eitaa logo
نویسندگان حوزوی
3.3هزار دنبال‌کننده
6.4هزار عکس
520 ویدیو
182 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🌤نوشتن، هوای تازه است و نویسندگی، نان شب. 🍃#مجله_ی_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه نخبگان و اندیشوران #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای 👇 ارتباط @Jahaderevayat
مشاهده در ایتا
دانلود
به منتخبین و ستادهای تبلیغاتی‌شان 👈 آقای نماینده! قول و قرارها فراموش نشودزهرا ابراهیمی انتخابات تمام شد. پوسترها، جمع شدند. قول و قرارها، از در و دیوار شهر پاک شدند! زباله‌گردها، وعده‌ها را ریختند توی گونی‌ها! و بردند تا بفروشندش! خوش به حال آنکه وعده می‌خرد! حتما گران‌تر میخردش! حالا همه‌چیز به حالت قبل برمی‌گردد! جز یک چیز که نباید شبیه قبلش شود و آن تعهد نماینده‌ای است که رأی می‌آورد. او حق ندارد، وعده‌هایش را فراموش کند. @HOWZAVIAN
7.18M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. 🌻 نهمین جشنواره حضرت ابوذر استان قم برگزار شد 🖌معرفی داوران👆 و ... @HOWZAVIAN
🔹تأملی در سه‌گانه علم و معاش و ثروت ✍️ حمید احتشام‌کیا 🔸این یادداشت را برای کسانی نگاشته‌ام که می‌دانم، دل در بند علم و دانستن دارند، اما نمی‌دانند تکلیف‌شان با معاش‌شان چیست. دائما از خود می‌پرسند: «علاقه ما به علم‌آموزی و نظرورزی دُرست، اما معاش‌مان را چه کنیم؟ تکلیف‌مان با مقوله پول و ثروت چه می‌شود؟» 🔹هنوز هم هستند کسانی که در اعماقِ دلشان، عطشی نسبت به کسب دانش احساس می‌کنند. فرقی نمی‌کند که موضوع آن چه باشد؛ طبیعیات باشد یا ریاضیات یا الهیات؛ آموختن تمام اینها -فارغ از معنای امروزیش- در سنت فکریِ ما علم و حکمت نامیده شده است. 🔸می‌خواهم نظری گذرا بر یک پرسش کلیشه‌ای، اما کهنه و سنتی بیاندازم و بر دلالت‌های پیدا و پنهان آن تأکیدی دوباره کنم. علم بهتر است یا ثروت؟ 🔹حتما انشاهایی با این موضوع نوشته‌اید یا شنیده‌اید و حتما دراین‌باره بحث و گفتگوهای فراوانی داشته‌اید. اما تا به حال شنیده‌اید یا خوانده‌اید که این پرسش که در طول تاریخ مطرح بوده و است چه رازی در دل دارد و چه پیامی برای دوران؟ 🔸هستند کسانی که پاسخ چنین پرسشی را آنقدر واضح می‌دانند که طرحش را مسخره می‌کنند، اما به نظر شما طرح این پرسش از سوی فرزانگان در طول تاریخ چه رازی در دل دارد؟ 🔹تا به حال از خود پرسیده‌اید: «اگر طرح این پرسش و پاسخش به آن سادگی بود که می‌دانید، چرا شخصیتی چون امیر مؤمنان علی علیه‌السلام -که علم با همه بی‌کرانیش در محضرش به نهایت می‌رسد- باید این پرسش را مطرح کرده و بر پاسخش تأکید کند؟ (نهج‌البلاغة، حکمت 147) 🔸اجازه دهید رازی از این پرسش برایتان آشکار سازم. طرح تاریخی این پرسش نشان از یک دورافتادگی و جدایی بنیادین بین این دو از ابتدا دارد. اگر بین علم و ثروت چنینی دیوار بلندی حائل نشده بود و اگر مقصد و منزل آن دو آن‌قدر از یکدیگر دور نبود، نمی‌باید پرسیده می‌شد این بهتر است یا آن؟ این پرسش خود گویای دو مسیر کاملا متفاوت و دو مقصد کاملا متباین است. 🔹اما رازی که در این پرسش وجود دارد آن است که در ابتدای تقدیر علم را به خردمندان و ثروت را به احمقان دادند. احمق‌ها حتما از شنیدن این پیام برآشفته خواهند شد و ساکت نخواهند نشست، اما این حقیقتی نهفته در دل یک پرسش تاریخی است. علم را به اهلش دادند و ثروت را نیز و این‌دو در آغاز از هم دور افتاده و هرگز در یکجا جمع نمی‌شوند. واقعا اگر علم و ثروت قابل جمع بود، چقدر طرح این پرسش مضحک و مسخره بود! 🔸البته باید توجه داشت حقیقت علم و حکمت غیر از فناوری و تکنولوژی است. همان‌طور که دانشمند غیر از تکنوکرات و تکنسین است. علم و حکمت فهم عالم است و فناوری و صنعت تصرف در عالم. 🔹بعضی گفته‌اند: «علم، تولید ثروت می‌کند». هیچ علمی ثروت تولید نمی‌کند. این صاحبان ثروت‌اند که از علم استفاده می‌کنند و ثروت خود را توسعه می‌دهند و البته بخش ناچیزی از آن را در اختیار طالبان و شیفتگان علم قرار می‌دهند تا از شهد آن مکیده، اثر و عسل علمی تولید کنند. اثرش (کتاب و دفتر) برای خودشان و عسلش (فناوری و تکنولوژی) برای اهل ثروت و این همان خدمات متقابل علم و ثروت است. 🔸اما داستان معاش از داستان ثروت متفاوت است. طالبانِ علم باید معاش‌شان را تدبیر کنند. امر معاش یعنی اکتفای حداقلی و امر ثروت یعنی طرح و برنامه‌داشتن برای جذب پول. محدث کلینی در کافی این حدیث را از امام صادق علیه‌السلام نقل کرده است: «خدای تعالی رزق احمقان را توسعه داد تا عاقلان عبرت گرفته و بدانند که دنیا نه با عمل به چنگ می‌آید و نه با حیله [چون احمق هیچ‌یک را ندارد] (کافی، ط-الاسلامیة، ج5، 83). 🔹علم‌آموزی فراغت می‌خواهد و جذب ثروت اشتغال دائم و باید در نهایت یکی را انتخاب کرد. اگر علم ‌آموزی را انتخاب کردید، پس باید در امر دنیا به قدرالمعاش اکتفا کنید. @HOWZAVIAN
"شجاع و زمان شناس" یعنی کسی که بتواند با درخت کاشتن در حیاط حسینیه‌ای در تهران، موشک هایپرسونیک روانه تل‌آویو کند. ✍️طلبه‌ی قم(محمد مختاری) @HOWZAVIAN
🔻مسئولیت مهم حوزه های علمیه چیست؟ 🔻دغدغه اصلی حوزه علمیه و فضلای حوزه چه باید باشد؟ 🔻چه هویتی تفاوت میان حوزه علمیه پس از انقلاب با قبل از انقلاب را نشان می دهد؟ ✍️ بهروز دلاور آنچه بنده به ذهنم بود عرض کنم این بود که حوزه‌های علمیّه مرکز آموزش اسلامند؛ بالاخره دین باید فهمیده بشود، شناخته بشود، دانسته بشود، عمق‌یابی بشود، [لذا] مرکز لازم دارد؛ این مرکز، حوزه‌های علمیّه‌اند که عالِم دینی درست میکنند. حوزه‌های علمیّه، مرکز تعلیم اسلامند. اسلام فقط معرفت نیست، تعهّد به عمل و تحقّق احکام اسلام هم جزو اسلام است؛ یعنی یک وقت هست که ما اسلام را -که میخواهیم در حوزه یاد بگیریم- فقط عبارت میدانیم از اصول و فروع و اخلاق و همینهایی که هست -[که] واقعیّت هم همین است؛ [یعنی] اصول دین، فروع دین، ارزشهای اخلاقی، سبک زندگی، آئین حکمرانی، اینها همه جزو اسلام و جزو معارف اسلامی است- خب اینها را باید برویم در حوزه‌ی علمیّه یاد بگیریم.