✅خواجه نصیرالدین طوسی، آن‏چنان كارش را تنظيم كرده بود كه همه كارها برايش يا واجب مى‏شد يا مستحب. ▫️... درجه بالاتر اين است كه انسان خودش را از گناهان صغيره هم حفظ و نگهدارى كند. بالاتر اينكه از مكروهات هم خود را نگهدارى كند، يعنى طورى خودش را نگهدارى مى‏كند كه هيچ‏وقت مكروهى هم بجا نمى‏آورد. البته اين بدون تنظيم كردن زندگى به دست نمى‏آيد؛ يعنى انسان طورى عمل مى‏كند كه هميشه هرچه عمل كند يا واجب است يا مستحب يا مباح، و حتى مباح هم ممكن است نباشد؛ ▫️كه #علامه_حلّى مى‏گويد من يازده سال با خواجه #نصير_الدين_طوسى زندگى كردم، يك مباح از او نديدم. نه اينكه يك آدم دورى‏گزين از همه چيز بود، بلكه آن‏چنان كارش را تنظيم كرده بود كه همه كارها برايش يا واجب مى‏شد يا مستحب. اگر مى‏خوابيد آن خواب برايش مباح نبود، حتماً مستحب بود، چون در وقتى مى‏ خوابيد كه به خواب نياز داشت. اگر غذا مى‏خورد، آن غذا را وقتى مى‏خورد و آن‏چنان مى‏خورد كه آن غذا را بايد مى‏خورد، خوردنش بر او واجب يا حد اقل مستحب بود؛ و لباس كه مى‏پوشيد و حرف كه مى‏زد [همين‏طور.] يك كلمه حرفش حساب داشت. حرفى كه هيچ اثر نداشت نمى‏ گفت. پس او حرف مباح نداشت؛ حرفى كه مى‏گفت يا واجب بود يا مستحب. ♨️البته #بالاتر از اين، اين است كه انسان تقوا داشته باشد حتى از غير خدا، تقوا داشته باشد از توجه به غير خدا، تقوا داشته باشد از #غفلت_خدا. اينها همه مراتب تقواست. اين است كه در قرآن مراتب [براى تقوا] ذكر شده است. 📚شهید مطهری، آشنایی با قرآن، ج ۶، ص: ۱۷۷ #اندیشه_مطهر #مراقبه