🔴 طغیان نتيجه حس استغنا

🔴 شناخت پیچیدگی های نفس

🔴 ولادت حضرت امیرالمؤمنین سلام الله علیه 13 رجب نیست 🔸 روایات متعددی تاکید بر ولادت امیر المومنین علیه السلام در ماه ذی الحجه دارد. 🔹مطابق با تواریخ، تعیین رسمی این روز در زمان شاه سلطان حسین صفوی صورت گرفت، بطوری که عبدالحسین خاتون آبادی از مورخین صفوی در کتاب وقایع السنین و الاعوام نقل میکند وضع ۱۳ رجب به عنوان روز ولادت در زمان شاه سلطان حسین صفوی انجام پذیرفت؛ بدین صورت که در جلسه ای که توسط علمای عصر به جهت تعیین روز ولادت منعقد شد، با رای قاطع اکثریت علما (۸۰ به ۳) نقل تاریخی بر نقل روایی ترجیح داده شد! سپس توسط شاه رسمی گردید. 📌در احادیث متواتر بصورت کاملا صریح ولادت امیر المومنین علیه السلام در ماه ذی حجه عنوان شده است، بلکه وجه اخص تسمیه روزهای هشتم، نهم و دهم این ماه نیز بر اساس آن وارد شده است. 🔹در حدیثی کاملا متواتر که شیخ طوسی در امالی از چند طریق متفاوت آنرا نقل می کند و شهر آشوب به سندی دیگر در اینجا و اینجا، و نیز علوی در مناقب عتیق با اضافاتی آنرا آورده اند و حتی صدوق با سندی دیگر بخش ابتدایی آنرا روایت کرده، امام صادق علیه السلام فرمودند: روزی عباس بن عبد المطلب و یزید بن قعنب با گروهی از بنی هاشم و جماعتی از گروه عبد العزی در برابر خانه كعبه نشسته بودند. ناگهان فاطمه بنت اسد به مقابل کعبه رسید در حالی كه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام را ۹ ماه تمام آبستن بود و او را درد زاييدن فرا گرفته بود، در برابر خانه كعبه ايستاد، نظر به آسمان افكند و گفت: پروردگارا من به تو، به هر پيغمبر و رسولی كه فرستاده ای و به هر كتابی كه نازل گردانيدی ايمان آورده ام و تصديق كننده گفته های جدم، ابراهيم خليل، بنا کننده كعبه هستم. پس از تو میخواهم که بحق اين خانه و بحق کسی كه آنرا بنا كرده است و به حق فرزندی كه در شكم من است و با من سخن میگويد و مونس من گرديده و يقين دارم كه او يكی از آيات و دلائل توست، ولادتش را بر من آسان گردانی. عباس و يزيد بن قعنب گفتند كه چون فاطمه از اين دعا فارغ شد ديديم كه پشت خانه کعبه شكافته شد. فاطمه از آن رخنه داخل شد و از ديده ها پنهان گرديد. سپس شكاف به اذن خدا به هم پيوست، ما خواستيم درِ خانه را بگشاييم تا زنانمان نزد او بروند اما هر چه سعی كرديم در گشوده نشد و دانستيم كه اين امر از جانب خدا واقع شده. فاطمه سه روز درون كعبه ماند. اهل مكه در كوچه و بازار و زنها در اندرونی اين حكايت را ياد میكردند و تعجب می نمودند. تا اینکه بعد از سه روز همان موضع از خانه كعبه كه شكافته شده بود، مجددا شكافته شد و فاطمه بنت اسد بيرون آمد در حالی که علی بن ابيطالب عليهما السلام را در دست خويش داشت و می گفت: ای گروه مردم! بدرستی كه حق تعالی مرا از ميان خَلق برگزید، و فضيلت داد مرا بر زنان برگزيده ای كه پيش از من بوده اند؛ چنانچه حق تعالی آسيه دختر مزاحم را برگزید و او حق تعالی را پنهان و به حالت اضطرار در موضعی كه عبادت خدا در آنجا پسندیده نبود [خانه فرعون] عبادت كرد؛ و نیز مريم دختران عمران که حق تعالی او را برگزيد و ولادت حضرت عيسی (ع) را بر او آسان گردانيد و در بيابان درخت خشكی را جنبانيد و رطب تازه برایش ريخت. [حال] حق تعالی مرا برگزید و بر آن دو و همچنين بر جميع زنان عالميان پيش از من زيادتی داد؛ زيرا كه من فرزندم را در میان خانه او به دنیا آورده ام. ۳ روز در آن ماندم و از ميوه ها و طعام بهشتی تناول كردم. چون خواستم بيرون آيم، در حالی كه فرزندم را در دست داشتم، هاتفی از غيب مرا ندا كرد که: ای فاطمه! اين فرزند بزرگوار را علی نامگذاری كن، به درستی كه منم خداوندِ‌ عليّ اعلی، و او را آفريده ام از قدرت و عزّ جلالم و قسط عدلم. نام او را از نام خود اشتقاق نموده ام، او را به ادب خود تأديب نموده ام، امور خود را به او تفويض گردانیده ام و نیز او را بر علوم پنهان خود مطلع كرده ام. در خانه من متولد شده است. او اولین كسی خواهد بود كه بر روی خانه من اذان خواهد گفت، بت ها را خواهد شكست و آنها را به رو در خواهد انداخت. او مرا تعظیم و تمجید و تهلیل [ذکر لا اله الا الله] خواهد كرد. او امام و وصی بعد از حبيب من، نبی من و برگزيده جميع خَلق من، محمد صلی الله علیه و آله است. خوشا بحال كسی كه او را دوست بدارد و او را ياری كند؛ و وای بر كسی كه او را اطاعت نکند، رهایش کند و انكارش نمايد. وقتی ابوطالب علیه السلام فرزند را دید بسیار خوشحال شد، علی علیه السلام به پدرش گفت سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد پدرم. سپس پیامبر صلی الله علیه وآله وارد شد. ادامه در پست بعد ⬇️