‌ لکن این [برداشت] درست نیست؛ این بخشی از کار حوزه‌های علمیّه است؛ چرا؟ چون این بخشی از اسلام است؛ بخش دیگرِ اسلام عبارت است از محقّق کردنِ این حقایق در متن جامعه، در متن زندگی مردم، یعنی هدایت؛ این بخشی از اسلام است دیگر. اسلام فقط توحید به معنای علم توحید با همان عمق و معرفتِ عرفانی و فلسفی و [مانند] اینها نیست، بلکه اسلام عبارت است از استقرار توحید در جامعه؛ یعنی جامعه موحّد بشود؛ این هم جزو اسلام است. 🔗 متن کامل در این صفحه @HOWZAVIAN
🔴 سخنی با وکلای ملت در دوازدهمین دوره مجلس ✍️ حسین انجدانی، عضو تحریریه مدادالفضلاء سجده‌ی سپاس بر آستان باری می‌برم که به عنایت و هدایت او، مردم انقلابی میهن عزیز، بار دیگر با آگاهی و با اراده و عزم ملی پای صندوق‌های رای آمدند و ضمن مأیوس سازی دشمنان و خنثی نمودن توطئه آنها، سکان تقنین را به مردان جهاد و جدیت سپردند. این کمترین این رخداد مبارک، حضور پرشور و توام با شعور و همراه با روح حماسی مردم در انتخابات ۱۱ اسفند و در باشگاه و جشن ملی عظیم گزینش وکلای ملت برای یک دوره قانون گذاری، را اولاً به آحاد ملت شریف ایران اسلامی و ثانیاً به خادمین و منتخبین محترم دوره‌ی دوازدهم مجلس شورای اسلامی تهنیت عرض می‌کنم. امیدوارم در سایه‌ی الطاف الاهی و عنایات خاصه‌ی حجت حاضر حق (عج)، رهنمودهای راهبردی زعیم حکیم امت (دام ظله الوارف)، و با تدبیر و تلاش نمایندگان ملت این فرصت «دیریاب» و «زودگذر» به مجالی مغتنم برای تقریب سیر و سیرت مجلس به وضعیت آرمانی، بدل گردد. از باب اغتنام فرصت، چند نکته را تقدیم نمایندگان محترم بویژه جناب آقای حسین حق‌وردی نماینده منتخب حوزه مشق (ملارد، شهریار،قدس) می‌کنم، و امید دارم این نکات از سوی ایشان و نمایندگان متعهد به عین عنایت نگریسته، مورد توجه قرار خواهد گرفت. 🔗 متن کامل در این صفحه @HOWZAVIAN
سیاست زدگی فرهنگ در جامعه ایران ✍️ محمدصادق خرسند دیروز خبری درباره حضور داور زن در دربی دو تیم بزرگ پایتخت منتشر گردید که واکنش های زیادی را در پی داشت. دربی که گویا قرار است در مقابل دیدگان رئیس فیفا برگزار شود. بعد از عادی سازی حضور بانوان در ورزشگاه ها، نوبت حضور داوران زن است که گفته می شود از دستورات فیفا برای جلوگیری از محرومیت فوتبال ایران است. این خبر و بی تفاوتی غیر قابل انکاری که در برابر شکستن پرده حجاب در جامعه مشاهده می شود، نشان از اوضاع آشفته فرهنگی کشور دارد که کمترین حاصل آن جامعه ای دو قطبی بوده است. بدون تردید، حضور عریان سیاست در صحنه فرهنگ بدون در نظر گرفتن ملاحظات لازم، سیاست زدگی آن را به دنبال داشته است. انقلاب اسلامی به عنوان انقلابی فرهنگی، به دنبال فرهنگ سیاسی بود نه فرهنگ سیاست زده؛ پدیده ای که وضع غالب این روزهای فرهنگ ایران است. به نظر می رسد زمان تجدیدنظر در حکمرانی فرهنگی فرارسیده و تا دیر نشده باید اقدامات اصلاحی صورت گیرد؛ در غیر این صورت انقلاب اسلامی از وجه فرهنگی خود تهی خواهد شد. وجهی که ویژگی منحصر به فرد انقلاب ایران بوده است. @HOWZAVIAN
