: • نزدیکترین مردم به خداوند! حضرت امام صادق "علیه السلام" فرمودند: 🔸 «فیما أَوحَی اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ إلَی دَاوُدَ یا دَاوُدُ کَما أنَّ أقرَبَ النَّاسِ مِنَ اللهِ المُتَوَاضِعونَ کَذَلِکَ أبعَدُ الناسِ مِنَ اللهِ المُتَکَبِّرُونَ» 🔹 از جمله وحی های خداوند به حضرت داود "علیه السلام" این بود: ای داود! همچنان که نزدیک ترین مردم به خداوند انسان های متواضع و فروتن هستند، دور ترین مردم از خداوند نیز متکبران اند. 📚 کافی، ج 2، ! حضرت امام محمد باقر "علیه السلام" فرمودند: 🔸 «إِنَّ هذَا اللِّسانَ مِفتاحُ كُلِّ خَيرٍ و َشَرٍّ فَيَنبَغى لِلمُؤمِنِ أَن يَختِمَ عَلى لِسانِهِ كَما يَختِمُ عَلى ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ‏» 🔹 براستى كه اين زبان كليد همه خوبيها و بديهاست پس سزاوار است كه مؤمن بر زبان خود مهر زند، همان گونه كه بر (كيسه) طلا و نقره خود مُهر مى زند. 📚 تحف العقول؛ ص 298 i : • انتظار! عبد العظيم حسنى گويد: بر مولاى خود امام جواد عليه السّلام وارد شدم و مى‏خواستم از قائم پرسش كنم كه آيا قائم همان مهدى است يا غير او؟ امام قبل از پرسش من سخن آغاز كردند و فرمودند: اى ابو القاسم! قائم ما همان مهدى است. كسى كه بايد در غيبتش، او را انتظار كشند و در ظهورش او را فرمان برند و او سومين از فرزندان من است ... سپس فرمودند: 🔸 «أَفْضَلُ أَعْمَالِ شِيعَتِنَا انْتِظَارُ الْفَرَجِ» 🔹 برترين اعمال شيعيان ما انتظار فرج است. 📚 كمال الدين و تمام النعمة؛ ج‏2؛ ص377

زیبایی‌شناختی پوشش خانم‌ها 1. تخیل انسان درگیر زیبایی است مادامی که در دسترسش قرار نگرفته باشد: چو شو گیرم خیالت را در آغوش سحر از بسترم بوی گل آیو 2. هر آن‌چه به سادگی در دسترس قرار گرفت از شوق و میل می‌کاهد: شوق است در جدایی و جور است در نظر 3. پوشش زن تخیل مرد را درگیر زیبایی خیال‌انگیز زن می‌کند؛ در این صورت زن برای مرد جذاب خواهد بود؛ و مرد برای کشف او در تکاپوست تا این که با پیوندی محکم و استوار به وصال او می‌رسد و از این رهگذر خانواده پدید می‌آید! 4. آلفرد هیچکاک کارگردان مشهور سینما می‌گوید: زن باید مثل فیلمی پرهیجان و پرآنتریک باشد، یعنی: خود را کم‌تر نشان دهد؛ و برای کشف خود مرد را به نیروی تخیل و تصور وادارد. 5. او می‌گوید: زنان شرقی به خاطر پوشش جذاب‌تر بودند؛ اما به تقلید از زنان غربی از پوشش خود کاستند! 6. رابطه‌ای است میان عدم دسترسی آسان از یک‌سو، و عشق و سوز و گران‌بهایی از سویی دیگر. هم چنین رابطه‌ای است میان عشق و سوز از یک سو و هنر و زیبایی از سویی دیگر. یعنی: عشق با دسترسی آسان، شکوفا نمی‌شود. هنر و زیبایی هم در عشق رشد می‌کند! 7. هجر مایه مشتاقی است! 8. اولین قربانی برهنگی و بی‌بندوباری، عشق و شور و احساسات است! از این روست که عشق‌های سوزان و اصیل در عصر برهنگی کمیاب شده است! دیگر عشق‌هایی از نوع لیلی و مجنون دیده نمی‌شود. 9. ویل‌دورانت می‌گوید: مرد طالب چشمان پر از حیاء زن است! مرد خودداری ظریفانه زن را ستوده است! 10. برتراندراسل می‌گوید: از منظر هنر بهتر است وصال زنان دشوار باشد! 11. ویل‌دورانت می‌گوید: آن‌چه بجوییم و نیابیم عزیزتر و گران‌بهاتر می‌شود! 12. مولوی می‌گوید: مرد آب و زن آتش است اگر حائل از میان آب و آتش برداشته شود آب بر آتش غلبه می‌کند و آن را خاموش می‌سازد. اما اگر حائل و حاجبی میانشان باشد مانند آب در دیگ و آتش زیر دیگ. آتش آب را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد، اندک اندک او را گرم می‌کند و جوششی در آن به وجود می‌آورد تا آن جا که سراسر وجود او را تبدیل به بخار می‌سازد! (سید مهدی واعظ موسوی عضو اتاق تبلیغ خراسان) #رمضان #قرآن #حجاب #تربیت #اتاق_تبلیغ_خراسان با ما همراه باشید در کانال اتاق تبلیغ خراسان https://eitaa.com/otaghetabligh

