eitaa logo
مدرسه علمیه تخصصی الزهراء (س) ساری
384 دنبال‌کننده
7.8هزار عکس
1.4هزار ویدیو
523 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از استاد محمد شجاعی
✍ مقام عباس، تجلی در است! همه‌ی اصحاب عاشورا، اهل بصیرت بودند، اما عباس را، مقام بصیرت این قیام خوانده‌اند! ـ بصیرت، شجاعت می‌آورد؛ مثل وقتی که دشمن برایش امان‌نامه آورد... و او پشیمانشان کرد! ـ بصیرت، قدرت می‌آورد؛ مثل وقتی که اول برادرهایش را به میدان می‌فرستد.... می‌خواهد با سهم قربانی بیشتری، در کنار امامش باشد! ـ بصیرت، وفاداری می‌آورد؛ مثل وقتی که پنجه در فرات دارد، و آب نمی‌نوشد! ▪️راز پایداری در میدان ... نه !! راز عباس شدن ... است! خیلی ها در میدان می‌مانند، اما عباس نمی‌شوند! عباس؛ یعنی قیمت هر چیزی را، به اندازه‌ای که هست بدانی ... و امامت را ، پای ارزش‌هایِ اشتباهیِ دنیا، ذبح نکنی! ▪️ @ostad_shojae ▪️
💠
شکوه عرفه

🔹 روز عرفه، روز دعا و ناله است! ما یک علم داریم، یک عبادت داریم و یک ناله داریم! 🔹 ناله این نیست که ما نماز می ‌خوانیم یا تعقیبات دعا می ‌خوانیم، البته این ثوابی است که می بریم؛ اما الآن اگر ـ خدای ناکرده ـ به کسی گفتند که شما یک غدّه بدخیم داری، او چگونه دعا می ‌کند؟ او نمی ‌گوید: «اللهم اشفنی»، بلکه ضجّه می‌ زند! دعا آن است که هم در آن است و هم در آن است. 👈 این ناله که خدایا مرا دارا کن نه دانا همین است؛ روز عرفه، روز این کار است! 🔹 در این دعای نورانی امام سجاد که در خواندند، همان تعبیری که درباره ماه مبارک رمضان هست آمده است؛ در ماه مبارک رمضان ما چه می‌ گوییم؟ می‌ گوییم: «هَذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُور»، در دعای نورانی امام سجاد در روز عرفه هم این آمده است که این روز که «شَرَّفْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ»! این روز شبیه ماه مبارک رمضان است، زمان دعاست.
پرسش ها و پاسخ ها از آیت الله العظمی جوادی آملی: :برای مقابله با شبهات و رسيدن به يقين، غير از مطالعه و تحقيق، چه راههايی وجود دارد؟ :تحقيق و مطالعه، تنها نيمه راه است و نيمه باقی، به عمل انسان وابسته است؛ يعنی انسان بايد هم محقق و هم متحقق باشد. محقق كسی است كه از نظر علمی عميقاً تحقيق كرده و مطالب را برای خود حل كرده است؛ ولی متحقق كسی است كه به آنچه فهميده، باور دارد و به آن عمل می كند. اگر كسی عالم محض بود و حرفهای متقن و محكم داشت؛ ولی به آن ايمان نداشت يا به علم خود بی باور بود و به حقايقی كه برايش مكشوف شده، عمل نكرد، كم كم دُچار شك و شبهه می شود. خداوند در قرآن كريم با تعبيری لطيف درباره فرعون فرموده است: (وَجَحدُوا بِها وَ اسْتيقنتها أنفُسُهُمْ ظُلماً وَ عُلُوّاً).[سوره نمل آیه ١۴]  موسی كليم(سلام الله علیه) هم طبق آيات قرآن به فرعون فرمود: (لَقَدْ علمتَ ما أنزلَ هؤلاءِ إلاّربُّ السَّمواتِ و الأرض)[سوره اسراء آیه ۱۰۲] ؛ تو خود می دانی كه اينها را كسی جز خدای آسمانها و زمين نفرستاده است. با اين همه فرعون به اين علم خود باور نداشت.  فهم و باور، دو چيز متفاوت است:فهم در اختيار ما نيست؛ ولی باور در اختيار ماست. با فكر كردن، مطالعه يا تحصيل، علمی برای ما حاصل می شود و پس از آن ديگر نمی توانيم بگوييم كه من نمی خواهم بفهمم. در فهم انسان اراده دخيل نيست؛ امّا در باور اراده دخيل است؛ يعنی انسان پس از آنكه چيزی را فهميد، می تواند به آن باور داشته يا نداشته باشد. در بحث ميان دو نفر، گاهی با اينكه يكی مسئله حق را برای ديگری روشن می كند، ديگری زير بار نمی رود؛ يعنی نفس به قدری شرور است كه می تواند در برابر ۴=٢×۲ بايستد و بگويد: من باور نمی كنم، با اينكه فهميده است.  برای اينكه به ويروس درونی «شك و شبهه» مبتلا نشويم، بايد به آنچه فهميده ايم، داشته باشيم و به آن كنيم. تا عمل در كار نباشد، يقين حاصل نمی شود. بهترين راه برای نجات از گزند شبهه اين است كه به آنچه فهميديم، عمل كنيم. نسیم اندیشه دفتر یکم ص ۱۵۶،۱۵۷ ╔═🍃🌺🍃══════╗ @hozeh_alzahra_sari ╚══════🍃🌺🍃═╝ ـــــــــــ࿐✿•°ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ @mazandaran_hoze