🔴 چقدر سخت است شنیدن برخی از ذهنیت‌ها ✍️ احمد شعبانی 🔹 چقدر سخت است در سایۀ حکومتی زندگی کنی که مردم‌سالاری چنان حاکم باشد و رأی و نظر مردم آنقدر تعیین‌کننده که در خرداد 76 علی‌رغم نظر قریب به اتفاق بزرگان و چهره‌های سیاسی و مذهبی، خاتمی رئیس‌جمهور شود؛ و در تیر 84 رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در انتخابات از یک شهردار کم‌سابقه و بی‌پشتوانه شکست بخورد؛ و در اسفند 94 آیت‌الله مصباح و آیت‌الله یزدی از ورود به مجلس خبرگان رهبری بازمانند؛ و در اسفند 1402 آیت‌الله آملی لاریجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در استان خود برای ورود به خبرگان رأی نیاورد؛ و برادر شهید باهنر در کرمان و فرزند شهید مطهری در تهران و آن چهرۀ مشهور در رشت اجازۀ ورود به مجلس شورای اسلامی را نیابند؛ و با این همه، برخی این نظام را توتالیتر، رهبری این نظام را دیکتاتور و انتخابات را در این کشور، تشریفاتی بخوانند! 🔹 و چقدر سخت است در سایۀ حکومتی زندگی کنی که عدلیه‌اش، فرزندان مقام دوم خود را به پای میز محاکمه می‌کشاند و نزدیکان برخی از بزرگترین مهره‌های این نظام را به زندان می‌افکند و شاخ سلطان‌های سکه و دلار و غیره را می‌شکند، اما برخی این القاء را باور کنند که عدالت فقط برای بیچارگان و بی‌کسان است نه برای آقازاده‌ها و نورچشمی‌ها! 🔹 و چقدر سخت است در سایۀ حکومتی زندگی کنی که در طول 45 سال، با وجود هشت سال جنگ تحمیلی و تمامی کارشکنی‌های بین‌المللی و تحریم‌های به‌اصطلاح فلج‌کننده و تهاجم‌های فرهنگی، اقتصادی و رسانه‌ای، این کشور را در 11 مورد ـ مانند تولید پودر استخوان، تولید ایمپلنت چشمی، ساخت پروتز عصبی و ... ـ در جایگاه اول جهان قرار داد؛ و در 7 مورد ـ مانند ساخت تانک، تولید پرینتر سه‌بُعدی میکروسکوپی و ... ـ در جایگاه اول منطقه؛ و در 10 مورد ـ مانند تولید هواپیماهای استراتژیک خورشیدی، تکنولوژی بیودیزل و ... ـ در جایگاه دوم جهان؛ و در 6 مورد ـ مانند تولید دکل انتقال برق، استخراج سلول‌های بنیادی از دندان شیری و ... ـ در جایگاه سوم جهان؛ و در 4 مورد ـ مانند ساخت موشک‌های دوربرد، تولید داروهای بیوتکنولوژیک و ... ـ در جایگاه چهارم جهان؛ و در 7 مورد ـ مانند تعمیر کابل‌های فیبر نوری در اعماق دریا و ... ـ در جایگاه پنجم جهان قرار داد و ششمین جایگاه جهان را در تولید زیردریایی، هفتمین جایگاه جهان را در حوزۀ نانوتکنولوژی و انعقاد موضعی خون، هشتمین جایگاه را در قدرت‌های فضایی و تولید اورانیوم بالای 20 درصد، نهمین جایگاه جهان را در چرخۀ کامل فضایی، دهمین جایگاه جهان را در بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های جهان و ساخت توربین و فناوری لیزر و پیوند ریه و غیره، یازدهمین رتبۀ جهانی