📚 #درس_مغنی_الأدیب 📚 🔸 باب اول 🔹 #اذا ♦️جلسه 23 🕜 زمان کل کلاس: 1:09:54 ⏱ زمان شروع درس: 01:20 ❇️ #متن 📄 شروع متن: و اما الثانی ص 43 📄 پایان متن: و الثانی : ان تجی للماضی ص 43 ❇️ #نکات_تکمیلی ☑️ موضوع : 1. معناشناسی حتی و الی / 2. ارائه سوال: اینکه گفته شده اذا برای زمان ماضی می آید، آیا زمان اذا از استقبال به ماضی تغییر پیدا می کند؟ یا اینکه اذا همان معنای استقبالی خودش را دارد ولی به سبب اغراضی خبر از یک واقعه ای می دهد که در گذشته اتفاق افتاده؟ 🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱 #مغنی #مغنی_الأدیب #مغنی_الادیب #نحو #دروس_حوزه #استاد_مجتبی_قربانی_همدانی #سال_1399_1400 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 کانال تأملات طلبگی: @ghorbani_hamedani

❇❇ اشتیاق نسبت به مساله، شرط لازم برای استاد در #آموزش_پژوهش‌محور ✳ مهمترین رکن در آموزش پژوهش‌محور استاد است، نه متن درسی. چرا که غایت قصوای این نظام آموزشی تربیت #مجتهد_مبتکر و خلاق است نه تعلیم. ✳ هدف نظام آموزشی حافظه‌محور، تعلیم و انتقال دانش است و لذا استاد به معنی واقعی کلمه «#استادمعلم» است. در مقابل استاد در نظام آموزشی پژوهش‌محور به دنبال تربیت علمی و تقویت قوه تفکر و نقد و نوآوری دانش‌پژوه است و لذا باید استاد این نظام آموزشی را «#استادمربی» خواند. تعلیم در نظام آموزشی پژوهش‌محور مقدمه برای تربیت علمی است و لذا معلمی یکی از شئون فرعی استادمربی است لازمه رشد علمی محصلان این نظام آموزشی، مشارکت فعال در کلاس و فکر و ارائه نقطه نظرات پیرامون مساله مورد بحث است. مسلم است که شاگردی کردن بهترین استادمربی‌ها بدون تلاش علمی دانش‌پژوه به سرانجام نمی رسد. ✳ بر فرض مشارکت فعال دانش‌پژوه، طرف دیگر این گونه کلاس‌ها، استادمربی است. برای رسیدن به آرمان این‌گونه کلاس‌ها استادمربی باید همراه با دانش‌پژوه فکر کند و با سوال و نقد و نشان‌دادن نقاط ضعف و قوت یافته‌های دانش‌پژوه، او را رشد دهد. ✳ لازمه چنین امری که طبیعتا با مشقت فراوانی برای استادمربی همراه است، اشتیاق و هیجان‌زدگی او نسبت به مساله مورد بحث در کلاس است. اگر استادمربی نسبت به مساله‌ای که در کلاس مطرح می‌کند مشتاق نباشد به طور طبیعی تشنه نکات جدید هم نیست. زمانی استادمربی «اُذُن خیر» خواهد بود که خود مشتاق یادگرفتن باشد. هیجان ناشی از حل یک مساله علمی انرژی لازم برای بحث و شنیدن نکات جدید به او می‌دهد. ✳ اگر مساله ای که استاد در کلاس مطرح می‌کند، بعد از کلاس هم ساعت‌ها ذهن او را مشغول کند، نقد و نقطه‌نظر دانش‌پژوهان را مغتنم می‌شمارد و اگر نقدی جدی‌ مطرح شود با آغوش باز از آن استقبال می‌کند. چنین استادی با استادی که بعد از کلاس، مساله مورد بحث را فراموش کرده و به سراغ مساله دیگری می‌رود و اساسا مساله بیرون از کلاسش غیر از مساله درون کلاسش است، متفاوت است. استاد دوم ولو از نظر علمی قوی‌تر باشد در جنبه تربیت علمی موفق‌تر نخواهد بود. برخورد چنین استادی با نقد یا نکته جدیدی که پیش از این به ذهنش نرسیده و در کلاس مطرح می‌شود چه خواهد بود؟ ❌ واضح است که مراد از این مطلب این نیست که استادمربی باید درسی را تدریس کند که خودش مطالعات کافی در مورد آن را ندارد. مراد از این بیان این است که مساله مورد بحث در کلاس باید برای استاد تازه باشد و ذهن استاد بدان مشغول باشد. ✳ بنابراین استاد باید بر مساله مورد بحث در خارج از کلاس هم تمرکز داشته باشد، نه اینکه صرفا کارها و پژوهش‌های پیشین خود را تورقی کند و وارد کلاس شود. عموما چنین استادی حوصله و توان اداره چنین کلاسی را نخواهد داشت. با این حساب یک استادمربی در روز چند درس می‌تواند تدریس کند⁉