📣 قدرشناسی ماه رمضان 🔸 رهبر انقلاب: قدر این ماه رمضانی را که الان در آن هستیم، بدانیم. هزاران هزار ماه رمضان در طول تاریخ آمده و رفته؛ هزاران هزار ماه رمضان خواهد آمد که من و شما در آن ماه رمضان نیستیم... توفیق به ما داده شده که حالا بیست ماه، سی ماه، پنجاه ماه، شصت ماه رمضان را از دوره‌ی تکلیف تا آخر عمرمان در بین این مجموعه‌ی ماه رمضان‌های تاریخ [حضور] داشته باشیم؛ خب، همینها را قدر بدانیم. ⭐️ #بهار_معنویت 💻 Farsi.Khamenei.ir

▫️ کسی که اهل عمل نیست، یا کذب دارد یا نفاق 🔹مرحوم آیةالله حاج میرزا علی آقای فلسفی ............................................. آثار و اسناد علما و اساتید حوزه علمیه خراسان را در کانال میراث فقاهت خراسان دنبال کنید: https://eitaa.com/joinchat/2033975358C93349617f8

از موقعیت اجتماعی اش. خدیجه برای درک این کمال واقعی، قالب‌های جاهلی را شکست و بهایی سنگین از جمله قطع رابطه زنان، حتی تا زمان تولد حضرت فاطمه علی‌ها السلام را به جان خرید. خدیجه علی‌ها السلام این نوع نگرش خود را هنگام ابراز تمایل به ازدواج، این گونه با پیامبر مطرح کرد: «یابن عم انی رغبت فیک لقرابتک و سعلتک فی قومک و امانتک و حسن خلقک و صدق حدیثک؛ (۱۲)‌ای پسر عمو، من به خاطر خویشاوندی، شرافت تو در بین مردم، امانت داری، خوش خلقی و راستگویی ات به تو تمایل پیدا کردم.»

گروهی از زنان به عیب جویی از وی روی آوردند و در محافل خود او را سرزنش کردند. آنان می‌گفتند: «او با این همه حشمت و شوکت با یتیم ابوطالب که جوانی فقیر است ازدواج کرد. چه ننگ بزرگی!» خدیجه علی‌ها السلام در مقابل این جهالت‌ها ساکت ننشست و آن‌ها را به صرف نهار دعوت کرد و بعد از پایان مراسم گفت: «ای زنان! شنیده‌ام شوهران شما (و خودتان) در مورد ازدواج من با محمد صلی الله علیه و آله خرده گرفته اید و عیب جویی می‌کنید، من از خود شما می‌پرسم آیا در میان شما، شخصیتی مثل محمد وجود دارد؟ آیا در گستره مکه و اطراف آن شخصیتی در فضائل و اخلاق نیک، مانند او سراغ دارید؟ من به خاطر این ویژگی‌ها با او ازدواج کردم و چیز‌هایی از او دیده‌ام که بسیار عالی است. پس شایسته نیست شما این گونه سخن بگویید و نسبت‌های ناروا به دیگران دهید.» زنان قریش بعد از این سخنان خدیجه، همگی سکوت اختیار کردند و به تدریج پراکنده شدند. (۱۳)