تولید علم را در رشته‌های مهندسی هوافضا، انرژی اتمی و شیمی، و رتبه‌های زیر بیست تولید علم را در پنج رشتۀ دیگر کسب نمود و در 32 حوزۀ صنعتی، ایران را جزو تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات قرار داد؛ و اینها همه غیر از قدرت سیاسی و عمق استراتژیک ایران در منطقه و جهان است که مورد اذعان حتی دشمنان جمهوری اسلامی است؛ و با وجود این همه پیشرفت، طوری القا نموده‌اند که برخی مردمان ما گمان می‌کنند در مرکز نفرین عالم زندگی می‌کنند و بدبخت‌تر از آنها پیدا نمی‌شود و جمهوری اسلامی، حکومتی ناکارآمد است! 🔸 جالب است بدانیم حتی در اقتصاد و معیشت و قدرت خرید مردم که همگی قبول داریم دچار ضعف و مبتلا به تورم و گرانی هستیم، بر اساس آمار بین‌المللی منتشرشده در صفحۀ W0rld of Statistics، ایران نوزدهمین اقتصاد دنیا با تولید ناخالص داخلی 1.81 تریلیون دلار (1800 میلیارد دلار) بر اساس شاخص قدرت خرید است. 🟢 حقیقتا چقدر سخت است شنیدن برخی از ذهنیت‌هایی که برای مردم عزیز ما ساخته‌اند. @HOWZAVIAN
شهید بهشتی که الآن اپوزسیون از او سعی در نشان‌دادن تصویری غیر همراه با ج.ا دارد و طرفداران منتقد نظام هم سعی در نشان‌دادن چهره‌ای روشن‌فکر(به معنای غلط) از او دارند، در زمان حیاتش بعد از انقلاب هدف اصلی تخریب رسانه‌ای دشمن داخلی و خارجی بود! آن‌قدر که برخی انقلابی‌ها بر صورتش چنگ می‌کشیدند. غرض این‌که، اولا اغلب متفکران در زمان حیات‌شان ناشناخته می‌مانند و بعد از مرگ‌شان شناخته می‌شوند. و ثانیا اپوزسیون به سمت او چرخش نکرده؛ بلکه اکنون تضعیف و دشمنی‌کردن با ج.ا را در گروی مخالف نشان‌دادن حلقه‌ی اصلی انقلاب با سیاست‌های نظام می‌بیند که از حیث اندیشه‌ای نظام را تهی جلوه دهد. غصه این‌که ما نیز فریب می‌خوریم و برای خوب جلوه‌دادن و رفع اتهام از خود و نظام، چهره‌ای تحریف شده از اندیشمندان‌مان می‌سازیم. وگرنه کیست که نداند رئیس مجلسی که قانون اساسی را تدوین کرد همین بهشتی روشن‌فکر امروز و دگم و تروریست دیروز بود! @HOWZAVIAN
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
. 🔴 دروغ بزرگ یک عکس از سیستان و بلوچستان 📌دکتر مجید نقدی، نویسنده حوزوی و مدرس روزنامه‌نگاری در سومین نشست از سلسله نشست‌های «علوم شناختی و رسانه» به موضوع «فاصله میان واقعیت تا بازنمایی واقعیت» پرداخت. 🖌 این نشست به همت مؤسسه همشهری در تهران برگزار ‌شد. @HOWZAVIAN
. الهیات هنر و رسانه و اقدام خوب دفتر تبلیغات خراسان رضوی @HOWZAVIAN
🔹رسانه به‌مثابه هنری در قله هِرَم ✍️حمید احتشام‌کیا 🔸در این یادداشت به تحلیلی از چیستی و ماهیت رسانه و مقایسه آن با رسالت هنر در گذشته پرداخته‌ام تا از این طریق، ذاتِ زینت‌گر رسانه را نمایان‌تر از قبل بنمایانم. 