میزان سختی اون درس/کار هم رابطه مستقیمی با ولوم و ریتم آهنگی که گوش میدم داره.

دیگه دارم به مرحله چمدون بستن برای تیمارستان میرسم.

البته که اینا فرمالیته‌ست.

دلم میخواد برگردم به زمانی که بعد از کلاس والیبال سالن مسجد فائق با دوستم تبادل CD بن‌تن انجام میدادیم :) و گاهی هم تا خونه نوشمک و باغلار میخوردیم و برای همدیگه تعریف میکردیم.

عجب.

از یه سنی به بعد آدم تو خیلی از مسائل شُل میکنه و دیگه سخت‌ نمیگیره.

چون کاری از دستم برنمیاد پس گریه میکنم.

شب جمعه‌ای یادی کنیم از شهید رئیسی، خدا بیامرزتت مرد.

یعنیا حرفای پزشکیان حتی همینطور گذری تو اخبار گوش میدم دلم میخواد از عصبانیت با کله برم تو شیشه/دیوار.

برای ادامه‌ی حیات و جهت ریکاوریِ روحم به گوشه‌ی حرم امام‌حسین ؏ شدیداً محتاجم.

حس میکنم اگر نرم کربلا میمیرم.