قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:‏ مَا رَفَعَ النَّاسُ أَبْصَارَهُمْ إِلَى شَيْ‏ءٍ إِلَّا وَضَعَهُ اللَّهُ تَعَالَى. رسول خدا ص: مردم چشم خود را به چيزى بالا نمى‏ برند، مگر اين كه خدا آن را پايين مى‏ آورد! ✍ این روایت اشاره به چشم زخم دارد. مى‌توان گفت: گاه چيزى كه در چشم كسى بزرگ و زيبا به نظر مى‌رسد و به چشم او مى‌آيد ناگاه در هم مى‌شود و دگرگونى مى‌يابد. چنان كه نقل شده كه ناقه پيامبر كه «عضباء» نام داشت و هرگز در هيچ مسابقه‌اى شكست نخورده بود، روزى شكست خورد. 📚 النوادر (للراوندي) ؛ ص17. 🆔 @huoooo

امام صادق ع به ابو حمزه ثمالى فرمود: يَا أَبَا حَمْزَةَ مَا كَانَ وَ لَنْ يَكُونَ مُؤْمِنٌ إِلَّا وَ لَهُ بَلَايَا أَرْبَعٌ إِمَّا أَنْ يَكُونَ جَارٌ يُؤْذِيهِ أَوْ مُنَافِقٌ يَقْفُو أَثَرَهُ أَوْ مُخَالِفٌ يَرَى قِتَالَهُ جِهَاراً [جِهَاداً] أَوْ مَنْ [مُؤْمِنٌ‏] يَحْسُدُهُ ثُمَّ قَالَ أَمَا إِنَّهُ أَشَدُّ الْأَرْبَعَةِ عَلَيْهِ لِأَنَّهُ يَقُولُ فَيُصَدَّقُ عَلَيْهِ وَ يُقَالُ هَذَا رَجُلٌ مِنْ إِخْوَانِهِ فَمَا بَقَاءُ [ممانعا] الْمُؤْمِنِ بَعْدَ هَذَا [هَذِهِ‏]. اى ابو حمزه! مؤمنى نبوده و هرگز نخواهد بود مگر آنكه چهار نوع بلا برايش وجود داشته و دارد: 1. يا آن كه همسايه ‏اى آزارش دهد، 2. يا منافقى دنباله آثار و حركات او است، 3. يا مخالفى كه كشتن او را جهاد می شناسد، 4. يا مؤمنى كه نسبت به او حسادت ورزد. سپس حضرت فرمود: همانا چهارمى شديدترين آن‏ها است، چون كه مومن (سخنى را) مى‏ گويد و تصديق و تأييد مى ‏گردد، بعد از آن گفته می شود كه اين كسى كه او را تصديق كرد از خودشان است (ضرب المثل معروف: به هم ديگر، نان قرض مى‏ دهند)، پس ديگر جايگاهى براى ادامه زندگى مؤمن بعد از آن نخواهد بود. 📚 التمحيص ؛ ص32. 🆔 @huoooo

في نهار الجمعة ساعتان ما بين فراغ من الخطبة إلى أن تستوي الصفوف بالناس و أخرى من آخر النهار و روي‏ إذا غاب نصف القرص. در روز جمعه دو ساعت [ساعت استجابت دعا] است: ۱. ساعت فراغ امام جمعه از خطبه تا بر قرارى صفوف نماز. ۲. ساعت پايان روز جمعه که روايت شده هنگام غروب نصف قرص خورشيد است. 📚 عدة الداعي و نجاح الساعي ؛ ص46.

امام صادق (ع): از فروتنى است كه هر كس را كه ملاقات كردى سلام كنى. 📚 الخصال / ترجمه جعفرى ؛ ج‏1 ؛ ص25.

رسول خدا ص: مَنْ تَظَاهَرَتْ نِعَمُ اللَّهِ عَلَيْهِ فَلْيُكْثِرِ الشُّكْرَ وَ مَنْ أُلْهِمَ الشُّكْرَ لَمْ يُحْرَمِ الْمَزِيدَ وَ مَنْ كَثُرَ هُمُومُهُ فَلْيُكْثِرْ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ وَ مَنْ أَلَحَّ عَلَيْهِ الْفَقْرُ فَلْيُكْثِرْ مِنْ قَوْلِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ. هر گاه نعمتهاى فراوان خداوند به سوى كسى روى آورد، حتما بايد به شكر و سپاس خود بيفزايد، و به هر كس روح شكرگزارى دميده شود، از افزايش نعمت محروم نمى ‏گردد، و هر كس غم و غصّه‏ اش زياد گردد، بايد زياد استغفار كند، و هر كس فقر بر او اصرار دارد و او را رها نمی کند، بايد زياد بگويد: «لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه». 📚 النوادر (للراوندي) ؛ ص15. 🆔 @huoooo

