🌀کدام کتاب اخلاقی را بخوانیم؟ از کدام عالم اخلاق استفاده کنیم؟ 🔹اى عزيز، شيطان تو را وسوسه نكند و به آنچه دارى قانع ننمايد، قدرى حركت كن و از صورت بى‌مغز و قشر بى‌لبّ تجاوز نما، و ذمايم اخلاق خود را و حالات نفسانيه خويش را تحت مطالعه و مداقه قرار بده، و با كلمات ائمه هدى عليهم السلام و كلمات بزرگان علما انس بگير كه در آن بركاتى است. 🔹فرضاً كه از عرفا كسى را به بزرگى نمى‌شناسى، از علماى بزرگ معرفت و اخلاق، آنها را كه پيش همه علما مسلّمند پيروى كن؛ مثل: 1⃣جناب عارف باللَّه و مجاهد فى سبيل اللَّه، مولانا سيد بن طاوس- رضي اللَّه عنه؛ 2⃣و مثل مولانا عارف باللَّه و سالك إلى اللَّه، شيخ جليل بهائى- قدس سره؛ 3⃣و شيخ ارباب معرفت، مولانا محمد تقى مجلسى- رضوان اللَّه عليه؛ 4⃣و شيخ محدثين، فرزند بزرگوار او، مولانا مجلسى- رحمه اللَّه. ▫️كتاب شرح فقيه مولانا مجلسى اول، كه يكى از كتابهاى نفيس جليل القدر است و فارسى، مطالعه نما، و اگر نفهميدى، از اهلش سؤال كن كه در آن كنزهايى از معرفت است؛ 5⃣ و 6⃣و همين طور كتب عزيزه شيخان جليلان نراقيان؛ 7⃣و از علماى معاصر، كتب شيخ جليل القدر، عارف باللَّه، حاج ميرزا جواد تبريزى- قدس سره- را مطالعه كن؛ 🔹شايد ان شاء اللَّه از اين تأبّى و تعسّف خارج شوى، و چون نويسنده خالى از همه مقامات معرفت و انسانيت، عمر را به بطالت نگذرانى؛ 🔹كه خداى نخواسته اگر با اين حال از اين عالم منتقل شوى، دنبال آنْ حسرتها و پشيمانيهايى است جبران ناپذير، و ظلمتها و كدورتهايى است بى‌منتها. 📚امام خمینی، سر الصلاة ص 40 #در_مدرسه_امام_خمینی #اخلاق_و_عرفان @almorsalaat

🌀#اخلاق_و_عرفان| اگر انسان بخواهد لذتهاي معنوي و الهي را در اين دنيا درک کند، چاره‌‌‌‌‌اي ندارد جز اينکه از لذتهاي مادي و جسماني کسر کند. ▫️ما يک سلسله لذتهاي معنوي داريم که معنويت ما را بالا مي‌‌‌‌‌برد. براي کسي که اهل تهجّد و نماز شب باشد، جزو صادقين و صابرين و مستغفرين بالاسحار باشد، نماز شب لذت و بهجت دارد. آن لذتي که يک نفر نمازشب‌‌‌‌‌خوان حقيقي و واقعي از نماز شب خودش مي‌‌‌‌‌برد، از آن‌‌‌‌‌ اسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ اتوبُ الَيه‌‌‌‌‌ها مي‌‌‌‌‌برد، از آن‌‌‌‌‌ الْعَفْوگفتن‌‌‌‌‌ها و ياد کردن و دعا کردن‌‌‌‌‌هاي حداقل چهل مؤمن مي‌‌‌‌‌برد، و آن لذتي را که از آن‌‌‌‌‌ يا رَب يا رَب‌‌‌‌‌گفتن‌‌‌‌‌ها مي‌‌‌‌‌برد هيچ وقت يک آدم عياش که در کاباره‌‌‌‌‌ها مي‌‌‌‌‌گردد احساس نمي‌‌‌‌‌کند. لذت آن نماز شب‌‌‌‌‌خوان خيلي عميقتر، نيرومندتر و نشاطبخش‌‌‌‌‌تر است. ▫️اگر ما خودمان را غرق در لذات مادي دنيا کنيم، مثلًا سرشب بنشينيم دور هم و شروع کنيم به گفتن و خنديدن و فرضاً غيبت هم نکنيم که حرام است، صرفاً شوخيهاي مباح بکنيم، و بعد سفره را پهن کنيم و آنقدر بخوريم که به قول طلبه‌‌‌‌‌ها حتّي‌‌‌‌‌ اذا بَلَغَ الْعِمامَةَ به عمامه برسد، نفس کشيدن برايمان دشوار شود، فکر و مزاج خودمان را خسته کنيم و بعد مثل يک مرده بيفتيم در رختخواب، آيا در اين صورت توفيق پيدا مي‌‌‌‌‌کنيم که سحر از دو ساعت مانده به طلوع صبح بلند شويم و بعد، از عمق روح خودمان‌‌‌‌‌ يارب يارب‌‌‌‌‌بگوييم؟ اساساً بيدار نمي‌‌‌‌‌شويم و اگر هم بيدار شويم درست مثل مستي که چند جام شراب خورده است تلوتلو مي‌‌‌‌‌خوريم. ▫️پس اگر انسان بخواهد لذتهاي معنوي و الهي را در اين دنيا درک کند، چاره‌‌‌‌‌اي ندارد جز اينکه از لذتهاي مادي و جسماني کسر کند. ▫️به خدا قسم لذاتي که يک مرد با ايمان در آن وقت شب- که بلند مي‌‌‌‌‌شود و چشمش به آسمان پر ستاره مي‌‌‌‌‌افتد و اين چند آيه قرآن را که صداي هستي است و از قلب وجود برخاسته است مي‌‌‌‌‌خواند و با هستي هم‌صدا مي‌‌‌‌‌شود- احساس مي‌‌‌‌‌کند، برابر است با يک عمر لذت مادي در اين دنيا. ▫️يک چنين آدمي نمي‌‌‌‌‌تواند مثل ما زندگي کند، نمي‌‌‌‌‌تواند سر سفره شام بنشيند و در حالي که ظهر غذاهاي سنگين، انواع گوشتها، روغنهاي حيواني و نباتي، انواع شيرينيها و انواع محرّک اشتهاها خورده است، تازه مقداري سوپ بخورد تا اشتهايش تحريک بشود. اين روح خودبه خود مي‌‌‌‌‌ميرد. اين آدم نمي‌‌‌‌‌تواند در نيمه‌‌‌‌‌هاي شب بلند شود و اگر هم بلند شود نمي‌‌‌‌‌تواند از عبادت لذت ببرد. ▫️لهذا کساني که چنين توفيقاتي داشته‌‌‌‌‌اند- و ما چنين اشخاصي را ديده‌‌‌‌‌ايم- به لذتهاي مادي‌‌‌‌‌اي که ما دل بسته‌‌‌‌‌ايم هيچ اعتنا ندارند. ▫️چه مانعي دارد که من ذکر خيري از پدر بزرگوار خودم بکنم. از وقتي که يادم مي‌‌‌‌‌آيد (حداقل از چهل سال پيش) من مي‌‌‌‌‌ديدم اين مرد بزرگ و شريف هيچ وقت نمي‌‌‌‌‌گذاشت و نمي‌‌‌‌‌گذارد که وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تأخير بيفتد. شام را سر شب مي‌‌‌‌‌خورَد و سه ساعت از شب گذشته مي‌‌‌‌‌خوابد و حداقل دو ساعت- و در شبهاي جمعه سه ساعت- به طلوع صبح مانده بيدار مي‌‌‌‌‌شود و حداقل قرآني که تلاوت مي‌‌‌‌‌کند يک جزء است؛ و با چه فراغت و آرامشي نماز شب مي‌‌‌‌‌خواند! حالا تقريباً صد سال از عمرش مي‌‌‌‌‌گذرد و هيچ وقت من نمي‌‌‌‌‌بينم که يک خواب ناآرام داشته باشد. و همان لذت معنوي است که اينچنين نگهش داشته. يک شب نيست که پدر و مادرش را دعا نکند. يک نامادري داشته که به او خيلي ارادتمند است و مي‌‌‌‌‌گويد که او خيلي به من محبت کرده است؛ شبي نيست که او را دعا نکند. يک شب نيست که تمام خويشاوندان و ذي‌‌‌‌‌حقّان و بستگان دور و نزديکش را ياد نکند. اينها دل را زنده مي‌‌‌‌‌کند. ▫️آدمي که بخواهد از چنين لذتي بهره‌‌‌‌‌مند شود، ناچار از لذتهاي مادي تخفيف مي‌‌‌‌‌دهد تا به آن لذت عميقتر الهي معنوي برسد. 📚شهید مطهری، احیای تفکر اسلامی #اندیشه_مطهر @almorsalaat