سراسر جهان ق

رار داده بود. لیست شرکت کنندگان برای این کسب این افتخار طولانی بود و هر ماه بیشتر بیشتر می‌شود. ولی زحمات و پشتکار سوک هاتسومی برگزاری دوره‌های بین‌المللی Taikai (تای‌کائی) سفر کردند به نقاط مختلف دنیا و تعلیم تربیت هزاران نین‌جوتسو کار در جهان و معرفی نین‌جوتسو اصیل ژاپنی از طریق شاگردانش امر مهمی در انتخاب وی و سابقه‌های هنرهای رزمی او بود. هم اکنون همه ساله مراسم ( دایکومی سای)در ژاپن روز تولد سوکه هاتسومی برگزار میگردد. و صدها شاگرد ارشد وی ازنقاط مختلف دنیا دور هم جمع میشوند و تمرینات دسته جمع انجام میدهند و در پایان دوره جشن تولد سوکه را جشن می گیرند. هم اکنون بیش از 300000 نفر کارآموز در سراسر دنیا مشغول به فراگیری این هنر رزمی میباشند که درکشور عزیزمان ایران از سال 1368 تا کنون بیش از24 هزار نفر با این هنر آشنا و مشغول تمرین شده اند . جمعیت فعال نینجا ها د رایران هم اکنون 10000 هزار نفر از دختران و پسران علاقمند میباشند که توسط شاگردان استادفرجی تحت تعلیم و تربیت هستند . . هاتسومی پسر ۷ ساله بود پدرش اولین شمشیر چوبی‌اش را به او داد و آن‌جا هنرهای رزمی‌اش را شروع کرد. تمرین با تیغه‌های که از چوب ساخته شده بود و پدرش به او خیلی افتخار می‌کرد. در اواخر دهه ۱۹۳۰ بود که یک روز زندگی معنوی هنرهای رزمی شروع شد. همان پسر جوان بزرگ شد و آموزش‌هایش در تمرین‌ هنرهای رزمی ژاپن تکمیل کرد. او عشق و شور داشت. هرچیزی را مطالعه می‌کرد او می‌توانست جودو، کندو، کاراته، آی‌کی‌دو، اکیتووان کاراته و جوکن‌دو را انجام دهد. در این زمان ۲۰ ساله بود که چهارمین درجه کمربند سیاه را در جودو گرفت در ۱۹۵۱ این درجه بسیار بالا برای شاگرد جوان ورزش‌های رزمی ژاپن بود. او از خود گذشته، شجاع و بیشتر از آن سنی بود که نشان می‌داد. بعد از جنگ مدتی از هنرهای رزمی فاصله گرفت. در طی اواخر سال‌های نوجوانی‌اش به بوکس غربی و فوتبال آمریکائی روی‌ آورد. دنیای شخصی که عاشق بود فراموش کرد و دوباره به هنرهای رزمی برگشت. وی دنبال چیزی می‌گشت کاملاً مطمئن نبود که چه می‌خواهد اما به نظر می‌رسید سر رشته زندگی‌اش را گم کرده است. به‌تدریج خودش را در ردپای قدم‌های مرد بزرگی پیدا کرد که زندگی‌اش را تغییر داد و هنرهای رزمی جدیدی را یاد گرفت. توشی تسوکا تاکاماتسو آخرین نینجا زنده واقعی بود. استاد تاکاماتسو زیر پر و بال هاتسومی را گرفت در طی ۱۵ سال راز ۹مدرسه سنتی نین‌جوتسو را به او آموخت و بعد فوت کرد. تاکاماتسو در ۲ آوریل ۱۹۷۲ در سن ۸۵ سالگی فوت کرد. اگرچه در سن ۸۵ سالگی او آموزش را کنار گذاشت، ولی آموزش خصوصی را به هاتسومی ادامه داد. در قبرستان کومورا را نزدیک نیرا سوزانده شد. هاتسومی به مانند یک پسر واقعی به استاد خویش خدمتگذاری می‌کرد و راه رسم آئین سلحشوری (هاکاکوره) را با دقت اجرا می‌کرد. امروزه شاگردان سوک در سراسر دنیا این روند و شیوه‌های آموزشی هاتسومی را در