دوست داشتن یک‌ نفر، یا یک عقیده و یا یک مرام و اندیشه، شبیه نقل مکان کردن به یه خانه‌ست. اول عاشق همه‌ی چیزهایی می‌شوید که در آن خانه برای شما تازگی دارند. بعد به مرور زمان دیوارها فرسوده می‌شوند. درها و کمد‌های چوبی از بعضی قسمت‌ها پوسیده شده و صدا می دهند، و می‌فهمی که دیگر دلبستگی ات به آن خانه، به خاطر امکانات و کمالش نیست، بلکه به خاطر عیب و نقص‌های آن هم هست. انگار تمام سوراخ سنبه‌هاش رو یادگرفته‌ای. درست می‌دانی چطور کاری کنی که وقتی هوا سرد شد، کلید توی قفل گیر نکند، اگر پشت در ماندی چگونه آن را باز کنید یا در کمد رو چطور باز کنید که جیرجیر نکند. اینها رازهای کوچیکی هستند که آن خانه را مال آدم می‌کنند. خانه‌ای که دیگه به آن عادت کرده‌ای. خانه‌ای که برای تو سرپناهی امن و دوست‌داشتنی است... بسیاری از داشتنی ها، همینطور هستند... شاید کاستی هایی داشته باشند اما همان ها پناه انسان هستند. قدر خانواده و اطرافیان و دوستان و سایر نعمت‌های به ظاهر قدیمی خود را بدانیم. نکند به بودن شان عادت کرده و شکرگزار نباشیم. باما همراه باشید 🔰 https://eitaa.com/joinchat/3612409958Cb7831b5a24 #توجه_به_داشته_ها #مدیریت_ذهن #مثبت_نگری