باید روضه علی اصغر خواند بخاطر کودک هایی که پرپر شده اند اما نه، باید روضه رباب خواند برای مادران داغ دار غزه و یا نه باید روضه عباس خواند برای عموهایی که اب از دست داده اند اما نه باید روضه زینب بخوانیم برای زنانی که مردی برایشان نمانده است و شاید هم باید روضه بخوانیم برای دخترک هایی که همچون رقیه پدر از دست داده اند . نمیدانم چه روضه ای بخوانم تا دلم آرام بگیرد . دلم‌می خواهد فریاد بزنم صدایم فریادی باشد برای ان فریادی که در زیر آوار خفه شد نمیدانم چگونه می توانم تاب بیاورم عاشورایی دیگر است ماجرای غزه ، حتی در ان زمان به بیماران رحم کردند و امام سجادمان باقی ماند اما در عاشورای امروز به بیمار و بیمارستان هم رحم نکردند زدند ،حمله کردند ، کشتند بیمارستان را بر سر نوزادان تازه متولد شده آوار کردند ، بِایِّ ذنبِ قُتِلَت اما یک چیز درمیان عاشورای زمانه و عاشورای حسینی مشترک است که ما باز هم شنونده ایم و مولایمان تک تک صحنه ها را می بیند پا به پای مادران داغدار عزاداری می‌کند برای دختران بی پناه ،پناه می‌شود و برای مردان درد مند ،پدر خدایا چقدر دیگر باید قربانی دهیم که اذن ظهور دهی؟؟ تا به امروز سعی می‌کردم در خلوت قلبم را آرا‌م کنم و برایشان دعا کنم اما امشب ،تاب از کف داده ام امشب وقت استغاثه است خدا را به خون های مظلوم شهدا قسم دهیم تا در ظهور منتقم آل الله تعجیل بفرماید... 📝 متن ۱۳۵_۰۳ #خط_روایت #روایت_مردمی #طوفان_الاقصی