#انتخابات_انجمن 98 دبستان هدهد دوره دوم 🌀 سرکار خانم لیلا قدیریان 👈مادر محمد طاها کامرانیان_ پنجم ✅کارشناس تربیت بدنی و علوم ورزشی ✅سابقه مربی گری و تدریس خلاق ➕از طرح هایم برای ارتباط پویا و درک بهتر دانش آموزان و اولیا و مربیان و مسئولین مدرسه اینست که خود را جای هر کدام قرار داده و با دیدگاه عمیق و روشن تری شرایط، نیاز ها و اهداف اینده را بررسی کرده که همیاری و برنامه ریزی های جذاب و دقیق تری را تجربه کنیم. #مدرسه_پسرانه_هدهد

#انتخابات_انجمن 98 دبستان هدهد دوره دوم 🌀 جناب آقای مهندس علی شجاعی 👈پدر محمدطاها شجاعی_ چهارم ✅دانشجوی دکتری فلسفه دین ✅مهندسی مواد ✅کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی ✅اشتغال در فولاد مبارکه #مدرسه_پسرانه_هدهد

#انتخابات_انجمن 98 دبستان هدهد دوره دوم 🌀 جناب آقای دکتر سیدنوید نوری 👈پدر سیدعلی نوری_چهارم ✅پزشک / مهندسی الکترونیک ✅پزشک و مراقب سلامت مدرسه هدهد ✅عضو انجمن مدرسه هدهد (3 سال) #مدرسه_پسرانه_هدهد

#انتخابات_انجمن 98 دبستان هدهد دوره دوم 🌀 جناب آقای مهندس محسن قاسمی 👈پدر علی قاسمی_پنجم ✅مهندسی مکانیک ✅رئیس انجمن مدرسه هدهد (1 سال) #مدرسه_پسرانه_هدهد

#دیدگاه_اولیا در ارتباط تصویر و متن ارسالی در خصوص تربیت کودکان در دوره ۷ سالگی دوم : همانطور که اشاره شده مدرسه و حتی خانه پادگان نظامی نبوده و بچه ها هم سرباز نیستند. قطعا آموزش و نهادینه کردن مفاهیم تربیتی در بچه ها به روشهای غیر مستقیم موثر خواهد بود. در روشهای اشاره شده پادگانی قطعا نتیجه عکس خواهد داد.

#دیدگاه_همراهان محور اصلی حاج آقا پناهیان در امور تربیتی، مدیریت امیال است و همه موارد طبق آن نظام سازی می شود. این نظام را می توان با طرح سوال هایی بهتر و عمقی تر بر سی نمود. 1-آیا مدیریت امیال می تواند محور اصلی تربیت تعریف شود؟ 2-آیا رشد عقل با ادب و دستور اتفاق می افتد؟ 3-آیا توجه به میل در سن 7 تا 14 سال باید طیفی اعمال شود یا صفر و صدی؟ 4-یک شکل بودن لباس چه ارتباطی با مودب بودن دارد؟ 5-لباس همشکل در مدارس از چه مکتب فکری منشا گرفته است؟ 6-ارتباط لباس یک شکل در کمونیسم ها و تأدیب آنها چیست؟ 7-لازمه تکلیف توان انتخابگری است و تمیز خیر و شر، در یک محیط صرفا دستوری چگونه این توان در فرد رشد می کند؟ 8-بهترین آموزش مدیریت امیال در تفاوت ها و تعارض ها و کثرت ها بروز می نماید، آیا سبک ادبستان این امکان را فراهم می نماید؟ 9-آیا وجود تفاوت ها و انتخابگری با وجود محدودیت ها و آداب و قوانین مغایر است؟ 10- قوانین حاکم بر یک محیط نظامی چه میزان مناسب یک محیط تربیتی است؟ 11-جایگاه عزت نفس،تفکر و مسئولیت پذیری کودک در این نظام چگونه تبیین می شود؟ ...

