#کرامت_بصیرت
#پرسش_و_پاسخ
🔵 ریشه های تلاطم اقتصادی این روزها چیست؟
🔰 اقتصاد کشور، این روزها، در برخی حوزه ها شرایط نامطلوب و متلاطمی را تجربه میکند و همین مسئله، عاملی شده برای فشار مضاعف اقتصادی بر مردم و ایجاد سوالات و شبهات متعدد که چرا کشور در حاکمیت دولت انقلابی چنین شرایطی را سپری میکند؟!
🔰در ذیل به عمده علل و عوامل این شرایط بصورت مختصر اشاره ميشود:
1️⃣ دولت رئیسی میراث دار یک اقتصاد ویران بود:
🔸 در انتهای دولت حسن روحانی، شاخص‌های اقتصادی در بدترین وضعیت به دولت فعلی تحویل شد:
تورم ۵۹ درصدی، میانگین نرخ رشد اقتصادیِ نزدیک به صفر در دهه ۹۰ ، نرخ نگران‌کننده تشکیل سرمایه ثابت، کاهش درآمد سرانه و یک‌سوم کوچک‌تر شدن سفره مردم، افزایش میزان افراد در خط فقر مطلق و فقر نسبی.
🔸 سیاست‌های مخرّب اقتصادی مانند استمرار ارز ترجیحی، استقراض از بانک مرکزی و رشد شدید پایه پولی کشور، فروش سنگین اوراق و ایجاد تعهدات بالا برای آینده، و کسری بودجه حدود ۴۵۰ هزار میلیارد تومانی در سال ۱۴۰۰، تنها بخش‌هایی از فاجعه اقتصادی کشور در مقطع زمانی تحویل دولت جدید بود.
🔹 بدیهی است که این تبعات ناگوار اقتصادی، واقعیت هایی است که تا سالها بعد گریبان کشور و مردم را رها نخواهد کرد اما با عملکرد مثبت دولت رئیسی در ۱۶ ماه گذشته تورم از ۶۰ به ۴۴ درصد رسيد و رشد اقتصادی کشور به بالاتر از ۴ درصد به گواه نهادهای بین المللی رسید.
2️⃣ جراحی های ضروری اما تورم زای دولت رئیسی:
🔸 برای کاهش تبعات سیاست‌های مخرّب اقتصادی دولت گذشته، نیاز به اتخاذ تصمیمات سخت اما حیاتی بود مانند حذف ارز رانتی ۴۲۰۰ تومانی، افزایش ۵۷ درصدی حقوق کارگران و تغییر مبنای عوارض گمرکی.
این تصمیمات اما در کوتاه مدت با ایجاد شوک تورمی، خود عاملی برای تلاطم بازار می‌شوند، اما برای عبور از تبعات سنگین تر و جبران ناپذیرتر، هیچ چاره ای جز اتخاذ این تصمیمات سخت و جراحی پیچیده نبود.
🔹 بخشی از تورم و نابسامانی کنونی بازار ناشی از اتخاذ همین سه تصمیم مهم است که طبیعتا در سال مالی آینده دیگر شاهد این شوک تورمی نخواهیم بود و در صورت حصول شرایط متعادل، بتدریج بازار با ثبات اقتصادی همراه خواهد شد.
3️⃣ بی ثباتی حاصل از اغتشاشات و تبعات اقتصادی ناآرامی ها:
🔸 اگر سرمایه ترسوست و سرمایه گذاری محیط امن می‌طلبد، به گواه کارشناسان یکی از عوامل التهابات کنونی بازار، اغتشاشات و التهابات سیاسی چند ماه اخیر است. این التهابات، بازار را درگیر می کند، ریسک اقتصادی را افزایش میدهد و با القائات رسانه ای، جمعیتی قابل توجه با تبدیل سرمایه های خود به دلار، تصمیم به خروج آن از عرصه اقتصادی کشور گرفتند.