تلخ‌ترین خاطره یک دختر گفت:بگو باباتون بیاد. ولی ما بابا نداشتیم... 💠 فرزند شهید مدافع حرم مهدی قاضی‌خانی یادمان هست که ما مدیونیم...؟ @ertebatmoaserdini #شهداء #مهربانی #عزت_نفس .

نمی‌دانم در قیامت وقتی در مقابل این دختر و پدر شهیدش و شهدای دیگر می‌ایستم چه جوابی خواهم داشت برای بی‌حال‌هایم، برای ساعاتی که باید در سنگر علم می‌جنگیدم اما مشغول دیدن فیلم و سریال و صحبت‌های لغو و وب‌گردی‌‌های غیر ضرور بودم. کمی به آن لحظه بیاندیشیم. اشک‌های این دختر در قیامت حجتی علیه ما طلبه‌هاست. هروقت فرزند خردسال شهدا را می‌بینم غیر از اشک و بیش از آن، شرمندگی است که سراسر وجودم را فرا می‌گیرد. واقعا باید بگوییم: #شهدا_شرمنده‌ایم 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 کانال تأملات طلبگی: @ghorbani_hamedani

بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 #امام_حسن، #امام_صلح!!! 🌸 ♦️ گاهی شنیده‌ایم که سیاسیون یا غیر آن‌ها #امام_حسن_علیه_السلام را امام صلح معرفی می‌کنند. در نگاه ایشان که در #تاریخ_اسلام می‌گردند تا مستمسکی برای توجیه عقایدشان بیابند، #صلح_امام_حسن علیه السلام یک مورد دندان‌گیر است. خب وقتی امام حسن علیه السلام امام صلح است به ناچار باید امام حسین علیه السلام را امام جنگ معرفی کنند. در این مورد ذکر چند نکته خالی از لطف نیست. 1⃣ امام حسن علیه السلام همان‌قدر امام صلح است که امام حسین و پدر و جد و فرزندان طاهرین ایشان علیهم السلام. #انسان_250_ساله نام یک کتاب نیست بلکه نام یک تفکر است که معتقد است تفاوت ظاهری رفتارهای اهل بیت (علیهم السلام) ناشی از شرایط مختلف محیطی است نه روحیه‌ها و سلیقه‌های فردی هر کدام از ایشان. #امام در همه حال بهترین کار را انجام می‌دهد چه در #کربلا باشد و چه در مواجهه با صلح اجباری؛ چه در بدر و احد و خندق باشد و چه در #حکمیت تحمیلی. اگر امام حسن (علیه السلام) هم در کربلا بود همان می‌کرد که #سیدالشهداء (علیه السلام) انجام داد. اگر در فهم این مطلب مشکلی هست نیاز به کلاس #امام_شناسی داریم. 2⃣ هرچند ظاهراً #امیرالمومنین (علیه السلام) به دلیل حراست از نسل پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) اجازه جنگ به #حسنین (علیهما السلام) را نمی‌داد (رک: شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید) اما داستان #جنگ_جمل و کشتن آن شتر کذایی، گوشه‌ای از دلاوری‌های ایشان را به رخ منکران کشیده است. 3⃣ هیچ‌گاه نمی‌پذیریم که وقتی از طلبه‌ای مسأله شرعی می‌پرسیم در جواب ما روایت یا آیه‌ای را قرائت کند چراکه فهم روایت نیازمند کار کارشناسانه فقهی است. چرا در سایر حوزه‌های دین این‌چنین نیست. فهم فقهی یک #فهم_شبکه‌ای و نظام‌مند است به خلاف برخی روایت خواندن‌ها که یک #فهم_جزیره‌ای