eitaa logo
🏴🖤حب‌الحسین‌یجمعنا🖤🏴🇮🇷
2.9هزار دنبال‌کننده
11هزار عکس
7هزار ویدیو
42 فایل
«‏و أنَا أبحَثُ عنِّي؛ وَجَدْتُكَ یٰا حُسین..!» و هنگامی که در پیِ خودم بودم تــو را یافتم، یا حسین جان روحی فداک؛))♥️ ️ کانال با مدیریت امام حسین علیه السلام هست (۱۶۴٠)شماره حرم ارباب کپی؟ حلالـهـ رفیق:) https://eitaa.com/hoobalhoseyn کانال شرایطمون
مشاهده در ایتا
دانلود
🌱هرکس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی برای او قرار دهد که به هنگام مصیبت چون آب زلالی بر او باریدن گرفته و تلخی مصیبت را بزداید. |
همانا مـردم دنیا چون کاروانـی باشـند که هنـوز بارانـداز نکـرده، کـاروانسـالار بانگِ کوچ سر دهد تا بار بندند و برانند [ | ۴۱۵ ]
حکمت را هر کجا که باشد فرا گیر، گاهی حکمت در سینه‌ ی منافق است و بی‌ تابی کند تا بیرون آمده و با همدمانش در سینه ی مومن آرام گیرد... - | ..
هر چه را شنيدى براى مردم بازگو مكن، كه همين براى دروغگويى تو كافى است🌱 |
و تفسیر حکمت ۱۲ 🍃 💢ناتوان ترين مردم: شک نیست که یکى از مهم ترین سرمایه انسان در زندگى دوستان صمیمى است; این سرمایه نه تنها براى یارى کردن انسان در برابر مشکلات، بلکه براى انس گرفتن و از تجربه ها و نظرات آنها بهره گیرى کردن ضرورى است و جالب این که به دست آوردن دوستان خوب کار آسانى است; نه همچون به دست آوردن مال است که احتیاج به تلاش و کوشش فراون و گاه نیاز به سرمایه گذارى هاى کلان دارد و نه همچون مقام است که به دست آوردنش نیاز به روابط اجتماعى قوى دارد، بلکه با سرمایه اى که در اختیار هر کس هست به دست مى آید و آن سرمایه گشاده رویى، ادب و حسن معاشرت است. ✅ بر همین اساس امام(علیه السلام) مى فرماید: «عاجزترین مردم کسى است که از به دست آوردن دوست عاجز باشد»; (أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اکْتِسَابِ الاِْخْوَانِ). 🔰برای شرح کامل حکمت ۱۲ اینجا کلیک کنید
🍃🌼 حکمت ۹۴ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: 💠هنگامى كه از او پرسيدند كه خير چيست چنين فرمود: خير آن نيست كه مالت فراوان يا فرزندانت بسيار باشند، بلكه خير آن است كه علمت افزون و بردباريت بسيار باشد.
🍃🌼 حکمت ۹۸ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: 💠هنگامى كه روايتى را مى شنويد در آن بينديشيدتا آن را به كار بنديد نه اينكه تفكر فقط براى نقل به ديگران باشد زيرا راويان علم بسيارند و رعايت كنندگان آن كم.
🍃🌹🍃شرح_حکمت ۹۸ ❣امیر المومنین _علی _علیه السلام _می فرماید : ✨اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَايَة لاَ عَقْلَ رِوَايَة، فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ كَثِيرٌ، وَرُعَاتَهُ قَلِيلٌ✨ 🟢هنگامى كه خبرى را مى شنويد در آن بينديشيد تا آن را به كار بنديد نه اينكه تفكر فقط براى نقل به ديگران باشد، زيرا راويان علم بسيارند و رعايت کنندگان آن کم. 🔴 در مسائلى كه به مقام وحى يا كلمات پيشوايان معصوم منتهى مى شود سه مرحله وجود دارد: 🔹نخست نقل روايات 🔹سپس فهم آنها 🔹و بعد از آن عمل به مفهوم و محتوايشان. 🟡امام در گفتار بالا گوشزد مى كند كه نه روايت به تنهايى كافى است نه مجرد عقل و فهم آن، بلكه مهم پوشيدن لباس عمل است بر آنچه فهميده و درك كرده است.
🍃🌼 حکمت ۱۰۰ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: 💠خداوندا✨ تو به من از خودم آگاه ترى ومن آگاه تر به خودم از آنها هستم ✨خداوند ما را بهتر از آنچه آنها گمان مى كنند قرار ده و آنچه را نمى دانند بر ما ببخش.