🔸خوب است بدانید هنر به روایتی اصیل در فرهنگ ما و چه‌بسا در سایر فرهنگ‌ها، چیزی نیست که ارزش بالذات داشته باشد. یعنی هنر امری اصیل نیست، بلکه قرار بود اصیل‌نما باشد. هنر، همیشه نقشِ زینت‌گری برعهده داشته است. یعنی کسی هنر را برای هنر نخواسته است، هنر را برای این می‌خواهند که با آن، چهره امرِ اصیل را بیارایند تا توجه‌ها به سمت‌و سوی آن جلب شود. 🔸کار هنر نشان‌دادن امر اصیل از طریقِ زینت‌بخشیدن به آن است. هنر، زینت می‌بخشد تا توجه را جلب کند. هنرِ شعر، متنِ اصیل را به نظم می‌کشد و هنر خوشنویسی، خوش‌ می‌نویسدش و هنر آواز، خوش‌ می‌خواندش. 🔸هنرِ شعر، هر متنی را نظم نمی‌دهد. هنرِ خوشنویسی هم هر لاطائلات و اباطیلی را خوش ننویسد. هنر شعر و هنر خوشنویسی قرآن حافظ و گنج نظامی را زینت می‌دهد تا دیده شود و در اذهان باقی بماند، اما سگ ولگرد را رها می‌کند تا گم شود که در حدیث آمده است: «الباطل یموت بترک ذکره». آری هنر، ذکر و یادآوری امر اصیل است. 🔸هنرِ تهذیب در خدمت امر نفیس است، نه هر مزخرف مُهملی که نگاشته شود. رسم بود متون اصیل، از قرآن تا متون حدیثی و فقهی و فلسفی، تهذیب می‌شد. تهذیب می‌شد تا جذاب شود. جذاب می‌شد تا هوس شود. هوس که شود، خوانده می‌شود، خوانده که شود، فهم می‌شود؛ تربیت می‌شود؛ و خلاصه می‌شود آنچه باید بشود. اما هنر قرار نبود هر بی‌سر و پایی را ... 🔸ناگفته نماند که امر اصیل، برای اهلش آن‌چنان نمایان و جذاب است که حاجت مشّاطه نیست روی دل‌آرام را؛ اما در فرهنگ اسلامی، قصد بر هدایت و جذب حداکثری است. پس هنر را مشاطه‌گری آموختند و مأمورش کردند که امور اصیل را لایه به لایه بدرخشاند. 🔸به هنر دستور دادند مسجد را زینت‌ کند، محراب را طرحی زند تا معراج در آن دیده شود. بی‌جهت نیست که حرم اهل‌بیت علیهم‌السلام پر از هنر است. هنرمندان همگی در خدمت امر اصیل بودند. مثلا وقتی قرار شد چیزی از شخصیت امام به‌مثابه امر اصیل نمایان شود، شهریار شعر را فرمان دادند که همایِ رحمت به‌نظم کشد یا فرشچیانِ عرش را گفتند که نقش آن جناب برکشد یا طلا و نقره را موم کند، آستان و ضریحش زرکوب کند. 🔸هنر که کارش روایتی جذاب از امر اصیل بود، رفته‌رفته دچار اعوجاج و کژی شد، نامش شد رسانه و کارش شد مشاطه‌گری امر قبیح. رسانه همان هنر است. لایه‌ به لایه امر را می‌پروراند تا دیدنی شود و پذیرفته شود. به نظرم رسانه آخرین ورژن و کامل‌ترین نوع از هنر است. همه هنرها را درهم‌آمیخته و خود را به عنوان زینت الزَّیِّنات درآورده است. او حالا می‌تواند هر چیزی را آن‌چنان بدرخشاند و بیاراید که کمتر کسی در مقابلش تاب‌آورد. من معتقد نیستم رسانه ذاتا به دنبال نیکو جلوه‌دادن امر قبیح است، بلکه گمان می‌کنم هنر و رسانه در این دوران از رسالتش عدول کرده، بیشتر به تدلیس و فریب مایل شده است. 🔸رسانه اکنون و در این دوران اوج هنر است. رسانه قله هِرَم هنر است. او اکنون می‌تواند امر زشت را زیبا و امر زیبا را زشت جلوه دهد. رسانه چنان به امور رنگ و طعم می‌دهد و چنان ذائقه را تسخیر می‌کند که واقعا برای تماشای چهره اصیلِ امور از پشت این همه رنگ و لعاب، بصیرت لازم است. بصیرت کسب کنید. @HOWZAVIAN