پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمودند: إِنَّ فِي النَّارِ مَنْزِلَةً لَمْ يَكُنْ يَسْتَحِقُّهَا أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ إِلَّا بِقَتْلِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا ع. در جهنم يك مكانى است كه غير از قاتل حسين بن على و قاتل يحيى بن زكريا علیهم السلام استحقاق آن را نخواهند داشت. 📚 بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏44 ؛ ص301. 🆔 @huoooo

پیامبر صلی الله علیه و آله: أَلَا إِنَّ فَضَائِلَ الْأَخْلَاقِ عَشَرَةٌ صِدْقُ الْحَدِيثِ وَ صِدْقُ الْمَوَدَّةِ وَ نَصِيحَةُ النَّاسِ وَ إِعْطَاءُ السَّائِلِ وَ الْمُكَافَأَةُ بِالصَّنَائِعِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ وَ التَّذَمُّمُ لِلْجَارِ وَ قِرَى الضَّيْفِ وَ الْحَيَاءُ وَ هُوَ رَأْسُهُنَّ. فضايل اخلاق ده چيز است: ۱. راستگوئى در سخن. ۲. راست بودن در دوستى. ۳. نصيحت و خير خواهى مردم. ۴. به سائل عطا نمودن. ۵. نيكى را مكافات كردن يعنى پاداش دادن. ۶. ادا كردن امانت. ۷. صله رحم. ۸. حفظ كردن حرمت همسايه. ۹. ميهماندارى كردن از ميهمان. ۱۰. حيا و اين برترین آن خصلتها است‏. 📚 معدن الجواهر و رياضة الخواطر ؛ ص70. 🆔 @huoooo

امام صادق علیه السلام: إنّ القرآن نزل بالحزن فاقرءوه بالحزن. قرآن با اندوه نازل شده است پس آن را با اندوه بخوانيد. 📚 المحجة البيضاء فى تهذيب الاحياء ؛ ج‏2 ؛ ص226. 🆔 @huoooo

قال رجل‏ أوصني فقال ص لا تغضب ثم أعاد عليه فقال لا تغضب ثم قال ليس الشديد بالصرعة إنما الشديد الذي يملك نفسه عند الغضب. مردى به رسول خدا صلى الله عليه و اله و سلم عرض كرد: مرا نصيحتى فرما، فرمودند: عصبانى مشو. مجددا درخواست كرد، فرمود: عصبانى مشو. آنگاه فرمود: دلاورى تنها به زمين زدن حريف نيست، بلكه دلاور كسى است كه به وقت عصبانيت بر خود مسلط باشد. 📚 تحف العقول ؛ النص ؛ ص47. 🆔 @huoooo

امام علی علیه السلام: مَنْ غَلَبَ لِسَانَهُ أَمَّرَهُ قَوْمُهُ. هر كس بر زبانش مسلط باشد (و سخن بجا گويد) قومش او را فرمانده خود كنند. 📚 كنز الفوائد ؛ ج‏2 ؛ ص14. 🆔 @huoooo

تشرف ملا قاسمعلی رشتی (ر) خدمت امام زمان علیه السلام در تخته فولاد اصفهان اگر به امام زمان عج اصرار می کردی علم کیمیا هم به تو می دادند 🎙 حجة الاسلام هاشمی نژاد 🆔 @huoooo

امام صادق (ع) فرمودند: غسل الإناء و كسح الفناء مجلبة للرزق.‏ شستن ظرف‏ها و جاروب كردن جلوى خانه، روزى را جلب مى‏ كند. 📚 الخصال ؛ ج‏1 ؛ ص54. 🆔 @huoooo

رَوَى ابْنُ عَبَّاسٍ ره [قَالَ‏] رَأَيْتُ النَّبِيَّ ص وَ هُوَ يَقُولُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ قُلْتُ يَا نَبِيَّ اللَّهِ مَا ثَوَابُهُ قَالَ تَسْبِيحُ حَمَلَةِ الْعَرْشِ فَمَنْ قَالَ مَرَّةً لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ غَفَرَ اللَّهُ ذُنُوبَهُ مِائَةَ سَنَةٍ وَ كَتَبَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةَ حَسَنَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ دَرَجَةٍ فَإِنْ زَادَ عَلَى مَرَّةٍ وَاحِدَةٍ فَلَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ كَنْزٌ وَ نُورٌ عَلَى الصِّرَاطِ. ابن عباس می گوید كه پيغمبر (ص) را دیدم در حالی که «لا حول و لا قوّة الّا باللَّه» می گفت‏. عرض كردم يا رسول اللَّه ثواب اين ذکر چيست؟ فرمودند: اين ذکر تسبيح حاملان عرش است. هر كس يك بار این ذکر را بگوید 1. خدا گناه صد ساله او را بيامرزد. 2. از براى او به هر حرفى صد حسنه بنويسد. 3. از براى او صد درجه رفيع گرداند. و اگر بیشتر از يك بار بگوید به هر حرفى گنجى و نورى بر صراط برای او می باشد. 📚 جامع الأخبار(للشعيري) ؛ ص53. 🆔 @huoooo