#دیدگاه_همراهان

#دیدگاه_اولیا اتفاقا این پوستر را مدتی پیش در کانال آقای پناهیان دیده بودم و برایم بسیار تعجب آمیز بود البته چون تقطیع شده ی صحبتهایشان است به اضافه ی اینکه مباحثه ای با ایشان نشده نمی توانیم این نظراتشان را کاملا رد کنیم . بنابراین ضمن احترام و ادب همیشگی به مقام علمی و فکری ایشان ، چند نکته ای که در مورد پوستر به ذهن می رسد را عرض می کنم: موارد سمت چپ پوستر موارد دقیق و کاربردی است که عبارت است از: ۱_القاء آداب و قوانین به صورت دستور دادنِ غیرمستقیم و با بیان ارائه آداب به فرزند ۲_مدیریت معلم در روابط دانش آموزان و رعایت ادب و احترام بین همکلاسیها ۳_تاثیر تربیتی احترام و رفتار مودبانه ی متقابل معلمها و مدیر ، بر دانش آموزان اما مبنای صحبتهای موارد سمت راست پوستر را تا حدودی متوجه نشده و برایمان مبهم است: ✔ این که برای رشد عقلی، باید از "ادب" و "دستور" استفاده کرد ، دلیل عقلی و نقلی آن چیست ؟ به عبارتی، براساس چه مبنایی وقتی صحبت از "رشد عقلی" در دوره ادب ورزی است، برداشت کرده اند که باید با دستور درس بخواند نه با میل خودش! ✔اگر طبق مبانی قرآنی و روایات ، اطاعت پذیری و عبودیت، به معنای مقیدشدنِ همراه با رغبت است، پس هر شخص به میزانی که به "ولی" خودش اعتماد کرد ، مشتاق می شود چشم بگوید و امر و نهیشان را بپذیرد؛ بنابراین بهتر نیست برای رشد عقلی متربی، شرایطی را ایجاد کرد که با میل و رغبت و اعتماد به "ولی" یا "مربی" امر به درس خواندن را بپذیرد ؟! ✔چرا لزوما " ادب ورزی " و "سختی دادن" و "عبودیت" را به معنای تربیت محیط پادگانی گرفته اند؟ ✔آیا سختی دادن ، لزوما سختی دادن اکراهی است؟ چرا نباید سختی را به گونه ای برایش فراهم کرد که پذیرش هم داشته باشد؟ ✔این که فرموده اند آموزش و پرورش ما با این شرایط فاصله دارد را متوجه نمی شوم! الان مگر نه این است که مدارس غالب کشور هر کدام بر اساس پارامترهای خودشان اتفاقا به تربیت پادگانی نظم و ادب می پردازند و اتفاقا یکی از نقدهای ما به آموزش و پرورش این شیوه پادگانی است . ✔اصلا آیا تمرکز بر یک شیوه (مثلا شیوه ی پیشنهادی امر و نهی و پادگانی) و غافل شدن از سایر شیوه ها، با توجه به روحیات و شرایط متفاوت دختران و پسران و حتی روحیات، شخصیت ها و تربیت های و شرایط پیرامونی متفاوت بچه ها، کاری درست است؟ چیزی که الان متاسفانه در مدارس کنونی به وفور دیده می شود....😔 ✔آیا تربیت پادگانی و قانون پذیری با اجبار (بدون تفکر و تحلیل و انگیزه) باعث نمی شود که روحیه ی عبودیت فرزند دچار خدشه شود ؛ چرا که لازمه ی عبودیت (به معنای پذیرفتن قانون خداوند) گاهی زیرپا گذاشتن قوانین بشریست‌. ✔آیا نظم درونی و فطری مهم تر است یا نظم و اجبار بیرونی؟ ✔آیا نظمی مانند محیط پادگان، که همان نظم گلخانه ای و نظم ساختگی صنعتی است، ارزشمند است؟