به انسان می‌دهند. یک روایت باید در کنار سایر آیات و روایات و محکمات عقلی خوانده و فهم شود و الا از هر گوشه‌ای از دین می‌توان بخشی از یک روایت را گرفت و با یک فهم ناقص، جماعتی را منحرف کرد. 4⃣ روح مسلمانی تسلیم است. یعنی همه زوایای دین را ببینیم و آنگاه که نظر دین را فهمیدیم همان را عمل کنیم نه اینکه اول بنشینیم و فکری را از مکاتب شرق و غرب بگیریم و بعد ببینیم این فکر با کدام گوشه از کدام روایت جور در می‌آید، همان را بر سر نیزه کنیم و فریاد بزنیم که بله #اسلام این است. برای #اسلام_شناسی باید دو زانو در برابر دین نشست تا او سخن بگوید. با این دین فهمی‌هاست که اسلام گاهی #دین_خشونت می‌شود چون حد و قصاص دارد و گاهی #دین_رحمت چون صدقه و زکات و توجه به یتیم و گذشت دارد. گاهی #دین_جنگ است چون حسین علیه السلام دارد و گاهی #دین_صلح چون حسن علیه السلام دارد. دین نه این است و نه. همه این کج‌فهمی‌ها به دلیل این است که هر کسی از ظن خود شد یار دین. 5⃣ إِنَّ الَّذينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُريدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُريدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبيلاً أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ عَذاباً مُهيناً (نساء/150-151) كسانى كه به خدا و پيامبرانش كفر مى‏ورزند، و مى‏خواهند ميان خدا و پيامبران او جدايى اندازند، و مى‏گويند: «ما به بعضى ايمان داريم و بعضى را انكار مى‏كنيم» و مى‏خواهند ميان اين [دو]، راهى براى خود اختيار كنند، آنان در حقيقت كافرند و ما براى كافران عذابى خفّت‏‌آور آماده كرده‌‏ايم. ✍ مجتبی قربانی همدانی 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 ❇️با ما همراه باشید در کانال حیات طیبه (عاقلانه ترین عاشقانه انسان): 👇👇👇 🌍 @hayat_tayyebeh

📚 #درس_مغنی_الأدیب 📚 🔸 باب اول 🔹 #اذا ♦️جلسه 25 🕜 زمان کل کلاس: 1:31:54 ⏱ زمان شروع درس: 34:43 ❇️ #متن 📄 شروع متن: و الثانی ص 43 📄 پایان متن: و اما الثالث ص 44 ❇️ #نکات_تکمیلی ☑️ موضوع : ظرف‌ناپذیری جملات انشائی و برخی جملات خبری نکته: از ابتدا جلسه تا دقیقه 34:43 به پرسش های دوستان و پاسخ استاد اختصاص پیدا کرده است.‍ 🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱 #مغنی #مغنی_الأدیب #مغنی_الادیب #نحو #دروس_حوزه #استاد_مجتبی_قربانی_همدانی #سال_1399_1400 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 کانال تاملات طلبگی: @ghorbani_hamedani

بسم الله الرحمن الرحیم یک سوال: چرا مضاف‌الیه نقش نحوی است اما مضاف، نقش نیست؟ به همین ترتیب چرا منعوت و مبدل منه و مُوکَّد نقش نیستند اما تاکید و بدل و نعت نقش به حساب می‌آیند؟ و قس علی هذا به طور کلی نقش نحوی چیست و ملاک آن کدام است؟