امیر المؤمنین علیه السلام: اقْتَنِ الْعِلْمَ فَإِنَّكَ إِنْ كُنْتَ غَنِيّاً زَانَكَ وَ إِنْ كُنْتَ فَقِيراً مَانَك‏. علم را كسب كن پس بدرستى كه اگر توانگر باشى ترا زينت دهد و اگر فقیر باشى مؤونه و خرج ترا می رساند. 📚 تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص43. 🆔 @huoooo

حکایت شدّت علاقه و احترام علاّمه طباطبایی نسبت به مرحوم قاضی علامه طهرانی (ر): استاد ما (علاّمه طباطبایی) نسبت‌ به‌ استاد خود، مرحوم‌ قاضی،‌ علاقه‌ و شیفتگی‌ فراوانی‌ داشت‌، و حقّاً در مقابل‌ او خود را کوچک‌ می‌دید؛ و در چهرۀ مرحوم‌ قاضی‌ یک‌ دنیا عظمت‌ و ابّهت‌ و اسرار و توحید و ملکات‌ و مقامات‌ می‌جست‌. من‌ یک‌ روز به‌ ایشان‌ عطر تعارف‌ کردم‌، ایشان‌ عطر را به دست‌ گرفته‌، و تأمّلی‌ کردند و گفتند: «دو سال‌ است‌ که‌ استاد ما مرحوم‌ قاضی‌ رحلت‌ کرده‌اند؛ و من‌ تا به حال‌ عطر نزده‌ام‌.» و تا همین‌ زمان‌ اخیر نیز هر وقت‌ بنده‌ به‌ ایشان‌ عطری‌ داده‌ام‌؛ دَرِ آن را می‌بستند و در جیبشان‌ می‌گذاردند و من‌ ندیدم‌ که‌ ایشان‌ استعمال‌ عطر کنند، با اینکه‌ از زمان‌ رحلت‌ استادشان‌ سی‌ و شش‌ سال‌ است‌ که‌ می‌گذرد. 📚 مهر تابناک. 🆔 @huoooo

امام صادق علیه السلام: الْمُلُوكُ حُكَّامُ النَّاسِ وَ الْعُلَمَاءُ حُكَّامٌ عَلَى الْمُلُوكِ. پادشاهان حاكمند بر مردم و علماء حاكمند بر پادشاهان. ✍️ روحانیت شیعه از اول بر اساس بی‏ نیازی از قدرت های حاکمه بوده است، همیشه سلاطین مجبور بودند آستان آن ها را ببوسند و بر آن پیشانی بسایند و آن ها بی‏ اعتنایی کنند. فتحعلی‏شاه مجبور بود از میرزای قمی کسب حیثیت کند، میرزا احتیاج به او نداشت. می‏ رفت قم، در رکاب میرزا حرکت می ‏کرد. میرزا که از درس مثلا می ‏خواست به منزل برود می ‏رفت رکاب الاغ میرزا را می ‏گرفت. یک دفعه هم در حالی که میرزا سوار الاغ می ‏شد پای میرزا روی ریشش‏ (ریش بلندی داشت که تا پایین‏تر از نافش بود) قرار گرفت، ریش فتحعلی‏شاه رفت زیر ران میرزا، میرزا هم فهمید قضیه چیست، چند قدم همین‏جور رفت در حالی که ریش فتحعلی‏شاه در زیر ران میرزا بود و دنبال الاغ میرزا می‏ رفت. میرزا می ‏خواست بی ‏اعتنایی کند که اینها کسی نیستند؛ در صورتی که اگر برای یک آدم کشاورز دهاتی چنین وضعی پیش می‏ آمد ،هرگز میرزا این کار را نمی ‏کرد. 📚 كنز الفوائد ؛ ج‏2 ؛ ص33. 🆔 @huoooo