#دیدگاه_اولیا بنظر من موضوعات ذکر شده در متن تناقض دارد در جایی گفته میشود بچه ها با نگاه کردن یاد میگیرند (بین رفتارها ، بیشتر خوب را انتخاب میکننداگر تکرار وتاکید شود) پس در همان به قول متن سرصف رفتار را مشاهده و انتخاب میکنند و تحلیل میکنندو نتیجه رفتار را میبینند و بعد اجرا میکنند ... دستور به کار درست ، ممکن است در زمان محدود اجرا شود ...‌ولی چون ذات انسان هدایت اجباری را نمیتواند قبول کند (.....لا اکراه فی الدین.....) در جایی حتما خلاف رفتار را انجام خواهد داد ..... اینکه تربیت پادگانی مطرح میشود بدلیل آنست که میخواهیم راه کوتاه و بسیار سهل وآسان را برای تربیت طی کرده و ربات بسازیم نه انسان !!!! اگر در تربیت، یک نسخه ثابت برای همه پیچیده شود و پادگانی اجرا شود فقط یک مسکن است ...و به مرور زمان بچه با بالا رفتن قوای بدنی و فکری اش حتما با خیلی از این دستورها مقابله خواهد کرد ... که این موضوع را تجربه به ما ثابت کرده (کافی است پای درد ودل یک نوجوان بنشینیم که چرا سرکشی میکند؟؟؟) یکی از بزرگترین انتقادات به متن، زیر سوال بردن قوه اختیار انسان است .... خداوند که انسان را اشرف مخلوقات معرفی کرده فرق انسان و بقیه مخلوقات را در قوه اختیار او ذکر کرده و برای قوه اختیار انسان حد ومرز سنی را در هیچ جا ذکر نکرده ...... (جایی گفته نشده مثلا از ۱۴ سال به بالا باید از قوه اختیار استفاده کند) در کجای دین اسلام و احادیث حق اظهار نظر و انتخاب راه البته با راهنمایی والد و مربی ودر چارچوب خاص برای هفت سال دوم کودک منع شده است ؟؟؟؟؟ اینکه ما کلمه عبد را تسلیم معنی میکنیم جفای بزرگی است .... البته همه ما عادت کرده ایم برای اینکه کارهایمان آسان شود صورت مسئله را پاک کنیم ....نه اینکه راهی را خلق کنیم ...... مسلم است که وقتی مجبور باشیم فکر کنیم و تمام انتخابهای که یک بچه ۷ تا ۱۴ سال را در برابر حل یک مسئله میکند را حدس بزنیم و بعد برای همه این انتخابها چارچوبی تعیین کنیم کار خیلی سخت و زمانبری است احترام به قوه اختیار کودک به این روش اوج درک کردن کودک در این سنین است واحترام به حقوق او در این روش هم قوه انتخابگری سرکوب نشده و هم جهت پذیر و چارچوب پذیر است البته بدون اجبار... وهم به تفاوتهای فردی و انتخابهای متفاوت اهمیت داده ایم.... ضمنا در این روش بچه به حال خودش واگذار نشده قوه اختیار او در چارچوب تعریف شده .... واین کار زمانبر و مشکلی است جالب اینجاست که تلخی دستور در متن ذکر شده و فقط بازیبا کردن جملات وکلمات میخواهیم تلخی آنرا از بین ببریم!!!! البته قابل ذکر است که تعیین مقررات در محیط اطراف کودک وجه مشترک هر دو نظریه است ولی در اجرا این دو نظریه (انتخابگری /پادگانی)تفاوت زیادی دارندو بازهم تاکید میکنم انتخابگری درچارچوب اجرای بسیار سخت تری دارد از متن اینطور بنظر می آید افرادی که تربیت را پادگانی تعریف میکنند درباره روش تربیت با قوه اختیار ودر چارچوب توجیه نشده اند

در کربلا کنار ضریح تو یا حسین با معرفت کسی ست که یادِ حسن کند... #امام_حسنی‌ام 🖤🍂 #مدرسه_پسرانه_هدهد