🔸 خسارت‌هایی که اغتشاشگران در ایران، ظرف چند ماه گذشته فقط به اموال عمومی زدند، بالغ بر ۱۷۰۰ میلیارد تومان برآورد شده است، اما خسارت وارده در قالب تحمیل تعطیلی و رکود، تضعیف بنیه اقتصاد کشور، افزایش ریسک اقتصادی و تضعیف ارزش پول ملی در برابر ارزهای خارجی، بسیار بیشتر از میزان خسارت به اموال عمومی است.
🔸 ناگفته پیداست که جنگ اقتصادی یکی از گزاره های اصلی در جنگ ترکیبی دشمن است؛ بخصوص هنگامی که ببیند نیروهایش در کفِ خیابان زمین‌گیر شده اند، در پلان بعدی تلاشش را در حوزه اقتصاد و دیپلماسی متمرکز میکند.
🔹 طبیعتا مقابله با برنامه های دشمن در حوزه اقتصادی، نیازمند تدابیر ویژه و صرف زمان است که دلایل و شواهد و قرائن نشان از فائق آمدن بر این توطئه ها توسط مسئولان دارد.
❇️ آنچه بر اساس آمار و اطلاعات دقیق مشهود است، اقداماتی همچون افزایش صادرات نفتی و غیر نفتی، کاهش کسری بودجه کشور، تسویه حدود یک‌صد هزار میلیارد تومان بدهی دولت قبل، کاهش نرخ تورم از ۶۰ به ۴۰ درصد تا شهریور ماه از روند پیشرفت کشور پیش از آغاز اغتشاشات خبر میدهد که رهبر انقلاب نیز علت العلل اغتشاشات را مقابله با پیشرفت ایران عنوان کردند.
🔹 همچنین دو برابر شدن خرید تضمینی گندم و کاهش واردات، تامین امنیت نسبی غذایی با وجود بحران جهانی، نهایی کردن پروژه های مهمی مانند تامین آب خوزستان و همدان و کردستان، موفقیت در مهار کرونا، پیشبرد برنامه‌های مهم فضایی و ماهواره‌ای و موشکی، مدیریت تولید و مصرف برق و گاز در کشور و عبور از زمستان و تابستان بدون قطع گاز و برق برخلاف دو سال گذشته، بازگرداندن ریل اقتصاد از رکود به رشد ۴ درصدی و... همگی ایران را به سمت روزهای خوش سوق میدهد.
🔹 بنابراین به جای پمپاژ یاس و ناامیدی، باید واقعیت های اقتصادی گذشته و حال را به درستی دید و با رویکرد جهادی تبیین کرد و با ارائه راهکارهای تخصصی به دولت در این راستا کمک کنیم تا کشور از این گردنه اقتصادی نیز عبور کند./سید احمد رضوی
✅ دریافت اخبار و موضوعات تحلیلی در کانال کرامت و بصیرت :👇
https://eitaa.com/joinchat/2774532098Cded73a3163
#پرسش_و_پاسخ
✳️ چرا چینش قومیتی و مذهبی مدیران، آثار و تبعات خطرناک امنیتی و اقتصادی برای کشور دارد؟
🔹 اولین بار است که در چینش مدیران کشور پس از یک انتخابات، قوم و مذهب و امتیازبندی شیعه- سنی به گفتمان مسئولان امر تبدیل می‌شود و این روند می‌تواند ابعاد خطرناکی پیدا کند. آنچه فاجعه است اینکه ابتدا ایران را تجزیه شده فرض می‌کنند و حق‌السهم می‌دهند و سپس نام آن را «وحدت ملی» می‌گذارند و گویی ایران فقط دو قوم کرد و بلوچ دارد و تمام و به این فکر نمی‌کنند که بعدش چه خواهد شد.