ادامه از پست قبل ⬆️ 🔹در این هنگام امیرالمؤمنین علیه السلام جنبید و خنده ای کرد و گفت: السلام علیک یا رسول الله ورحمة الله وبركاته. سپس به اذن خدا به خواندن سوره مؤمنون پرداخت و آیات وصف حالات مومنین را خواند. سپس پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: مومنان به سبب تو رستگار میشوند و باقی آیات را خودش خواند تا بدانجا رسید که گفت الذين يرثون الفردوس هم فيها خالدون، و افزود به خدا قسم که تو امیر مؤمنان هستی و روزی دهنده علوم به ایشان، بخدا قسم تویی راهنمای ایشان و مؤمنین به تو هدایت میشوند. پس پیامبر صلی الله علیه وآله به فاطمه فرمود: برو به عمویش حمزه نیز ولادتش را خبر بده. فاطمه عرض کرد اگر بروم، چه کسی شیرش دهد و سیرابش کند؟ پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: من او را سیراب میکنم، پس حضرت زبان خویش در در کام علی علیه السلام قرار داد و دوازده عین و جریان جوشنده از زبان حضرتش در دهان امیرالمؤمنین علیه السلام جاری شد. اینگونه است که آن روز را روز ترویه [به معنای سیراب کردن - هشتم ذیحجه] نامیدند. پس از آن فاطمه بهنگام بازگشت مشاهده نمود که نوری از علی علیه السلام تا عنان آسمان بالا رفته است، سپس علی علیه السلام را در قنداقه ای پیچید اما علی علیه السلام آنرا پاره کرد، سپس او را در دو قنداقه پیچید، باز هم آنرا پاره کرد، باز او را در سه قنداقه پیچید، پاره اش کرد، او در چهار قنداقه با پوست مصری پیچید، باز هم پاره اش کرد، او را در پنج قنداقه محکم دیباج پیچید مجددا پاره شد، او را در شش قنداقه دیباج و یک چرم پیچید باز هم به اذن خدا پاره اش کرد، سپس کودک گفت ای مادر دست مرا نبند چرا که نیاز دارم دستان و انگشتان خود را بهنگام دعا به درگاه پروردگارم تکان دهم. ابوطالب علیه السلام که این را دید گفت این کودک در آینده صاحب شأن و نامدار خواهد شد. فردای آن روز پیامبر صلی الله علیه وآله بر فاطمه بنت اسد وارد شد، پس تا چشم علی علیه السلام به رسول خدا صلی الله علیه وآله افتاد خندید و اشاره نمود: مرا بگیر و از آنچه دیروز به من نوشاندی بنوشان، پس پیامبر صلی الله علیه وآله وی را گرفت، در این هنگام فاطمه گفت به خدای کعبه قسم که علی، پیامبر صلی الله علیه وآله را شناخت، به دلیل همین گفته فاطمه، این روز نیز به روز عرفه [به معنای شناختن - نهم ذیحجه] نامیده شد، یعنی روزی که امیرالمؤمنین علیه السلام پیامبر صلی الله علیه وآله را شناخت. پس چون روز سوم که روز دهم ذی الحجه بود فرا رسید، ابوطالب علیه السلام در میان مردم ندای همگانی داد که برای ولیمه فرزندم علی حاضر شوید. لذا دستور داد که سیصد شتر و هزار گاو و گوسفند قربانی کنند و ولیمه خیلی بزرگی ترتیب داد. به مردم نیز گفت: ای مردم، آگاه باشید هر کس می خواهد از طعام فرزندم بخورد، هفت دور خانه کعبه را طواف کند و بر فرزندم علی داخل شود و او را سلام نماید، زیرا خداوند او را شریف و بزرگوار گردانیده است. پس به سبب این عمل ابوطالب، این روز به روز نحر [به معنای ذبح قربانی - روز دهم ذیحجه] شرافت یافت. 🔴 علاوه بر طرق مختلف نقل حدیث فوق الذکر، ابو مخنف نیز در حدیثی مفصل مَولد امیر المومنین علیه السلام را از جابر به نقل از پیامبر صلی الله علیه وآله روایت کرده است. بخش ابتدایی حدیث مولد بنقل از جابر را بحرانی در مدینه المعاجز نقل شده است، شاذان نیز خلاصه آنرا به طریقی دیگر در کتاب فضائل آورده است. حدیث جابر کاملا مؤید حدیث فوق الذکر از امام صادق علیه السلام است، بلکه شامل جزئیات خیلی بیشتری است و در آنجا نیز به ولادت امیر المومنین علیه السلام در ذی حجه و وجه تسمیه روزهای هشتم، نهم و دهم (ترویه، عرفه و قربان) اشاره می شود. ◽️همچنین میتوانید از جمله در این مخطوط موالید نیز آنرا ببینید. ▫️ادامه در پست بعدی

