#معرفی_مقاله پارادوکس کنش جمعی و قطعیت ما پارادوکس کنش جمعی و قطعیت در علم را بررسی می کنیم که در آن هر چه دانشمندان بیشتر با هم تحقیق کنند، آن کار کمتر به ارزش اطمینان جمعی آنها کمک می کند. هنگامی که دانشمندان به مشکلات مشابه رسیدگی می کنند و داده ها، روش ها و همکاران را به اشتراک می گذارند، درک و اعتماد آنها نسبت به تحقیقات همکارانشان افزایش می یابد، کیفیتی که برای پیشرفت علمی لازم است. این امر تقویت مثبتی را که دانشمندان برای باورهای مشترک دریافت می‌کنند افزایش می‌دهد زیرا بیشتر به دانش، علایق و یافته‌های همکاران خود وابسته می‌شوند. این اقدام جمعی، پتانسیل دانشمندان را برای اقامت در «حباب‌های» معرفتی افزایش می‌دهد که ظرفیت آنها را برای اکتشافات جدید یا تعمیم اکتشافاتشان محدود می‌کند. به طور خلاصه، با نزدیک‌تر شدن دانشمندان، تجربه اعتبار علمی آن‌ها با کاهش احتمال تکرار واقعی افزایش می‌یابد، و مبادله‌ای بین قطعیت و حقیقت ایجاد می‌کند. #شبه_علم #قطعیت ——- مرکز مطالعات سیاستگذاری علوم انسانی (#مسعا) @ihispsir @projectsystem

#معرفی_مقاله چهار مثال برای شبه علم یک موضوع مرتبط در فلسفه علم، مسئله مرزبندی است: چگونه علم را از غیرعلم، و به طور خاص تر، علم را از شبه علم تشخیص دهیم. پس از در نظر گرفتن مجموعه ای از معیارهای مرزبندی، چهار شبه علم مورد بررسی قرار می گیرند: روانکاوی، روانشناسی تکاملی نظری، دستور زبان جهانی، و نظریه ریسمان. نتیجه‌گیری می‌شود که این چارچوب‌های نظری شرایط لازم برای علمی تلقی شدن را ندارند. #شبه_علم ——- مرکز مطالعات سیاستگذاری علوم انسانی (#مسعا) @ihispsir @projectsystem