"برای رساندنِ "چیزی" ، برای انتقالِ "معنا" ما همواره نیازمند معانیِ مازاد یا اضافی هستیم. " این همان چیزی ست که #لوی_استروس به عنوان مازاد نشانه شناسی برمعنا شناسی طرح می کند. #درباره_زبان_و_تاریخ #والتر_بنیامین گزینش و ترجمه : #مراد_فرهادپور #امید_مهرگان #نشر_هرمس https://eitaa.com/image_khorasan

#در_باب_هنر #والتر_بنیامین هنر خلق می‌کند و این خلق کردن به شیوه‌ای عینی، یعنی به شیوه‌ای مرتبط با فرم‌های ناب طبیعت، به انجام می‌رسد. هنر به هنگام خلق کردن به نوعی معیار بی‌کران تمسک می‌جوید، معیاری که خود فرم‌های بی‌کران زیبایی را بنیان می‌نهد. و این فرم‌ها هستند که در مقام مقایسه با طبیعت هیچگاه از ریشه‌های فرمی خود جدا نمی‌شوند. رنگِ ناب تنها در لحظه‌‌ی ادراک نمودار می‌شود، تنها در ادراکات است که با امر مطلق مواجه می‌شویم. آن رنگی که در نقاشی می‌بینی، صرفا انعکاسی از تلالوی خیره کننده‌ی خیال است‌. چنین رنگی خیال را به خدمت خلق کردن درمی‌آورد، آن را اسیر سایه و روشن می‌کند، از تخت پایین می‌اندازدش. مبنای روحانی حاکم بر تصاویر نقاش چیزی به جز سطح نیست و اگر چشم‌های خود را به تمامی باز کنی، می‌بینی که سطح است که مبیّنِ رنگ شده است و نه برعکس. بی‌کرانگیِ مکان فرم سطح را تعیین می‌‌کند. این بی‌کرانگی همان معیاری است که رنگ از دل آن حاصل می‌شود. آفریدن به وقت دریافت کردن، عالی‌ترین مقصد هر هنرمندی است. تصور کردن به یاری خیال در گرماگرم پذیرندگی، از درنگریستن به سرنمون فراتر رفته و مستقیما سیمای خود قوانین را نقش می‌زند. سرنمون: نماد نمونه‌ی اولیه کانال آموزشی انجمن ایماژ : https://eitaa.com/image_khorasan گروه ایماژ: https://eitaa.com/joinchat/2212299269C92b8eed7a6