ادامه از پست قبل 🔴 ولادت در ذی حجه را شیخ طوسی با ۲ سلسله سُنی و ۱ سلسله شیعه از امام صادق علیه السلام نقل کرده، به علاوه ابومخنف از جابر از پیامبر صلی الله علیه و آله آنرا مفصل نقل کرده، به علاوه شهر آشوب از حسن بن محبوب از عبدالله بن غالب از امام صادق علیه السلام آنرا نقل کرده است. (شهرآشوب در یک موضع فقط به حسن بن محبوب از امام صادق علیه السلام اشاره میکند اما در موضعی دیگر که بخشی دیگر از این روایت را نقل میکند سلسله را به شکل حسن بن محبوب از عبدالله بن غالب از امام صادق علیه السلام نقل می کند). باز جدا از همه اینها صدوق ابتدای همین حدیث را از طریق مفضل بن عمر نقل کرده، نقل علوی در مناقب هم که ابتدای آن از بین رفته بسیار بعید است که با سلسله های فوق یکسان باشد، چرا که متن حدیث نسبت به سایر نقلها اضافاتی دارد. لذا حدیث ولادت در ذی حجه غیر قابل خدشه، قاطع و فوق متواتر است. به فرض محال هم اگر واحد می بود قطعا بر نقل ۱۳ رجب که اصلا متصل به معصوم نیست ارجحیت مطلق داشت ▫️نقل روایی ۷ شعبان توسط شیخ طوسی از صفوان از امام صادق علیه السلام نیز، که آن هم قطعا بر ۱۳ رجب ارجحیت دارد، حدیث واحد است. ➕حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها به مدت ۳ روز در کعبه بوده اند و روز چهارم که هشتم ذی حجه بوده است خارج شده اند، لذا ولادت یا ۵ یا ۶ و یا ۷ ذیحجه رخ داده است، از طرفی بر مبنای این بخش از روایت ابومخنف شاید بتوان برداشت که ولادت لحظاتی پس از ورود به کعبه و بر روی مرمر قرمز در ۵ ذیحجه بوده است، از دیگر سو نیز با جمع روایت صفوان و نیز جنبه های باطنی، شاید ولادت در ۷ ذی حجه بوده است؛ در کل بنده نص صریحی درباره روز ولادت ندیده ام، آنچه قطعی است ولادت ایشان در ۵ یا ۶ یا ۷ ذی حجه است.

