کمی وسواسی باشید! در انتخاب: کتابی که می‌خوانید فیلمی که می‌بینید آهنگی که گوش می‌کنید آدمی که با او معاشرت می‌کنید موضوعی که به آن فکر می‌کنید چون این‌ها غذای روح شما هستند.

آنچه می‌گفت، با آنچه در ذهن و قلبش می‌گذشت مطابقت داشت و برای همین عموم مردم او را انسانی ساده‌لوح می‌شناختند و انگار این برایشان عجیب بود و کسی به این فکر نمی‌کرد که درست‌ترین حالتِ انسان‌ بودن همین است! همین‌که صادقانه و شفاف رفتار کنی و در برخوردت با آدم‌ها، هیچ محافظه‌کاری سیاستمدارانه‌ای نداشته‌باشی!

یکی از اشتباهاتی که تو رابطه و ازدواج داریم اینه که فکر می‌کنیم اگه یکی رو خیلی دوست داریم، خیلی باهم خوشبختیم، خیلی دلمون برای هم تنگ می‌شه، خیلی می‌خوایم با هم وقت بگذرونیم و چیزای دیگه، کلا باید با هم باشیم و دیگه نیاز نیست اصلا زمانی برای خودمون و خانواده مون و دوستامون و فعالیت‌های اجتماعی مون بذاریم. ولی رک و پوست‌کنده، اون آدمی که بلد نیست از تنهایی‌ش لذت ببره، اون آدمی که نمی‌تونه دل‌تنگی‌ش رو مدیریت کنه، اون آدمی که دیگه بعد از ازدواج نمی‌تونه از حضور خانواده‌ش بدون همسرش لذت ببره، احتمالا رابطه موفقی هم نداره چون اول از همه نمی‌دونه باید با خودش چی کار کنه و چطوری دوست داشتن رو بلد نیست. خیلی وقتا زوجین گله میکنن و می‌گن ما وقتی پیش همیم مشکلی نداریم ولی وقتی از هم دوریم چون دلمون تنگ می‌شه همش دعوامون می‌شه. مفاهیم رو چپکی نشون ندید لطفا. شما بلد نیستید احساساتتون رو مدیریت کنید و با هم درست دیالوگ داشته باشید و اگه سو تفاهمی پیش میاد با هم حلش کنید وگرنه که دلتنگی نمک رابطه است. آدم‌ها وقتی پیش همدیگه هستن مثل ماهی که توی آبه نمی‌تونن بفهمن چقدر بهم احتیاج دارن ولی وقتی از هم دور می‌شن تازه شور و حرارت بالا می‌گیره و انگار ماهی رو از تنگ انداختی بیرون. پس بهم دیگه اجازه بدید که جای خالی تون حس بشه. درسته که وقتی پیش هم نیستید همون چای خالی هم مزه نمی‌ده و وقتی معشوق هست حتی هوای عادی همیشگی انگار نسیم خوشبوی بهاریه ولی هر خوبی و لطفی وقتی بعضی اوقات نباشه بودنش لذت‌بخش تره. شاید تو دنیای تینیجرا عاشقی که همیشه باشه، پیام بده، زنگ بزنه، هر لحظه دسترس باشه که حال معشوق رو خوب کنه خیلی جذاب باشه ولی تو زندگی واقعی آدمی که کمی کار و زندگی و برنامه و آینده داشته باشه اصلا انقدر وقت نداره و نمی‌شه انتظار داشت دائم حضور داشته باشه و تازه اگه باشه هم مسئولیتی برای اینکه همیشه شما رو شاد و مشغول نگه داره و اصلا احساس تنهایی نکنید نداره. خلاصه اینکه خودتون، خودتون رو بسازید. به رابطه و ازدواج به این چشم که قراره زندگی شما رو خوشحال و رویایی کنن نگاه نکنید. آدمی که نتونه از تنهایی‌ش لذت ببره از حضور یه نفر دیگه، هرچقدر که دوستش داشته باشه هم نمی‌تونه. #روانی_شناسی

نوشته بود: به من اخم نکن، جاش رو تنم می‌مونه..! اینجوری با جزئیات و دقیق از عشق تون مراقبت کنین.

از قد کشیدن آدما لذت ببرید ما همه درختای یه جنگلیم.