۲ - احترام به شخصیت پیامبر: خدیجه به رغم اموال فراوان و موقعیت اجتماعی ویژه‌ای که داشت، در برخورد با رسول اکرم همواره حرمت او را پاس می‌داشت و کوچک‌ترین رفتاری که نشانی از اظهار برتری دهد از خود بروز نمی‌داد. جلوه‌ای عالی از این رفتار را می‌توان در ماجرای عروسی آن دو سراغ گرفت. آن گاه که مراسم عقد و جشن پایان یافته بود و پیامبر می‌خواست به خانه عمویش ابوطالب برگردد، ملکه بطحا و بانوی قریش که اینک همسر او شده بود، این گونه او را مخاطب قرار می‌دهد: «الی بیتک فبیتی بیتک و انا جاریتک؛ (۱۵) به خانه خودتان وارد شوید، خانه من خانه شماست و من کنیز شما هستم.» و البته این همه احترام و پاسداشت به خاطر عقیده و ایمان او به توحید بود و بس. (

همراهی و همدلی خدیجه و تلاش او برای کسب رضایت رسول اکرم به حدی بود که وقتی هنگام وفات در ضمن وصیت هایش به پیامبر صلی الله علیه و آله گفت: «من در حق شما کوتاهی کردم، مرا عفو کن.»، پیامبر فرمود: «هرگز از تو تقصیری ندیدم و تو نهایت تلاش خود را به کار بردی و در خانه من بسیار خسته شدی.» (۲۱)

عبدالله بن مسعود نمونه‌ای از مشاهدات خود پیرامون ایمان خدیجه را آن زمان که هیچ کسی به پیامبر ایمان نیاورده بود، اینگونه بیان می‌کند: «نخستین چیزی که از اسلام دانستم این بود که با عموهایم و تعدادی از اعضای قبیله، وارد مکه شدیم. چون می‌خواستیم مقداری عطر بخریم ما را به عباس بن عبدالمطلب راهنمایی کردند. او بالای چاه زمزم، در کنار کعبه نشسته بود. زمانی که پیش او نشسته بودیم، دیدیم مردی که دو لباس سفید پوشیده بود و گیسوان و ریش پر و دندان‌های سفید و... داشت و چهره‌اش مثل ماه می‌درخشید، از باب صفا وارد مسجدالحرام شد. در طرف راست او یک نوجوان و پشت سرش بانویی پوشیده را دیدم. آن‌ها کنار حجرالاسود رفتند. ابتدا آن مرد به حجرالاسود دست کشید، سپس آن نوجوان و بعد آن بانو. آن گاه هر سه به طواف کعبه مشغول شدند. وقتی هفت بار طواف کردند، کنار حجر اسماعیل آمدند و نماز جماعت خواندند. آن مرد هنگام تکبیر دست هایش را تا کنار گوشش بلند می‌کرد تا به قنوت نماز رسیدند. قنوت را طولانی کردند تا آن که نماز تمام شد. من که چنین چیزی ندیده بودم، از ابن عباس پرسیدم: آیا دین جدیدی به مکه آمده است؟ من چنین دینی را در مکه ندیده بودم؟ گفت: این مرد برادرزاده من، محمد بن عبدالله است و آن نوجوان برادرزاده دیگرم علی بن ابی طالب و آن خانم هم همسر محمد؛ خدیجه دختر خویلد است. به خدا قسم غیر از این سه نفر کسی در روی زمین به این دین اعتقاد ندارد.» (۲۳)