برای پاسخ دقیق‌تر، روایت‌های مختلف درباره تاریخ ولادت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را بررسی می‌کنیم: 1. روایات درباره ۱۳ رجب این تاریخ مشهورترین نقل است و در بسیاری از منابع شیعی و اهل سنت ذکر شده است. ابن شهرآشوب در مناقب آل‌ابی‌طالب نقل می‌کند که ولادت حضرت در ۱۳ رجب و در داخل کعبه رخ داده است. شیخ مفید در ارشاد نیز همین تاریخ را تأیید می‌کند. روایات متعددی از بزرگان شیعه و اهل سنت این تاریخ را بیان کرده‌اند، اما سلسله سند این روایات غالباً به معصومین نمی‌رسد و بیشتر نقل‌های تاریخی است. 2. روایات درباره ذی‌الحجه شیخ طوسی در امالی از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند که ولادت حضرت علی علیه‌السلام در ۵، ۶ یا ۷ ذی‌الحجه بوده است. ابومخنف نیز از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل می‌کند که ولادت ایشان در روزهای ابتدایی ذی‌الحجه بوده است. روایت شیخ طوسی با سندی قوی به امام صادق علیه‌السلام متصل می‌شود و از آن به‌عنوان نقل فوق‌متواتر یاد می‌شود. 3. روایات درباره ۷ شعبان شیخ طوسی در روایتی دیگر از صفوان جمال نقل می‌کند که ولادت حضرت در ۷ شعبان بوده است. این روایت، حدیثی واحد محسوب می‌شود و سند آن از نظر برخی علما قوی است، اما نسبت به روایت ۱۳ رجب و ذی‌الحجه کمتر مورد توجه قرار گرفته است. تحلیل بر اساس روایات: 1. روایت ۱۳ رجب از نظر تاریخی و شهرت قوی‌ترین است، اما برخی علمای متأخر بر آن نقد وارد کرده‌اند که به معصوم متصل نیست. 2. روایت ذی‌الحجه به دلیل استناد به امام صادق علیه‌السلام و وجود چند سلسله سند، از اعتبار روایی بالایی برخوردار است. 3. روایت ۷ شعبان نیز مطرح است، اما در مقایسه با دو روایت دیگر، اعتبار کمتری دارد. نتیجه‌گیری: از نظر روایات متصل به معصوم، روایت ذی‌الحجه (۵ تا ۷ ذی‌الحجه) معتبرتر است. اما از نظر شهرت تاریخی و مقبولیت عمومی، ۱۳ رجب بیشتر مورد پذیرش قرار گرفته است. انتخاب میان این دو بستگی به معیار شما در ارزیابی اسناد دارد.

💠 قلب سلیم 💥 انرژی بی نهایت https://eitaa.com/joinchat/1955790870C57f1091f98

🌺 تدریس نامه 31 نهج البلاغه جلسه هفتم

🌺 الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ آنان که سخن را می شنوند و از بهترینش پیروی می کنند، اینانند کسانی که خدا هدایتشان کرده، و اینان همان خردمندانند. 18 زمر

🌺 تدریس نامه 31 نهج البلاغه جلسه هشتم

سوره مبارکه بقره فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ [37] سپس آدم از پروردگارش كلماتى دريافت داشت؛ [و با آنها توبه كرد.] و خداوند توبه‌ي او را پذيرفت؛ زيرا او توبه‌پذير و مهربان است

💠 أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- نَحْنُ الْکَلِمَاتُ الَّتِی تَلَقَّاهَا آدَمُ مِنْ رَبِّهِ فَتابَ عَلَیْهِ. 🔹 امام علی (علیه السلام) ما همان کلماتی هستیم که آدم (علیه السلام) از پروردگارش دریافت نمود و با آن‌ها به‌سوی خدا توبه کرد. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۷۲ بحارالأنوار، ج۲۷، ص۳۹/ بحارالأنوار، ج۲۵، ص۴؛ فیه: «و اللهِ» زیادهًْ