مولا جان؛ یک بار نام غیر تو بر این زبان گذشت، یک عمر می‌شود که دهان آب می‌کشم... .علی مقدم.

میگم که چیزه، ما نبات و زرشک خونمون تموم شده امام رضا، نمی‌طلبی قربونت برم؟! دهِین خون‌م هم که خیلی وقته افتاده اصلا، باباعلی جان.

اهمیت دادن به خود، اولویت داشتن خود و دیدن خود به عنوان شخص اول زندگی خیلی خوبه. اما تو شرایط دائما متغیر زندگی انسان ما همیشه نمی‌تونیم این رو تحت هررر شرایطی کنار خودمون داشته باشیم. لارنس کوبی- روان‌کاو- اعتقاد داره سلامت روان یعنی توانایی یادگرفتن از تجربه‌ها، انعطاف‌پذیر بودن و سازگار شدن با محیطی که دائما در حال تغییره. در زندگی خیلی از موقعیت‌ها پیش می‌آد که ما تبدیل به اولویت دوم یا چندم خودمون می‌شیم. و ممکنه تعارض با خواسته همیشگیِ « این منم که مهم‌ام.» و تغییر ناگزیر اولویت‌بندی‌ها خیلی راحت باعث اضطراب، تنش و در نتیجه افسردگی در ما بشه. مثلا سال‌های اولی که پدر و مادر می‌شیم. توجه و رسیدگی به نیازهای کودکمون در اولویت اول زندگی قرار داره. به صورتی که اگر تا قبل این به طور متوسط روزانه پنج ساعت برای خودمون وقت داشتیم الان تبدیل به یک ساعت و حتی هیچ شده. حالا تصور کنید فشار جامعه‌ی اینستاگرامی به یک مادر/پدر که باید برای خودتون وقت بذارید. باید به خودتون همیشه رسیدگی کنید و از طرف دیگه غریزه‌ی والدگری که می‌خواد به بچه اهمیت بده و با اون وقت بگذرونه چقدر می‌تونه به یک خانواده فشار بیاره. یا ممکنه در زندگی همه پیش بیاد که یک هدف شخصی در مقابل با رابطه با همسر قرار می‌گیره و ما مجبوریم ( بعد از این‌که همه راه‌ها رو امتحان کردیم) در نهایت یکی رو انتخاب کنیم. یه موقعی مجبوریم برای اهداف درسی و کاری قید بعضی از سرگرمی‌هایی که باعث می‌شد حالمون بهتر شه رو بزنیم و خود‌مون بریم تو اولویت دوم. پیش می‌آد والدین یا خواهر و برادرمون به کمک مالی، جانی و مراقبتی ما نیاز داشته باشن و ما محبور شیم برای مدتی از اهداف مالی و زمانمون بگذریم تا از اونها مراقبت کنیم. خیلی از این مثال‌ها توی زندگی ما پیش آمده‌ن و خواهند آمد که آینده و اهداف ما رو دست‌خوش تغییر می‌کنن. هرچند خیلی از این‌ها سرمایه‌گذاری‌های بلند مدت در خدمت سلامت روان و رسیدگی به خود به حساب می‌آن که ما وقتی داریم تجربه‌شون می‌کنیم متوجه‌شون نیستیم. در نهایت پذیرش تغییرات. پذیرش این‌که ما همیشه هم نمی‌تونیم خود محور باشیم. دوری از فردگرایی افراطی. انتخاب فداکاری. انعطاف‌پذیری به‌جا در مقابل خواسته‌ها و نیازهای عزیزانمون، برقراری تعادل بین خود و بچه، بین خود و همسر، بین خود و کار و بین خود و خانواده، همه زندگی ما رو به سمت رضایت بیشتر از خودمون سوق می‌ده. #روانی_شناسی

من خداوند سبحان را به درهم شكستن عزم‌ها و فرو ريختن تصميم‌ها و بر هم خوردن اراده‌ها و خواست‌ها شناختم... بزرگ روانشناس عالم؛ علی‌بن‌ابیطالب(ع)

گندم را ببین؛ زیرخاک می‌برندش باز می‌روید پرتر زیرسنگ می‌برندش آرد میشود پر بهاتر آتش می‌زنندش نان میشود مطلوب‌تر به دندان می‌جوندش جان می‌شود نیرومندتر ذات باید ارزشمند باشد.

گردنم پیش کسی غیر علی(ع) خم نشود؛

خدایا؛ به عزت و جلالت، نخواه که دشمن‌شاد بشیم!

تقصیر ما نیست که به خاطر ژنتیک یا محیط یه سری اخلاق و عادت‌ها و چرخه‌های بد رو یاد گرفتیم ولی برطرف کردن و کار کردن روی اونا مسئولیت ماست و نباید فقط از دیگران انتظار رعایت کردن داشته باشیم. اگه شما یه چرخه‌شکن هستید شاید برای هر کدوم از این موارد فشار زیادی رو تحمل کنید و این کاملا عادیه که در هر کدوم از این موارد بارها ناامید بشید. - شما شروع به تشخیص دادن رفتارهای ناسالم و ناکارآمد خودتون کردید و برای تغییر دادن اونا تلاش می‌کنید. - شما الگوها و پارادایم‌های بی‌استفاده و مخرب رو شناسایی کردید و سعی می‌کنید اونارو تکرار نکنید. - شما کم‌کم دارید می‌فهمید چرا افراد مختلف خانواده تون رفتار خاصی دارن چون منشأ اون رفتارها رو شناسایی کردید و برای نسل بعدتون و کوچکترهای خانواده این تروماها رو ایجاد نمی‌کنید. موفق باشید، راه خیلی سخت و مهمی در پیش دارید. #روانی_شناسی

یه امام رضا دارم برام بسه؛

چون که خیلییییییییییی وقته ناشناس پیام ندادین و تخریب ام نکردین.

از هم اکنون پذیرای پیام های شما هستم.