میگن ما قبل اینکه به دنیا بیایم صحنه های مهم زندگیمون رو بهمون نشون میدن و میگن میخوای به زمین بری یا نه؟ من فکر میکنم حتما یه صحنه مهمی بوده که ما تصمیم گرفتیم به این دنیا بیایم یه چیزای قشنگی بوده که ارزشش رو داشته با اون همه سختی ما باز هم خواستیم به دنیا بیایم پس برای دل کندن از زندگی و تلاش عجله نکن یاد اون صحنه مهمی که هنوز ندیدی باش و منتظرش بمون حتما ارزشش رو داره..!

به قول حاج محمود کریمی ان شاالله همه‌ی غصه‌هاتون برطرف بشه، غصه‌تون بمونه چهار کلمه: وای حسین(ع) کشته شد...

نشد))))))

روان‌شناسی عزاداریِ کودکان _کودک را نباید به‌ مدت طولانی در عزاداری نگه داشت؛ به ویژه در تاریکی. _کودکانی که در سنین پایین هستند و فرق گریه بر امام حسین (ع) با انواع دیگر گریه را نمی‌دانند، از گریه کردن مادران خود ناراحت می‌شوند و دچار اضطراب و ناامنی می‌گردند و چه ‌بسا خاطره بد از این مجالس در یادشان باقی بماند. حتی‌ المقدور در مجالسی که روضه‌ی باز خوانده می‌شود(ذکر صحنه‌های خشنی که از حدود ادراک کودک دور است)، و یا به خودشان لطمه می‌زنند، حضور نیابید. در مقابل کودک خردسال خود گریه و شیون شدید نکنید و در این ساعات درفضای دیگر با فرزند خود بازی کنید و یا حواس او را پرت کرده و بیشتر در زمان سخنرانی و یا سینه‌زنی در مجلس حضور یابید. _مجالسی را انتخاب کنیم که هم‌خوانی بیشتری با کودکمان دارد و نظر او را در این مورد ترجیح دهیم و محفل اجتماعی و دوستی‌های ارزشمندی رابرای او فراهم کنیم. _کودک باید در مراسم عزاداری هم کودکی کند. نباید طوری شود که از این مجالس دل‌زده شود. نباید انتظار داشت کودکان دراین مجالس مانند بزرگسالان بنشینند و عزاداری کنند. _برای کودکان زیر ۴ سال حتما مقداری غذا، کاغذ و مداد یا وسایل اسباب بازی کوچک همراه داشته باشید تا حوصله‌ی کودک سر نرود. _نباید مجالس عزاداری مانع بازی کودکان شود واگر چند کودک در کنارهم قرار گرفتند، اجازه دهیم با هم بازی کنند. _باید طوری کودکان رامدیریت کرد که باعث مزاحمت دیگران نشوند. با صبوری و آرامش آن‌ها را همراهی کنیم و از برخورد خشن و تحقیرآمیز خودداری کنیم. _  از برگزار‌کنندگان این گونه مراسم (سخنرانان، مداحان و...) درخواست می‌شود به کودکان دائم تذکر ندهند و دنیایِ کودکانه‌ی آنها را درک کنند. _قبل از مراسم باعجله و تحکّم فرزندان را آماده نکنیم تا او از این محافل دل‌زده نشود. صبوری والدین بسیار موثر خواهد بود. ضمناً میزان حوصله‌ی بچه‌ها در تحمل زمان را مدنظر داشته باشید. _نیکی کردن به دیگران را می‌توان با نذری دادن و اطعام همسایه‌ها به کودکان یاد داد و انس و الفت با همسایگان را نیز بالا برد، که در روایات بسیاری به حق همسایه (و حق‌الناس به طور کلی) اشاره شده است. یادمان باشد که هدف اصلی تمام این چیزها، تربیت اخلاقی خودمان و کودکانمان است. حتی هدف بعثت انبیا نیز همین بوده است. دین بدون اخلاق، تهی‌مایه و هیچ است؛ چه رسد به مراسم عزاداری. |دکتر محمد ترکمان |

به آنکه شامل لطف خدا گشته، بگو اصلا علی بر تو نظر کرده، که حق بر تو نظر دارد! #علی‌جانم

خدا زیر قولش نمیزنه؛ خب.