بسم الله الرحمن الرحیم ✅ نقش نحوی چیست؟ 🔹 در ابتدای کتب نحوی، در تعریف علم نحو، شناخت احوال اواخر کلمات سه گانه به عنوان یکی از ماموریت‌های اصلی علم نحو معرفی شده است. علم نحو به منظور جلوگیری از خطای در گفتار تاسیس شده است همانطور که داستان‌هایی که از تاسیس علم نحو بیان می‌شود این دغدغه را به خوبی منعکس می‌کند. یکی از ماموریت‌های مهم عالم نحوی و طبق تعاریف نحو، تنها ماموریت او این است که بداند هر کلمه، عبارت یا جمله‌ای دارای چه اعرابی است و چرا؟ 🔸 این ماموریت مهم، عالم نحوی را وامی‌دارد تا برای کلمات و جملات جایگاه‌هایی تعریف کند که هر جایگاه، موجب یک اعراب می‌شود. به تعبیر دیگر او به دلیل اینکه به دنبال علل اعراب کلمات است جایگاه‌هایی را برای هر بخش تعریف می‌کند تا نشان دهد که چرا این کلمه بدین شکل خوانده می‌شود. 🔹 بدین ترتیب نقش هر کلمه در یک جمله عبارت است از آن جایگاهی که باعث اعراب خاصی برای کلمه می‌شود. از این جهت مضاف‌الیه نقش است زیرا اگر کلمه مضاف‌الیه شد مجرور خواهد بود اما مضاف، نقش نیست زیرا مضاف بودن موجب هیچ اعرابی نمی‌شود. به همین ترتیب بدل، نعت، معطوف و تاکید هم نقش‌اند چون موجب یک اعراب هستند ولو اعراب تبعی اما موکَّد، معطوف علیه، منعوت و مبدل منه نقش نیستند چون موجب هیچ اعرابی نمی‌شوند. ⁉️ چقدر این تعریف و ماموریت را برای نحو می‌توان پذیرفت؟ 🧐🤔 #نحو #دانش_نحو #غرض_نحو #نقس_نحوی 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 کانال #تاملات_طلبگی: @ghorbani_hamedani

📚 #درس_مغنی_الأدیب 📚 🔸 باب اول 🔹 #اذا ♦️جلسه 26 🕜 زمان کل کلاس: 1:00:10 ⏱ زمان شروع درس: 00:00 ❇️ #متن 📄 شروع متن: و اما الثالث ص 44 📄 پایان متن: مساله ص 45 ❇️ #نکات_تکمیلی ☑️ موضوع : تعلیق در شرط به چه معناست؟ 🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱 #مغنی #مغنی_الأدیب #مغنی_الادیب #نحو #دروس_حوزه #استاد_مجتبی_قربانی_همدانی #سال_1399_1400 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 کانال تاملات طلبگی: @ghorbani_hamedani

📚 #درس_مغنی_الأدیب 📚 🔸 باب اول 🔹 #اذا ♦️جلسه 27 🕜 زمان کل کلاس: 57:54 ⏱ زمان شروع درس: 03:02 ❇️ #متن 📄 شروع متن: مساله ص 45 📄 پایان متن: الثانی: انه یلزمهم ص 45 ❇️ #نکات_تکمیلی ☑️ موضوع : 1. نقد دو مفعولی بودن افعال قلوب 2. نقد شرطیت اسماء شرط 🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱🖱 #مغنی #مغنی_الأدیب #مغنی_الادیب #نحو #دروس_حوزه #استاد_مجتبی_قربانی_همدانی #سال_1399_1400 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 کانال تاملات طلبگی: @ghorbani_hamedani

