#جهاد_تبیین | پشت پرده هایی از پرونده بحران جمعیت برگرفته از مقاله روزنامه کیهان(ویرایش شده) جمعیت همواره به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های قدرت دولت‌ها به شمار رفته و جایگاه بالایی در دکترین و راهبرد دفاعی و محاسبه قدرت کشورها داشته است. «ویل دورانت» در کتاب «درس‌های تاریخ» آورده: «قلّت اعضای خانواده در تاریخ یونان و روم نقش داشته است. این نکته جالب توجه است که «ژولیوس قیصر» (۵۹ پیش از میلاد) به رومیانی که فرزندان بسیاری داشتند جایزه می‌داد و زنان بی‌فرزند را از سوار شدن بر تخت روان و استفاده از زیورهای گرانبها منع کرده بود». «ابن خلدون» - اندیشمند برجسته مسلمان- می‌گوید: «جمعیتی که به حد کافی انبوه و انباشته باشد، امکان می‌یابد تا از نیروی کار خود استفاده بهتری ببرد. جمعیت، مهم‌ترین وسیله برقراری امنیت سیاسی و نظامی جامعه است». در فرانسه، «هنری شانزدهم» بر این عقیده بود که: «قدرت و ثروت پادشاهان به فراوانی و توانمندی جمعیت و افراد آن بستگی دارد». «فردریش فرمانروای» کبیر پروس نیز معتقد بود که «تعداد افراد جمعیت، ثروت دولت‌ها محسوب می‌شوند». 🔹آغاز برنامه‌های تنظيم خانواده در ايران سال 1337 (1958) را می‌توان سرآغاز برنامه‌های تنظيم خانواده در ايران دانست. در اين سال «ستّاره فرمانفرمائيان» - شاهزاده قجر که در آمریکا مددکاری اجتماعی خوانده بود و سال‌ها كارشناس رسمي سازمان ملل بود- از آمریکا به ايران بازگشت و با تأسیس آموزشگاه عالي خدمات اجتماعی، زمينه تربيت نيروي انساني براي اجراي برنامه‌هایی مانند تنظيم خانواده را ایجاد کرد. وي «انجمن بهداشت و تنظيم خانواده ايران» را تأسیس کرد كه بلافاصله به عضويت فدراسيون بین‌المللی تنظيم خانواده (IPPF) درآمد. او در دوران حضور در ایران و پس از آن سعی کرد که چهره‌ای ملی، وطن‌پرست و خیرخواه محرومان از خود نشان دهد. در حالی که اسناد متعددی نشان می‌دهد که او گماشته آمریکایی‌ها در موضوع کنترل جمعیت ایران بود و ذیل شورای جمعیت آمریکا و به نفع همان آمریکایی‌هایی کار می‌کرد که علیه مردم ایران و پسر عمه‌اش - محمد مصدق- کودتا کرده بودند تحدید نسل ایرانیان این‌قدر برای آمریکایی‌ها اهمیت داشت که شخص رئیس‌جمهور آمریکا آن را از شاه پیگیری می‌کرد؛ چنان‌که شاه در ملاقات سال 1351 خود با «جرالد فورد» - رئیس‌جمهور وقت آمریکا- و «کیسینجر» در کاخ سفید از برنامه کنترل موالید ایران گزارش می‌دهد. همچنین در اسفند 1353 که دکتر «هوشنگ انصاری» - وزیر وقت اقتصاد ایران- در کاخ سفید با فورد و کیسینجر جلسه دارد، فورد بلافاصله پس از خوش‌آمدگویی به هیئت ایرانی، از موضوع جمعیت می‌پرسد. انصاری نیز در پاسخ می‌گوید: «رشد جمعیت ایران سالانه حدود سه درصد است؛ اما ما یک برنامه‌ریزی داریم و امیدواریم که آن را کاهش دهیم. 🔹ادامه تحرکات تحدید جمعیتی بعد از انقلاب موضوع جمعیت البته از این عجایب زیاد دارد و حکایت‌های آن ضمن وقایع انقلاب و پس از آن نیز ادامه پیدا می‌کند. مثلا هنوز انقلاب پیروز نشده است که خانم «جرجی گایر» - خبرنگار روزنامه لس آنجلس تایمز- در نوفل لوشاتو به سراغ حضرت امام(ره) می‌رود و از ایشان می‌پرسد که: نظر حضرتعالی در مورد کنترل موالید و تحصیل زنان و مردان در دانشگاه به‌صورت مختلط چیست؟! بله، شانزدهم آذر 57 است، هنوز انقلاب پیروز نشده و به قول معروف نه به دار است و نه به بار؛ اماآمریکایی‌ها نگران برنامه تحدید نسل ایرانیان هستند! بعد از پیروزی انقلاب و در ابتدای پاییز 1358 نیز دکتر «کاظم سامی» - وزیر بهداری دولت موقت- نامه‌ای بلند بالا خطاب به حضرت امام(ره) می‌نویسد و در آن درخواست می‌کند که ایشان جواز از سرگیری برنامه تنظیم خانواده را صادر نمایند. اما موضع امام(ره) در اردیبهشت 58 و صرفا سه ماه پس از پیروزی انقلاب بیان شده بود. آنجا که فرموده بودند: «مملکت ایران 35 میلیون حالا می‌گویند جمعیت دارد. وسعتش آن‌قدر است که برای 150 میلیون تا 200 میلیون جمعیت کافی است. یعنی اگر 200 میلیون جمعیت داشته باشد، در ایران با رفاه زندگی می‌کنند». چرا این همه عجله؟ اما گروهی در دولت‌های دهه شصت، با وجود آگاهی از موضع حضرت امام(ره) به شدت پیگیر کنترل جمعیت بودند؛ به‌گونه‌ای که حتی می‌خواستند سرشماری را که باید 10 سال یک‌بار صورت بگیرد؛ پیش از موعد و به جای سال 1365، در سال 1363 برگزار نمایند. (ر.ک پاورقی ص 34 کتاب جمعیت شناسی؛ مبانی و زمینه‌ها از دکتر حسن سرایی) شوق این افراد برای ازسرگیری برنامه تحدید نسل به اندازه‌ای بود که نهایتا نیز طاقت نیاوردند و پیش از انجام سرشماری سال 1365، کنترل جمعیت را بی‌سروصدا و مخفیانه در روستاهای کشور آغاز کردند. این جریان پس از رحلت حضرت امام(ره) نیز به فعالیت خود ادامه داد؛ هرچند رهبر معظم انقلاب موضع خود را صرفا پس از گذشت یک ماه از آغاز زعامت خود و مورخ 1368/4/18