یک مقام معظم رهبری حدود سال ۷۸ می‌فرمایند که ( نقل به مضمون) در میدان سیاست و اقتصاد به آینده امیدوارم اما در عرصه فرهنگ به معنای واقعی کلمه احساس نگرانی می‌کنم و حقیقتا دغدغه دارم. در جای دیگری می‌گویند که " کار فرهنگی حتی از کار سیاسی اهمیت بیشتری دارد. مسئله‌ی فرهنگ را با کلیتش باید مسئله‌ی اول کشور به حساب آورد. ما اگر توانستیم فرهنگ این کشور را با پایه‌های مستحکم تقویت کنیم، کار این کشور روی غلتک خواهد افتاد و پیشروی این کشور در همه‌ی زمینه‌های موردنظر تضمین خواهد شد. چنانچه ما فرهنگ را اصلاح و دنبال نکردیم، به احتمال زیاد برنامه‌ریزی‌هایمان ابتر خواهد بود." من در جلسه‌ای نشسته‌ام. استاد برجسته‌ی ادبیات متعهد درحال حرف زدن است. برداشت من از حرف‌هایش این است که نه پژوهش و پژوهشگر حاذقی در این حوزه داریم که مسائل نظری را برای نویسنده تبیین کند نه منتقد خوبی که کمکش کند. همچنین مدیران درستی هم نداشته‌ایم. پل‌های ارتباطی بین یک نویسنده‌ی متعهد انقلابی با ارکان دیگر می‌لنگد. می‌پرسم پس در این سال‌ها چه کرده‌ایم و نویسنده چه بکند؟ می‌گوید خیلی کارها کرده‌ایم اما من واقعا نمی‌فهمم کدام کار؟ چون چیزی نمی‌گوید. مواردی را برای نوشتن می‌گوید که هزاران بار شنیده‌ام و انجام می‌دهم. من جمله ارتقا تجربه‌ها، مطالعه، نوشتن و غیرک. می‌پرسم که یک نویسنده یا اثر شاخص و برجسته‌ی ادبیات متعهد معرفی کند. تک به تک آدم‌هایی را که نام می‌برد می‌نویسم: فقط سه نفر! و تازه تمام آثار این سه نفر نه! اصرار می‌کنیم که اثر بگوید. لا به لای حرف‌هایشان در نهایت به هیچ می‌رسم. آن‌وسط‌ها حرف‌هایی از کتاب‌های شهدایی و تیراژ بالایشان می‌زند. جلسه تمام می‌شود و نمی‌توانم بقیه سوال‌هایم را بپرسم. دلم می‌خواهد بگویم چند درصد مردم این کتب را می‌خوانند؟ این کتاب‌ها چقدر فرهنگ این کشور را بالا کشیده؟ غیر از این است که خودمان می‌خوانیم و به به و چه چه می‌کنیم؟ چقدر اثرگذار بوده‌اند؟ چند درصد از دختران و زنان‌مان (با هر سلیقه‌‌ای) داوطلب خواندن این کتاب‌ها هستند؟ همیشه‌ی خدا می‌لنگیم. این را ننویسیم. آن را بنویسیم. فلانی با این فرد نامتعهد ارتباط دارد پس حذف است. آن یکی آن مراسم فلان چیز را گفت پس خوب نیست. چرا آقای میم باید کتابش از آن جشنواره‌ی غیرمتعهد جایزه ببرد پس یک کاسه‌ای زیر نیم کاسه‌اش هست. ما آنقدر در این چیزها محصور شده‌ایم که فرصت نکرده‌ایم نویسنده‌ی متعهد ممتاز تربیت کنیم! اگر هم بود بلد نبودیم حمایتش کنیم. همیشه‌ی خدا درحال طردکردنیم. درحال حصاربندی. برچسب زدن. آن‌ جبهه دارد پُرگاز می‌رود و رهبرمان از دغدغه فرهنگ شب‌ها خوابش نمی‌برد و ما درحال دعواییم. از نتیجه که می‌پرسیم درمقابل آن‌ها هیچ و پوچیم! یک نویسنده‌ی کاربلد نساخته‌ایم! آقا در جایی می‌گویند که " جواب کار فرهنگی باطل، کار فرهنگی حق است. در مقابل کسی که از ابزار فرهنگی استفاده می‌کند، ابزار فرهنگی لازم است! " اساتید دغدغه‌مند جبهه‌ی متعهد! حرف آقا مشخص است! باید به اندازه‌ی آن‌ها حتی بیشتر قوی شویم. مسئله را با چند کتاب خاطره که خودمان برای خودمان می‌خریم هم نیاورید! ما خیلی عقبیم. از دهه هفتاد که رهبری این‌ها را بیان کردند چند سال گذشته؟ اگر قرار است از تقریظ بگویید که تقریظ در لغت به معنای مدح و ستایش چیزی‌ست. آقا برای تمام کتاب‌هایی که می‌خوانند چیزی می‌نویسند اما اینکه کدامشان منتشر شود دست آقایان دیگری‌ست. ( که باید پرسید این انتخاب‌ها بر چه اساسی‌ست که بعضی‌شان یک ویراستاری درست و حسابی هم نشده‌اند؟) پس در تقریظ‌ها فقط نکات برجسته گفته می‌شود و این به معنی خوب بودن کتاب نیست! این حرف‌ها را من نمی‌گویم. همان استاد بزرگوار گفته‌اند. یعنی ما خودمان هم قبول داریم کتاب‌های پُرتیراژمان از نظر فرمی و تکنیکی چنگی به دل نمی‌زنند! ولی خب باید افتخار کرد! نباید گفت ما تقریبا این‌ سال‌ها کار خاصی نکرده‌ایم! پ.ن: مطالبی که از آقا نقل کردم به راحتی از کتاب " دغدغه‌های فرهنگی" قابل استناد است. https://daigo.ir/secret/41456395944 #یک #ادامه_دارد #جبهه_متعهد #ادبیات @hofreee

دو پس ما باید که قوی باشیم و با ابزار فرهنگی همانند به مبارزه برویم. اینجا چند مسئله به وجود می‌آید. آیا اصلا می‌توان از طریق داستان و رمانی که در ایران از طریق جریان چپ‌گرا و غربی وارد شده، مفاهیم و مضامین دینی را به صورت هنرمندانه ساخت؟ سوال شبیه این است که جراحان و پزشکان ما جدیدترین روش‌های درمان یک بیماری را به کار نبرند چون از غرب آمده. صنعت موشک‌سازی ما دست به کاری نزند چون اول از همه آن‌ها داشته‌اند. پس ما قادر به بومی‌سازی ادبیات هم هستیم. فقط باید راهش را یاد بگیریم. برای یاد گرفتن نباید از آثار ضعیف و متوسط شروع کنیم بلکه باید از بهترین‌ها و برجسته‌ترین‌ها آغاز کنیم. حالا چرا ما با آن‌ها ارتباط نمی‌گیریم؟ چون سلیقه‌مان در حد متوسطی مانده. با فاکتورهای یک اثر فاخر آشنا نیستیم. رهبری دوباره در جایی می‌فرمایند که " آن کسانی که تصور می‌کنند انقلاب اسلامی ایران با ادبیات و با هنر سرو کاری ندارد، ربطی ندارد، خیلی پرت‌ از معرکه‌اند. این انقلاب بیش از همه به یک ادبیات قوی، به یک فرهنگ غنی نیازمند است. به یک هنر سطح بالا که نداریم؛ به شدت نیازمندیم." حتی به ما می‌گویند که در چه بخش‌هایی و چطور باید پیشرفت حاصل شود: " متولیان امور فرهنگی کشور باید تلاش کنند که در دو بخش پیشرفت کنند؛ یک بخش گسترش کمّی فرهنگ در داخل آحاد و نفوس مردم است. گسترش کتاب‌خوانی، گسترش کتاب و کتابخانه، افزایش مدارس و پژوهشگاه‌ها و... بخش دوم گسترش و توسعه‌ی کیفی فرهنگ است. ما لازم است که مردم را کتاب‌خوان کنیم، اما از این واجب‌تر آن است که استعداد نویسندگی را در بین مردم بیابیم و تولید کتاب کنیم." حالا کتاب در چه زمینه‌ای؟ " مثلا در زمینه‌ی قصه و داستان. داستان مقوله‌ی خیلی مهمی است. رژیم‌هایی که مدعی بودند با مسائل ایرانی سر و کار دارند ( آن‌ها اسلام را مدعی نبودند ولی بالاخره دم از ایرانی‌گری که می‌زدند) نتوانستند در زبان فارسی که زبان ملی ایران است، چیزی را عرضه و تولید کنند که قابل ترجمه به زبان‌های دیگر باشد. ما در آن قسمت‌ها خیلی ضعیف هستیم. " دوست بزرگواری که ته هدفت را نوشتن کتب کم‌جانی در آن نشر متوسط گذاشته‌ای! آقا دنبال اثری از توست که آنقدر قوی باشد که قابلیت ترجمه به زبان‌های دیگر را داشته باشد. می‌توانی کتاب متعهدی به تعداد انگشتان دست معرفی کنی که چنین ویژگی‌ای داشته باشند؟ بزرگواری که کتاب چهلم و پنجاهمت که به هیچ دردی نمی‌خورد درحال چاپ است، برای چه کسی می‌نویسی؟ هنرجوی نویسندگی که تن به خواندن آثار خوب نمی‌دهی، سعی در یادگیری درست تکنیک‌ها نمی‌کنی، برای چاپ اثر عجله داری، فقط دنبال رزومه‌ای، متاسفانه ضعیف می‌مانی! ممکن است روزگاری آدم‌هایی اطرافت پیدا شوند اما جریان‌ساز و اثرگذار روی طیف زیادی از آدم‌ها نیستی. فرهنگ کشورت را بالا نمی‌کشی. حالا چه کنیم؟ اگر اهل کتاب خواندن نیستی، لطفا بخوان. لطفا بهترین‌ها را بخوان. اگر مواجهه با آن‌ها سخت است، کم‌کم سلیقه‌ات را تربیت کن. آرام آرام ارتقا بده. در جمع‌های کتابخوان باش. اگر علاقمند به نویسندگی هستی، امتحانش کن. برایش هزینه کن. تلاش کن. استمرار داشته باش. این میدان کم از میدان جنگ نیست. سعی کن قوی‌ترین در همه جا باشی نه فقط جبهه‌ی متعهد. بزرگواری که نه می‌خواهی بخوانی و نه بنویسی. مشکلی نیست. فقط اگر به قول خودت پیرو خط ولایتی، از جوانی که دغدغه‌ی خواندن و نوشتن دارد حمایت کن. با جمله‌هایی مثل " این همه کتاب می‌خونی کجا رو بگیری؟ نویسنده بشی که چی؟ داری وقتتو تلف می‌کنی. دین و ایمونت رو به باد ندی. خیلی بیکاری! پول برای کتاب میدی که چی؟ مثلا خیلی روشنفکری و....." دیگران را سست نکن! منتقد انقلابی و ولایی! لطفا ایرادهای بنی‌اسرائیلی نگیر. به جای نقد غیرسازنده، گاهی راهی نشان بده. به جای حرف، گاهی بساز! به جای ارائه‌ی نظریه‌های غیرعملی، بیا وسط گود. https://daigo.ir/secret/41456395944 #دو #جبهه_متعهد #ادبیات @hofreee

میشه دو متن بالایی رو درصورت تایید بفرستید به اهلش و پخش کنید؟ :)

شما فقط رهبر من نیستی. شما روشنفکرترین آدمی هستی که در این عصر نفس‌ می‌کشه. الهی حنجره‌هامون خرجِ شما بشه. الهی قلم‌هامون از آرمان‌های شما بنویسه. الهی تهش تابوت‌مون با پرچم وطن‌مون پوشیده بشه و دستای شما با رضایت خاطر و غرور روی مزارمون ضربه بزنه. #نهم_دی #ره‌بر #کاش‌فقط‌عکس‌شما‌رو‌دیوار‌اتاقم‌نباشه @hofreee