آقا ما همینجوری انقد استرس اینو داریم که قراره دو روز دیگه چی به سرمون بیاد که خیلی وقته از هیچی لذت نمی‌بریم. بعد تو میای میپرسی: انقد کار کردی پس اندازم داری؟ این درسی که میخونی بعدا برات شغل میشه؟ نمیخوای ازدواج کنی؟ اصلا به آینده فکر می‌کنی؟ بیخیال شو عزیز، بذار زندگیمون بکنیم همینکه تو این وضعیت داریم ادامه میدیم یعنی خیلی پوست کلفتیم.

یک چیزهایی هست که شما هیچ وقت نخواهید فهمید. چیزهای به ظاهر کم اهمیتی مثل اینکه چه کسی، در کدام تاریخ، توی تونل شماره چند کدام جاده با گوش دادن به چه موسیقی‌ای یادتان کرده است.

امیدواری، همونقدر که میتونه ثمربخش باشه؛ اگه غیراصیل و واهی و غیرواقع‌بینانه بکار بره، میتونه ما رو مدت‌ها تو یه فضای پوچ و معلق و اجتنابی نگه داره! یه وقتایی رسیدن به عمق ناامیدی؛ دیدن غم و سوگواری برای سوژه از دست رفته میتونه روزنه‌ای به سمت نور و امیدواری اصیل باشه.... اینکه بشینیم و دست‌رودست بذاریم هیچ اتفاقی نمیفته، امیدواری چاشنی حرکته نه یه جا نشستن و چشم به راه معجزه بودن!

تو که نمیدونی؛ شاید یکی بخاطر تو با خدا درد و دل میکنه.

به این فکر کردی ! اگه ازت بپرسن دوست داری کجا زندگی کنی ؛ چی میگی ؟ ‌من که فکر نکرده میگم : نجف مگه داریم مهربون‌تر از مولامون ؟ مگه میشه جدایی از خونه‌ی پدری؟ ‌هر وقت رفتیم نجف‌ ‐سفره‌ی محبّتشو پهن کرده؛ لقمه لقمه از دهین نجف و گذاشت تو دهنمون ولی شیرینیش به حلاوت ذکر، علی‌جان نمیرسه. بابا‌علی‌ دورت‌ بگردم میشه ما رو ببری نجف؟ تنها نه ! مارو خونوادگی ببر خونه‌ی پدری مهربون‌ترین بابای عالَم دوستت‌ دارم.

اون دَری که بنده‌ی خدا با هزار دوز و کلک بسته رو خدا بدون هیچ چون و چرایی واست باز میکنه. صبر داشته باش!

میگفت: یا هیچی؛ یا بهترینش.

‏تبدیل به آدمی بشید که به موقعش احساسیه و به موقعش منطقش حرف اولو میزنه، کسی که به اندازه به آدمای درست توجه میکنه و از هیشکی توقعی نداره، آدمی که هر چیز الکی یا هر‌کسی نمیتونه ناراحتش کنه، یه آدم که هدف داره، رو پای خودش وایساده و قوی جلو میره..!

آقای امام رضا... کاش الان توی گوهرشادتون نشسته بودم، توی صف نماز جماعت صبح، چشمام از خواب میسوخت و خیره به گنبدت نگاه می‌کردم.

با زندگیت قهر نکن، دنیا منّت هیشکی نمی‌کشه؛ بگو خب.

امروز تو دانشگاه کلاس مشاوره گروهی داشتیم. فقط کافيه یه گوشه بشینی رو صندلی و چند دقیقه گوش شنوا باشی واسه حرفای بقیه. اونجاست که میفهمی: دل بی غم در این عالم نباشد اگر باشد بنی آدم نباشه

کم‌کاری خودمونو به اسم قسمت‌نبود تموم نکنیم! هر وقت رفتی دنبال کارات دویدی براشون از خستگی خوردی زمین هر کاری از دستت بر میومد کردی و نشد تازه میتونی بگی قسمت نبود…