بسم الله الرحمن الرحیم 🔴 نقد دلالت حروف زائده بر تأکید بیان می‌شود که حروف زائده دارای معنای تاکید هستند. به نظر می‌رسد این حرف کاملا جای تامل دارد. تأکید یکی از امور فرازبانی است که در همه زبان‌ها وجود دارد هرچند اسلوب آن در هر زبانی متفاوت است. فلسفه وجودی تاکید، این است که در ذهن مخاطب محتوای جمله آن طور که مقصود گوینده بوده جا نیفتاده و گوینده به ناچار از ادات تأکید استفاده می‌کند. دلیل اینکه مخاطب با وجود شنیدن جمله همچنان منکر یا شاکّ در محتوای جمله است این است که در ذهنش نسبت به آن جمله هنوز استبعاد وجود دارد. یکی از دلائل این استبعاد می‌تواند دلیل روانی باشد که برای رفع آن باید کلام را تکرار کرد یا از ادات دیگر تأکید استفاده کرد. یکی دیگر از دلائل استبعاد، وجود تسامح زبانی است. اینکه می‌توانیم در کلاممان از مجاز استفاده کنیم و مثلا به جای اینکه بگوییم بخشی از کتابم سوخت بگوییم کتابم سوخت و مخاطب هم مقصود ما را بفهمد، باعث می‌شود وقتی کلامی می‌شنویم که گاهی دارای استبعاد هم هست گمان کنیم که این کلام، مجاز است نه حقیقت. گوینده برای نشان دادن اینکه کلامش، مجاز نیست از ادات تأکید استفاده می‌کند. مثلا وقتی همه کتاب آتش گرفته باشد می‌گوید کل کتابم سوخت. واضح است که برای تاکید، باید مشخص کرد که اولا چه چیزی تأکید می‌شود (موکَّد) و ثانیا غرض از این تأکید چیست. بدون این دو مورد، ادعای تأکید، ادعای صحیحی نیست. در حروف زائده یا در مواردی از این دست که ادعای تاکید می‌شود نمی‌توان غرضی بر این تأکید یافت. مثلا وقتی می‌گوییم «ما جاءنی زید و لا بکر»، لا زائده است زیرا زید فاعل عدم آمدن است و بکر هم که بر آن عطف شده یعنی نیامده است. اما تأکید از آن فهمیده نمی‌شود. یکی از دلائل واضحی که می‌تواند این مطلب را نشان دهد این است که اعراب همیشه به همین نحو سخن می‌گویند و کلام به گونه‌ای نیست که خیال کنیم در ذهن شنونده مشکلی از جهت قبول معنای حقیقی جمله وجود دارد. به تعبیر دیگر چنین نیست اعراب گاهی بگویند ما جاءنی زید و لا بکر و گاهی بگویند ما جاءنی زید و بکر تا بگوییم در حالت اول تأکید فهمیده می‌شود و در حالت دوم خیر. شبیه این بیان در عباراتی مانند «اسکن انت و زوجک الجنة» هم می‌آید. در این عبارت هم انت، تأکید نیست بلکه باید گفت این کلمات صرفا یک ساختار زبانی است که در زبان عربی وجود دارد. به عبارت دیگر یک عادت زبانی است و چنین نیست که اعراب وقتی بخواهند کلامشان را تاکید کنند از این اسلوب‌ها استفاده می‌کنند. #نحو #تاکید #تأکید #حروف_زائده 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 کانال تاملات طلبگی: @ghorbani_hamedani

نظر برادر ارجمند حجت الاسلام والمسلمین قربانی از مدرسین حوزه درباره ی یادداشت سیستم آموزشی:👇 سلام علیکم به نظر می رسد وقتی نگاه ما این است که شاگرد باید یاد بگیرد و معلم باید تعلیم دهنده باشد هر نظام آموزشی کماکان نخبه کش است و نخبگان همیشه از آن فراری‌اند چرا که نخبگانی که نمی‌توانند آنچه تعلیم می‌بینند را بپذیرند همیشه با سیستم آموزشی که آن‌ها را مجبور می‌کند آنچه آن‌ها در صحتش تردید دارند یا خلافش را قبول دارند یادگرفته و حفظ کنند، درگیرند و طبیعتا علاقه‌مندند سریع‌تر از این سیستم آموزشی فرار کنند. راه چاره این است که خود سیستم آموزشی، تعلیم را بهانه‌ای برای تربیت علمی و نخبگانی قرار دهد و نه هدف. وقتی دانش‌پژوه احساس کند که در یک سیستم آموزشی به سمت خلاقیت و ابتکار حرکت می‌کند و این خلاقیت اوست که مورد توجه و ارزشیابی قرار می‌گیرد و نه سلطه علمی بزرگانِ پیش از او، رغبت او برای ماندن در این سیستم آموزشی و خلاق‌تر شدن بیشتر می‌شود. سیستم آموزشی‌ای که دائما ماهی به دست دانش‌پژوه می‌دهد برای آن‌که علاقه‌مند به صیادی در اعماق اقیانوس و صید ماهی‌های تازه است جذاب نیست.