امام كاظم ع فرمودند: به امام صادق ع گفته شد: مرگ را براى ما وصف فرما. فرمودند: براى مؤمن مثل خوشبوترين گل‏ها است، كه آن را مى‏ بويد و از بوى خوش آن، از حال ميرود و خستگى و درد از او منقطع مى ‏شود، و براى كافر مانند نيش افعى و عقرب بلكه سخت‏تر است. سؤال شد: بعضى مى‏ گويند مرگ از تكّه تكّه شدن با ارّه و قيچى و كوبيده شدن با سنگ و چرخاندن سنگ آسيا بر حدقه چشم سخت‏تر است، (نظر شما چيست؟) حضرت فرمودند: براى بعضى از كافرين و فاجرين همين طور است، و آن چيزى كه از اين هم شديدتر است عذاب آخرت است، زيرا از عذاب دنيا سخت‏ تر و شديدتر است. گفته شد: پس چرا ما مى‏ بينيم جان كندن بر بعضى از كفّار آسان است، در حالى كه مى‏ خندد و سخن مى‏ گويد، مى ‏ميرد؟ و بعضى از مؤمنين هم همين طورند؟ ولى بعضى از مؤمنين و كافرين در هنگام سكرات موت دچار اين سختى ‏ها مى‏ شوند؟ حضرت فرمودند: راحتى مؤمن در آن حال ثواب زودرس است و سختى هنگام مرگ براى او باعث پاك شدن از گناه است تا با پاكى و تميزى به آخرت وارد شود و بدون هيچ مانعى استحقاق ثواب ابدى را داشته باشد. امّا راحتى كافر در آن حال، بخاطر آن است كه اجر نيكى ‏هاى خود را بطور تمام و كمال در دنيا دريافت دارد و وقتى وارد آخرت مى‏ شود جز عذاب نبيند. و سختى حال كافر در موقع مرگ آغاز عذاب او است و اين بخاطر آن است كه خداوند عادل است و ظلم نمى‏ كند. حضرت ادامه دادند: از امام صادق عليه السّلام در باره طاعون سؤال شد. آن حضرت فرمودند: براى عدّه ‏اى عذاب و براى عدّه‏ اى ديگر رحمت است. گفتند: چگونه ممكن است رحمت عذاب باشد؟! فرمودند: آيا نمى‏ دانيد آتش جهنّم براى كافرين عذاب است ولى براى خزنه جهنّم( فرشتگان عذاب) كه با كافرين در آنجا هستند، مايه رحمت است؟ 📚 ترجمه عيون أخبار الرضا عليه السلام ؛ ج‏1 ؛ ص561. 🆔 @huoooo

توکل کامل جناب حاج احمد انصاری ـ فرزند آیت‌الله میرزا جواد آقا انصاری (رحمة‌الله‌علیه) ـ نقل می‌کردند که جناب آیت‌الله سیدعباس قوچانی وصی مرحوم آیت‌الله علی آقا قاضی برای اینجانب نقل کرد که مرحوم علی آقا قاضی معمولاً در حال تردد بین نجف و کوفه بودند و من مطمئن بودم که ایشان پولی در بساط ندارد و برایم همیشه جای سؤال بود که مخارج این رفت و آمد بین نجف و کوفه چگونه تا مین می‌شود تا اینکه یک روز که ایشان عزم کوفه را داشت از خانه خارج شدند ومن مخفیانه پشت سر ایشان راه افتادم... ایشان از میان بازار عبور کرد تا به ترمینال رسید و مستقیم رفت که سوار ماشین شود، ناگهان دیدم که درست هنگامی که مرحوم قاضی پایش را روی پله ماشین گذاشت سیدی به سرعت آمد و مقداری پول به قاضی داد. ایشان برگشت نگاهی به پشت سر کرد لبخندی زد و به من فهماند اگر انسان صبر کند و توکل نماید، خداوند اینگونه می‌رساند.». 📚 اسوه عارفان صفحه ۸۱. 🆔 @huoooo