🔹 اشکال دوم این است که اهل سنت را اقلیت فرض می‌کنند، حال آنکه در قانون اساسی جزء اصل مربوط به رئیس‌جمهور (پاسدار مذهب رسمی) موضوع صرفاً مسلمان مطرح است و اهل سنت ایران در قانون اساسی و در قوانین موضوعه اقلیت دینی محسوب نمی‌شوند، به همین دلیل نمایندگان آنان در مجلس نیز ثابت نیستند و بین ۱۸ تا ۲۲ نفر در نوسان هستند.
🔹 آنچه ریاکارانه و پرسروصدا انجام می‌شود، ایجاد قدرالسهم است. مثلاً تاکنون گفته شده است چند آذری در کابینه و استانداری‌ها و ... باشند؟ یک وقت پنج آذری عضو کابینه‌اند، یک روز دو نفر و یک روز یک نفر و ممکن است یک دوره اصلاً نباشد. عدم تقسیم قومی یعنی همین. اهل سنت ممکن است چهار آدم شایسته وزارت و ۱۰ فرد شایسته استانداری و ده‌ها معاون وزیر داشته باشد و این بدون توجه به مذهب آنان باشد. چرا باید آن چهار شایسته بشود یک نفر و منت هم بگذاریم. مگر رهبر معظم انقلاب که فرماندهی نیروی دریایی را به امیر شهرام ایرانی سپردند، به خاطر سنی بودن وی بود یا اعلام کردند که می‌خواهند چنین کنند؟ آن فرد، سرباز شایسته اسلام و کشور بود و حکم گرفت. آیا رهبری با این فرض به او حکم دادند که ارتش دارای چهار نیرو است و باید یک نفر از فرماندهان چهارگانه سهم اهل سنت باشد؟ حتماً خیر. وقتی همه مسلمان هستند، شایستگی نباید از دریچه مذهب و قومیت باشد. در دولت روحانی معاون وزیر اهل سنت و سفیر و ... بود، اما هیچ سروصدایی نبود. از منظر قومی، وقتی شما یک وزیر یا معاون وزیر کرد می‌گذارید یا یک بلوچ را منصوب می‌کنید (چون بلوچ است) به این فکر کرده‌اید القای این سهمیه می‌تواند قیام اقوام دیگر را به همراه داشته باشد؟ اگر کسی شایسته است نباید قوم و مذهب عامل شایستگی آن باشد. مگر همین ظریف یا طیب‌نیا را که وزیر گذاشتند ابتدا چک کردند که فارس و شیعه هستند، سپس منصوب کردند؟ مگر پزشکیان که تأیید صلاحیت شد، علت آن آذری بودن بود؟ به فردایی بنگرید که بختیاری‌ها بگویند پس وزیر ما کو؟ لرستانی‌ها بگویند استاندار ما کو؟ قشقایی‌ها بگویند پس ما چه؟ عرب‌ها، کرمانج‌ها یا ترکمن‌ها و ... در مقام رقابت برآیند و حس کمتر بودن و تبعیض ریشه سراسری پیدا کند.
🔹 سهامی- قومی کردن مدیران کشور امری خطرناک است و فردا که روند شد، همه شایستگی را هم باید کنار گذاشت و حتماً باید از قوم من کسی در کابینه یا معاونین رئیس‌جمهور باشد، وگرنه ما نادیده گرفته شده‌ایم و حق ما ضایع شده است!
اگر اهل سنتی توانایی مثلاً وزارت جهاد را دارد، بسم‌الله، بدون توجه به مذهب اقدام کنید.
جناب ظریف در این فضای حساس حتی بلد نیست ادبیات مناسب را استخدام کند و امتیازبندی شیعه و سنی میکند و فکر نمی‌کند که توده چگونه باید درک کند... جایگاه‌های تخصصی روشن است و کاربلدی و ویژگی‌های عمومی هم روشن است، اما اگر اصل اول انتصابات، قوم و مذهب شد، شما مرعوب سیلی خواهید شد که خود به راه انداخته‌اید و باید با توقعات قومی و ترس از مسائل امنیت ملی برای شما مدیر بچینند، نه شاخص‌هایی که رئیس‌جمهور انتخاب شده تجویز میکند.