🍃🌹🍃شرح_حکمت ۱۰۰ ❣اين كلام حكمت آميز را امام عليه السلام زمانى فرموده كه گروهى او را در مقابلش ستودند، فرمود: ✨وَمَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ، فَقَالَ: اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي، وَأَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ، وَاغْفِرْ لَنَا مَا لاَ يَعْلَمُونَ✨ 🟢خداوندا! تو به من از خودم آگاه ترى و من آگاه تر به خودم از آنها هستم. خداوند! ما را بهتر از آنچه آنها گمان مى كنند قرار ده و آنچه را نمى دانند بر ما ببخش. 🔴 اگر در آثار زيان بار مدح و ستايش هاى افراطى و تملق آميز خوب بينديشيم خواهيم ديد كه اثرات آن فوق العاده مخرب است; 🟠از يك سو انسان را مغرور مى كند و همين غرور مانع راه تكامل او مى شود 🟡و از سوى ديگر عيوب و نقايص خود را نمى بيند، بلكه گاه آنها را حسن مى شمرد و در مقام اصلاح خويشتن بر نمى آيد 🟣 و از سوى سوم، غالبا به مدح کنندگان علاقه پيدا مى كند در حالى كه آنان خواسته هاى نامشروعى دارند و او به انجام خواسته هاى نامشروعشان كشيده مى شود و عمل خود را به نوعى توجيه مى كند.
🔰 و تفسیر ۳۷ 💠 تشریفات زشت و زیا‌ن‌آور: 🔸در زمانهاى گذشته معمول بوده ـ و هم اکنون نیز در بعضى از نقاط جهان معمول است ـ که اهل یک کشور یا اهل یک شهر براى تعظیم امرا و سلاطین اعمالى انجام مى‌دادند که نشانه نهایت ذلت بود. آنها نیز از این رفتار خشنود مى‌شدند، چراکه علاقه داشتند همواره شهروندانشان خود را ذلیل، خوار و بى‌مقدار در برابر آنها بدانند تا فکر قیام در مغزشان خطور نکند و سلطه آنان باقى بماند. ولى اسلام که به انسانها شخصیت داده و آدمى را مسجود فرشتگان و اشرف مخلوقات مى‌داند و جهان را مسخر او مى‌شمرد، اجازه نمى‌دهد افراد با ایمان براى بزرگداشت امرا تن به کارهاى ذلیلانه بدهند. به یقین اگر به جاى على(علیه السلام)معاویه بود آنها را به این کار تشویق مى‌کرد ولى امام به آنها هشدار داد و به سه دلیل آنان را بر حذر داشت. نخست این که امرا هیچ گونه نفع عاقلانه‌اى از این کار نمى‌برند، بلکه ممکن است باعث غرور و کبر آنها شود و شخصیت خود را گم کنند. دیگر این که زحمت فوق العاده‌اى بر دوش توده‌هاى مردم مى‌افتد و گاه ممکن است در چنین شرایطى افرادى ضعیف زیر دست و پا بمانند. سوم این که این عمل ناصالح مایه گرفتارى در آخرت مى‌شود، زیرا نوعى شرک محسوب مى‌شود. به عکس، اگر آنها به احترامات معقول قناعت کنند و به جاى این مشقت، آرامش را براى خود بپذیرند، آرامشى که امان از آتش دوزخ را نیز به همراه دارد، هم امرا گرفتار کبر و غرور نمى‌شوند و هم مردم مشقت توأم با ذلت را نمى‌بینند و هم در آخرت سربلند خواهند بود. قابل توجه است که در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى‌خوانیم: روزى امیر مؤمنان به سراغ اصحابش آمد در حالى که بر مرکب سوار بود. گروهى پشت سر حضرت به راه افتادند. امام نگاهى به آنها کرد و فرمود: با من کارى دارید؟ عرض کردند: نه یا امیرالمؤمنین ولى دوست داریم همراه تو راه برویم. امام به آنها فرمود: «انْصَرِفُوا فَإِنَّ مَشْیَ الْمَاشِی مَعَ الرَّاکِبِ مَفْسَدَةٌ لِلرَّاکِبِ وَمَذَلَّةٌ لِلْمَاشِی، برگردید، زیرا راه رفتن پیاده در کنار سوار موجب مفسده (غرور و خودبرتربینى) براى شخص سوار و سبب ذلت براى پیاده است». سپس امام صادق(علیه السلام) افزود: دفعه دیگرى باز امام سوار بود و جمعى پشت سر او پیاده به راه افتادند. امام(علیه السلام)فرمود: «انْصَرِفُوا فَإِنَّ خَفْقَ النِّعَالِ خَلْفَ أَعْقَابِ الرِّجَالِ مَفْسَدَةٌ لِقُلُوبِ النَّوْکَى; بازگردید، زیرا صداى کفش‌ها پشت سر انسانها موجب فساد دل‌هاى احمقان مى‌شود (نوکى جمع أنوَک بر وزن أحمق و به معناى احمق است». باید توجه داشت که هدف از این سخنان این نیست که مردم، بزرگان را احترام نکنند، بلکه منظور این است که احتراماتى که نسبت به شاهان و مانند آنها داشتند و نشانه ذلت و بدبختى احترام کنندگان بوده و مایه غرور و نخوت احترام شوندگان ترک شود. 🔰 برای مشاهده شرح کامل حکمت ۳۷ اینجا کلیک کنید.