امام صادق ع فرمودند: بينا موسى عليه السلام يناجي ربّه إذ رأى رجلا تحت ظلّ عرش اللَّه قال: يا ربّ، من هذا الذي قد أظلّه عرشك؟ قال: يا موسى، هذا كان بارّا بوالديه و لم يمش بالنميمة. حضرت موسى هنگام مناجات وقتى ديد كه مردى در زير سايه عرش خداست، خداوند را ندا داد كه: اى پروردگار، اين چه كسى است كه زير سايه عرش تو مستقر شده است. خطاب آمد: اى موسى، اين شخص كسى است كه به پدر و مادرش نيكى مى‏ كرد و سخن چين نبود. 📚 الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى) ؛ ص110. 🆔 @huoooo

پیامبر ص: عَجَباً لِمَنْ أَيْقَنَ بِالْمَوْتِ كَيْفَ يَفْرَحُ. عَجَباً لِمَنْ أَيْقَنَ بِالرِّزْقِ كَيْفَ يَحْزَنُ. عَجَباً لِمَنْ أَيْقَنَ بِالنَّارِ كَيْفَ يُذْنِبُ. عَجَباً لِمَنْ عَرَفَ الدُّنْيَا وَ تَقَلُّبَهَا بِأَهْلِهَا كَيْفَ‏ يَطْمَئِنُّ إِلَيْهَا. 1. عجب است از كسى كه يقين به مرگ دارد چگونه خوشحال است. 2. عجب است از كسى كه يقين به رزق مقدّر الهى دارد چگونه حزن و اندوه در او پيدا مى‏ شود. 3. عجب است از كسى كه يقين به آتش و عذاب قيامت دارد چگونه گناه مى ‏كند. 4. عجب است از كسى كه شناخته است دنيا را و مى‏ بيند كه چگونه با اهل خود رفتار مى‏ كند و هيچ چيز آن ثابت و برقرار نيست چگونه به آن اطمينان مى‏ كند. 📚 إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي) ؛ ج‏1 ؛ ص25. 🆔 @huoooo

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: ثبات النّفس بالغذاء، و ثبات الرّوح بالغنى. پابرجا بودن جسم به خوراك است و پابرجا بودن روح به توانگرى و بى ‏نيازى. 📚 نثر اللآلئ / ترجمه شيخى ؛ ص58. 🆔 @huoooo

پیامبر ص فرمودند: يَا عَلِيُّ أَرْبَعٌ يَذْهَبْنَ ضَلَالًا الْأَكْلُ بَعْدَ الشِّبَعِ وَ السِّرَاجُ فِي الْقَمَرِ وَ الزَّرْعُ فِي الْأَرْضِ السَّبِخَةِ وَ الصَّنِيعَةُ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهَا. يا على، چهار چيز به هدر مى‏ رود: ۱.خوراك پس از سيرى. ۲. چراغ در مهتاب. ۳. بذر در شوره ‏زار. ۴. احسان به نااهل. 📚 تحف العقول ؛ النص ؛ ص9. 🆔 @huoooo

أهدى الى النّبيّ صلّى اللّه عليه و آله ثلاثة طيور فاطعم أهله طائراً فلمّا كان من الغد أتته به فقال لها أ لم أنهك ان ترفعى شيئاً لغد فانّ اللَّه يرزق كلّ غد الرزق مقسوم يأتي ابن آدم على أيّ سيرة شاء ليس لتقوى متّق بزائد و لا لفجور فاجر بناقص و إن شرهت نفسه و هتك الستر لم ير فوق رزقه. سه پرنده به پيامبر اكرم ص هديه شد، يكى از آن‏ها را به مصرف خانواده ‏اش رساند. روز بعد همسرش يكى ديگر از آن‏ها را نزد رسول خدا ص آورد. حضرت فرمودند: «مگر تو را از ذخيره كردن چيزى براى روز بعد نهى نكردم!؛ زيرا خداوند همواره هر روز به مخلوقاتش روزى مى‏ دهد. رزق مقرر و معين شده است و به انسان به هر سیرتی كه باشد مى ‏رسد. تقواى انسان پرهيزگار بر آن نمى ‏افزايد و تباهكارى انسان فاجر از آن نمى‏ كاهد و اگر انسان آزمند گردد و پرده‏ ها را بِدَرَد، بيشتر از روزى ‏اش نخواهد ديد.». 📚 جامع أحاديث الشيعة (للبروجردي) ؛ ج‏22 ؛ ص98. 🆔 @huoooo