قالب بوجین‌کان شناخته و سعی در ترویج درست و اساسی این مکتب دارند. استاد هاتسومی شاگردان بسیاری در خارج از ژاپن تربیت کرده است که مشغول به تدریس بودا تای جوتسو (نین‌جوتسو) این هنر باستانی می‌باشند. ▪ مصاحبه با سوک هاتسومی به منظور آگاهی از طریقت نین‌جوتسو: استعداد بدون تلاش هیچ است ـ تقریباً 27 سال از وقتی که برای تدریس به ایالات متحده آمدید می‌گذرد شما در روش آموزشی آمریکائی‌ها چه تفاوت‌هائی را ملاحظه کردید؟ وقتی برای بار اول این‌جا آمدم غوغای نینجا بودن به وجود آمده بود هر کسی فکر می‌کرد نین‌جوتسو چیزی اسرارآمیزی است و به تدریج با تلاش فراوان این دیدگاه را تصحیح می‌کردم. نین‌جوتسو، واقعاً یک هنر ناب و ا صیل رزمی است به همین دلیل بود که نام نین‌پوتای‌جوتسو را به بودو تای جوتسو تغییر دادم، آنها کاملاً شبیه هم‌اند می‌توان گفت که نین‌پو فرمی از بودو است و نین‌جوتسو عصاره برتر رزمی است. ـ از وقتی که سن‌سی تاکاماتسو این رشته را به شما واگذار کرده است این هنر چه‌قدر تحول داشته؟ تحولی نداشته است هنوز هم مثل اولش زنده است و در این مورد فقط واقعیت وجودی آن حفظ شده این دو سبک دو چیز کاملاً شبیه هم‌اند. به نظر می‌آید که دارند تغییر می‌کنند ولی آنها شکل خود را حفظ می‌کنند شکل آن سخن می‌گویند و حتی یک زمانی نظریه تکمیل شده است. اما آن‌چه زیربنای زندگی بشری است تغییر نکرده و تکامل بیشتری ندارند. این‌که من دوجو را تعریف می‌نمایم آن است که این رشته را جای قوی شده نمی‌دانم بلکه آن را فرصتی برای ریاضت کشیدن می‌دانم. جائی که شما به آن‌چه انجام داده‌اید رجوع کرده و به آن می‌اندیشید و مثل یک انسان واقعی زندگی می‌کنید بنابراین افراد نباید در مورد موضوع دوجو دچار سوءتفاهم شوند آنها باید بی‌رنگ و ریا شوند. شما هر کجا باشید هر روزتان یک دوجو واقعی است. تحول باید در نگرش به نوع زندگی به وجود آید. خلاقیت در نین‌جوتسو نوعی شیو

ه و اجرای فن است نه در ماهیت این رشته می‌تواند تأثیر بگذارد و نه در قلب‌های نینجاها این اشتباه است که به گل درخت بگویم و به درخت جنگل. ـ ما اغلب می‌شنویم شما می‌فرمائید هنرهای رزمی در مورد عشق و زندگی است در حالی‌که دیدگاه و درک عموم از این‌ها خشونت است شما چگونه این دو چیز را به هنرهای رزمی ربط می‌دهید؟ بله این‌ها همان چیزهائی است که هر شخص جدی و سلیم‌النفس باید در زندگی خود آن را به انجام برساند. اشتباه است تصور شود که اگر رشته‌های رزمی بیاموزد خیلی بیگانه با مسائل انسانی خواهید بود یا این‌که شبیه یک جانور وحشی خواهید شد. خدمتگزاری شیوه دورنی یک نینجای واقعی و اسطوره‌ای است (نویسنده) نین‌جوتسو تنها راهی برای نشان دادن قدرت و جنگیدن در خیابان‌ها نیست. احترام ثمره عشق است، می‌آموزیم تا با عشق بیاموزیم، نین‌جوتسو یک خانواده بزرگ است (نویسنده) ـ در مورد علت این‌که همه ساله یک دیدار تائی‌کائی برگزار می‌کنید توضیحی می‌فرمائید؟ به خاطر این‌که مردم در مورد رشته رزمی من کمی بیشتر بدانند به دور دنیا سفر می‌کنم و سعی می‌کنم با ساده‌ترین روش‌ها بهترین نتیجه را دریافت کنم. ـ چرا در سیستم آموزشی خود سیستم مرتبه‌بندی کمربند سیاه از دان ۱ تا ۱۱ را به سیستم ۱۵ تائی تغییر دادند؟ این چیز جدیدی نیست. سال‌ها پیش نیز این چنین بود. ولی قدیم‌ها افرادی که دان ۱۱ داشتنه باشند نداشتیم. امروز سعی در به نظم کشیدن درجات و رتبه را داریم تا اشخاص سودجو نتوانند با شیوه‌های آلوده دان‌های بی‌ارزش و بیهوده مردم را گمراه کنند. تخصص و ممارست در تمرینات و کسب تجربیات ارزنده داشتن حسن وفاداری و حسن خلق ارتقاء را در نین‌جوتسو به وجود آورد. ـ فکر می‌کنید در آینده رشته‌ هنری‌تان به چه سمت و سوئی خواهد رفت؟ اگر بیشتر از این هم پیشرفت نکند مهم نیست اگر فقط یک نفر از این رشته هم داشته باشیم کفایت می‌کند منظور این است که یک فرد عالی و کامل داشته باشیم ما نیازی به افراد زیاد، تهی مغز و خودخواه نداریم. همان‌طور که هر کشوری فقط تنها یک رئیس‌جمهور دارد. کیفیت در تعداد نفرات نیست بلکه کیفیت در پشتکار و اتحاد نین‌جوتسوکاران است. (نویسنده) ـ جنبه تشویقی روش تدریس شما چیست؟ اگر مردم به طبیعت نگاه کنند می‌بینند زیباست افرادی که از این طبیعت انسانی برخوردار باشند (زیبائی‌پرستی) در وجودشان جمع‌آوری شده و هنگام دیدن چیزهای زیبا به شگفتی می‌افتند من هوادار آن هستم و اگر شما از این دیدگاه به هنرهای رزمی بنگرید و در مورد آن حرف بزنید چیزی به زیبائی اضافه نکرده‌اید بلکه تنها چند کلمه حرف زده‌اید. تشویق برای هنرجویان نینجا تنها دادن درجه و ارتقاء رتبه نیست بلکه یک نینجا باید بدون تشویق و بدون هیچ‌گونه توقع خاصی از استادش به مسیر خودش ادامه بدهد. ـ آیا در میان نینجوتسو که در ایالات متحده بیان می‌شود با آن‌ چه در سایر نقاط دنیا تدریس می‌شود تفاوتی می‌بینید؟ نه آنها همگی مثل هم‌اند. تنها در نحوه و شیوه آموزش تفاوتی بسیار کمی وجود دارد. آن هم با تمرین برگزاری سمینارها برطرف می‌شود. ـ شما از آنها که به بوجینکان روی می‌آورند و یا در سمینارهای فنی (تای‌کای) و پس از خاتمه دوره‌ها از آن خارج می‌شوند، چه می‌خواهید و چه توقعی دارید؟ من از آنها توقع دارم دیدگاه‌ها و تفکر بد خود را رها کنند تا دل و جان آنها نورانی و با صفا شود. نین‌جوتسو یک هنر است و هنرمند باشرف همیشه یک هنرمند باقی می‌ماند. نینجا احترام را ثمره عشق می‌داند و هرگز تنها به دنبال اثبات خودش نیست زندگی می‌کند تا بهتر خدمت کند (نویسنده) امروز نمی‌توان نام هر کس را استاد گذاشت در انتخاب معلم دقت کنید ببینید چه‌ قدر معلم شما در طول دوره آموزشی خویش موفق بوده چه جایگاهی را در انسانیت به‌ دست آورده و هم اکنون روند موفقیت را خالصانه به‌دست می‌آورد یا با سیاست و نیرنگ، فراموش نکنید بهترین سیاست در ورزش صداقت است

هاتوری هانزو (پرآوازه ‌ترین شمشیرساز و استاد هنرهای رزمی ژاپنی)