مشکلِ ما کمبود توجه نیست؛
بلکه مشکل ما
تمرکزنداشتن
روی چیزهای درست هست.
ما همین الان هم میتونیم
ساعتها از روزمون رو
با بازی
و شبکههای اجتماعی بگذرونیم
و نفهمیم
که زمان چطوری گذشته؛
اما لحظهای حاضر نباشیم
وقتمون رو پای آموزش و ارتقا
خودمون بذاریم.
منابعی که بهت
دوپامین بیشاز حد
میدن رو حذف
یا حداقل استفاده ازشون
رو محدود کن.
طولی نمیکشه
که خودت میبینی
چطور برای چالش،
یادگیری و رشد تشنه شدی.
نمیدونم کجایِ دنیا
و با چه حالی هستی
که اینو میخونی،
اما یادت نره
غم
همیشه
انقدر پر رنگ نمیمونه🫂
شانس
[اینه که جفت شیش بیاری.]
استمرار
[اینه که اونقد بندازی،
تا جفت شیش بیاری.]
و مردم فقط وقتی جفت شیش بیاری
سرشون رو میچرخونن و نگات میکنن،
و معمولاً متوجه فرق این دوتا نمیشن!
تو کتاب بیشعوری
خیلی قشنگ نوشته:
بیشعورها
قابلیت شگفت انگیزی
برای دیدن تنها یک وجه
از هر مسالهای رو دارن،
همون وجهی
که منافع اونا رو تامین میکنه.
حالا شما هی سعی کن
برای کسی که نمیفهمه
توضیح بدی!
شما هم میبینید چقدر سخت شده؟
پیدا کردن چندتا آدم امن،
بزرگسالی،
سرزنده بودن،
و در کل زندگی کردن..!
ما
با همه اختلاف نظرها،
تفاوت در علایق و سلایق،
تفکرات گوناگون و…
یک ادبیات مشترک داریم
و اون چیزی نیست جز؛
وطن،
ایران!
ارتش بار دیگر
فدای ملت شد.
روحشان شاد❤️
[ توقع، رنج است! ]
در هر سطحی
در هر محیطی
چه از دیگران چه از خانواده
چه از نزدیکان چه از غریبه
• اگر میتوانید،
حتی برای یک لیوان آب هم
از هیچ احدالناسی درخواست نکنید!
• هر کسی مشکلات خودش را دارد.
• تمام کارهای شخصی خود را
خودتان بر عهده بگیرید.
• بار بردارید، اما هرگز
بارِ دوش کسی نشوید.
یه جوری زندگی کنین هیشکی
متوجه روز خوب و بدتون نشه!
باور کنین بیشتر اینایی که به
عنوان رفیق و فامیل دور و برمونن
با دیدن خوشحالیامون ناراحت،
و با دیدن روزای تلخمون
خوشحال میشن...!