🔹مثلاً فرض کنید با شاخص‌های هجده‌گانه رئیس‌جمهور از هموطنان عرب فردی پیدا نشد و شمایی که به اکراد و ترکمن به خاطر قوم و مذهب‌شان، وزیر داده‌ای چه جوابی به آنان خواهی داد؟ مثلاً اگر سه عرب در تراز وزارت بودند شما باید دو نفرشان را کنار بزنی، چون آنان باید یک سهمیه داشته باشند؟ این امور اقدامی است نه اعلانی و بوق و کرنایی.
🔹 نگارنده قبلاً به مسئولان عالی کشور کتباً این را نوشته‌ام که از شایستگان همه ملت باید بهره برد، اما اگر وزارتخانه‌ها را بین ۱۰ قوم و دو مذهب و سه دین دیگر تقسیم کنید، تنها چیزی که نخواهید داشت یک «کابینه کاری» است.
✍ دکتر عبدالله گنجی
✅ دریافت اخبار و موضوعات تحلیلی در کانال کرامت و بصیرت :👇
https://eitaa.com/joinchat/2774532098Cded73a3163
#پرسش_و_پاسخ
#هفته_وحدت
❓ نحوه نامگذاری «هفته وحدت» به چه صورتی محقق گردید؟
✍️ پاسخ: آیةالله خامنه‌ای در کتاب "خون دلی که لعل شد" درباره چگونگی نامگذاری هفته وحدت می‌فرمایند: تقسیم‌بندی طایفه‌ای در ایرانشهر، متاسفانه به جدایی مساجد سنی از مساجد شیعه منجر شده بود. اهل سنت مساجد کوچکی داشتند که هر کدام چند نفر نمازگزار داشت، و شیعیان، یک مسجد داشتند که تمام سال تعطیل بود!
❖ پیشنهاد احیای مسجد را که دادم، بسیار تاییدم کردند. نماز و سخنرانی کوتاه بعدش، از بلندگو پخش می‌شد و این کار، نقش مهمی در احیای روحیه شیعه منطقه داشت؛ همان‌طور که اثر مثبتی بر مؤمنین اهل سنت داشت، وقتی التزام ما به نماز، قرائت فصیح، و تنوع سوره‌های قرآنی در قرائت را می‌دیدند.
❖ به تدریج، روابط، بین ما و علمای اهل سنت عمیق شد. به برنامه‌ای عملی، برای زدودن موانع روانی بین شیعه و سنی فکر کردم. باب گفتگو را با یکی از علمای اهل سنت باز کردم. به او گفتم: «مسئولیت اسلامی بر ما واجب میکند که به آینده اسلام و خطرهایی که آن را تهدید میکند و موانعی که مقابل آن می‌ایستد، نگاه کنیم. و تمام مسلمانان، بدون در نظر گرفتن تعلق مذهبی‌شان، با این نگاه آینده‌نگر، مسئولیت‌های خطیری خواهند داشت؛ اما اگر به نبش گذشته و جستجو در کتاب‌های قدیمی‌ها درباره مواضع اختلافی بپردازیم، این به هیچ چیز جز تشدید کینه‌ها و هیجان احساسات منجر نمی‌شود، و در این، هیچ مصلحتی برای اسلام و مسلمین نیست».
❖ همچنین به او گفتم: «این حرف، به این معنی نیست که اتصالمان با گذشته را قطع کنیم، ماهیت فکری و اعتقادی ما با این گذشته مرتبط است؛ ولی همکاری ما باید بر اساس آینده و این نگاه آینده‌نگر باشد».
❖ در چارچوب این تصور، طرح یک برنامه کوچک را ریختم: «برگزاری جشن مشترک بین اهل سنت و شیعه، در روزهای دوازدهم ربیع الأوّل، که تاریخ ولادت حضرت رسول به روایت اهل سنت است، تا هفدهم آن، که تاریخ مولود مبارک به روایت شیعه است، و بر آن توافق کردیم».
🆔 @balagh_ir